Semua Bab Force Marriage: When The Loving Wife of a Billionaire Finall: Bab 191 - Bab 200

Matapos paliguan at tuyuin ang buhok ni Aria, inihanda na rin ni Luna ang sarili upang maglinis at magpahinga. Subalit nang makapasok siya sa sariling silid, napagtanto niyang wala ni isang gamit ng bata roon. Kaya’t napilitan siyang bumaling at tinungo ang silid-pangunahing tahanan ng mag-asawa.Pagpasok niya sa punong silid-tulugan, sinalubong siya ng katahimikan at dilim, tila ba may bigat na nakabitin sa hangin. Wala roon si Eduardo. Dahan-dahan niyang pinihit ang ilaw, at sa isang iglap ay nanigas siya sa kinatatayuan. Para bang hindi na iyon ang silid na nakasanayan niya, parang ibang mundo, ibang lugar. Saglit siyang napahawak sa pintuan, wari’y nagtatanong sa sarili kung tama nga bang silid ang kanyang pinasukan.Pitong taon siyang nanirahan sa silid na iyon, kabisado na niya ang bawat sulok at bawat kasangkapang naroroon. Ngunit ngayong tumama sa paningin niya sa mga bagay, para bang hindi na iyon ang silid na dati niyang kilala, lahat ay nag-iba.Maliban sa sahig, halos laha

Pagdating nila sa paaralan ni Aria, biglang umalingawngaw sa pandinig ni Luna ang isang pamilyar na tinig, masigla at magaan, “Tita Luna!”Bahagyang napalingon si Luna at nakita niyang patakbong lumapit si Isabella, bitbit ang masiglang tinig, “Tita Luna, kagabi pinadalhan ka ni Mommy ng siopao, pero wala ka sa bahay kaya ibinalik ko na lang.”Sandali sanang magsasalita si Luna, subalit mabilis nang sumabat si Aria na walang kamalay-malay na matagal nang lumisan ang kaniyang ina mula sa bahay. Mariin itong sumimangot, saka nag-nguso, “Walang saysay ang mga sinasabi mo! Nasa bahay ko si Mommy kagabi.” anito.Napakamot ng ulo si Isabella, tila naguguluhan, “Ha? Ganun ba? Eh… bakit kaya…” aniya.Akmang magsasalita na sana si Luna upang magpaliwanag nang bigla siyang tawagin ng guro, “Miss Santos.”Mabilis siyang lumingon at magalang na tumugon, “Teacher Jhen.”Ngumiti ang guro saka inanyayahan sina Aria at Isabella na pumasok muna, “Mauna na muna kayong dalawa sa loob, may nais lang akon

Lumapit sina Christian at Kate kay Samantha at magiliw na nagtanong kung nais ba nitong subukan ang makukulay na water slide.Pagkakita ni Samantha sa makislap at makukulay na slide na nagniningning sa hindi kalayuan, agad siyang tumango nang sabik, bakas sa mga mata ang pananabik at kagalakan.Ang water slide na nasa loob ng yate ay may istilong mainit na bukal, kaya’t hindi malamig kahit taglamig.Bagama’t puwedeng maglaro roon ang matatanda at bata, malinaw na higit itong nilikha para sa kasayahan ng kabataan at mga musmos.Mabilis ding nagsawa sina Luna at Ricardo matapos ang ilang ulit na pagdulas sa water slide, kaya’t pinili nilang umahon at magpahinga.Samantala, si Samantha kasama sina Christian at Kate ay waring walang kapaguran, tawa at hiyawan ang umalingawngaw habang paulit-ulit silang dumudulas, wari’y ayaw nilang matapos ang saya.Nang sa wakas ay mapagod, naupo si Luna sa gilid ng mainit na bukal, hinayaang lamunin ng init ng tubig ang lamig at pagod sa kanyang katawan

Sandaling natigilan si Aria, tila hindi mawari ang narinig. Ngumiti si Luna, bagaman may bigat ang tinig:“Maghihiwalay na rin kami.” aniya.Hindi na nasilayan ng ina ni Isabella ang gulat, sapagkat matagal na niyang nahinuha ang totoo. May anak nga si Luna, ngunit madalas niya itong nakikitang mag-isa sa bahay sa tapat nila…Nagtagpo ang kanilang mga mata. Ang ina ni Isabella ay bahagyang natigilan, wari’y naalala ang nakaraan kung saan hindi si Luna ang humarap sa paaralan, kundi ang isang babaeng maganda’t kaakit-akit, nakabibighani ngunit may ibang anyo ng presensya.Si Eduardo ang unang nagpakita ng galang. Banayad ang kanyang tinig habang nagsabi:“Magandang araw.” Kahit medyo nabigla, napilitang ngumiti ang ina ni Isabella at tumugon:“Magandang araw rin.”Sandaling natahimik ang paligid bago muling nagsalita si Eduardo, nakapako ang tingin sa pagitan nina Luna at ng babae:“Magkakilala ba kayo?”Bahagyang nag-angat ng kilay si Eduardo wari’y sinusukat ang bigat ng kasagutang

Muli siyang tinanong ni Eduardo, mahinhin ngunit may bahagyang pagkamausisa, “Ikaw ba ang pupunta, o ako?”Tumingin si Luna kay Aria, hinayaan ang maliit na kamay na humawak sa kanyang daliri, at mahinang sabi, “Aria, ikaw ang magdesisyon.” aniya.“Dad,” wika ni Aria, may ngiti sa mukha, “hindi marunong mag basketball si Mom, pero mahusay ka, Dad.” anito.Alam ni Luna na kaya rin niyang mag-basket, ngunit pinili niyang manahimik. Dahil desidido na si Aria, mahinang sabi niya, “Ikaw na ang pumunta.”“Okay,” tugon ni Eduardo, kasabay ng bahagyang ngiti.Habang tumitindi ang sikat ng araw, ramdam na ramdam ang init sa paligid. Tinanggal ni Eduardo ang kaniyang mahabang itim na amerikana at iniabot kay Luna: “Pahawakan mo nga ito sandali.” aniya.Tahimik siyang tumingin kay Luna.Hinawakan niya ito at maingat na inilapag sa damuhan sa tabi niya, at muling tumingin kay Eduardo.Itinaas lamang ng huli ang kaniyang kilay, tahimik na nagmamasid, na para bang iniinspeksyon ang bawat kilos ni L