Semua Bab The Chosen Wife Of The Billionaire: Bab 101 - Bab 110

Binalingan ko na siya, mabilis na tumayo sa pagkakaupo sa kama at lumayo sa akin."Come on, mi esposa." Sabay tapik sa tabi ko."No! Ayusin mo na ang dapat mong ayusin sa pagsama mo sa amin." Kuway sabi niya at hindi na niya ako pinansin.Napailing na lang na ako saka ako na ang tumayo at lumapit sa kanya."Marunong ka na talagang tumanggi, mi esposa. Pero alam mo bang sa pagtatanggi mong iyan ay mas nasasabik ako sayo at kung paano kita mapapa amo, hmmm." Bulong ko ng hawakan ko siya sa baba at kinintalan ng halik sa labi bago pa man siya ulit magreklamo."Kaso mi esposa, hindi ako marunong mag impake ng mga gamit ko." Sabi ko pa ng mailabas ko ang may kalakihang maleta.Hindi ko naman siya kailangan para ayusin ang mga gamit ko. Pero gusto ko lamang na maglambing sa kanya."So, kaya mo ako isinama dito para ako ang mag ayos ng dadalhin mo?"Ngumiti na naman ako.Siya naman ngayon ang napailing sa pag ngiti kong iyon. Kaya naman kumilos na rin siya para tulungan nga niya akong mag ay

Hindi na siya nagsalita ng maisarado ang pintuan ng silid ko. Napasandal siya mismo doon at parang hinihintay na magpaliwanag ako.Tumikhim muna ako bago ako nagkwento. Sinabi ko sa kanya lahat mula sa kaliit liitan na mga detalye ng nangyari sa akin simula ng umalis ako hanggang sa bumalik ako ng Pilipinas."Ang daya mo."Iyon ang unang katagang lumabas sa bibig niya ng matapos ko ng magkwento.Lumapit siya sa akin.Sa bawat hakbang niya ay nandoon na naman ang namumuo niyang luha. Pero nagulat na lang ako ng bigla niya akong yakapin ng mahigpit. Ibinaon ang mukha sa balikat ko. Narinig ko ang paghikbi niya, naramdaman ko ang paggalaw ng balikat niya."Gusto kong magalit sayo. Pero mas nagagalit ako ngayon kay lolo. Dahil simula pa noong una na naghahanap ako sayo ay hinaharangan niya ang bawat impormasyon na dapat kong malaman. Nagagalit ako sa kanya dahil siya mismo ang nagkait sa akin sa mga sandaling sana ay nasa tabi m

"Dada."Nakayakap sa isang braso niya habang nakaupo ito sa sarili niya. Mabuti na lang at hindi nito pinapakialaman ang maliit na tubong nakakabit mismo sa ilong nito."Yes baby?" Nakangiti naman niya itong binalingan.Nag-uusap kasi kami tungkol sa gaganaping pagsasalo sa kaarawan nito sa susunod na araw."Pagod na ba ang baby ko?" Kuway tanong niya dito.Maingat na kinarga at kinandong ito. Dinampian ng halik sa noo."Dada."Halos nakangiti kaming lahat dahil kusang kumilos ito at iniyakap ang maliliit na braso nito sa kanya. Naglalambing sa kanyang ama.Ako man ay napahaplos na din sa ulo niya dahil doon. Malambing ang anak namin sa lahat pero sa kanya, kahit ilang araw pa lang silang nagkakasama ay halata na kilalang kilala na siya ng baby namin dahil mas malambing ito sa kanya kaysa sa lambing nito sa amin."Daddy won't leave you, baby. Nandito lang ako." Masuyong sabi pa niya dito.

"Dada."Akmang tatayo na ako sa pagkakaupo ko sa may gilid ng kama ni Acer dahil akala ko ay nakatulog na ito. Kahit siya ay napalingon na din dahil nauna na siyang naglakad palabas ng silid ng anak namin."Yes baby, dada is always here for you. Hmmm, I thought you were asleep, baby." Masuyong hinaplos ko ito sa pisngi habang siya ay lumapit ulit sa amin."Meme." Tawag din nito sa kanya ng makalapit na siya sa amin."Yes baby. You need to sleep now, bukas na ang kaarawan mo kaya kailangan mong matulog." Malambing na kausap niya dito. Niyuko at hinalikan sa noo bago tumingin sa akin.Ipinatong ko ang kamay ko sa balikat niya saka masuyong ngumiti din."Mauna ka na sigurong matulog mi esposa, babantayan ko na muna ang baby natin. Mukhang ayaw niyang mag isa ngayon.""I will stay here too hanggang sa makatulog siya.""Sige. Mukhang excited ang baby Acer natin sa kaarawan niya bukas kaya hindi siya makatulog."

Umakbay siya sa akin matapos kong ilapag ang bulaklak na dala namin when we arrive at the cemetery to visit him. Magkatabi kaming nakatayo sa harap ng puntod niya. May lungkot na sa puso namin na nakatingin mismo sa lapida sa harap namin ni Nathan. "Babalik kami para muli kang bisitahin. Maraming salamat sa bagong pag asa na ibinigay mo sa amin. Hindi ka namin makakalimutan." "He is our Angel." Mahinang sabi niya saka umakbay siya sa akin. Yumakap ako sa kanya ng mahigpit matapos akong nagpakawala ng isang malalim na hininga dahil sa pinipigilan kong luha. Taimtim na nag dasal para sa kanya na kung nasaan man siya ay mananatili itong nasa alaala namin. "Let’s go, dalawang oras na lang ay babalik na tayo ng Pilipinas." Pag aaya na niya sabay hawak sa palad ko. "We love you." Isang huling sulyap sa lapida bago ako tuluyang nagpahila sa kanya. Magdadalawang taon na din ang lumipas simula noon na nakapagpabago ng buhay namin ng tuluyan. At sa dalawang taon na iyon ay ta