Semua Bab กฎคือห้ามรัก: Bab 21 - Bab 30

"หึ! ได้ยินชัดหรือยัง คงไม่ต้องให้ฉันบอกนะว่าเสียงนี้เป็นเสียงของใคร""แล้วไงคะ""แล้วไง? นี่เธอไม่ได้ยินเหรอ ที่วินเขาบอกว่าเขาแค่หลอกใช้เธอ"ทำไมสโนไวท์จะไม่รู้ เพราะเขาก็ทำให้เห็นอยู่ว่าต้องการอะไรในตัวเธอ ถ้าไม่งั้นเขาจะตั้งกฎบ้าๆ นั้นขึ้นมาทำไม"แต่ฉันก็ได้ยินว่ารุ่นพี่เทวินก็ไม่ได้รัก..." สโนไวท์พูดแค่นี้ แต่สายตาของเธอสื่อให้รู้ว่าประโยคต่อไปเธอหมายถึงใคร"ขอให้แกถูกทิ้งในเร็ววัน ให้แกรับผลกรรมที่ทำกับฉันไว้แบบสาสม" รู้แล้วว่าคงเอาชนะเด็กคนนี้ได้ยาก แต่วิชุดาจะทำให้มันไม่มีความสุขถ้ายังคบกับเทวินต่อสโนไวท์ทำเป็นไม่สนใจและกำลังจะเดินหนีไป แต่ถูกเพื่อนอีกคนของวิชุดาเดินมาขวางหน้าไว้"ฉันว่าจัดการมันเลยดีกว่าวิ" เฟิร์นไม่พูดเปล่าเอื้อมมือไปกระชากผมของรุ่นน้อง "โอ๊ยยยย""เฟิร์น" วิชุดาตกใจเพราะคนที่ร้องโอ๊ยก็คือเพื่อนของเธอ "ปล่อยเพื่อนฉันนะ!""ฉันขอเตือนพวกคุณ ถ้ายังมาทำอะไรต่ำๆ กับฉันแบบนี้อีก บอกไว้เลยว่าฉันจะไม่ปล่อยไป" พูดจบสโนไวท์ก็บิดมือของเฟิร์นเล็กน้อยเพื่อสั่งสอนก่อนที่จะปล่อย"โอ๊ยยย" พอเป็นอิสระเฟิร์นก็รีบถอยหลังออกไป ไม่คิดว่าเธอคนนี้จะเก่งด้านใช้กำลังด้วย"เธอเป็นไงบ

หลังจากที่คุยกับเขาจบ สโนไวท์ก็กลับห้อง โดยไม่ตามหาข้าวหอมอีกก๊อก..ก๊อก.. แต่พอกลับมาไม่นานก็มีคนมาเคาะประตูห้อง"กลับมาแล้วล่ะสิ โทรไปก็ไม่รับ" หญิงสาวพึมพำก่อนที่จะเปิดประตูห้อง "รุ่นพี่?""พี่มาเอาเสื้อผ้า"สโนไวท์ขยับออกเพื่อให้เขามีทางเข้ามาในห้อง"อยู่ในตู้ค่ะ"ชายหนุ่มเดินไปตู้เสื้อผ้าแล้วเปิดหยิบเอากระเป๋าที่เธอเก็บไว้แล้วออกมาจากตู้"ดูแลตัวเองด้วยนะ""ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ""พี่ไปล่ะ""เชิญ"เทวินมองเธอตั้งแต่เข้ามาในห้อง แต่เธอก็ไม่มองเขาเลย คงอยากให้เขารีบไปให้ไกลๆพอประตูปิดลง เสียงสะอื้นของหญิงสาวที่อยู่ในนั้นก็ค่อยๆ ดังขึ้น พร้อมร่างที่ทรุดลงกับพื้น กฎคือห้ามรัก เพราะคำนี้แหละ ที่มันทำให้เธอต้องแสดงออกมาแบบนี้ ในเมื่อเขาตั้งกฎนี้ไว้แล้ว และเธอก็ยินยอมที่จะทำตามกฎ มันก็คงต้องจบลงแบบนี้พอนึกขึ้นได้ว่าเขาคงลงไปถึงชั้นล่างแล้ว สโนไวท์รีบวิ่งมาที่ระเบียง เพื่อจะมองลงไปดูว่าเขาออกจากตึกนี้ไปหรือยังเธอกับเขาอาจจะเจอกันอีกเป็นครั้งคราว เพราะพ่อทั้งสองเป็นเพื่อนรักกัน แต่เธอจะทนได้ไหมถ้าเขามีแฟนหรือแต่งงานกับผู้หญิงคนที่เขาเลือกแล้วหยุดนะสโนไวท์ ตัวเองไม่ใช่เหรอที่ขำว่าเขาต

