Semua Bab กฎคือห้ามรัก: Bab 51 - Bab 60

"คุณ?" พอประตูห้องทำงานเปิดออก ก้าวหน้าที่เพิ่งจะกลับมาจากไปทำธุระ ก็เห็นว่าเธอคนที่เจ้านายเฝ้ารอคอยตอนนี้กลับมาแล้ว"สโนว์ฟังพี่ก่อนสิ" เทวินรีบเดินตามเธอมาที่ลิฟต์แต่พอเห็นว่าลิฟต์ยังคงติดคนใช้งานอยู่ชั้นล่าง สโนไวท์ก็เลยไม่รอ..เธอรีบเดินมาบันไดหนีไฟ"ปล่อย" แต่ยังไม่ทันได้ลงบันไดก็ถูกเขารั้งตัวไว้ก่อน"ฟังพี่ก่อนสิ ถ้าเราเห็นตั้งแต่แรกจะรู้ว่านั่นมันคืออุบัติเหตุ""ใช่ค่ะมันคืออุบัติเหตุ แต่ถ้าคนไม่เป็นห่วงกันจริงคงไม่รับกันไว้แบบนั้นหรอกมั้งคะ""แต่พี่เป็นผู้ชายนะ" เขาหมายถึงเห็นผู้หญิงจะล้มยังไงเขาก็ต้องรับไว้ แต่ถ้ารู้ว่ามันจะเป็นปัญหาแบบนี้เขาคงไม่รับ"ฉันก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้องพูดฉันไม่อยากฟัง ปล่อยค่ะฉันจะลงไปหาเพื่อน""มันเกิดอะไรขึ้นครับ" ก้าวหน้ารีบเดินเข้ามาหาเผื่อว่าจะช่วยอะไรได้"ลงไปเช็คสิว่าตอนนี้ข้าวหอมทำงานอยู่แผนกไหน" เขาไม่ได้ปล่อยมือเธอแต่หันมาสั่งผู้ช่วยให้ลงไปเช็คดู"ข้าวหอมเพื่อนของคุณสโนไวท์ใช่ไหมครับ""นายรู้เหรอ" ฟังจากน้ำเสียงแล้วเหมือนว่าลูกน้องจะรู้"เมื่อหลายวันก่อนผมเจออยู่ข้างล่างครับ""อะไรนะ?""ทีแรกผมว่าจะเล่าให้บอสฟัง แต่ผมลืมครับ""เพื่อนฉันทำงานแ

"แล้วลูกล่ะว่ายังไง" คนเป็นพ่อหันมาถามลูกสาวบ้าง กองทัพรู้ดีว่าภรรยาคิดว่าลูกยังเด็ก..แต่ไม่ใช่เลย เขากับภรรยาแต่งงานและมีลูกกันอายุยังไม่ 20 ปีเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้ลูกสาวก็ 23 ปีแล้วจะเอาอะไรมาเด็กสโนไวท์ยังคงโกรธเรื่องที่เห็นเทวินกอดกับอดีตเพื่อนของเธอ"ถ้าเพราะเรื่องนั้นพี่จัดการแล้ว" เขาอยากอธิบายเรื่องนี้ให้เธอฟัง แต่ตอนนี้แม้แต่ไลน์เธอก็ยังไม่ให้เขาติดต่อได้"คะ?"และที่เขาพูดออกมาแค่นี้เพราะไม่อยากให้ผู้ใหญ่รับรู้เรื่องนี้ด้วย ยังไงมันก็เป็นแค่เรื่องที่เข้าใจผิดกัน แต่สโนไวท์ก็พอเข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร"ถ้างั้นวันนี้ เราขอสู่ขอทาบทามหนูสโนไวท์ให้กับเจ้าเทวินลูกชายของเรานะ" ศิลาทำหน้าที่ผู้ใหญ่ฝ่ายชาย เพราะดูแล้วทั้งสองคงมีแค่เรื่องที่เข้าใจผิดกันเท่านั้นเทวินรีบล้วงของสำคัญออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เพราะเขาเตรียมมันมาด้วย"หือ?" ศิลาเห็นแหวนวงนั้นจำได้ในทันทีว่ามันเป็นแหวนของใคร"คุณปู่ให้ผมไว้ครับ ท่านบอกว่าให้ผมมอบให้กับผู้หญิงที่ผมรัก" แหวนวงนี้มันเป็นแหวนแต่งงานของปู่และย่า ที่ปู่สั่งเสียกับหลานไว้แบบนั้น เพราะศักดินารู้สึกผิดมาตลอดที่ไม่สามารถให้ความรักกับภรรยาได้ ก็เลยอยากให้หลา

