All Chapters of รักนี้ 20 ปีไม่มีสาย: Chapter 11 - Chapter 20

พยาบาลสาวสามคนที่อยู่ด้านหลังคุณหมอหุบยิ้มลงทันทีพร้อมกับหันหน้าไปมองกันด้วยความผิดหวัง หลินทำหน้าไม่ถูกเพียงแค่หน้าแดงเท่านั้น คุณหมอเองก็แอบนึกขำคนไข้อยู่ไม่น้อย “มีแค่เรื่องระวังอาการกระทบกระเทือนที่แผล อย่าเดินเร็วและแผลที่หน้าผากเดี๋ยวก่อนกลับหมอจะเปลี่ยนเป็นพลาสเตอร์กันน้ำให้นะครับ”“ขอบคุณค่ะคุณหมอ”“ถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวก่อนนะครับ”“ขอบคุณครับหมอ”หลินมองตามคณะหมอและพยาบาลออกไป วายุเห็นว่าพวกเขาออกไปหมดแล้วเลยหันมามองหน้าคนป่วยอย่างเอาเรื่อง“หมอออกไปนานแล้ว จะมองเขาอีกนานไหมครับ”หลินหันมามองหน้าแฟนหนุ่มของเธออย่างนึกแปลกใจ ที่เธอมองน่ะ มองพยาบาลพวกนั้นต่างหากที่มองเขาไม่หยุด แต่เขากลับคิดว่าเธอมองคุณหมอสุดหล่อนั่น“นี่คุณ..คงจะไม่..”“หึงสิ หึงอยู่แล้ว คุณมองได้แต่ผมชอบแต่ผมคนเดียวห้ามมองคนอื่น”“แต่เขาเป็นหมอนะคะ แล้วที่หลินมอง ก็ไม่ได้มองหมอเสียหน่อย”“แล้วคุณมองอะไร”“เชอะ ไม่น่าถาม พยาบาลสาวแห่เข้ามาขนาดนี้เพราะอะไรคุณน่าจะรู้อยู่นะคะพ่อซุปตาร์ตัวพ่อ”“ผมเหรอ”หลินหันไปมองหน้าเอาเรื่องเขากลับพร้อมส่งสายตาขวางให้เขาคืนทันที“ใช่สิคะ พวกเธอแทบจะไม่ได้ฟังเลยว่าคุณหมอสั่

วันซ้อม"เอาล่ะ พร้อมนะ สาม สอง หนึ่ง…..หลินนั่งมองวายุที่ทั้งร้องทั้งเต้นในชุดที่เธอออกแบบเพื่อเขา วายุที่อยู่บนเวทีในตอนนี้ แม้จะสวมชุดที่เธอออกแบบเอง แม้ว่าเธอจะเป็นหนึ่งในทีมงาน แต่ดูเหมือนว่าเขากับเธอจะห่างกันออกไปเรื่อยๆ แม้ว่าเหตุผลที่ต้องเลิกกันนั้นมันช่างไร้สาระ แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ มันเป็นเวลาที่ต้องตื่นจากฝันแล้ว“เอาล่ะ จินนี่สแตนบายนะครับ”“ได้ค่ะ”จินนี่คือนักร้องหญิงคนสุดท้ายที่เข้ามาในทีม เธอพึ่งกลับมาจากเมืองนอก แม้ว่าก่อนหน้านี้จะไม่เคยเห็นหน้าเธอมานาน แต่เธอก็รับปากจะมาร่วมในคอนเสิร์ตนี้ด้วย ตอนนี้พวกเขาร้องเพลงคู่กันบนเวที “ดูสิ น่ารักเนอะ อย่าบอกว่าพวกเขา…”“จุ๊ๆ พี่หลินยังอยู่นะ”“พี่หลินคือใคร”“กิ๊กเก่าพี่วายุ คบกันได้…สามวันมั้งแล้วก็โดนทิ้ง”“ว๊ายยย แรงอ่ะ”“จุ๊ๆ เงียบ ดูไปๆ”“มีปากให้มันได้งานเหมือนตอนเผือกเรื่องชาวบ้านหน่อยนะ งานที่สั่งน่ะแก้หรือยัง ดูองศาไฟนั่นสิ เห็นหรือเปล่าว่ามันผิด”“ค่ะๆ แก้เดี๋ยวนี้เลยค่ะเจ้แนน”“ให้ไวเลย ใช้ปากทำงานเดี๋ยวแม่ก็ตบเรียงตัวซะนี่”แนนยืนกอดอกดุเด็กปากมากที่หน้าเวที พวกเธอเลยพากันกระจายตัวไปทำงาน “ทำไม เจ็บใจเหรอ”“หึ

