All Chapters of Force Marriage: When The Loving Wife of a Billionaire Finall: Chapter 91 - Chapter 100

Sa susunod na buwan ay ipagdiriwang na ang ika-pitumpung kaarawan ni Matandang Ginang Santos.Kaya maagang nag-uusap sina Luna at Federico upang pagplanuhan kung ano ang maaaring ihanda upang mapasaya at maparamdam sa matanda ang kanilang pagmamahal sa kanyang espesyal na araw.Narinig iyon ng matanda ngunit tila wala siyang ganang pag-usapan ito. Sabi niya, "Huwag na 'yang mga pa-show-show. Ang mahalaga, kumpleto tayo at masaya sa isang hapunan."Pero sagot naman ni Brenda, "Eh pitumpung kaarawan mo na, kahit papaano, kailangan pa ring gawing espesyal…" aniya.Ganoon din ang iniisip nina Luna at Federico. At dahil iyon ay mula sa puso ng mga anak at apo niya, hindi na rin tumutol pa ang Matandang Ginang.Kailangan pang pumasok ni Aria sa paaralan kinabukasan, kaya matapos ang hapunan, umalis na rin sina Luna kasama ang anak niya pabalik sa kanilang bahay.Pagbalik nila sa villa, masayang bumaba ng sasakyan si Aria at tumakbong papasok ng bahay.Nanatiling nakaupo si Luna sa loob ng s

May kanya-kanyang gawain sina Jeriko at ang kanyang kaibigan na si Eleanor.Gustuhin man sanang umuwi ni Luna sa pamilya Santos, pero wala si Aria. Kung babalik siya nang mag-isa, siguradong mag-aalala ang matanda sa kanya…Habang nagmamaneho palayo mula sa rancho, hindi alam ni Luna kung saan siya pupunta bukod sa pag-uwi.Habang nag-iisip, napadaan siya sa isang park. Napansin niyang maraming magkasintahan ang nagdala ng kanilang mga anak para mag-camping, at may ilang kabataan ding isinama ang kanilang mga magulang para magpahinga.Habang pinagmamasdan ang mga masayang magkasintahan at buo ang pamilya, hindi naiwasan ni Luna na mapatingin nang matagal. Sa likod ng kanyang tahimik na titig, lumitaw ang bahid ng inggit… at pait.Makaraan ang ilang minutong pagmamaneho, napabuntong-hininga siya. Dahan-dahan niyang iniliko ang manibela at huminto sa isang gilid ng kalsada kung saan may puwang para mag-park. Tahimik siyang nanatili sa loob ng sasakyan, pinakikiramdaman ang katahimikan n

Tinitigan ni Ricardo si Eduardo, saglit na tumigil bago tinanggap ang baso. "Salamat," aniya.Nagtagay silang dalawa at nagpatuloy sa pag-uusap habang umiinom.Ilang sandali pa, napatingin si Eduardo kay Ricardo ng mas matagal, mas malalim, na para bang may gustong basahin sa kanyang mukha.Itinaas ni Ricardo ang kanyang tingin at tahimik na nagtanong, "Bakit?"Si Apollo ang sumagot sa halip na si Eduardo, sabay kindat at bahagyang tawa, "Ikaw… parang may kakaiba sa'yo ngayon."Ngumiti si Eduardo, hindi nagsalita, pero sapat na ang ngiting iyon para ipakitang sumasang-ayon siya sa sinabi ni Apollo.Nanatiling kalmado si Ricardo at malamig na tugon niya, "Talaga ba?"Tumaas ang kilay ni Apollo, bahagyang nang-aasar, "Hindi ba?"Imbes na sagutin, dahan-dahang uminom si Ricardo ng alak, piniling manahimik.Sa mga sandaling iyon, may lumapit na panibagong bisita upang bumati sa kanilang grupo, pansamantalang pinutol ang usapan.Pagkaalis ng mga bumati, tumingin si Ricardo sa kanyang relo.

Hindi na nagulat si Luna nang marinig na si Regina ang sumagot sa tawag.Alam naman niya kung gaano kalapit ang dalawa sa isat-isa, na para bang wala nang puwang para sa ibang tao sa pagitan nila. Kung tutuusin, hindi na nakapagtataka.Wala namang mali roon.Pero masakit pa rin ito para kay Luna.Pinilit siyang huminga nang malalim, nilunok ang bigat sa dibdib, at sa pinakapanatag na tinig na kaya niyang buuin, ay sinabi niya:"Pakisabi kay Eduardo na tumawag ako."Alam din ni Regina na si Luna ang nasa kabilang linya ng telepono.Sa malamig at walang emosyon na tinig, sinabi niya, "Naliligo si Eduardo. Kung may sasabihin ka, sabihin mo na lang sa akin." anito.Sabihin sa kanya?Napangiti si Luna, hindi sa tuwa, kundi sa pait. Oo, may kinalaman nga si Regina sa usapin. Totoo, ang nakita ng kanyang tiyuhin kanina sa loob ng komunidad ay walang iba kundi ang tiyahin ni Regina.Ngunit ang tunay na bumili ng villa sa tapat ng kanilang tahanan… malamang ay si Ernesto mismo.Ang pamilyang

Mariing nagkamay si Luna habang pinipigil ang panginginig ng kaniyang katawan. Namumugto na ang kaniyang mga mata, ngunit pinili niyang hindi umiyak. Tinitigan niya si Eduardo nang direkta, saka mahinahong ngunit mariing nagsalita:"Pakiusap lang… kung may halaga pa 'ko sa'yo kahit kaunti, pakiusap… huwag mo silang hayaang tumira sa tapat ng bahay ng tiyuhin ko." Sandaling tumigil siya, huminga nang malalim, at muling nagsalita, mas malinaw at tahasan:"Kahit ano ang gusto mong kapalit… kahit anong kundisyon, tatanggapin ko. Basta pumayag ka." ani Luna.Bago pa man niya lubusang matapos ang kaniyang mga salita, bigla niyang narinig ang tinig ni Eduardo."Sige." anito.Napahinto siya. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig, hindi dahil sa galit o takot, kundi dahil sa matinding gulat.Hindi niya inaasahan na agad-agad siyang papayagan. Walang tanong. Walang kondisyon. Walang pagtatalo.Pumuno ng luha ang kaniyang mga mata, at sa isang saglit, tila nagdilim ang lahat sa kaniyang isi