Semua Bab Love and Contract: Marrying A Mysterious Hot Billionaire: Bab 121 - Bab 130

"Siya.. at si mommy ay--" hindi malaman ni Leona kung itutuloy ang sasabihin."Ano sila?" naghihintay ng kasagutan si Caleb."May-- may relasyon siya.." sabi ni Leona.Nangunot ang noo ni Caleb, saka biglang napaisip, "anong relasyon?" naguguluhan niyang tanong, "pareho silang babae.""Oo nga, ako din, nagulat, pero nakita ng dalawa kong mga mata ang mga mommy natin, Caleb, sa sarili pa naming bahay!""To--tomboy si mommy?" hindi makapaniwala si Caleb. Hindi niya inaasahang gugulantangin siya ng ganitong klase ng balita.Napayuko si Leona, pilit na hinuhugot ang lakas ng loob para ituloy ang sasabihin."Caleb... hindi ko sinasadyang makita, pero oo. Sa lahat ng lugar, sa mismong bahay namin. Magkayakap sila. Naghalikan at-- at gumagawa nhg-- alam mo na."Nanlaki ang mga mata ni Caleb. Napasandal siya sa upuan, natulala, at ilang saglit na hindi nakapagsalita."Imposible 'yan. Si mommy... si mommy 'yung tipo ng babae na ayaw ng same s*x marriage. Palagi niya akong pinapaalalahanan tung

Biglang natigilan si Caleb. Parang binuhusan ng malamig na tubig ang kanyang katawan. Hindi lang pala lihim ang itinatago ng ina—may buong plano, may manipulasyon, at higit sa lahat… may pag-ibig."Si... Mommy Romina?" halos pabulong niyang tanong, na para bang kinukumpirma kung sino talaga ang tinutukoy ni Miraflor.Tumango si Miraflor habang nanginginig ang mga balikat. “Oo, anak. Si Romina… siya ang una kong minahal. Matagal bago ang daddy mo. Pero wala akong lakas ng loob noon. Hindi pa tanggap ng lipunan. Hindi ako pinayagan ng pamilya ko. Kaya pinilit ko ang sarili ko sa lalaking kaya akong 'ituwid'. Akala ko mawawala yung nararamdaman ko, pero hindi.”Nagpalitan ng tingin sina Caleb at Leona. Ramdam nila ang bigat ng rebelasyong iyon—hindi lang ito simpleng pagkukubli, kundi isang buong buhay ng pagtanggi sa sarili."Pinilit ko namang mahalin ang daddy mo, Caleb. Nagkaanak pa nga kami. Subalit nitong magkita kaming muli ni Romina, pareho pala kami ng nararamdaman, noon pa man.

Naghanap ng maraming resources si Edward para sa kagalingan ni Hannah. Hindi niya bibitawan ang babaeng nagbigay ng kulay sa kanyang mundo. Ang batang babaeng inaanak niya… ang babaeng inaya niyang magpakasal para makapaghiganti… at ang babaeng magiging ina ng kanyang anak.Ilalaban niya ito, at sisiguraduhin niyang mag-uumpisa silang muli sa tama. Hindi na niya hahangarin ang maliit na kumpanyang iyon para lang sa kanyang ego at kasiyahan.Mula sa araw na iyon, halos hindi na lumayo si Edward sa ospital. Pinag-aralan niya ang kondisyon ni Hannah, tinanong ang bawat doktor, at tumawag ng mga espesyalista sa Maynila at America. Kahit halos wala na siyang tulog, hindi niya ininda. Sa bawat hakbang, isa lang ang laman ng puso niya—ang mailigtas si Hannah.Isang gabi, habang tulog si Hannah, nakaupo si Edward sa may bintana ng silid. Nakatanaw siya sa buwan, hawak ang lumang larawan nila noong graduation pa ni Hannah. Larawan iyon ng isang masayahing bata, may ngiti sa labi at pag-asang p

Nanatiling nakatayo si Caleb sa may pintuan ng silid—nakatungo, parang binagsakan ng langit. Sa dami ng kanyang inasahan, hindi niya inakalang ganoon kapait ang huling salitang maririnig niya mula sa babaeng minsan niyang minahal higit sa sarili.Wag ka nang babalik.Nagpintig ang sentido niya. Sandaling pumikit siya, pinilit pigilan ang namumuong luha sa kanyang mga mata. Hindi siya iyakin—lalo na sa harap ng iba. Pero sa mga oras na iyon, kahit ang sarili niyang pagkalalaki ay tila binuwag ng bigat ng pagkatalo.Tahimik siyang lumabas ng kwarto, walang kibuan. Wala ring salubong si Renzelle o Edward; para bang lahat sila'y alam na iyon ang magiging wakas ng usapang iyon. Tahimik siyang lumakad palabas ng bahay, kasabay ng marahang pagbagsak ng ulan sa labas. Parang sinasadya ng langit na sabayan ang bigat ng kanyang nararamdaman.Pagkalabas niya, saka lang siya napabuntong-hininga ng malalim, saka tumingala sa madilim na ulap.Pumasok naman si Edward sa silid..Lumapit si Edward at

Nanlumo si Edward. Pakiramdam niya’y bumigat ang buong katawan niya. Gusto niyang sumigaw, tumakbo, o kahit hilahin si Hannah palabas ng OR para lang masiguro niyang ligtas ito. Pero nanatili siyang nakatayo roon—parang estatwa, habang pinipilit niyang hindi bumigay.Si Caleb naman, tahimik lang sa isang sulok. Pero ang mga kamao niyang nakatikom, ang panginginig ng kanyang panga, at ang lungkot sa mga mata niya ay hindi na maitago."Doc... babae ba o lalaki?" tanong ni Edward matapos ang ilang segundo ng katahimikan."Babae po," tugon ng doktor. "Pero kailangan ding i-monitor. Nasa NICU na siya ngayon. Premature po kasi siya by almost two months."Napayuko si Edward. Gusto niyang matawa at maiyak sa sabay na balita—anak nila ni Hannah, isang batang babae. Pero bakit ganito ang pakiramdam? Bakit parang kasabay ng balita ay bumulusok siya sa bangin ng kawalan?“Pwede ba siyang makita?” tanong ni Caleb, biglang umalma.Napalingon sa kanya si Edward. “Wala ka sa posisyon para humiling ng