“ใช่ คิดว่าน้องหลินคงชอบ ถือเป็นของขวัญสำหรับวันที่พี่กลับมา เป็นไง ชอบไหม”“เอ่อ ขอบคุณค่ะ แต่ต่อไปไม่ต้องส่งมาก็ได้นะคะ หลินเกรงใจเพื่อนร่วมงานค่ะ”“ได้ครับ งั้นเที่ยงนี้พี่ไปรับนะ”“เอ่อ แต่ว่าหลิน..”“เจอกันนะครับ”“อ้อ นึกว่าใครส่งดอกไม้มาแต่เช้า ที่แท้ก็กัปตันหนุ่มสายการบินเอมมิเรตที่นานๆจะกลับไทยนี่เอง ยังไงยะ พ่อกัปตันสิบปียังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ เอ้านี่เธอน่ะเก็บช่อดอกไม้นี่ออกไปให้หัวหน้าเธอหน่อยสิ เกะกะที่ทางคนจะทำงาน นี่มันเวลาไหนกันแล้ว”แนนเดินเข้ามาทันได้ยินหลินคุยพอดีพร้อมกับเฉลยให้ทุกคนในที่นี้ได้ทราบทันทีว่าเจ้าของดอกไม้คือใคร เพื่อฟาดหน้าชะนีขี้สงสัยบางคนในสตูนี้ อันที่จริง เธอตั้งใจให้วายุรับทราบมากกว่า มือที่กดเล่นเกมอยู่หยุดชะงักทันที พร้อมกับความหงุดหงิดและโมโหที่มากขึ้นเรื่อยๆ“ว๊าว เป็นกัปตันสายการบินดังด้วย”“สุดยอดเลยพี่หลิน”“แนน!!”แนนทำเพียงยักไหล่และเดินไปที่หน้าเวทีและปรบมือเรียกทีมงานและทุกคนให้เริ่มเตรียมตัว วายุอาศัยจังหวะนี้เดินออกไปสูดอากาศข้างนอกเพื่อตั้งสติก่อนที่จะซ้อม เขาไม่คิดมาก่อนว่าจะมีวันนี้ได้ วันที่หลินจะมีคนอื่นเข้ามายุ่งเกี่ยว แม้ว่าเขาน

