“Alam ko kung ano ang pinagdadaanan mo,” sabi niya kay Hannah, habang nakatitig sa mga mata nito. “Alam mo?” napamaang na lang si Hannah ng marinig ang sinabi niya. Ang mga mata nito ay unti unting nabasa na parang binubukalan ng tubig. “Oo– alam ko ang lahat ng nangyayari sayo, Hannah.. At marahil.. Natatandaan mo na kung sino ako,” sabi niya sa babae. “Ni-ninong Edward–” halos pabulong lang ang tinig na iyon, subalit puno iyon ng pagsusumamo at parang paghingi ng tulong. “Anong nais mo?” tanong niya kay Hannah, determinado siyang tulungan ito sa abot ng kanyang makakaya. “Nais ko silang magdusa.. At magsisi sa mga ginawa nila sa akin. Nais kong lumubog sila at masaktan, gaya ng mga ginawa nilang kahayupan sa akin ninong. Gusto ko silang gumapang sa putik kung saan sila nagmula. Nais kong bawiin ang lahat ng pag aari ko!” umiiyak nitong sabi sa kanya. Nahabag si Ed sa babae. Pinagmasdan niya ito ng husto. "Pwede kitang tulungan, pero may kondisyunes ako sayo.." sabi niya dito. "Kahit ano ninong, gagawin ko, sabihin mo lang!" determinado ang mga mata ni Hannah habang nakatingin sa kanya. "Pakasalan mo ako.. Nais kong magkaroon ka ng karapatan sa kayamanan ko, upang makalaban ka ng patas sa kanila. Sa papel lang tayo magiging mag asawa hannah.. nais ko lang na makapaghiganti ka.."
Lihat lebih banyakTatlong taon ng kasal si Hannah kay Caleb Endaya na isang CEO ng International Trading Company. Sa kabila ng pagiging mabuting may bahay, ni hindi man lang niya maramdaman ang pagmamahal ng kanyang asawa.
Madalas siyang binabalewala nito na parang isang basahan.
Noong una, bago siya pakasalan ng lalaki, maayos naman itong nakikisama sa kanya. Hanggang sa mawala na ang kanyang mga magulang dahil sa isang aksidente, at halos ang kanilang kumpanya ay inangkin na ng lalaki.
Oo, ang kumpanya kung saan ito naghahari harian ay totoong sa kanya. Subalit dahil sa pagmamahal niya dito, pinili niyang isuko iyon at maging isang may bahay na lamang, at umasang darating ang isang araw, na matatapunan na siya ni Caleb ng kahit konting pagtingin.
Ngayong kaarawan nito, nais niya itong sorpresahin, at humingi ng posisyon sa kumpanya, upang makapagtrabaho naman siya at hindi tuluyang malugmok sa lungkot. Ang tatlong taon na pagiging may bahay, ay hindi madali sa isang katulad niyang sanay sa buhay sa labas.
Ngunit ngayong araw.. Masasaksihan niya ang isa sa pinakamasakit na parte sa buhay pag aasawa…
Dala ang isang home made na cake, at isang simpleng regalo, dumaan siya sa isang mall dahil nakalimutan niyang bumili ng kandila para sa dala niyang cake.
Sa kanyang pagmamadali, hindi niya napansin ang isang lalaking naka suit, na lumabas mula sa isang mamahaling boutique.
Nakabanggaan niya ito, na muntik ng magbunsod sa kanyang pagkabuwal. Halos mabitawan niya ang cake na kanyang dala.
“Pasensiya na po..” paghingi niya ng paumanhin dito.
Ngunit hindi man lang siya pinagtuunan ng pansin ng estrangherong lalaking iyon. Matangkad ito, suot ang isang mamahaling kasuotan. Nagpatuloy lang ito sa paglalakad, na para bang wala siyang halaga na hindi na kailangang lingunin.
Ang nakatalikod na pigurang iyon ay tila ba madalas niyang nakikita, ngunit hindi siya sigurado.
Nagpatuloy na lang siya sa paglalakad at excited na makarating sa kumpanya kung saan naroroon si Caleb.
