Semua Bab THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE: Bab 351 - Bab 360

Chapter 361 "Kaya, Jacob. Kailangan mong maging madahas o maging alerto bawat araw, lalo't buntis si Jasmine." Tumango ako. Alam kong tama si Dad, pero ramdam kong mas mabigat ang mga darating na araw kaysa sa inaakala ko. Hindi lang kumpanya ang nakataya—pamilya ko na ang mismong nasa panganib. "May mga tao akong ilalagay para bantayan siya at ang mga bata," dagdag ni Dad, malamig pa rin ang tono. "Pero ikaw mismo, kailangan mong maging handa. Kapag sinimulan na nating galawin ang pugad ng mga kalaban, aasahan mong hindi sila titigil hanggang makaganti." Napalunok ako. Ang bigat ng bawat salita niya. "Kung ganun, Dad, ibig sabihin ba nito… gagamit tayo ng parehong paraan na ginamit nila noon laban sa atin?" tanong ko, hindi sigurado kung gusto kong marinig ang sagot. Tumingin siya diretso sa mga mata ko. "Jacob, minsan walang saysay ang pagiging mabait kapag buhay ng pamilya mo ang nakataya. Hindi ako naghahanap ng gulo, pero kung pilitin nila tayo, hindi tayo dapat mag

Chapter 363"Asan ang tunay na Manuel Ortega?" tanong ko, mahigpit ang tono."Matagal nang patay!" mabilis na sagot niya. "Pati ang kanyang pamilya, pinapatay ni Olivia para walang ebidensyang makukuha."Nanlaki ang mga mata ko."Putang—" hindi ko natapos ang mura. Ramdam ko ang bigat sa dibdib ko, parang may sumabog na galit at pagkasuklam sa loob ko.Si Dad, nanatiling nakatingin nang matalim. "Jacob, kontrolin mo ang sarili mo," malamig niyang sabi. "Kung totoo ang sinasabi niya, mas kailangan natin siyang buhay."Tumingin ako sa impostor. "Kung nagsasabi ka ng totoo, mas lalo kang delikado ngayon. Kapag nalaman ni Olivia na nahuli ka, ikaw ang susunod."Handa kong sabihin ang lahat kung sino si Olivia, basta bigyan n’yo ng proteksyon ang mga magulang ko at ang kaisa-isa kong anak na babae. Labing-walo pa lang siya. Ayaw kong maranasan niya ang karahasan," pakiusap ng impostor, nanginginig ang boses."Labing-walo? Kung gano’n, magka-idad lang sila ng triplets kong kapatid," sabi ko

Chapter 365 Jasmine POV Mabilis akong pumunta sa lugar kung nasaan sila ni Jacob. Maingat ang bawat galaw ko. Kumpiyansa akong hindi nila ako makikilala dahil sa suot kong damit—full mask, nakataas ang hood, at all-black tactical overall. Pagdating ko roon, napamura ako sa aking nakita. Pinag-uulanan sila ng bala kahit nasa loob na sila ng sasakyan. Kitang-kita ko ang mga tama sa body ng van. "Anak, lapit ka lang. May misyon lang si Mommy," mahina kong bulong sa sarili habang hinahaplos ang impis kong tiyan. "Iligtas muna natin ang Daddy mo at Daddy Lolo mo, okay?" Huminga ako nang malalim at agad akong kumilos—mabilis pero maingat. Lumapit ako sa pinakamalapit na kalaban. Sa unang pagkakataon na nagtagpo ang mga mata namin, hindi na siya nakagalaw pa. Isang mabilis na sipa sa tuhod, sabay ikot ng braso niya at tanggal ng baril. Pagbagsak niya, ginamit ko ang katawan niya bilang panangga laban sa kasunod na putok. Isang malakas na hampas sa batok ng huling kalaban ang

Chapter 368 "Ang aking kuya?" tanong ni Maricar na may kunot sa noo, sabay-sabay ding napatingin ang tatlo pa niyang kapatid kay Mateo. "Hindi muna natin isipin kung sino siya," sagot ni Mateo na tila gusto nang iwasan ang tensyon. "Ang mahalaga ay ligtas kaming nakarating sa safehouse." "Oo nga," sabat ni Matias, pilit na pinapawi ang seryoso nilang usapan. "Bakit hindi na lang natin isipin na nagbakasyon lang tayo dito—para na rin iwas stress." "Tama!" hirit naman ni Maricar sabay lagay ng unan sa likod at humiga sa sofa. "Kailangan ko ng facial treatment dito. Ang daming nangyari, baka nagka-wrinkles na ako." "Arte mo, wala ka ngang pores!" natatawang tugon ni Ellie habang inaabot ang chips sa lamesa. "Ma'am, ready na ang almusal," biglang sambit ni Mang Luz habang nakasilip sa may pintuan ng sala, hawak-hawak ang kanyang apron at may kaunting pawis sa noo. "Aba, sakto!" sigaw ni Maricar sabay tayo mula sa sofa. "Kumakalam na ang sikmura ko, Mang Luz!" "Baka naman pati tiya

Chapter 370 Nasa kalagitnaan ako ng pagmo-monitor ng kilos ng mga taong nasa listahan ko nang biglang may kumatok. Tatlong beses. May pagitan. May pamilyar na ritmo. Sa pamaraan ng pagkatok nito, alam ko na agad kung sino—walang iba kundi ang aking mapapangasawa, si Jacob. Napakabilis ng tibok ng puso ko. Hindi dahil sa kaba, kundi dahil sa takot na baka may makita siya na hindi niya dapat makita. Agad kong niligpit ang mga kagamitan—pinatay ang laptop, tinanggal ang hidden comms, at itinago ang mga microchip recorder sa ilalim ng drawer. Isang iglap lang ay parang wala akong ginagawa. Pagkabukas ng pinto ay bumungad ang maamong mukha ni Jacob, may dalang mug ng kape at ang paborito kong tinapay. “Hindi ka pa bumababa, baka nakakalimutan mong kumain,” malambing niyang sabi. Ngumiti ako kahit may kaunting tensyon sa loob ko. “Salamat, love. Natuwa lang ako sa view sa bintana, kaya natagalan.” Lumapit siya at inilapag ang bitbit sa gilid ng mesa. “View talaga o iniisip mo