All Chapters of EXCLUSIVE ESCORT OF A RUTHLESS TYCOON (SSPG): Chapter 241 - Chapter 250

BUMUTI na ang kalagayan ni Jena. Pinapagaling na lamang ang kanyang sugat sa balikat. Pinayagan na rin siya ng doktor na makauwi, at ngayon ay nagpapagaling na siya sa mansyon. Hindi na pumayag si Jai na bumalik pa ang ina sa dati nilang bahay. Wala na rin namang babalikan doon ang kanyang ina, nag-iisa na lang siya roon at nakakulong na si Marlon. Hindi na ito makakalabas pa. "Nay, si Mama Wendy po, ang mama ni Aster," pakilala ni Jai sa ina, habang hawak ang kamay nito. Lumapit siya sa dalawang babae upang ipakilala ang biyenan sa ina. "Maigi naman at nagkakilala na tayo, balae," nakangiting sabi ni Wendy, sabay abot ng kamay kay Jena. "Masaya akong makilala ka, Wendy," magalang na sagot ni Jena. Inabot din niya ang kamay ng babae. May pag-aalangan sa kilos niya pero pilit niya itong tinatago. Napabaling ang tingin niya kay Carlita na noon ay nakaupo sa gilid, katabi ang asawang si Renan. Agad niyang iniwas ang tingin nang magtagpo ang kanilang mga mata. Tahimik si Carlita sa um

KUYOM ang mga palad ni Renan, pero pinipilit pa rin niyang pigilan ang kanyang galit. Lalo lang mawawala ang pag-asa niyang makuha ang parte niya sa kompanya kung magpapakita siya ng tapang sa harap ng kapatid. "Kuya, alam mong mataas ang respeto ko sa’yo. Hindi ko magagawa ang mga ibinibintang mo sa akin," sabi niya nang mahinahon, pilit na nagpapakumbaba. "Hindi mo ako maloloko. May ebidensiya ako. Hindi pa rin ako makapaniwala noong una kong malaman ang ginawa mo. Renan, alam mong kapag nawala ang tiwala ko, mahirap na iyong ibalik. Kaya nga kahit paano, may natitira pa rin akong konsiderasyon, dahil kapatid kita. Kaya hanggang ngayon, nandito ka pa rin. Ayokong maging masama sa’yo. Bibigyan pa kita ng pagkakataon..." Napatingin si Renan sa sahig, tila hindi makatingin nang diretso sa kapatid. Nanginginig ang kanyang dibdib, hindi sa galit, kundi sa sakit ng mapagkamalan. Ilang segundo siyang tahimik bago muling nagsalita. "Anong klaseng ebidensiya, kuya?" mahinang tanong niya.

NANGINGINIG ang kamay ni Jai habang dahan-dahang ibinababa ang kanyang cellphone sa ibabaw ng mesa. Napayuko siya, at agad namula ang kanyang mga mata. Napansin ni Dewei ang biglaang pagbabago sa awra ng kaibigan. "Jai, what happened? Is there something wrong?" tanong ni Dewei habang tumatayo at lumalapit. Dahan-dahang tumingala si Jai, bakas sa mukha niya ang matinding pag-aalala. May pailan-ilang luhang gumuguhit na sa kanyang pisngi. "I-Inatake raw sa puso si Tatay Rey... Nasa ospital siya at agaw-buhay..." Napasinghap si Dewei sa narinig. Hindi niya alam kung paano papagaanin ang biglaang dagok na natanggap ni Jai. "Halika na, sasamahan kita," mabilis na sabi ni Dewei. Kinuha niya ang susi ng sasakyan at marahang hinila si Jai palabas ng opisina. Agad huminto ang kotse ni Dewei sa harap ng ospital. Hindi na hinintay ni Jai na huminto nang buo, bumaba siya agad at kumaripas ng takbo papasok. "Excuse me! Saan pong room dinala si Mr. Reynaldo Bautista?" hingal niyang tanong sa

MAMATYAG na nagbabantay si Jena kay Reynaldo. Hindi siya kumikibo habang pinagmamasdan ang mahinang paghinga ni Reynaldo. Bawat ikot ng oxygen sa kanyang ilong, bawat tibok ng makina, ay parang panandaliang sagot sa panalangin niyang huwag siyang iwan nito. "Reynaldo…" marahang sabi niya, halos pabulong. "Hindi pa ako nakakahingi ng tawad sa'yo sa lahat ng mga nagawa ko noon. Sa lahat ng kasalanang iniwan ko sa'yo." Napalunok siya, hawak-hawak ang kamay ni Reynaldo na tila walang lakas. "Gumising ka lang. Aaminin ko na sa'yo ang lahat. Ayokong sabihin ngayon, habang ganito ka. Ayokong… ayokong ganito ang estado mo habang sinasabi ko ang totoo." Humigpit ang hawak niya sa kamay nito. "Pero, alam mo... mahal kita. Mahal na mahal kita. Hindi ito awa. Hindi rin ito dahil sa anak natin. Ito ako, Rey. Ako ‘to… na muling nagising sa pagmamahal ko sa’yo." Napahagulhol siya, bahagyang pinipigil ang sariling pag-iyak. "Please, gumising ka na. Bumalik ka na sa amin ng anak mo. Kailanga

"ANONG ginagawa mo dito, Sandro?" tanong ni Aster, agad na tinakpan ang tiyan niya na para bang instinct na protektahan ang kanyang dinadala. "Baka makita ka ng asawa ko. Alam mo namang galit siya sa'yo. Lalo mo lang akong inilalagay sa alanganin." Nag-aalangan siya kung haharapin pa ba ito o agad na lalakad palayo. Nakamasid si Wendy mula sa veranda. Hindi siya lumalapit, pero nakatutok ang mga mata sa dalawa. Tahimik siyang nanonood habang kumakabog ang dibdib sa pagdududa. "Maniwala ka, Aster," sagot ni Sandro, pinipilit ang bahagyang ngiti. "Napadpad lang ako rito. Nakita kita mula sa malayo. Hindi ako nagkamali, ikaw nga. Kaya nilapitan kita." Nagtaas ng kilay si Aster, halatang hindi kumbinsido. "Napadpad ka sa exclusive subdivision?" sarkastikong tanong niya. "Alam mong hindi basta-basta ang makapasok dito, Sandro. Anong totoong dahilan mo?" Sandaling tumahimik si Sandro. Sa likod ng pilit na ngiti, may lungkot sa kanyang mga mata. "Wala, Aster. Gusto lang kitang makita.