Ngunit pagdating niya sa mismong pinto ng opisina ng kanyang asawa, hinarang agad siya ng guwardiya at pinigilang makapasok.
“Hindi ka maaaring pumasok ma’am kung wala kang appointment,” sabi nito sa kanya habang hinaharangan siya.
“Bakit? Ako si Hannah Endaya, asawa ako ng CEO ng kumpanya,” mahinahon niyang sagot dito. Wala na ang mga dati nilang tauhan at napalitan ng mga baguhan, kaya hindi siya kilala nito.
Ang ibang staff na naroroon ay nagkatinginan ng makahulugan. Mukhang may nangyayaring hindi maganda sa loob. Dahil sa kaba, hindi na niya hinintay na bigyan siya ng pahintulot na makapasok. Agad niyang pinihit ang seradura at itinulak ang pinto.
Doon niya nakita, ang isang tagpong nagpaguho ng kanyang mundo, at sumira ng kanyang pangarap.
Si Caleb, ang asawa niya sa loob ng tatlong taon, at ang lalaking pinakamamahal niya, ay nakasandal sa pader, habang nakikipaghalikan at nakikipagyakapan sa kanyang secretary na si Leona Bermudez!
“Anong ginagawa mo dito?” malamig na tanong ni Caleb, na hindi man lang mababakasan ng kahit kaunting pagsisisi. Hindi rin ito nagulat. Parang balewala lang dito kung ano ang nakita ng asawa.
“Ba–bakit….?” mahina ang tinig ni Hannah. Hindi niya malaman, kung para saan ang tanong na iyon, at kung tatapusin pa ba niya ang mga salitang nais niyang bitawan.
Napahalakhak si Leona, saka siya nilingon at habang naglalakad papalapit sa kanya, puno ng pang iinsulto ang tinig nito.
“Hannah, hindi mo pa rin ba naiintindihan? Ikaw ay isang ekstra lang sa eksenang ito,” lumigid pa ang babae sa kabuuan ni Hannah, saka hinawak hawakan ang kanyang buhok at damit, “ang boring mo. Hindi ka ata nagsusuklay. Itong damit mo, basahan ba yan? No wonder, na parang ayaw ng umuwi ni Caleb. Sino ba naman ang gaganahan sa isang babaeng walang kwenta? Isa ka lang may bahay na walang silbi. Hindi man lang minahal ng asawa, kahit kailan.”
Lalong nanikip ang dibdib niya ng marinig ang hayagang pang iinsulto ng babae. Ito na ang kabit, ito pa ang matapang.
Subalit lalo lang sumama ang kanyang loob, ng marinig ang sinabi ni Caleb.
“Wala kang ibang naging silbi, kundi maging isang parausan. Doon ka lang naman magaling, ang magpainit sa kama. Sinisira mo ang moment namin. Pero kahit kaarawan ko, ako ang may huling regalo para sayo..” sabi nito sa kanya.
Itinapon ni Caleb ang isang envelope sa harapan niya, at ng usisain niya ang laman niyon, divorce papers.
Ganito na lang ba iyon? Matapos siyang lokohin ng lalaki at kwartahan, ito pa ang may ganang makipaghiwalay sa kanya?
“Pirmahan mo na yan, at umalis ka na sa buhay ko,” utos ni Caleb, “nakakapagod ng magpanggap na mabuti sayo. Ngayong nakuha ko na ang gusto ko, ano pa ang silbi mo?”
Halos hindi na siya makahinga, dahil sa eksenang iyon. Ang pang iinsulto ng mga ito sa kanya ng harapan, ay parang hindi na makain kahit ng aso.
Kinuyom niya ang kanyang kamao, ilang sandali pa, muling tiningnan ang papel, at dahan dahan iyong itinupi.
At sa unang pagkakataon, napangiti siya.. Isang mapait ngunit matapang na ngiti.
“Hindi mo ako basta basta maiitulak palayo, Caleb,” sabi niya sa lalaki, habang pinupunasan ang kanyang mga luhang nalalaglag sa pisngi, “Kayong dalawa ng kabit mo, ay humanda sa pagbabalik ko..”
