EP.06 เริ่มงานคนสวน

เมฆถึงกับสะดุ้งเมื่อมือของขวัญใจช้อนเข้าไปใต้พวงระย้า พร้อมทำท่าจะลูบไล้สบู่ทำความสะอาดให้

         “ขวัญล้างให้ แล้วคืนนี้ขวัญจะล้างให้อีกนะ จะล้างจะเลียจะไล่ลิ้นให้เกลี้ยงทั้งลำเลย”

         เสียงกระซิบกระซาบของขวัญใจทำให้เมฆจำต้องยืนให้ขวัญใจลูบไล้พร้อมข่มใจอย่างเต็มที่ เพราะฝ่ามือน้อยๆ ของขวัญใจไม่ต่างจากกำลังปลุกเร้าให้ลูกชายของเขาตื่น แต่ภาพใบหน้าสวยหวานที่ส่งรอยยิ้มมาให้ตั้งแต่แรกพบกลับแทรกเข้ามาในความคิด

         “ขวัญยังไม่ตอบพี่เลยว่าคุณนายท่านใจดีมั้ย”

         “แหม... คิดว่าลืมแล้ว ใจดีสิจ๊ะ ใจดีมากด้วย แต่...”

         “แต่อะไร”

         “แต่พี่อย่าขัดใจล่ะกัน คุณนายต้องการให้พี่ทำอะไร พี่ก็ต้องทำให้ดีที่สุด พี่จะได้อยู่ที่นี่ไปนานๆ ไงล่ะ ขวัญจะได้มาล้างให้พี่ทุกคืน และพี่ก็ห้ามขัดใจขวัญด้วย เข้าใจมั้ย”

         “อืม... เข้าใจ”

         เมฆรับคำพร้อมคิดถึงคำว่า ‘ขัดใจ’ แค่วันแรกที่เข้ามาเขาก็ต้องเรียนรู้ที่จะไม่ ‘ขัดใจ’ ผู้หญิง 3 คนในบ้านหลังนี้ คนแรกนั้นคือขวัญใจที่เขาไม่อาจขัดใจได้ แต่อีก 2 คนล่ะ ทั้งคุณนายชวนชมคนสวยและน้าพิศ จะมีอะไรให้เขาไม่อาจขัดใจได้ และมันจะดีเหมือนที่ขวัญใจสั่งให้เขาทำหรือเปล่าล่ะ

.

.

         เมฆเริ่มต้นงานในฐานะคนสวนของบ้านคุณนายชวนชมเป็นวันแรกด้วยความชื่นมื่น เพียงแต่นึกขวางน้ามิ่งเล็กน้อยที่บ่นว่าเขาทำอะไรล่าช้าเหมือนพ่อไม่มีผิด นั่นก็เป็นเพราะเขามัวแต่ไปทำความรู้จักกับขวัญใจอยู่ จึงทำให้ไปกินข้าวเช้าสายมาก น้ามิ่งที่นั่งรอจะพาไปแนะนำงานก็เลยพานอารมณ์เสีย

         ในเวลานั้นเขานึกเคืองน้ามิ่งอยู่เหมือนกัน แต่สายตาของน้าพิศก็ทำให้เขาต้องสงบปากสงบคำ เพราะความจริงก็คือเขาผิดเอง เขาจึงต้องขอโทษน้ามิ่งและสัญญาว่าจะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุด น้ามิ่งจึงได้อ่อนลง

         แต่ในใจนั้นเขาก็ยังเคืองไม่หายเพราะดูท่าแล้วน้ามิ่งคงจะไม่ได้ชอบพ่อของเขาสักเท่าไหร่หรอก ไม่อย่างนั้นคงไม่ว่าลูกชายกระทบคนที่ตายไปแล้ว แต่ยังไงเขาก็จะทนทำงานให้ได้ เพราะงานหนักหนากว่านี้ก็ทำมามาก แค่งานดูแลสวนแค่นี้เขาก็ต้องทำได้เหมือนกัน

         น้ามิ่งแนะนำว่าหน้าที่หลักที่เขาต้องทำประจำวันก็คือ การดูแลสวนสวยของคฤหาสน์หลังนี้ ดูแลทั้งต้นไม้ใหญ่ ริดใบไม้ที่แห้งเหี่ยวหรือไม่สวยออก เก็บเศษใบไม้ ตัดแต่งไม้ดอกไม้ประดับและดูแลพืชสวนครัวที่พ่อของเขาลงไว้ทางด้านหลังของครัวด้วย และอาจมีบ้างที่ต้องสลับกับน้ามิ่งขับรถให้คุณนายหรือไม่ก็พาน้าพิศกับขวัญใจไปจ่ายตลาด หากว่าวันนั้นน้ามิ่งจะต้องขับรถให้กับท่าน หรืออาจไปทำธุระอย่างอื่น