วายุเดินมานั่งใกล้ๆหลินที่นั่งอยู่ที่โซฟาพร้อมกับกอดเธอเอาไว้ หัวเขาซบที่ไหล่ของเธออย่างขอความเห็นใจ“ผมไม่ได้ให้ความหวังอะไรจินนี่นะ ผมบอกชัดเจนว่ามีแฟนแล้ว”“ยังไม่ได้ถามอะไรเลยนะคะ หลินมาเอาของที่คุณบอกค่ะ”“อ้อ แต่เดี๋ยวก่อนสิ คุณหายโกรธแล้วใช่ไหม”“ก็ไม่มีอะไรต้องโกรธนี่คะ หลินเจอจินนี่ที่หน้าห้อง เห็นว่าเสียงเธอแปลกๆเลยคิดว่าน่าจะร้องไห้มา และคิดว่าคุณคงจะไล่เธอออกมาจากห้องเธอเลยร้องไห้ขนาดนั้น”“เฮ้อ….โชคดีที่ไม่มีเรื่องอีก จะอยู่ดีๆกับแฟนสักวันทำไมมันยากอย่างนี้นะ”“ตกลงของที่หลินลืมไว้คืออะไรคะ”“ไม่ได้ลืม แต่เป็นของที่เหลือจากห้องเก่าของคุณที่ถูกทำลายน่ะ พี่ต้อมเอามาฝากไว้ที่ผม ซึ่งก็ไม่รู้ว่าอะไร ผมเปิดไม่ออก มันใส่รหัสไว้”หลินนึกออกทันทีว่าเขาหมายถึงอะไร ขุมสมบัติลับที่เธอเอามาด้วย กล่องเหล็กสีเงิน วายุเดินไปเอากล่องนั้นในห้องนอนออกมาให้เธอ“คุณ…เก็บเอาไว้ในห้องนอนเหรอคะ”“ไม่ใช่เก็บในห้องนอน แต่เอาไปนอนด้วย”“คุณจะบ้าเหรอ ถ้าข้างในนี้เป็นงูจะทำยังไงคะ เอาไปนอนด้วยทำไม”“ก็…อย่างน้อยก็เป็นของของคุณ มันไม่น่าจะมีอันตราย ไม่มีคุณอยู่ด้วย ก็กอดมันแทน”หลินแอบขำกับความคิดนี้ข

คนข้างๆไม่ตอบเขาแล้ว เธอคงเหนื่อยและเพลียมากจริงๆ เพราะกว่าเขาจะยอมให้เธอพัก พาไปอาบน้ำ เธอก็ต้องรับศึกของเขาอยู่ตลอดจนเขาพาเธอมานอนใครใช้ให้เธอทำเอาเขาแทบบ้าในช่วงเดือนที่ผ่านมานี้กันเล่า ทั้งห่วงทั้งหึงที่มีคนมาเกาะแกะ แล้วยังไม่แม้แต่จะยอมคุยกับเขาเลยสักคำทั้งๆที่เจอกันทุกวัน “ฝันดีครับที่รัก”เขาล้มตัวลงนอนข้างๆเธอ คืนนี้เขาคงนอนหลับฝันดีเป็นคืนแรกแล้วสินะ มีเธอนอนอยู่ด้วยแบบนี้ ไม่ต้องนอนกอดกล่องรูปตัวเองเหมือนคนบ้าเป็นเดือนๆแล้ว เขาสุดกลิ่นจากผมที่พึ่งสระของเธอและกอดเธอเอาไว้แน่น คนตัวเล็กเริ่มดิ้นและหันกลับมาพร้อมกับกอดเขา ขาเล็กๆข้างล่างนั่นก่ายมาที่ตัวของเขาอย่างน่าเอ็นดู“นอนดิ้นเหมือนกันนะเนี่ย”เขาก้มลงหอมแก้มขาวนั้นก่อนจะดึงผ้าห่มมาห่มให้เธอและเขาก่อนจะหลับตามเธอไปในเวลาไม่นานวันรุ่งขึ้นวายุตื่นขึ้นมาแต่เช้า เขาหันกลับไปมองคนข้างๆ ซึ่งตอนนี้นอนเกือบริมเตียงและหันหลังให้เขาอยู่ เขาขยับเข้าไปใกล้ๆเธอเห็นว่าเธอยังหลับสนิทอยู่จึงค่อยๆดึงเธอเข้ามาและกอดเอาไว้ วันนี้เขายังไม่อยากตื่นเพราะเป็นวันหยุดและทั้งคู่ก็ไม่ต้องเข้าบริษัท เขาจึงนอนกอดเธอต่ออีกหน่อย“อื้ม อึดอัด ปล่อย