Lahat ng Kabanata ng Sweet Revenge (Atty. David Loyola): Kabanata 151 - Kabanata 159

KARLA: “hey girl, tulungan mo akong tumakas mamaya kay Kuya, magkikita kami ng kamo-mol ko mamaya after nitong meeting na to. Alam mo namang ikaw lang ang makakapagpapayag kay Kuya. Please…Promise i will behave.” Tumingin ako sa direksyon niya at nakita ko ang tila maamong mukha niya. Sinasadya iyon ni Karla dahil alam niyang hindi ko siya kayang tanggihan. ME: “okay, pero siguraduhin mong hindi ka mapapahamak dyan sa kalokohan mong yan. And for your safety, i send mo sakin ang location mo or make a photo for that guy and send to me. Kung hindi, hindi na talaga kita tutulungan kahit kailan.”Nag send siya ng smiley at kitang kita ko ang saya sa kaniyang mukha. Ibinalik ko ang tingin ko kay John at napangiti ako ng maisip kong matapos ang naging kaguluhan sa pagitan nila ni Elliot ay pursigido pa rin si John sa pag-aaya sa akin. Kaya naman nawala na ang pagkailang ko. Sa totoo lang isa din sa iniisip ko kung paano ko siya pakikihrapan matapos ang nangyaring iyon simula pa kagabi.

“Tang ina naman Levie, puro ka naman panenermon , alam ko na lahat ng yan! At sincere talaga akong humingi ng tawad sa kaniya.” “Aba Elliot, sino ba ang kanina pa sunod ng sunod sakin? Nilalayuan na kita dahil ayokong masira ang araw na to pero ikaw tong buntot ng buntot sa akin. Hindi ako ang may kailangan ng tulong, at ang tulong na hinihingi mo ay hindi rin basta-basta.” “Sorry Levie, sobrang gulong gulo lang talaga ang utak ko nitong mga panahong ito, sobrang aburido na ako. Sa tingin mo ano ang dapat kong gawin?”“Una siyempre, kailangan mong tanggapin sa sarili mo ang chance na hindi ka na niya mapapatawad, pangalawa kung magiging mas pursigido ka sa panliligaw muli sa kaniya baka sakaling maging okay ulit kayo at pangatlo, dapat ay lumayo ka na sa tropa dahil hindi siya mahandang ehemplo para sayo.”Napasandal din ako. Sa totoo lang lahat ng sinabi niya ay parang mahirap para sa akin. Dahil ito ang unang beses na gagawin ko iyon. “So ano nga ang dapat kong gawin?” tanong k

AT THE NAIA INTERNATIONAL AIRPORTPagkababa ko ng eroplano sa NAIA, parang gusto kong umiyak sa halo-halong emosyon. Sa saya, kaba, at pagka-miss. Ilang buwan din akong nasa ibang bansa para ayusin ang sarili ko, tumakas sa gulong iniwan ko rito, at humanap ng kapayapaan. Pero ngayon, narito na ako ulit dahil naman sa gulong nagawa ko sa buhay ko sa ibang bansa.Bitbit ko ang maleta at ilang pasalubong para kina Mommy at Daddy. Pagpasok ko sa bahay, halos mapatili si Mommy sa sobrang tuwa. “Anak! Oh my God, Zia! Uuwi ka pala nang hindi nagsasabi!” Halos yakapin niya ako nang mahigpit na parang ayaw na akong pakawalan. Si Daddy naman, gaya ng dati, napapangiti lang pero bakas sa mga mata niya ang saya.“Surprise Mom, Dad!” sabi ko habang iniaabot sa kanila ang mga pasalubong. Gusto ko silang sorpresahin, at sa tingin ko, naging successful naman ako. Yung luha kong ayaw tumigil, kasama na nito ang sakit na nararamdaman ko ng dahil kay ELliot. “Ay sya tara na muna. Magbihis ka muna par

Ilang buwan kong namiss ang ganitong sitwasyon sa amin ni Zia, mula ng malaman niya ang tungkol sa pustahan hanggang sa may nangyari sa amin sa UK. Araw-araw pinagdadasal kong mangyari ulit ang ganitong sitwasyon. Siguro masyado akong natagalan sa titig kasi tinaas niya ang kilay at tumingin sa akin. “Elliot? Gusto mo bang ako na ang kumilos satin?” pang-aasar niya. “Kayang kaya ko namang maging driver” napapakagat labi niyang sabi.Ptng i*a, sobrang ganado niya ngayon. Gustong gusto ko na siyang bayuhin pero gusto kong namnamin ang bawat sandali. Hindi na ako sumagot; umakyat ako sa kama. Umupo ako sa tabi ng mga hita niya at nakitang naiinip na siyang hinihila pababa yung panty niya. “Miss na miss kita Zi,” bulong ko, pero agad niyang hinawakan ang buhok ko at itinulak yung mukha ko sa kaniyang mga labi. Hindi ko inaasahang may ganitong side ng pagiging wild si Zia.Fvck napakasarap. Umiling pa ako saglit pero nanlaban na din ako sa kaniyang paghalik. Napaungol siya at napakilo

Nang mapansin ito ni Zia ay lumapit siya at sa tabi nila. Lumapit si Zia at naupo sa tabi niya. “My salamat po sa tiwala ninyo sa akin. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala, parang panaginip lang ang lahat ng nangyayari.” Hinaplos ni Karmela ang kamay ng anak. “Hindi ito panaginip, anak. Pangarap ito na tinupad mo. At mas maganda, hindi ka mag-isa. Nagpapasalamat kami ng Daddy mo kay Elliot at nagakruon ka ng katuwang. Lahat ng pangit na pinagdaanan niyo noon ay naging aral sa inyo yun.” Napatingin si Zia kay Elliot na abala pa rin, at napangiti siya. Totoo nga. Hindi na siya mag-isa. Pagkatapos ng opening, hindi pa tapos ang sorpresa. Pag-uwi nila, pinilit ni Elliot si Zia na lumabas muna sa hardin. Noong una ay sobrang dilim, pero biglang umilaw ang mga fairy lights na isinabit niya sa mga puno. May mga bulaklak sa paligid, at sa gitna, isang maliit na mesa na may kandila. Napatulala si Zia. “Elliot… ano ‘to?” Ngumiti si Elliot, sabay lumuhod at inilabas ang malii