บททั้งหมดของ เด็ก (ขายตัว) ของมาเฟีย NC20+: บทที่ 141 - บทที่ 150

เวลาผ่านไปจนกระทั่งอายุครรภ์ของจันทร์เจ้าเข้าสู่เดือนที่สี่ ท้องของเธอไม่ได้นูนออกมามาก พอใส่เสื้อผ้าคลุมเข้าแล้วก็มองไม่ออกเลยว่าเธอกำลังท้องอยู่ เพราะแบบนั้นจึงยังไม่มีคนสงสัยเกี่ยวกับตัวของเธอ แต่พอถึงเวลานั้นเข้าจริงๆ ความลับของเธอก็ปิดไม่อยู่หรอกกึก!!!“โอ๊ย!! เจ็บๆ”“อะไรเนี่ย ตามมาทำไม?” จันทร์เจ้าพูดด้วยความตกใจ เพราะเจโรมเดินตามหลังเธอมาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ และเธอก็ดันปิดประตูไปหนีบมือของเขาด้วย ก็ตกใจแหละตกใจเสียงของเขาที่ร้องโอดโอยออกมา แต่ก็นึกสะใจแอบสมน้ำหน้าที่จู่ๆ ก็โผล่มาแบบนี้“จะนอนแล้วเหรอ?”“อืม มีอะไรล่ะ?”“นอนด้วยคนสิ เธอหายแพ้ท้องยัง”“อึก...อุ๊แหวะ!! สงสัยยังไม่หายเลยอ่ะ” ว่าแล้วเธอก็จัดการทำการแสดงแม่งเลย อยากมานอนด้วยดีนัก ชอบเอาแต่ใจตัวเองก็ต้องเจอแบบนี้แหละ ที่ผ่านมาเธอทำเหมือนว่าแพ้ท้องหนักมากเวลาอยู่ใกล้เขา เพราะแบบนั้นเขาเลยต้องยอมกลับไปนอนห้องของตัวเอง เจอหน้ากันก็ตอนกลางวันเท่านั้น“จันทร์เจ้า...” น้ำเสียงของเขาอยู่เอื่อยๆ อยากจะใช้ความน่าสงสารกับเธอแหละ แต่บอกเลยว่ามันไม่เป็นผลหรอก เพราะจันทร์เจ้าเป็นคนที่จำแล้วฝังใจกับทุกๆ เรื่อง โดยเฉพาะเรื่องไม่ด

“ฉันว่านะ ยัยจันทร์นั่นต้องท้องแน่ๆ เลยอ่ะ วันนั้นที่ฉันแกล้งชนมัน ฉันโดนตรงท้องของเธอด้วยนะ ท้องมันนูนๆ ออกมาอ่ะ”“แล้วท้องกับใครอ่ะ เท่าที่ดูเธอก็ไม่สนิทกับใครเลยนะ นอกจากยัยอร”“แต่นางก็ออกไปข้างนอกบ่อยๆ นะ อาจจะมีแฟนอยู่ข้างนอกก็ได้”“เธอมั่นใจเหรอว่านางท้อง”“แหงสิ ฉันโดนท้องของนางนะ”“เธอตั้งใจเดินชนยัยจันทร์จนน้ำร้อนลวกมือลวกตัวเหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ เธอก็ทำร้ายเด็กในท้องด้วยน่ะสิ ทำแบบนั้นกับคนท้องได้ยังไง”“…..” หญิงสาวหน้าเสียไปเลยเมื่อเพื่อนคนนึงพูดขึ้นมาแบบนั้น มีคนไม่ชอบจันทร์เจ้าเยอะก็จริง แต่ถ้าเธอกำลังท้องอยู่และมีคนไปทำแบบนั้นก็ไม่มีคนชอบเหมือนกัน เพราะมันไม่ต่างอะไรกับการทำร้ายเด็กเลย “ฉะ ฉันเปล่า มันเป็นอุบัติเหตุ ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย”“ไม่ชอบกันยังไงก็อยู่น่ิงๆ จะดีกว่านะ ดูสิจันทร์เจ้าโดนอะไรบ้างก็ยังไม่ตอบโต้เลย”“ก็แล้วแต่สิ ลองมาตอบโต้ดู จะได้รู้ว่าฉันก็ไม่ยอมคนเหมือนกัน”“เหอะ!!”อรอนงค์เดินเข้ามาในห้องครัว ทำให้ทุกคนไม่ได้พูดอะไรกันอีก ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันออกไปทำงานของตัวเองต่อ“นี่อร...”“อะไร?”“เธออยู่ใกล้ตัวกับจันทร์เจ้ามากที่สุด รู้หรือเปล่าว่าเธอกำล

