All Chapters of Love and Contract: Marrying A Mysterious Hot Billionaire: Chapter 111 - Chapter 120

Paglabas ni Hannah ng restaurant, ramdam niya ang bigat sa dibdib. Hindi dahil sa nakita niya si Josh na galit kay Renzelle, kundi dahil muling bumalik sa kanya ang takot—takot na baka, sa dulo ng lahat ng ito, siya pa rin ang masasaktan.Dahil sa kanyang kondisyon, alam niyang limitado ang panahon niya. At habang ang plano niya para sa paghihiganti ay unti-unti nang nabubuo, hindi niya maiwasang mapaisip… sulit ba ito?Habang naglalakad, biglang umambon. Maliliit na patak sa una, pero maya-maya, tila may galit ang langit. Wala siyang dalang payong, at sa dami ng iniisip niya, nakalimutan na niyang magsuot ng jacket.Tumakbo siya papunta sa isang waiting shed. Mula roon, natanaw niya ang isang mag-inang magkayakap, parehas na basang-basa ngunit nagtatawanan. Ramdam niya ang init ng pagmamahal sa simpleng eksenang iyon, at parang may humaplos sa puso niya.“Hindi ko dapat tinatapon ang oras ko sa galit,” bulong niya sa sarili. “May anak akong parating. At kung totoo ngang malapit na an

"NAPANIWALA mo naman siya?" tanong ni Romina kay Miraflor habang magkasama sila sa higaan at naglalambutsingan."Hmm, oo, kilala ko ang anak ko, mabilis maniwala sakin yun," mayabang niyang sagot."Paano kung kausapin niya si Hannah?" muling tanong ni Romina."Hindi niya gagawin yun, galit yun sa kanya," kibit balikat na sagot ni Miraflor, saka sin*psip ang kaliwang dibdib ni Romina, "alam mo, ang ganda ng bo*bs mo.. hindi laylay, saka napakasexy mo pa rin.." hinihimas himas pa niya ang balat ng babae."Kailangan no. Kung ipagpalit mo ko?" saka hinaplos ni Romina ang ulo ni Miraflor. Napapaliyad siya sa ginagawa ng babae.Noon, akala niya, kaibigan lang ang turing sa kanya ni Miraflor. Pero siya, siya ang unang nakaramdam ng kakaiba para dito, in short, tinukso niya ito.Bisexual talaga siya.. una niyang inagaw ang asawa niyang si Raul sa kasintahan nitong si Josie. Nagkaanak sila, si Leona.Noong una, masaya sila. Akala niya, perpekto na ang lahat. Hanggang muling mag cross ang landa

Tumango si Edward, mabigat ang bawat hakbang niya papasok sa silid ng ospital. Para siyang binagsakan ng langit at lupa sa natuklasan.Nandoon si Hannah, nakahiga, maputla at may nakakabit na swero sa kamay. Tila isang basag na porselana—marupok, mahina, at tila isang ihip ng hangin na lang ang bubura sa kanya sa mundo.Ang magandang mukha ng kanyang asawa, ay parang naging sa isang multo na lamang.Lumapit siya, dahan-dahan, at umupo sa gilid ng kama. Marahan niyang hinawakan ang kamay nito. Malamig. Manipis. Hinaplos haplos niya iyon.“Hannah…” bulong niya, pero hindi pa rin ito gumagalaw.Ipinikit niya ang mga mata, pilit pinipigil ang luha. Sa dami ng pinagdaanan nito, ngayon pa ba ito susuko? Binantayan niya ng matagal ang babae, from ninong to asawa, pero hindi man lang niya nalaman ang kalagayan ng kalusugan nito. Nagkulang siya sa pagbabantay, may nakaligtas sa kanyang detalye ng buhay nito.Nasa ganung pag-iisip siya nang gumalaw ang mga daliri nito.“Ni-ninong?” mahinang tin

Habang binabaybay ni Caleb ang daan patungong ospital, dama niya ang mabilis na pintig ng kanyang dibdib. Hindi niya maintindihan kung bakit ganoon ang epekto sa kanya ng narinig. Hindi na sila mag-asawa, wala na silang ugnayan. Ayaw na nito sa kanya, kahit mahal niya pa ito, ngunit nang marinig ang salitang "may sakit," si Hannah, parang may tumusok sa kanyang puso.Hindi siya handang marinig iyon mula sa ibang tao. Hindi siya handang malaman iyon nang hindi galing kay Hannah mismo. Kaya ba namumutla ito palagi?Pagkarating niya sa ospital, agad siyang nagtungo sa information desk.“Excuse me, may naka-confine bang Hannah Ignacio dito?” tanong niya, kahit hindi siya sigurado kung iyon ang apelyido na ginagamit nito.Nagtinginan ang mga nurse. “Sir, patient confidentiality po—”“Kaibigan ako. Kailangan ko lang malaman kung nandito siya. Please…” Bahagyang pakiusap niya, kahit halata sa mukha ang tensyon.Mabait ang isang nurse na tila naawa sa kanya. “Sir, nasa Room 506 siya. Pero ka

Napatingin siya kay Renzelle na para bang hindi niya ito kilala. Ang buong mundo niya ay biglang tumigil sa pag-ikot. Anim na buwan? Anim na buwan na lang ang itatagal ni Hannah? Parang sinaksak ang dibdib niya ng paulit-ulit.“Anong… anong ibig mong sabihin?” paos niyang tanong. “Anim na buwan? Hindi... hindi puwede ‘yan. Hindi pwedeng ganyan na lang.”“Caleb…” umiwas ng tingin si Renzelle, pilit pinipigilan ang sariling luha, “Ginawa na ng mga doktor ang lahat. Wala nang pwedeng operahan, wala nang pwedeng subukang therapy. Kung susubukan pa naming isalba siya, baka mas lumala pa. Kaya pinili na lang naming… na maging tahimik. Na gawing magaan ang huling mga araw niya.”Hindi na niya napigilan. Tumulo na ang mga luha ni Caleb habang napaupo siya sa malamig na sahig ng hallway. Tinakpan niya ang mukha gamit ang kanyang mga palad, pilit sinisikil ang hikbi na gustong sumabog.“Bakit… bakit hindi sinabi sa akin?” basag na tanong niya. “Karapatan ko… kahit paano—”“Hindi mo na siya pag-