“Wag ka ng maraming sinasabi diyan! Lumayas ka!” sigaw ni Leona sa kanya, “Guard, palabasin ang babaeng ito at siguraduhing hindi na siya makakatuntong muli sa opisinang ito!”
Kita pa ni Hannah ang ngisi ng dalawang iyon, habang unti unting sumasara ang pintuan ng opisina.
Nangako siya sa kanyang sarili, na magbabago, at ipapakita niya kay Caleb na hindi siya basta basta babae lang na maaari nitong apak apakan.
KINABUKASAN...Sinundo siya ni Renzelle sa kanilang bahay. Sa loob ng kanyang dibdib, may kirot na humahalo sa galit—galit para kay Edward na mistulang tinanggap na lang ang kanyang "kapalaran," at galit para sa babaeng doktor na tila ginamit ang propesyon upang manipulahin ang damdamin ng kanyang ninong.Habang binabaybay niya ang kalsada patungong ospital , kung saan umano nagtatrabaho si Dra. Marhian Doque, hindi niya mapigilang sariwain ang mga sandaling nakita niyang tila nasaktan ang lalaki sa kanyang tanong."Impotent." Ang salitang iyon ay tila panlimos sa dignidad ng isang lalaking tulad ni Edward—isang mabuting tao, responsable, at mapagmahal. At ngayon, habang pinaniniwala nitong hindi siya karapat-dapat maging ama, may isang buhay sa sinapupunan ni Hannah na tila sumasalungat sa lahat ng iyon."Ano? susugurin ba natin ang sinungaling na babaeng iyon?" tanong sa kanya ni Renzelle."Hindi, maghintay ka lang dito sa kotse at ako na ang papasok. Kapag hindi ako lumabas sa loob
"Matutuwa ako, siyempre.." sagot ni Edward.Sumaya ang puso ni Hannah ng marinig iyon, ngunit hindi nagtagal ang ngiti sa kanyang labi."Pero imposible.. Hannah.. ako ay-- ako ay isang impotent.." napabuntunghininga si Edward ng aminin iyon.Bilang isang lalaki, isang kakulangan ang hindi kayang makabuo ng anak. Walang kakayahang bumuhay ng binhi.Ayaw na sanang pag usapan ni Edward ang tungkol sa kanyang kakulangan, pero kailangan na niya iyong aminin kay Hannah.Napansin niya ang pagkatulala ni Hannah, at ang pagkunot ng noo nito. Parang hindi nito matanggap ang kanyang sinabi. Parang umaasa si Hannah, na iisipin niyang anak niya ang dinadala nito."Pasensiya ka na, kung hindi ko agad nasabi sayo. Ikinahihiya ko ang kakulangan kong iyon. Ayoko na sanang lumabas pa ito sa iba."Sandali nga.. sino naman ang nagsabi sayo na impotent ka?" parang naguguluhan si Hannah sa sinabi ng kanyang asawa."Matagal na, ilang taon na akong nagpacheck up, doon sa dati kong nobya at sa kaibigan ko, sa
"Pero hindi ba--" nais sanang magpaliwanag ni Edward, subalit nakita niya ang kakaibang galit sa mga mata ng kanyang asawa.Nanahimik na lang siya.Kung hindi lang sinabi sa kanya ni Marhian na isa siyang baog.. (dati niyang nobya si Marhian at hindi sila nagkaanak dahil ayun sa babae, siya ay walang kakayahang mag anak. Isa itong doctor.) Hindi naman siya naniwala dito, kaya nagpatingin siya sa isa pa niyang kaibigan, at iisa ang sinabi ng mga iyon sa kanya.Iyon ang dahilan, kaya parang ayaw niyang magmahal at magkapamilya. Ngunit dahil kailangan siya ni Hannah, pinili niya ito, dahil wala namang problema dito kung magkakaroon sila ng anak.Si Hannah naman.. kaya ayaw niyang sabihin kay Edward na anak nito ang bata, dahil ayaw niyang maiwan ang baby dito kung sakaling mamamatay siya. Ayaw niyang bigyan ng responsibilidad ang kanyang ninong. Sa kaibigan niyang si Renzelle maiiwan ang kanyang anak, kasama ng kanyang buong pera na maaaring bumuhay sa kanyang anak hanggang makatapos ito