เวลาต่อมาห้องครัวบ้านเจโรมจันทร์เจ้าเดินเข้าไปในห้องครัวเหมือนอย่างเคย ทุกอย่างสำหรับเธอมันเป็นปกติแต่คนอื่นกลับไม่ปฏิบัติกับเธอเช่นเดิม มันก็จริงอยู่ที่เธอมีลูกกับเขา แต่สถานะนั้นก็ไม่แน่นอนเลยสักนิด จะเป็นคนที่เขารัก หรือเป็นแค่ผู้หญิงที่คอยอุ้มท้องลูกของเขากันแน่ แต่ที่แน่ๆ เลยเธอจะไม่ยอมให้เขาเอาลูกของเธอไปเด็ดขาด ต่อให้เขาจะใช้กฎหมายเล่นงานเธอ หรือใช้อำนาจมืดของตัวเองเพื่อจัดการและรั้งลูกของเธอไว้ เธอก็จะสู้สุดใจเพื่อให้ลูกได้อยู่กับตัวเอง“ทุกคนช่วยทำกับฉันปกติเถอะค่ะ ฉันไม่ได้ดีและฉันก็ไม่ได้ร้าย ฉันไม่เคยทำอะไรให้เลย ทำไมต้องนินทาต้องคอยทำให้เหมือนว่าฉันน่ารังเกียจขนาดนั้น?”จันทร์เจ้าหันไปพูดกับคนในครัว เธอหมดความอดทนกับการถูกสายตาและการกระทำแบบนี้มากเลย ทุกคนพยายามหลีกเลี่ยงเธอมันจึงทำให้เธอรู้สึกว่าทุกคนมองเธอเป็นคนน่ารังเกียจอารมณ์น้อยใจก็ส่วนนึง และก็อยากรู้ว่าทำไมทุกคนต้องทำแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้ ปกติเธอก็ไม่ค่อยอะไรกับใครอยู่แล้ว แต่พอมาเจอแบบนี้เธอรู้สึกน้อยใจไปหมดเลยทุกคนพากันเงียบกริบเมื่อจันทร์เจ้าพูดแบบนั้นและเดินออกไป คำพูดของเธอที่ทิ้งท้ายไว้นั้นทำเอาทุกคนที่อยู่

ตึก ตึก ตึกเสียงฝีเท้าของจันทร์เจ้าที่ก้าวเดินอย่างไม่สนใจข้างหลัง สวนเจโรมนั้นก็ได้แต่มองอย่างเงียบๆ เขารู้ว่าเธอกำลังไม่พอใจอยู่ แต่ที่เขาไม่อยากให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านของเธอก็เพราะเป็นห่วงเธอจริงๆ"จันทร์...""ฉันไม่ค่อยสบายตัวเท่าไร ขอขึ้นไปอาบน้ำแล้วก็พักอยู่ข้างบนสักหน่อยนะ ฉันขออยู่คนเดียว""งั้นอยากกินอะไรไหมเดี๋ยวฉันเอาขึ้นไปให้""ไม่ล่ะ"ยังไม่ทันที่อรอนงค์จะได้ถามอะไรต่อ จันทร์เจ้าก็เดินออกไปทันที เธอได้แต่มองตามหลังไป ขณะเดียวกันเจโรมก็เดินมาถึงพอดี"อะของ เอาขึ้นไปไว้บนห้องของจันทร์เจ้าด้วย""ค่ะ""เมื่อกี้จันทร์เจ้าคุยอะไรกับเธอ?""แค่บอกว่าเหนื่อยอยากพักค่ะ ไม่อยากให้ใครเข้าไปรบกวน""อืม...ให้เธอพักไปก่อนก็แล้วกัน"พูดจบเจโรมก็เดินออกไปเช่นกัน การกระทำของสองสามีภรรยาคู่นี้เล่นเอาอรอนงค์ถึงกับทำตัวไม่ถูกเลย แต่ละวันก็หลากหลายอารมณ์มาก นี่ยังบอกไม่ออกเลยว่า ทั้งสองคนจะรักกันได้ยังไงในเมื่อเจอหน้ากันก็เป็นอันมีปากเสียงกันตลอดแบบนี้เวลาผ่านไปจนกระทั่งตกเย็นในวันเดียวกัน เจโรมเดินลงมาด้านล่างเพราะอยู่ในช่วงเวลาอาหารเย็นพอดี แต่กลับไม่เห็นจันทร์เจ้าลงมาเหมือนอย่างเคย ที่โต๊

"ป้อนข้าวหน่อยสิ""....." หญิงสาวหยุดชะงัก เมื่อได้ยินเสียงของคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกัน เขากำลังส่งสายตาอ้อนวอน "มืออีกข้างก็ไม่ได้เจ็บนี่""แต่มันตักข้าวไม่ถนัด" เขาตอบ"หิวแล้วหรือยังล่ะ ฉันขอกินข้าวก่อนก็แล้วกัน""โอเค กินก่อนเลย"เขานั่งรอเธอกินข้าวอยู่ไม่ถึง 20 นาที ก็ถึงเวลาที่เธอจะต้องมาป้อนข้าว เธอเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆ กับเขา ก่อนจะตักกับข้าวมาวางบนจานข้าวและป้อนให้กับเขา"ที่ฉันยอมทำให้ เพราะเห็นว่ายังเจ็บตัวอยู่หรอกนะ""ลูกดิ้นไหม""อืม...""ทำไมตอนที่ฉันจับท้องของเธอ ลูกถึงไม่ยอมดิ้นเลยล่ะ""สงสัยจะเกลียดขี้หน้าคนเป็นพ่อมั้ง"".....""รีบกิน ยังมียาต้องกินอีกไม่ใช่เหรอ?""ครับ"จันทร์เจ้าป้อนข้าวให้กับเขาจนอิ่ม จากนั้นก็ขึ้นไปนอนด้วยกัน เขาไปนอนห้องของเธอและให้เหตุผลว่าตกกลางคืนกลัวว่าตัวเองนั้นจะเป็นไข้ขึ้นมา และกลัวว่าจะไม่มีใครเห็นหรือได้ยิน แต่นั่นก็แค่ข้ออ้างเท่านั้นแหละ อะไรก็ตามแต่ถ้ามันเอามาอ้างและทำให้เขาได้นอนห้องของเธออีกหลายๆ ครั้งเขาก็ยอม"ไปนอนริมฝั่งโน้นเลย""แล้วเธอล่ะ?""ฉันก็จะนอนฝั่งนี้ไง""มานอนที่เดิมเถอะ เดี๋ยวฉันก็ไปนอนที่เดิมเหมือนกัน""แล้วถ้าฉันพ