"สวัสดีค่ะน้องๆ นักศึกษา" คนที่เข้ามาให้ความรู้วันปฐมนิเทศสำหรับนักศึกษาฝึกงาน ก็ได้เข้ามาตามเวลาที่กำหนดไว้"สวัสดีค่ะ//สวัสดีครับ" นักศึกษาทุกคนต่างก็ทักทายตอบ แต่มีอยู่คนหนึ่งที่เงียบเอาแต่นั่งมอง"ยินดีต้อนรับน้องๆ" คนที่พูดมองกวาดสายตาไปรอบๆ จนไปสะดุดอยู่กับนักศึกษาผู้หญิงคนหนึ่ง "พี่ขอแนะนำตัวเลยนะคะ พี่เป็นคณะกรรมการบริหารบริษัทนี้ ตำแหน่งที่รับผิดชอบอยู่ก็คือรองประธาน"พอได้ยินสาวสวยตรงหน้าแนะนำตัว ทุกคนต่างก็ทึ่ง ไม่คิดว่าคนที่จะมาให้ความรู้เป็นถึงท่านรองประธานของบริษัท ..ใช่แล้วผู้หญิงคนนี้ก็คือลักขณาและคนที่ลักขณามองก็คือสโนไวท์ ลักขณาไม่รู้หรอกว่าสโนไวท์จะเป็นหนึ่งในนักศึกษาที่มาฝึกงานแต่สโนไวท์ก็คิดไว้แล้วว่าต้องเจอเธอคนนี้ ดีไม่ดีเธออาจจะทำสิ่งที่ต้องการสำเร็จแล้วก็ได้ เพราะตอนนี้เขาก็โสดแล้วนี่"วันนี้ทุกคนแค่มาฟังรายละเอียดกันคร่าวๆ ก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่จะให้เลขาประสานงานเรื่องเข้าแผนก"กว่าจะมาพูดถึงตอนนี้ก็ใกล้เที่ยง ทางบริษัทรับเลี้ยงอาหารทั้ง 3 มื้อ พนักงานในบริษัทไม่รู้หรอก ว่าทำไมบริษัทถึงมีนโยบายรับเด็กฝึกงาน แถมยังมีที่พัก เลี้ยงข้าว 3 มื้อ แบบนี้คงไม่มีที่ไหนทำ

ลักขณาหันมองดูเทวินทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่ยกน้ำเข้ามาในห้องนี้ พอเห็นว่าเทวินยังไม่ได้มองเด็กฝึกงานที่ยกน้ำเข้ามา ลักขณารีบหันไปมองหัวหน้าแม่บ้าน จะบอกให้พาพวกนี้ออกไปให้ไว ..แต่ก็ไม่ทันแล้ว"......" เทวินมองมือของคนที่เพิ่งจะวางเครื่องดื่มลงตรงหน้า แล้วค่อยๆ มองตามแขนนั้นขึ้นไปจนถึงใบหน้าของเธอ"????" พอเห็นว่าใครที่นั่งเป็นประธานในที่ประชุม ข้าวหอมและเกตุแก้วต่างก็แปลกใจ เพราะทั้งสองรู้จักรุ่นพี่เทวินเป็นอย่างดี แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขามาอยู่ในห้องนี้ได้อย่างไรสโนไวท์รู้อยู่แล้วว่าต้องเจอเขาในห้องประชุม เธอก็เลยเลือกที่จะนำเครื่องดื่มไปวางให้ตรงนั้นและเธอก็รู้สึกน้อยใจขึ้นมาในทันที พอเขาเห็นหน้าเธอแล้วดูไม่แปลกใจไม่ตกใจหรือไม่แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็นเลย เหมือนว่าไม่ได้ดีใจที่เห็นเธออยู่ที่นี่และลักขณาก็พอใจภาพที่เห็นตอนนี้เป็นอย่างยิ่ง ดูเหมือนว่าทั้งสองจะแยกทางกันไม่ดีนัก ไม่สิ..ฝ่ายชายอาจจะหมดเยื่อใยแล้วแต่ฝ่ายหญิงยังมี เพราะถ้าไม่งั้นเธอคงไม่นำเครื่องดื่มไปวางให้กับเขา เพราะฉะนั้นจะให้พวกเขาเข้าใกล้กันไม่ได้ ถ่านไฟเก่ายังไงมันก็คุง่ายกว่า"เทวินคะอะไรเปื้อนมุมปากคุณ" ลักขณาหย

เอาไงดี ไม่ได้เตรียมมาด้วย..ห้องน้ำ เธอต้องเข้าไปเช็คก่อนว่าตอนนี้ข้าศึกมันบุกมากหรือบุกน้อย แต่ถ้าออกไปใช้ห้องน้ำด้านนอก ตอนก้าวขาถ้ามันไหลลงมาล่ะจะทำยังไงสโนไวท์หันกลับไปมองว่าเขายังตั้งหน้าตั้งตาทำงานอยู่เหมือนเดิมไหม เทวินเห็นเธอหันมาก็รีบหันกลับอย่างไวขอยืมใช้ห้องน้ำหน่อยนะท่านประธาน ..หญิงสาวค่อยๆ เดินไปทางห้องน้ำ เพราะในนี้มีห้องน้ำส่วนตัว"งื้อออ มาแล้วจริงๆ ด้วยทำไงดี" ทีแรกยังภาวนาขอให้เป็นแค่ตกขาว หญิงสาวก็เลยหยิบเอากระดาษทิชชูมาซับออกก่อนเล็กน้อยหรือจะใช้กระดาษทิชชู่ดีแทนดี ถ้าม้วนกระดาษทิชชูหนาหน่อยก็คงจะพอได้ ..พอได้อะไรล่ะประจำเดือนมาแต่ละทีอย่างกับถูกเชือด ตอนนี้ความคิดตีกันให้วุ่นก๊อก ก๊อก "กรี๊ดด" อยู่ดีๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นใครจะไม่ตกใจล่ะกำลังกลุ้มใจอยู่เชียว"เป็นอะไรหรือเปล่า""อย่าเข้ามานะ" เธอเห็นว่าเขากำลังจะเปิดประตูเข้ามา เพราะคิดว่าแค่จะเข้ามาเช็คดูก็เลยไม่ได้ล็อกกลัวว่าจะมีเสียงดัง"เป็นอะไร""ที่นี่มี..เออ..มีไอ้นั่นให้ยืมไหม""ไอ้นั่นคืออะไร" เขาก็พอรู้แล้วล่ะเพราะอาการเธอเหมือนตอนที่อยู่ด้วยกัน แต่คิดว่าเธออยากจะได้ยามากกว่า ก็เลยถามเพื่อความแน่ใจ