"รังเกียจพี่เหรอ" เขาคงทิ้งเรื่องนี้ให้คาใจต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ถ้าฝ่ายหญิงหมดใจ ถึงแม้จะรักมากแค่ไหนเขาก็คงจะไม่รั้งไว้"ทำไมพี่ถามแบบนั้น""มันอาจจะด้วยระยะทางและเวลา ถ้าทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมพี่ก็พร้อมยอมรับ" มือหนาที่โอบกอดร่างเธออยู่ค่อยๆ คลายมันออกแล้วปล่อยให้เธอเป็นอิสระ"พี่ไล่เกตุแก้วออกเหรอ""เปล่าหรอกพี่ไม่ได้ไล่ เพียงแค่ย้ายไปทำงานที่ชั้นอื่น" เกตุแก้วไม่ได้ทำผิดอะไร ถ้าจะหาคนผิด..เขาเองที่ไปรับร่างไม่ให้เกตุแก้วล้ม แต่ในเมื่อมันทำให้คนรักของเขาไม่สบายใจ เทวินก็เลยย้ายคนที่เป็นปัญหาไปทำงานที่อื่น"ค่ะ""แต่ถ้ามันยังทำให้เราไม่สบายใจอยู่อีก พี่ก็จะไล่ออก""ไม่ต้องหรอกค่ะ หวังว่าฉันคงไม่เห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นอีก"คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเมื่อเธอเดินไปนั่งลงโซฟาสำหรับรับแขก เพราะเธอยังไม่ตอบสิ่งที่เขาถามเลยพอนั่งลงดวงตางามนั้นก็ได้มองมาหาคนที่ เอาแต่จ้องหน้าเธอ"พี่ไม่ทำงานหรือไง""พี่คงทำงานไม่รู้เรื่อง ถ้าไม่ได้คำตอบจากเรา""คำตอบนั้น..มันก็อยู่ที่ตัวพี่ไม่ใช่เหรอ..""อยู่ที่ตัวพี่? หมายความว่ายังไง" ทีแรกก็แอบสงสัยว่ายังเกี่ยวพันกับเรื่องผู้หญิงพวกนั้นไหม แต่เขาก็จัดการให้เธอแ

"ผมขออภัยคุณนายเป็นอย่างสูงเลยครับ ผมไม่รู้ว่าคุณนายเป็นภรรยาของท่านประธาน""ไม่ต้องเรียกฉันคุณนายหรอกค่ะ" ทีแบบนี้เรียกเราสะแก่เลย ไหนตอนนั้นบอกว่าเราเป็นเด็กไง"ถ้างั้นผมขอเรียกคุณผู้หญิงนะครับ""ไม่ว่าคุณจะเรียกฉันแบบไหน ฉันยังคงยืนยันคำเดิม""เอาเป็นว่าผมยอมทำตามราคาที่ทางโรงงานตั้งไว้""ราคาไหนคะ เพราะมันมีอยู่สองราคา" เทวินและลักขณาถึงกับปลายตามองมาที่สโนไวท์พร้อมกัน เพราะเธอพูดเหมือนไม่แคร์ลูกค้าเลย แต่กลับกันตอนนี้คือลูกค้าแคร์เธอมาก"ราคาที่คุยกันไว้ตอนแรกครับ ไม่ต้องลดราคาให้ผมก็ได้ แต่ทางโรงงานต้องเพิ่มประสิทธิภาพในการผลิต""เรื่องนั้นคุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ โรงงานของเราผ่านมอก.""ผมเชื่อใจครับ เพราะผมก็เคยร่วมงานกับพวกคุณมาก่อน""หือ?" จากที่มองหน้าเธออยู่ เทวินหันไปมองหน้าลูกค้าทันที"สินค้าเมื่อเดือนที่แล้วไงครับ เป็นสินค้าของผมเอง แต่ให้น้องเขยมาติดต่อ""ถ้างั้นก็ยินดีที่ได้ร่วมงานกันอีกครั้งค่ะ" ด้วยความเคยชินสโนไวท์ยื่นมือไปเพื่อเช็คแฮนด์ยินดีที่ได้ร่วมงานกันแทนที่ลูกค้าจะยื่นมือมา แต่สายตาของลูกค้ากลับมองไปดูประธานบริษัทก่อน พอเห็นใบหน้าของเขาแล้วลูกค้าก็เลยเปลี่ย

ใบหน้าหล่อคมฝังลงกับเนินหน้าอกของคนที่ถูกเขาจับให้นั่งบนโต๊ะทำงาน"ถ้าพี่ไม่ปล่อย ฉันจะโกรธจริงๆ แล้วนะ" ถ้าอยู่ที่บ้าน..เธอคงปล่อยเขาทำไปแล้ว แต่นี่ที่ทำงาน แถมประตูห้องไม่ได้ล็อกด้วย"ขอชื่นใจนิดเดียวเอง" ว่าแล้วริมฝีปากหนาก็ขยับขึ้นมาหยุดอยู่ที่ซอกคอระหง ส่วนจมูกทำหน้าที่สูดดมกลิ่นหอมละมุนจากผิวกายอันขาวผ่อง"พอได้แล้วค่ะ ฉันจะออกไปช่วยงานข้างนอก""ไม่คิดจะช่วยงานพี่เลยเหรอ""แล้วพี่จะให้ฉันช่วยงานอะไรล่ะ""ช่วยนั่งเป็นกำลังใจ""พี่ก็เป็นสะแบบนี้" ก็รู้อยู่หรอกว่าเขาคลั่งไคล้ในตัวเธอ..แต่ก็เกินไป"ใกล้เที่ยงแล้วไม่ต้องออกไปหรอก เดี๋ยวพี่พาไปทานอะไรอร่อยๆ""พอถึงตอนเที่ยงค่อยออกไปหาฉันก็ได้นี่คะ ถอยออกไปเลยนะคนบ้า" สโนไวท์ผลักร่างของเขาออกแล้วเธอก็ลงไปยืนอึบ แต่จังหวะที่เท้าของเธอแตะพื้น ขาที่ไม่ค่อยมีแรงเกือบล้มลงไป โชคดีที่เทวินรับร่างของเธอไว้ได้ทัน"เป็นอะไร""จะเป็นอะไรอีกล่ะคะ!""อย่าบอกนะว่าหมดแรงเพราะเรื่องเมื่อคืน""ไม่ต้องมาถามได้ไหม" วันนี้ถึงแม้เธอจะทำงานคล่องแคล่ว แต่ร่างกายของเธอก็เหมือนที่เห็นนี่แหละ หลายปีแล้วที่ไม่ถูกกระแทกแถมครั้งนี้เธอเป็นคนขึ้นเองด้วย ขาก็เลยไม่