Semua Bab รักสุดหวงของคุณหมอสุดโหด: Bab 21 - Bab 30

เขายังไม่ยอมหันมามองเธอ หมอเจษเป็นคนดื้อนิดหน่อยเพราะโดยปกติเขาไม่ได้ใจดีกับเธอแบบนี้ ที่โรงพยาบาลเขาเองก็ขึ้นชื่อเรื่องความเด็ดขาด แต่ไม่ถึงกับดุถึงขั้นที่ใครก็ไม่กล้าคุย“อ๊อย….ปวดท้อง…”เขาคลายมือที่กอดอกเอาไว้และรีบหันมามองเธอทันทีด้วยความเป็นห่วง“เห็นไหมล่ะ นั่งท่านี้ก่อนเดี๋ยวจะไปเอากระเป๋าน้ำร้อนมาอังท้องให้”“อือ…ไม่เอา นั่งอยู่ตรงนี้ก่อนได้ไหมคะ”เขาหันมามองหน้าออดอ้อนของเธอจนต้องยอมแพ้เพราะอายเกาะแขนเขาเอาไว้พร้อมกับพาดหัวมาที่ไหล่ของเขาจนเขาต้องยอมแพ้ลูกอ้อนนี้ “เฮ้อ…เป็นเสียแบบนี้แล้วจะให้พี่ไม่เป็นห่วงได้เหรอ ฮึ”“ก็พี่เจษต้องตามไปอยู่แล้ว อายก็แค่อยากจะ…”เธอดึงเขาเข้ามาพร้อมกระซิบบางอย่างที่ทำให้เขาอึ้งไปนิดหน่อยพร้อมกับหันมาบีบจมูกคนข้าง ๆ จนเป็นรอยแดง“คนทะลึ่ง นึกไม่ถึงว่าจะเป็นคนลามกนะเราน่ะ”“ก็พี่เจษไม่เคยพาอายไปเที่ยวต่างจังหวัดเลยนี่คะ ครั้งนี้โอกาสดีจะตาย หลังจากจบโปรเจคแล้วอายกับรินได้หยุดเพิ่มอีกตั้งสองวันเพราะเป็นวันหยุดนัดขัตฤกษ์ อายก็อยู่ต่อกับพี่เจษที่นั่นได้”“วางแผนเอาไว้หมดแล้ว”“ค่ะ”“ที่อยากไปเพราะเรื่องนี้”“แน่นอนสิคะ”“ก็ได้ งั้นก็รีบรักษาตัวให้

นางแบบสาวโผเข้าไปทักทายเขาในทันที หมอเจษที่ไม่ได้มองเธอตั้งแต่แรกถึงกับตกใจเมื่อมีคนโผเข้ามาหาและจับแขนเขาเอาไว้ อายที่พึ่งเดินขึ้นมามองไปหาเขาทันที“พี่เจษ”เขาหันไปมองหน้าอายที่มองเขาและกิฟต์ที่ยืนอยู่ด้วยกัน สิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่ ย้อนกลับมาในทันที วันที่เธอเข้าไปแอบในตู้เสื้อผ้า เสียงครางกระเส่าของหญิงสาวที่เรียกชื่อของเขา ชื่อของเธอและเขาก็ไล่เธอออกไปในเวลาถัดมา“อาย!!”หมอเจษปัดมือของนางแบบสาวและเดินเข้าไปหาเธอทันทีพร้อมกับคว้าผ้าในมือรินและเดินเอาไปโพกที่หัวของอายเอาไว้ กิฟต์หันไปมองอย่างตกใจ นึกไม่ถึงว่าหมอเจษมาถึงที่นี่เพราะนางแบบโนเนมคนนั้น“ทำไมลงไปถ่ายงานเองล่ะ ทำไมหัวเปียกแบบนี้ รีบกลับไปอาบน้ำก่อน”“…พอดีว่าพี่ ๆ ช่วยให้เป็นนางแบบเสริมให้ค่ะ”“เช็ดผมให้แห้ง รีบกลับที่พักกันก่อนเถอะ”หมอเจษพาเธอเดินกลับไปเพื่อจะไปลากกระเป๋าแต่ก็พบกับกิฟต์ที่ยืนรอถามเขาอยู่ตรงหน้า“หมอเจษ...นี่มันอะไรกันคะ”หมอเจษหันมามองหน้านางแบบสาวพร้อมกับจับมืออายอยู่ คนทั้งกองเริ่มหันมามองพวกเขาซึ่งทุกคนก็คาดไม่ถึงว่านางแบบดังอย่างกิฟต์จะรู้จักแฟนหนุ่มของเด็กฝึกงานเส้นใหญ่อย่างอาย“ขอโทษนะครับ….คุณเป็

