บททั้งหมดของ Force Marriage: When The Loving Wife of a Billionaire Finall: บทที่ 111 - บทที่ 120

Kung malaya siyang tawaging Madam ng mga staff, natural lang na may karapatan din siyang magpasiya para sa sarili kahit ang umalis kung gugustuhin niya.Hindi na rin nila pinigilan o pinahirapan pa ang staff sa paghahatid ng pagkain.Gayunpaman, matapos umalis ng staff, napangiti si Apollo at nagbiro, "Mukhang hindi na natin kailangan pang tawagin siya para kumain mamaya."Ngunit mariing tugon ni Eduardo, "Tatawagin pa rin natin siya." aniya.Nang marinig iyon ni Regina ay napakunot ang kanyang noo, saglit na napatigil, bago marahang pinagdikit ang mga labi, ang mga mata’y dumilim habang tahimik na nakatitig kay Eduardo.Maging sina Ricardo at Apollo ay halatang nabigla rin. Napatingin sila kay Eduardo, tila hindi makapaniwala sa narinig. Ang tensyon sa ere ay dumaan na parang kidlat tahimik ngunit matalim.Ngunit ngumiti si Apollo at sinabing, "Tama nga naman. Binalaan ka pa nga ni matandang ginang na alagaan mong mabuti si Luna. Kung hindi natin siya yayayain kumain, at malaman pa n

Hindi pa tuluyang dumidilim noon nang tumawag si Luna ng dalawang staff para samahan siya paakyat ng bundok.Medyo malamig ang simoy ng hangin sa oras na iyon, pero dahil nakabihis siya nang maayos at mainit ang tela, hindi niya ito gaanong naramdaman.Umakyat siya sa bundok upang namnamin ang simoy ng hangin at mamitas ng mansanas nang kaunti, at doo'y unti-unting gumaan ang pakiramdam at isip niya.Dalawa o tatlong kahon ng mansanas ang naipon agad ni Luna dahil sa dami ng kasama.Pagkatapos mamitas, hindi agad bumaba si Luna ng bundok. Nang makita niyang maganda ang tanawin ng paglubog ng araw, naupo muna siya upang namnamin ito.Saktong-sakto, narinig ni Luna ang mga yabag at boses ng isang bata.Paglingon niya, bumungad sa kaniya ang mukha ni Ricardo.Halatang hindi rin ito inaasahan ng lalaki at natigilan siya sa paglalakad.Sa puntong iyon, biglang narinig ang masiglang sigaw ng bata mula sa video call: "Si Tita!"Nagvi-video call pala si Ricardo kay Samantha, ipinapakita sa ba

Pagkababa ni Eduardo, abala na sina Apollo at ang iba pa sa pagkain.Nagulat sila nang makita na si Eduardo lamang ang mag-isang bumalik.Katulad ni Aria, inakala rin nila na kung si Eduardo mismo ang tatawag kay Luna, ay hindi ito tatanggi. Kaya’t ang pagbabalik niya mag-isa ay medyo nakakabigla para sa lahat.Agad na nagtanong si Ricardo, "Hindi ba siya bumaba?""Oo." sagot ni Eduardo.Pagkatapos ay bumaling siya sa mga staff na nagsisilbi sa kanila at sinabi, "Ihanda n’yo ang isang set ng barbecue, Bobo chicken, at hot pot, at ipahatid sa kwarto ng Madam." Narinig ito ni Regina at bahagyang pinipigilan ang sarili, napapikit ng kaunti, sabay pursigi ng labi.Alam niyang ang pag-utos ni Eduardo na ipadala ang pagkain kay Luna ay walang ibang ibig sabihin, ni kaunting lambing o malasakit. Isa lang iyong obligasyong kailangang gawin, marahil dahil sa bilin ng matandang ginang.Sa mata ni Regina, walang kahulugan ang lahat ng iyon.Ngunit...hindi niya gusto ang paraan ng pagtawag ni E

Pagkapasok ni Eduardo sa kwarto, basta na lamang niyang isinara ang pinto.Pagkatapos ng lahat, naroon pa rin ang lahat ng gamit niya sa loob ng silid.Mukhang hindi na siya lalabas pa ngayong gabi.Sandaling natigilan si Luna.Bago pa siya makapagsalita, dumaan na si Eduardo sa tabi niya at diretsong pumasok sa loob.Pagdaan ni Eduardo sa tabi niya, agad na naamoy ni Luna ang pabangong gamit ni Regina, isang amoy na pamilyar na pamilyar sa kaniya.At higit pa roon...Napansin din niya ang mapupulang bakas ng labi sa batok ni Eduardo, tumatak sa laylayan ng suot nitong pajama.Kakatapos lang maligo ni Eduardo at kakapalit lang ng suot na pajama. Hindi na kailangang tingnan pa nang maigi para malaman, ang pabango at bakas ng labi ni Regina sa katawan niya ay malinaw na nakuha niya kanina lamang, noong magkasama silang lumabas.Kanina pa lang nang makita siya ni Luna, napansin niyang medyo mapula ang kanyang mga labi. Akala nito'y guni-guni langPero ngayon, malinaw na hindi pala.Nakau

Saglit na nag-alinlangan si Luna bago dahan-dahang inabot ang dalawang imbitasyon. "Sige." mahinahon niyang tugon, bagama’t may bahagyang pag-iisip sa tono ng kanyang boses.Matapos ang hapunan, naupo siya kasama Ang Ginang Santos, sina Federico, at ilang kamag-anak. Sa gitna ng mahihinang tawanan at kuwentuhang puno ng alaala at plano para sa nalalapit na selebrasyon, nakisabay si Luna sa masayang pag-uusap ngunit bakas sa kanyang mga mata ang pagod na pilit itinatago.Pagsapit ng alas nuwebe ng gabi, tumayo na siya at mahinahong nagpaalam. Bago tuluyang umalis, lumabas pa si Ginang Santos upang ihatid siya. Hinawakan nito ang kamay ni Luna nang mahigpit, malamig ngunit may bigat ng damdamin."Kung ayaw pumunta ng mga taga Monteverde, huwag mo na silang pilitin. Ako, matanda na ako, wala na akong pakialam kung pupunta sila o hindi!" mariin na sabi ng Ginang habang malalalim na nakatitig sa kanya.Kahit na maingat si Federico sa mababang boses, iwas ng tingin, nang iabot niya ang mga