"คะ?" ก็ได้ยินอยู่หรอกว่าที่มาเพราะคิดถึง แต่เขาไม่ได้บอกสักหน่อยว่าคิดถึงใคร"พี่ดีใจนะที่เราไม่เป็นอะไร" ที่จริงประโยคนี้เขาควรจะพูดนานแล้วตั้งแต่รู้ว่าเธอปลอดภัย แต่ทั้งสองไม่ได้เจอหน้ากันเลย"ขอบคุณค่ะ""ขอกอดได้ไหม""คะ?" เทวินไม่รอให้เธออนุญาต ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ไม่ไกลนักรีบเดินตรงเข้าไป แล้วคว้าร่างของเธอเข้ามากอดให้หายคิดถึง"พี่วิน" เขาทำแบบนี้แล้วจะให้เธอคิดยังไง ทำไมเธอจะไม่คิดถึงเขาล่ะ แต่เพราะคำพูดประโยคนั้นประโยคเดียวถึงแม้มันจะผ่านมานาน แต่เธอก็ยังคงจำ"พี่ขอโทษที่ดูแลเราไม่ดี""มันไม่ใช่ความผิดของพี่สักหน่อย ก็พี่ไม่รู้นี่" "มันเกิดอะไรขึ้น บอกพี่ได้ไหม" ชายหนุ่มขยับร่างเธอออกเล็กน้อยเพื่อที่จะมองสบตา"พี่ยังไม่รู้เรื่องเหรอคะ""ไม่มีใครบอกเรื่องนี้เลย""พี่ไม่รู้จริงเหรอ?""มันมีเรื่องร้ายแรงมากกว่าที่เครื่องตรวจจับหล่นลงไปในทะเลเองใช่ไหม" มันคือสิ่งที่ทางกองทัพเรือให้ข่าวกับสื่อมวลชน ทุกคนก็เลยไม่ขุดคุ้ย "แล้วตอนนี้เลขาพี่เป็นยังไงบ้างล่ะคะ" "เกี่ยวอะไรกับเลขา?"สโนไวท์ไม่ได้ตอบคำถามนี้ของเขา เพราะฟังจากคำพูดเขาก็คงยังไม่รู้"พี่จะไปไหน" แต่พอเธอไม่ตอบ อยู่ดีๆ เขา
Terakhir Diperbarui : 2025-03-10
