All Chapters of เด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+: Chapter 131 - Chapter 140

เวลาต่อมาก๊อกๆๆ“เข้ามา”“ขออนุญาตครับคุณเจโรม”“มีอะไร?”“จดหมายครับ จดหมายส่งถึงคุณจันทร์เจ้า”“วางไว้”“ครับ”ลูกน้องของเขาวางจดหมายไว้ให้ตามคำสั่งของเจ้านาย ก่อนจะเดินออกไป ทิ้งไว้เพียงซองจดหมายสีขาวตรงหน้าของเขาเท่านั้นเขาชั่งใจอยู่ครู่นึง เพราะอยากรู้ว่ามันคือจดหมายอะไรจดหมายของใคร ทำไมถึงถูกส่งมาหาเธอที่นี่ได้ แต่แล้วเขาก็ทนความสงสัยของตัวเองไม่ไหว หยิบซองจดหมายนั้นมาและฉีกออก หน้าซองไม่ปรากฏว่าเป็นชื่อของใครที่ส่งมา มีเพียงชื่อของจันทร์เจ้าเท่านั้นที่เป็นผู้รับพอแกะออกมาด้านในก็คือแผ่นเอกสารแผ่นเดียวเท่านั้น และมีซองยาแนบมาหนึ่งซอง เม็ดยาที่อยู่ในซองนั้นมันคุ้นตาเขาเอามากๆ ( ผลการตรวจยาอย่างละเอียด ยาตระกูลนี้ไม่ได้มีไว้ใช้สำหรับมนุษย์ แต่เป็นยาที่เอาไว้ใช้สำหรับสัตว์ก่อนจะผ่าตัดและหลังผ่าตัด ซึ่งจะทำให้สัตว์ที่กินยานี้เข้าไปนั้นมีอาการชาตามตัว ไม่สามารถขยับตัวหรือส่งเสียงร้องออกมาได้ เพื่อให้ง่ายต่อการผ่าตัดหรือทำการแพทย์บางอย่าง ) ถึงแม้เอกสารที่ได้มานั้นมันจะดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือสักเท่าไหร่ แต่มันก็ทำเอาเขาหัวใจเต้นแรงไม่น้อยเลย ความคิดในหัวของเขามันตีกันไปหมด ไม่รู้ว่

สามเดือนต่อมาหลังจากที่ได้รับการรักษาอย่างถูกวิธีก็แน่นอนอยู่แล้วล่ะที่อาการของจูโน่จะดีขึ้นตามลำดับ มันอาจจะไม่ได้ดีขึ้นเลยร้อยเปอร์เซ็นทุกอย่างยังคงต้องใช้เวลาเพราะจูโน่รักษาแบบผิดๆ มานาน ยาที่กินเข้าไปมันก็สะสมอยู่ในร่างกายอยู่เป็นเวลานานด้วย"นั่นแหละค่ะแบบนั้นเลยค่ะ ค่อยๆ ขยับนะคะ" เสียงของจันทร์เจ้าเชียร์อย่างตั้งใจ ขณะที่เธอกำลังช่วยให้จูโน่นั้นได้ขยับร่างกายทีละส่วน ตอนนี้ก็เริ่มขยับได้บ้างแล้ว แต่ก็แค่การขยับนิ้วและส่งเสียงแผ่วๆ ออกมาเท่านั้นแต่มันก็เป็นเรื่องดีเลยเพราะโอกาสที่จะหายมันก็ไม่ริบหรี่เหมือนกับตอนแรก"ถ้าเหนื่อยแล้วก็ไม่ต้องฝืนนะคะ ทำได้แค่นี้ก็ถือว่าเก่งมากแล้วค่ะ""อะ...อาา...""อดทนอีกนิดนะคะ เดี๋ยวก็หายดีแล้ว""....."ทั้งสองนั่งพูดคุยกัน ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติของเธออยู่แล้วล่ะ ดูเหมือนว่าทั้งวันเธอก็จะอยู่แบบนี้ไม่ได้สนใจอะไรภายนอกไม่ได้ออกไปไหน นอกเสียจากจะพาจูโน่ไปหาหมอเธอก็ไม่ได้ไปไหนอีกเลย"อือ...." จูโน่ส่งเสียงขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับสายตาที่มองผ่านไปยังด้านหลังของเธอ ซึ่งทำให้จันทร์เจ้าต้องหันกลับไปมองด้วยเพราะ รู้ว่าจูโน่กำลังส่งสัญญาณบอกว่าข้างหลังข

