Semua Bab THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE: Bab 371 - Bab 380

Chapter 383 Third Person POV Hindi alam ni Olivia na si Demon Hilton ay hindi lang basta isang business tycoon. Sa likod ng kanyang makapangyarihang pangalan sa mundo ng negosyo, siya rin ay isa sa pinaka-kilalang assassin sa underground world—isang multo sa gabi na walang bakas, walang awa, at walang palya kung pumatay. Minsan na siyang inutusan ni Olivia na patayin si Jasmine, ngunit sa halip na tapusin ang misyon, pinili ni Demon na umatras. Hindi dahil sa awa, kundi dahil nalaman niya ang tunay na pagkatao ni Jasmine—isang undercover agent at miyembro ng Veritas Umbra, isang organisasyon ng mga assassin na higit pang kinatatakutan kaysa sa sinumang kilala niya. Sa mga mata ng karaniwang tao, si Jasmine ay isang simpleng babae lang. Ngunit sa ilalim ng dilim ng mundo ng mga lihim at patayan, siya ay isang alamat. Kaya’t sa halip na maging kalaban, pinili ni Demon na igalang ang hangganan at wag nang guluhin ang babae. Isang pagkakamaling hindi alam ni Olivia. At sa plano

Chapter 385 Jasmine POV Alam kong kayang-kaya ni Demon ang mga kalaban. Isa siya sa pinakamalakas na assassin na kilala ko—at hindi lang basta assassin, isa rin siyang strategist. Kaya kahit hindi ko siya masamahan ngayon, buo ang tiwala kong malalampasan niya ito. Ngunit hindi rin ako mapakali. Kaya kanina, habang mahigpit ang pagbabantay ni Jacob sa akin, palihim kong tinawagan si Cherie. Siya ang dati kong kasamahan sa misyon, isa ring miyembro ng "Shadow Violets"—isang elite assassin group na kadalasan ay hindi nababanggit kahit sa mga classified files. “Cherie, kailangan ni Demon ng backup. Alam mong hindi siya hihingi ng tulong kaya ako na ang gagawa ng paraan. Si Olivia ang target. Siguraduhin mong walang masasaktan sa mga sibilyan,” mahina kong sabi habang binabantayan kung lalapit si Jacob. Tumugon si Cherie nang walang alinlangan, “Copy that. I'll move.” Ngayon, habang naka-upo ako sa kama at hinahaplos ang tiyan kong may bitbit na bagong buhay, hindi ko maiwasang

Chapter 387 "Mabuhay ang kasal!" sigaw ng mga sumaksi sa aming pag-iisang dibdib. Lumipad ang mga bulaklak na itinatapon ng mga kaibigan at pamilya habang hawak ni Jacob ang aking kamay. Sa bawat sigaw ng pagbati at palakpak ng mga bisita, dama ko ang init ng pagmamahal na bumabalot sa amin. Ngumiti ako sa lahat, lalo na kay Mommy at Daddy na nakaupo sa harapan. Kita ko ang pagluha sa kanilang mga mata—luha ng tuwa, hindi ng lungkot. Nilingon ko si Jacob. “Simula na ng bagong misyon natin bilang mag-asawa,” bulong ko sa kanya. Ngumiti siya at marahang pinisil ang aking kamay. “Handa akong harapin lahat, basta ikaw ang kasama ko.” Sa kabila ng lahat ng kaguluhang naganap, sa gitna ng mga lihim at panganib, heto kami—buo, matatag, at higit sa lahat, malaya sa piling ng isa’t isa. Habang papalapit kami sa labas ng simbahan, tumunog ang mga kampana. Kasabay nito ang pagbagsak ng maliliit na patak ng ulan—tila basbas mula sa langit. Pero sa di kalayuan… may isang pares ng

Chapter 389 Puro mga ungol at halinghing ang naririnig naming sa sulod ng silid kung saan kami naglalaro ng apoy. "Ohhh, ahhhhh!" "Fuck, Ang sikip mo pa din, Mahal. Ughhh!" "Faster, mahal...... malapit na ako." Hanggang pabilis ng pabilis Ang kanyang galaw pero may halong pag-iingat pa rin. Nang matapos ang mapusok naming pagniniig, sabay kaming nahiga ni Jacob sa kama, kapwa hingal, pero may ngiti sa mga labi. Nakapatong ang kanyang braso sa aking tiyan, bahagyang hinihimas ang aking balat na para bang sinisigurado niyang totoo ang lahat ng nangyari. "Hindi ko alam na posible pa palang mas lalo kitang mahalin," bulong niya habang nakatingin sa akin, punong-puno ng pagmamahal ang mga mata. Napangiti ako. "Ako rin... parang panaginip lang ‘to. Pero masarap isipin na sa panaginip kong ito, ikaw ang kasama ko." Humalik siya sa aking noo, sa ilong, at sa labi—puno ng lambing, wala na ang init na kanina lang ay nangingibabaw. Sa halip ay kapayapaan ang namamagitan sa am

Chapter 391 Limang araw ang lumipas mula nang isilang sina Caelan at Elira. Sa bawat oras na dumadaan, lalo kong nararamdaman ang pagiging ama -yung pagmamahal na hindi ko inakalang kayang lumalim pa. At ngayon, sa wakas, makakauwi na rin kami sa bahay. “Nak, handa na ang lahat. Pinaayos na ni Dad ang baby room,” sabi ni Mom habang tinutulungan si Jasmine sa pag-aayos ng gamit sa hospital room. Habang buhat ko si Caelan, si Elira naman ay nasa bisig ni Jasmine—pareho silang balot sa puting kumot, mahimbing na natutulog. “Excited na rin po sila Ellie at ‘yung triplets,” sabay ngiti ko. “Pinag-aagawan na nga raw kung sino ang unang mag-aalaga.” Tumawa si Mom. “Good luck na lang. Siguradong puno ng ingay at kilig ang bahay.” Pagdating namin sa mansyon ng mga Montero, sinalubong kami agad ng apat kong kapatid. Halos magkandarapa sila sa pagmamadaling makalapit. “Kuya Jacob!” sigaw ni Ellie, ang panganay kong kapatid na babae, 23 years old at may pagka-stage auntie na agad. May