Tahimik na ang pasilyong iyon nang lumabas si Leona mula sa banyo. Wala siyang pakialam kung namumugto ang kanyang mga mata, kung magulo ang kanyang buhok, o kung kita sa mukha niya ang puot at galit. Isang layunin lang ang bumabagabag sa isip niya—ang tuluyang pagwasak sa buhay ni Hannah.Napagod siyang maging masamang babae sa loob ng ilang taon, tapos ito lang ang kahihinatnan ng lahat?Hindi ito dahil lang kay Caleb. Hindi ito dahil sa pagmamahal. Isa na lang itong labanan ng pride at pagkatao. Para sa kanya, natalo siya. At ang tanging paraan para mapawi ang sakit ay ang panalo… kahit pa ang kapalit ay kasalanan.Kailangang ipaglaban niya ang dangal niya na naapakan ng mga ito. Hindi niya makakayanang basta na lang sumuko na parang isang talunang aso. Hindi iyon ang kanyang personalidad.Kailangan na niya ng tulong ng kanyang mga magulang at ni Miraflor. Alam niyang papanig sa kanya ang mga iyon.Aalisin niya sa kanyang landas si Hannah kung kinakailangan. Dapat, malaman ng babae
Tahimik ang silid ng makaalis sina Hannah at Edward, ngunit ang katahimikang iyon ay mas malakas pa sa sigawan. Isa iyong uri ng katahimikan na bumabalot sa buong katawan, nagpapabigat sa dibdib, at dumidikit sa balat na para bang alikabok na hindi maipagpag.Nanlulumo ang pakiramdam niya mula sa salitang binigkas ni Hannah. Parang isang tama ng sibat na sumapul sa kanyang puso.Nanatili si Caleb sa kanyang pagkakaupo. Walang tumutulong luha sa kanyang mga mata, kahit anong pilit niya, ngunit ang mga mata niya ay wala nang kinang. Walang kabuhay buhay ang paningin na iyon. Para na siyang namatay na hayup sa gitna ng kakahuyan.Gusto niyang bumangon, gusto niyang habulin si Hannah, gusto niyang isigaw sa babae na“Hindi pa tapos!” Ngunit paano nga ba lalaban kung huli na ang lahat? Paano pa babawi kung ang puso ng taong mahal niya ay hindi na kanya?Kasalanan din naman niya iyon, pinabayaan niya ang dati niyang asawa.Mahirap man ang lahat para sa kanya, parang hindi niya ito kayang ib
Tumalikod si Caleb, mariing pinikit ang mga mata habang pilit na tinatago ang nangingilid na luha. Sa kabila ng kanyang pahayag na hindi siya susuko, ramdam ng lahat sa silid ang bigat ng kanyang pagkatalo. Parang isang sundalong natalo sa digmaan—hindi dahil sa lakas ng kalaban kundi dahil sa mga sugat na siya rin mismo ang lumikha sa sarili niya.Noong una, akala niya ay wala na talaga siyang pagtingin kay Hannah. Na parang isa na lamang itong nakaraan na ginamit lang niya upang siya ay makaangat, subalit hindi. Iba na ang damdaming iyon habang tumatagal, lalo na at alam niyang may dinadala ang babae sa kanyang sinapupunan.Tahimik si Hannah. Hindi niya alintana ang mga tingin nina Leona at Caleb. Mas pinili niyang hawakan ang kamay ni Edward—isang simpleng kilos na parang martilyong tumama sa puso ni Caleb. Sa ginawang iyon ni Hannah, malinaw na pinipili na nito ang lalaking nasa kanyang harapan.Parang unti-unting lumiliit ang mundo ni Leona. Hindi niya alam kung alin ang mas masa
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Komen