เวลาต่อมาจันทร์เจ้ากลับมาคิดอยู่ที่ห้องของตัวเอง เพราะเธอกลัวผลของมันที่จะออกมา ถ้าตรวจแล้วเธอท้องขึ้นมาจริงๆ เธอจะทำยังไงต่อไป เธออายุปูนนี้แล้วก็จริง เรียนจบแล้ว วุฒิการศึกษาก็สามารถหางานดีๆ ทำได้ แต่ที่ไหนเขาจะรับคนท้องเข้าทำงานกันล่ะ ทำได้แป๊บๆ ก็ต้องออกไปเลี้ยงลูกแล้วที่ไม่ตรวจเพราะเธอก็กลัวคำตอบเหมือนกัน แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็อดสงสัยไม่ได้เกี่ยวกับอาการที่ตัวเองกำลังเป็นอยู่ มันส่งผลกับการใช้ชีวิตประจำวันของเธอมาก และถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปอาจจะทำให้คนรอบข้างสงสัยได้ รวมไปถึงเจโรมด้วยตอนนี้เธอกำลังแต่งตัว เพราะหลังจากที่นอนคิดอยู่หลายคืนเธอก็ได้คำตอบว่าเธอจะไปตรวจจริงๆ และถ้าไม่ได้ท้องเธอก็จะได้รู้ว่าร่างกายของเธอนั้นมันเป็นอะไรหลังจากที่ทำอะไรต่อมิอะไรเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว เธอก็เดินเข้ามาในห้องของจูโน่"คุณจูโน่คะ กลางวันนี้ให้อรมาป้อนข้าวก่อนนะคะ ฉันขอไปหาหมอสักหน่อย บ่ายๆ ก็คงกลับมาแล้วค่ะ พยายามออกกำลังแขนตัวเองเยอะๆ นะคะจะได้หายเร็วๆ" เธอพูดอรที่ว่าก็คือเพื่อนแม่บ้านของเธอนั่นเอง ซึ่งเธอก็สนิทและไว้ใจอยู่แค่คนเดียว ส่วนคนอื่นนั้นแม้จะไม่สนิทแต่เธอก็ไม่ไว้ใจ ต่อให้เขาจะทำงานอย

วันหนึ่งขณะที่จันทร์เจ้านั้นกำลังไปดูแลจูโน่เหมือนอย่างเคย ห้องของเธอนั้นก็ถูกใครบางคนรุกล้ำเข้าไปนั่นก็คือเจโรม เพราะถ้าหากเธออยู่เธอคงไม่ยอมให้เขาได้เข้าไปในห้องแน่ๆหลายวันมานี้เขารู้สึกว่าเธอแปลกไป ตั้งแต่ที่เธอไล่เขาออกไปวันนั้น การกระทำของเธอมันก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลย ปกติเธอก็ชอบทำตัวห่างเหินกับเขาอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้ยิ่งแทบไม่คุยกันเลยด้วยซ้ำเขาเดินเล่นไปรอบๆ ห้องของเธอ จนกระทั่ง ไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้ากระจก ก่อนที่มือหนานั้นจะค่อยๆ เอื้อมและดึงลิ้นชักออกมา ข้างในมันก็ไม่ได้มีอะไรเลยนอกจากสมุดหนังสือการ์ตูนและก็เอกสารบางอย่างของเธอ แต่ทว่ามันมีบางอย่างที่สะดุดตาของเขา มันเป็นถุงสีขาวขุ่นพอหยิบออกมาดูก็เห็นว่าเป็น ถุงใส่ยาของโรงพยาบาลแห่งนึงซึ่งก็อยู่ใกล้ๆ บ้านของเขาและเขาก็จำได้ว่าเขาไม่เคยพาเธอไปโรงพยาบาลนี้เลยนี่นา แล้วเธอไม่สบายตั้งแต่เมื่อไหร่ไปหาหมอตอนไหนทำไมเขาถึงไม่รู้เรื่องนี้เลยด้วยความอยากรู้เขาจึงแกะถุงยาออกและหยิบยาด้านในออกมาดู เขาตกใจจนแทบจะทำยาในมือหล่นลงพื้นไม่รู้เลยว่าเม็ดยานั้นมันคือยาอะไร แต่พอได้อ่านบนหน้าซองที่ระบุชื่อยาและสรรพคุณเท่านั้นแหละ- ยาบำรุงครรภ์

เช้าวันหนึ่งจันทร์เจ้ารีบกลับมาแต่งตัวและเตรียมที่จะออกไปข้างนอก วันนี้หมอนัดตรวจร่างกายของเธอ ซึ่งเป็นการนัดตรวจร่างกายประจำทุกเดือน เพื่อดูพัฒนาการของทารกในครรภ์ และตรวจดูความผิดปกติทางด้านร่างกายของเธอ"จะออกไปแล้วเหรอ?""อื้ม ต้องรีบไปจองคิวแต่เช้าน่ะ""โอเคๆ""ขอโทษด้วยนะที่ต้องรบกวนเธอบ่อยๆ""ไม่เป็นอะไรเลยแค่นี้สบายมาก""ถ้าอย่างนั้นฉันรีบไปก่อนละ"พูดจบจันทร์เจ้าก็รีบเดินลงมาด้านล่าง ก่อนจะรีบเดินไปทางหน้าบ้านแต่ยังไม่ทันที่จะได้ออกไปจากประตูรั้วก็ถูกเสียงของเจโรมขัดขึ้นมาซะก่อน"จะรีบออกไปไหนแต่เช้า?""ฉันมีธุระ""ขึ้นรถสิเดี๋ยวฉันขับรถไปส่ง""ไม่เป็นอะไรฉันโทรเรียกรถแท็กซี่มาแล้ว""พื้นที่ส่วนบุคคลตราบใดที่เจ้าของไม่อนุญาตใครก็เข้ามาไม่ได้""แค่เรียกรถแท็กซี่ให้มารับเนี่ยนะ?""มาขึ้นรถเร็วๆ""......" จันทร์เจ้าไม่สามารถยืนชั่งใจคิดอยู่นานได้ เพราะมันจะกินเวลาเกินไป เธอรีบไปขึ้นรถของเขา และก็ต้องยอมให้เขาขับรถพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาล"เธอไม่สบายอีกแล้วเหรอ เห็นช่วงนี้ไปโรงพยาบาลบ่อย""หมอแค่นัดตรวจสุขภาพน่ะ""อ๋อ....""ส่งฉันแล้วก็ไม่ต้องรอรับฉันกลับนะ ฉันจะกลับเอง เผื่อได้แวะ