“ถ้าอย่างนั้น….”“พี่ไม่เคยมีอะไรกับเธอแน่นอน มีแค่วันนั้นแหละ แล้วก็อย่างที่อายได้ยินเลย พี่ไม่มีอารมณ์”“ไม่ได้ถามเสียหน่อย”“ก็อยากจะพูด ทำไมล่ะ”“แต่ไปบอกเธอว่าจำไม่ได้แบบนี้พี่เจษไม่กลัวจะมีปัญหาตามมาเหรอคะ”“มีมามากพอแล้ว จำคืนงานเลี้ยงนั่นได้ไหม คนที่มาล้มใส่พี่จนเสื้อมีรอยแล้วพี่ผลักตกสระในบ้าน ก็คนนี้แหละ”“อะไรนะคะ เป็น…คุณกิฟต์หรอกเหรอคะ เจอกันก็บ่อยนี่คะทำไมพี่จำเธอไม่ได้”“ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาทำไมพี่ต้องจำด้วย แค่จำประวัติคนไข้แต่ละวันก็มากพออยู่แล้ว”“แต่ว่าเธอถึงกับ….”“ใช่ แล้วบางคนก็งอนจนหนีออกจากบ้านด้วยครั้งล่าสุด”“เปล่านะ ไม่มีใครงอนสักหน่อย”“งั้นเหรอ”“แบบนี้ยุ่งแน่ ๆ”“ไม่ยุ่งหรอกแค่เราเชื่อใจกันก็พอแล้วคนอื่นทำอะไรไม่ได้หรอก”งานเลี้ยงปิดกองหมอเจษมาร่วมงานเลี้ยงกับอายด้วยตามคำเชิญของพี่หวาน แต่ละคนสนุกกันมากซึ่งเขาเองก็นั่งเงียบ ๆ เพื่อให้เธอสนุกกับเพื่อนร่วมงานได้เต็มที่ เขากำลังนั่งคุยกับพี่อิฐ ตากล้องที่ถ่ายรูปพวกเธอในวันนี้ส่วนนางแบบสาวนั่งอีกโต๊ะหนึ่งที่อยู่ถัดไป“นึกไม่ถึงเลยนะครับว่าน้องอายไม่ใช่ดารานางแบบ คุณหมอรู้ไหมครับครั้งนี้ถ้าไม่มีน้องอายกับน้องร