         ตลอดทั้งช่วงวัน เมฆจึงใช้เวลาสำรวจตรวจตราพื้นที่ของสวนสวยไปทีละจุด อาณาเขตของคฤหาสน์หลังนี้ถ้านับจากด้านที่มีรั้วกั้นไปจนถึงรั้วไม้ด้านหลังจะมีอาณาเขตประมาณ 2 ไร่ อย่างที่เขาคาดคะเนไว้ ซึ่งระหว่างที่พ่อไม่อยู่น้ามิ่งก็ทำหน้าที่ตัดแต่งไม้ดอกไม้ใบไปตามสมควร สวนสวยจึงไม่ได้รกหรือสกปรกมากเท่าไร จะมีก็เพียงที่รกร้างด้านหลังนอกเขตรั้วไม้ซึ่งเป็นที่ดินของท่านเช่นกัน และความกว้างนั้นประมาณ 10 ไร่เศษ

         ในพื้นที่ด้านหลังนั้นน้ามิ่งบอกว่าเขาจะเข้าไปทำสวนหรือจะพื้นฟูไม้ผลไม้ใบหรือเปล่าก็แล้วแต่เขา เพราะท่านและคุณนายไม่ได้บังคับ เนื่องจากพื้นที่นั้นไม่ได้ทำประโยชน์อะไร ท่านเก็บไว้เก็งกำไรเท่านั้น ส่วนมากแล้วก็ไม่มีใครเข้าไป จะมีก็เพียงพ่อของเขานั่นแหละที่ไปเก็บผลไม้จำพวก มะพร้าว มะม่วง หรือฝรั่ง นำมาให้น้าพิศตลอด

         เมฆเดินสำรวจลึกเข้าไปในสวนหลังคฤหาสน์ ก็พบว่า พื้นที่รกร้างนี้มีต้นไม้ขึ้นอยู่มากมายหลายชนิด โดยเฉพาะไม้ผลที่กินได้นั้น มีการปลูกเป็นแถวเรียงกัน คงเป็นพ่อของเขาที่นำมาลงไว้ เพราะพ่อเคยเล่าให้ฟังว่า ปลูกขนุน กระท้อน ฝรั่ง มะม่วง มะนาว และพืชผลอื่นๆ ไว้ที่สวนของคุณนายเยอะ

         สภาพของสวนที่เหมือนไม่ได้รับการดูแลมาเป็นเวลานาน คงเป็นช่วง 6 เดือนตอนที่พ่อไม่สบายนั่นแหละ และหญ้าที่สูงท่วมเอวก็ทำให้เมฆย้อนกลับไปเอาเครื่องตัดหญ้าจากในห้องเก็บของ และไม่ลืมที่จะวานให้น้าพิศช่วยห่อข้าวให้เขาเข้าไปกินในสวนด้วย เพราะหากจะตัดให้เลี่ยนคงต้องใช้เวลาอีกหลายวัน

         ดวงตากร้าวฉายแววมุ่งมั่นมองตรงไป ด้วยเรี่ยวแรงคนวัยหนุ่มเขาจะพลิกฟื้นที่ดินผืนนี้ให้ได้ เขาจะทำให้ไม้ผลไม้ใบชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำรดรินและอุดมสมบูรณ์ไปด้วยปุ๋ยจากเขา จะหมั่นพรวนดิน รดน้ำ ดูแลเอาใจใส่ทุกอย่าง ให้สมที่ได้มาทำหน้าที่แทนพ่อ ไม่ให้เสียแรงที่ท่านและคุณนายชวนชมอุตส่าห์ไว้วางใจอย่างแน่นอน

         ‘คุณนายชวนชม’ แค่คิดถึงชื่อ ใบหน้างดงามราวนางฟ้าที่มีผิวกายละเอียดบอบบางปานแก้วเจียระไนนั้นก็คล้ายจะเข้ามาอยู่ในความคิด ผิวสีชมพูบอบบางนั้นหากจะเทียบกับมือหยาบใหญ่ของเขา เพียงจับเบาๆ ก็คงจะแหลกคามือเป็นแน่ แต่ถึงอย่างนั้นหากชาตินี้จะมีวาสนาสักครั้ง เขาก็จะไม่ลืมพระคุณคุณนายท่านเลย

         อาจจะบอกได้ว่า นอกจากดารา นักร้อง หรือนางแบบในโทรทัศน์หรือตามหน้านิตยสารแล้วนั้น เขาก็ไม่เคยเห็นคนตัวเป็นๆ ที่จะงดงามได้เท่ากับคุณนายชวนชมมาก่อนเลย แค่รอยยิ้ม เสียงพูด หรือความเห็นอกเห็นใจน้อยๆ นั้น ก็ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะคิดไปถึงนางเอกจากภาพยนตร์ต่างประเทศ ประเภทภาพยนตร์ต้องห้ามที่ต้องแอบดูคนเดียว