All Chapters of THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE: Chapter 311 - Chapter 320

Chapter 311Napalingon ako kay Mommy nang bigla niya akong tawagin. Kita sa mukha niya ang kakaibang composure—'yung tipong seryoso pero may halong excitement at kontroladong tensyon."Ellie, tawagan mo ang triplets mong kapatid. Sabihin mong may importante tayong bisita," wika niya sa akin habang nakatitig pa rin kay Jasmine.Agad akong tumango."Yes, Mom."Kinuha ko ang phone ko at naglakad papalayo ng bahagya, pero hindi pa rin lumalayo sa main entrance.Nag-type agad ako sa group chat naming magkakapatid: “Emergency. Punta kayo agad sa receiving area. May special guest tayo. Si Kuya ang dahilan.”At sa hindi inaasahan, halos sabay-sabay ang “Seen” notification. After a few seconds, may reply si Mateo.Mateo: "Wait, special guest? Babae?"Matias: "Siya ba 'yung sinasabi ni Ellie noon na crush ni Kuya?"Maricar: "Oh my gosh. Baka future sister-in-law na to!"Napailing ako sabay ngiti. Kahit 16 lang ang mga kapatid ko, mas mabilis pa sila sa tsismis kaysa sa internet.Bumalik ako sa

Chapter 313 Gusto kong tumawa. As in—yung tawa na may kasamang hampas sa mesa at gulong sa sahig. Pero siyempre, nasa mansion ako ng future in-laws ni Jasmine, kaya ang tawa ko ay tinago ko muna sa dibdib... ng matagal. "Hello?! Hindi po 'yan mahilig sa make-up! Pero kung barilan, suntukan, at pakikipaglaban ang pag-uusapan? Aba, tiyak ako—summa cum laude 'yan si Jasmine!" Pero sa isip ko lang sinabi 'yon. Syempre, baka matahimik ang lunch table namin forever kapag nalamang Rambo pala ang future daughter-in-law nila. Napatingin ako kay Jasmine—at hindi ko kinaya ang reaksyon niya. Literal napangiwi habang pilit na ngumiti kay Maricar. Yung tipong, "Anak, pasensya ka na, hindi ako beauty vlogger, pang-Mission Impossible ako." Si Maricar naman, aliw na aliw. Akala mo may nakita siyang Disney Princess sa anyo ni Jasmine. “Please po ate Jasmine! Turuan mo ko ng smoky eyes!” Sabay biglang tanong, “Ate, marunong ka rin po ba mag-contour ng nose?” OH. MY. GOD. Kung hindi lan

Chapter 315Pagkatapos naming kumain ay agad akong dinala ni Jacob—my future husband 'char' sa silid na tutulugan ko. Habang tulak-tulak niya ang wheelchair na kinauupuan ko, pakiramdam ko ay para akong prinsesang inaalalayan ng hari. Kulang na lang ay may pa-harp background music habang paakyat kami sa hagdan. Pero syempre, reality check—may elevator kasi mansion ‘to, hindi bahay kubo. Pagdating sa mismong silid, dahan-dahan niyang binuksan ang pinto. “Ipinahanda ko ‘to para sa’yo,” malambing niyang sambit habang tinutulak pa ako sa loob.Literal akong napatulala. Ang kuwarto ay parang kuha sa magaling na architec, may king-sized bed, pastel curtains, carpeted floor, at syempre, isang table na punong-puno ng snacks.“May junk food?” tanong ko, medyo nagbibiro pero umaasang totoo.“Lahat ng gusto mo, nandiyan. Lalo na 'yung mga cravings mo… just in case.” sabay ngiti ng may meaning.“Jacob!” napasigaw ako sabay suntok sa braso niya—slight lang kasi baka ma-fall ako ulit.“Bakit? Futu

Chapter 317Pagkaalis ni Ellie ay dahan-dahan akong sumilip sa bintana ng silid, habang ang malamlam na sinag ng araw ay tumatama sa mukha ko."Kay ganda talaga ng tanawin dito sa Montero Mansion..." bulong ko sa sarili. "Mapayapa. Masaya. Puno ng pagmamahalan." Napangiti ako sandali, ngunit mabilis din iyong napalitan ng lungkot at kaba. "Pero hindi nila alam... may panganib na unti-unting lumalapit. Tahimik. Madilim. At nakamamatay."Hinaplos ko ang aking impis na tiyan, marahang pumikit habang nilalabanan ang emosyon."Anak, naririnig mo ba ako? Hindi mo pa man ako nakikita, pero pangako ko—ako ang magiging kalasag mo. Hindi kita pababayaan, pati na rin ang daddy mo. Hindi lang siya ang mahal ko… buong pamilyang ito, ipinaglalaban ko na rin."Sabay kong nilingon muli ang labas. Ang langit ay nagiging kahel na. Ang araw, unti-unting lumulubog sa likod ng mga punong tahimik na sumasayaw sa hangin. Napatingin ako sa orasan sa dingding."4:30 na pala ng hapon..." usal ko. "Mamaya paunt

Chapter 319Hanggang sa nagsimulang magsalita ang emcee mula sa stage.“Good evening, everyone!”Agad namang tumahimik ang mga bisita. Lahat ay nagbigay-pansin. Ang iba’y excited, ang ilan naman—curious kung sino ba talaga si Jasmine at bakit ko siya ipinakikilala ngayong gabi.“Welcome to the Montero residence, and thank you for gracing this very important occasion. Tonight, we are honored to introduce someone very close to the Montero family—”Napatingin ako kay Jasmine. Tahimik lang siyang nakaupo sa tabi ko. Kita ko ang mahigpit niyang kapit sa kanyang palda, halatang kabado. Pero sa kabila ng tensyon, nandoon pa rin ang ganda niya—kalmado sa labas, kahit siguro ay may bagyong nagwawala sa loob niya.Hindi ko talaga maintindihan kung bakit parang may bumabalot na misteryo sa kanya.Hindi siya tulad ng ibang babaeng nakilala ko.Simple. Tahimik. Pero may lalim ang mga mata niya na parang may dinadala—na hanggang ngayon, hindi ko pa rin mawari.Tumikhim ang emcee bago ituloy.“—and