หมอเจษทำตามคำสั่งเธอทันที แรงกระแทกที่หนักและถี่ถูกส่งผ่านในอ่างน้ำสุดหรูของโรงแรม เสียงครางที่ดังจนแทบทะลุไปห้องข้าง ๆ ทำให้อารมณ์ของทั้งคู่พุ่งถึงขีดสุด เมื่อสงครามครั้งสุดท้ายจบลง อายแทบจะเดินไม่เป็นเพราะขาของเธอเริ่มหมดแรง“พี่อุ้มไปดีกว่า”เธอไม่ตอบเพราะตาเธอแทบจะหลับอยู่แล้วเมื่อเขาวางเธอลงที่เตียง อายก็หลับไปแทบจะในทันที หมอเจษหยิบโทรศัพท์ของเขามาและปิดเครื่องพร้อมกับมือถือของเธอเขาก็เอามาปิดเสียงเอาไว้เช่นกันก่อนจะค่อย ๆ ล้มตัวลงไปนอนข้าง ๆ เธอและหลับสนิทไปในทันทีเช้าวันถัดมาอายและหมอเจษเดินลงมาทานอาหารเช้าที่ห้องอาหารของโรงแรมและได้ยินเสียงซุบซิบบางอย่างที่ทำให้อายรู้สึกตกใจ รินเพื่อนสาวที่เตรียมตัวจะกลับพร้อมกับทีมงานรีบวิ่งมาเพื่อจะบอกข่าวสำคัญ“เกิดอะไรขึ้นริน ทำไมทุกคนทำท่าแปลก ๆ”“เมื่อคืนนี้น่ะสิ”“เมื่อคืนนี้ทำไม”“พี่ไปรอในห้องอาหารนะ”“ค่ะพี่เจษ”หมอเจษเห็นว่าพวกเธอคงจะมีเรื่องคุยกันเขาเลยขอแยกตัวเข้าไปก่อน เขาเดินไปทักทายทีมงานของอายทั้งหมดทั้งหวาน กันต์และทีมตากล้อง พี่อิฐ“เมื่อคืนนอนสบายไหมครับคุณอิฐ”“คุณหมอรู้อยู่แล้วสินะครับถึงได้ยกห้องดี ๆ แบบนั้นให้ผม ผมนี

เขาหันหลังเดินขึ้นรถและรีบขับออกจากคฤหาสน์หรูทันที เส้นทางที่รถเริ่มติดในช่วงเวลานี้ทำให้เขาหงุดหงิดและโมโหมากที่สุดเขากดมือถือและโทรออกทันที เสียงนั้นดังจนดับไป เธอไม่รับสายเขาแบบนี้เขายิ่งหงุดหงิดมากกว่าเดิมแม้ว่าจะกดโทรย้ำ ๆ หลายครั้งคอนโดหมอเจษเขาจอดรถเสร็จก็รีบวิ่งเข้าไปที่ห้องทันทีโดยไม่ทันได้เคาะประตูเรียกเธอ เวลานี้เกือบสามทุ่มแล้วเมื่อเปิดประตูก็ได้ยินเสียงเพลงคลาสสิคที่เธอชอบเปิดฟัง เขาค่อย ๆ เดินเข้ามาพร้อมกับกลิ่นอาหารที่เขาชอบ เธอยืนอยู่ในครัวและหันมายิ้มให้เขาเหมือนเคย“กลับมาแล้วเหรอคะ อายพึ่งทำกับข้าว….”เขาเดินมากอดเธอเอาไว้แน่นพร้อมกับหอมแก้มฝังไปลึก ๆ จนเธอตีเขาเบา ๆ “ตัวอายเหม็นนะคะพึ่งทำกับข้าวเสร็จออกไปก่อนสิคะ”“ไม่เอา ไม่เหม็นเสียหน่อยขอกอดก่อนแป๊บนึง”อายยอมให้เขากอดแม้ว่าในใจเธอจะเต็มไปด้วยน้ำตาแต่เธอก็พยายามกลั้นมันและกลืนลงไปจนหมดเพื่อไม่ให้เขาจับได้ เขายอมปล่อยเธอในที่สุด อายต้องรีบเดินไปที่แก๊สและแกล้งโวยวายว่าเขากอดเธอนานเกินไปเพื่อจะหนีไปเช็ดน้ำตา“จะไหม้แล้วเนี่ย พี่เจษไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเลยค่ะ เร็ว ๆ เข้าไปโรงพยาบาลมาแล้วมากอดแบบนี้ได้ยังไง รีบไ