All Chapters of ผลลัพธ์เท่ากับรัก: Chapter 41 - Chapter 50

ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.41ติดเมีย สัปดาห์ต่อมา แม้จะตื่นเช้าไม่ต่างจากทุกวัน แต่ปราณกลับอิดออดที่จะลุกจากเตียง ปกติเขาตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ทว่าตอนนี้แสงแดดยามสายเริ่มสาดส่อง นัยน์ตาสีเข้มก็ยังคงจดจ้องอยู่กับดวงหน้าผุดผาดผ่องขาวที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างกันบนเตียง เวลานอนนรีจะหลับลึกเสมอ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไรที่ปราณใช้โอกาสที่ว่านี้ลอบมองอีกฝ่ายวันละหลายต่อหลายชั่วโมง เลื่อนสายตามองตั้งแต่ผิวหน้าขาวเนียน ลากต่ำลงมองเนื้อกายละมุนตาไปทั้งตัว…แม้ไม่ใช่ผัวเมีย…แต่นรีก็ไม่ได้เสื้อชั้นในเวลานอน เพราะเขาเองเป็นฝ่ายบอกให้เธอถอดออกด้วยกลัวว่าจะนอนหลับไม่สบาย และนั่นส่งผลให้เวลาคนตัวเล็กเคลื่อนพลิกตัวไปมา ชุดนอนบางเบาก็มักร่นหลุดลงจากไหล่บาง ทำให้บางครั้งบางทีเนื้อเต้าคัดตึงก็โผล่วับแวมให้ได้เห็น กระทั่งชายกระโปรงของชุดตัวยาวก็ร่นถกขึ้นกองเหนือเอวมือสากวางประทับเหนือหน้าท้องซึ่งโป่งพองขึ้นทุกวันพลางก็ลูบสัมผัสแผ่วเบา ก่อนจะโน้มศีรษะต่ำลงกดจูบยังตำแหน่งที่ว่าระหว่างที่คนเป็นแม่ยังไม่ตื่น เขาก็สนทนากับลูกด้วยเสียงแผ่วเบาไปพลาง ปราณไม่คิดว่าการจะได้เป็นพ่อคนจะทำให้เ

ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.43ข่าวลือ หลายวันต่อมา “เดี๋ยวเราจะเข้าไปคุยกับไอ้เหนือ เธอนั่งรอไปก่อน”ร่างสูงผุดกายขึ้นยืน ดื่มน้ำตามหลังมื้ออาหารเรียบร้อย เขาก็เดินผละห่างออกไปทางร้านเกษตรภัณฑ์ ช่วงนี้ปราณไม่ค่อยไปทำงานจึงมีเวลาพานรีออกจากบ้านมากินข้าวด้วยตัวเอง กระทั่งว่าพาไปนั่งเล่นกับหลานที่บ้านของน้องสาว รวมถึงดูแลจัดการทุกอย่างให้ตามที่เมียต้องการ อาจเพราะตอนนี้หญิงสาวเริ่มเดินเหินไม่ค่อยสะดวกเท่าไรนัก จึงต้องได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด วันนี้ก็เป็นอีกวันที่พ่อของลูกพานรีออกมากินข้าวที่หน้าตลาด ระหว่างที่เขาเดินไปคุยธุระกับเหนือ นรีก็ได้เจอเข้ากับดุจดาวที่เพิ่งจอดรถเสร็จพอดิบพอดี คนที่ว่าหันมาเห็นนรีเข้าก็รีบปรี่เดินเข้าหา ส่งยิ้มทักทายด้วยสีหน้าอารมณ์ดี “สวัสดีค่ะคุณนรี” “สวัสดีค่ะคุณดาว นั่งก่อนสิคะ” นรีรีบผายมือเชิญชวนคนรู้จักอย่างมีมารยาท อีกฝ่ายเองก็ไม่คิดที่จะปฏิเสธคำ แม้ระหว่างสองสาวจะมีความรู้สึกประหลาดบางอย่างที่ราวกับจะขวางกั้นตรงกลาง หากก็สามารถร่วมโต๊ะพูดคุยได้อย่างเป็นธรรมชาติ การสนทนาเรื่องดินฟ้าอากาศดำเนินไปได

ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.45ฮีลใจ วันต่อมา กรุงเทพฯ แม้นรีอิดออดที่จะเข้ากรุงเทพฯ เพื่อไปคุยกับพ่อแม่ให้เรียบร้อยถึงเรื่องที่ได้เกิดขึ้นมาสักพักแล้ว แม้หญิงสาวจะบอกว่ารออีกหน่อยก็ได้เพราะเป็นกังวลต่อการตอบสนองของบิดามารดา หากแต่ปราณก็ไม่คิดฟัง ‘ไม่มีอะไรให้ต้องกังวล เราพร้อมรับผิดชอบเธอทุกอย่าง’นี่คือเหตุผลเดียวที่เขาบอกเธอ และหากพยายามต่อรองขอเลื่อนเวลาการไปเจอ ปราณก็จะยกเหตุผลเดิมมาพูดซ้ำ สุดท้ายนรีก็จำต้องเข้ากรุงเทพฯ พร้อมกับคนเป็นสามี รวมถึงตาหมานและยายใจที่ก็เห็นพ้องต้องกันเป็นเสียงเดียวว่าควรจัดการให้เรียบร้อย จะได้สบายใจทั้งฝ่ายหญิงและฝ่ายชาย ในห้องรับแขกของบ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่าประดับประดาด้วยข้าวของเครื่องใช้ราคาแพง มีหลากหลายอารมณ์ความรู้สึกผสานรวมกันอยู่ในที่เดียว ตาหมานและยายใจรู้ว่านรีนั้นร่ำรวยจากคำบอกเล่าของลูกชาย แต่ไม่คิดว่าบ้านของลูกสะใภ้จะใหญ่โตถึงเพียงนี้ แม้ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินทอง ซ้ำยังมีมากพอที่จะมาสู่ขออย่างแน่นอน หากแต่พ่อแม่ของชายหนุ่มก็อดเหงื่อตกอย่างเสียไม่ได้ ถึงกระนั้นก็ยังต้องพยายามคุมสีหน้าใ

ผลลัพธ์เท่ากับ ‘รัก’EP.47ผลลัพธ์เท่ากับรัก ตอนเย็น บรรยากาศในสวนตาหมานไม่มีอะไรต่างไปจากเดิมกับที่เคยเป็น รอบบริเวณมีเด็ก ๆ ลูกของคนงานวิ่งเล่นส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกันเหมือนทุกวัน หลังจากติดต่อกับชิปปิงเรื่องการส่งออกผลิตผลลอตใหม่เรียบร้อยปราณก็เดินออกจากห้องทำงานในตอนเย็น วันนี้เขากับนรีมีนัดกินมื้อเย็นกับน้องสาวและคนเป็นสามีตาคมกวาดมองไปโดยรอบก็ทันได้เห็นร่างแบบบางคุ้นตายืนอุ้มลูกชายแนบไว้กับอก เสียงใจดีของนรีกำลังพูดคุยกับเด็กชายตัวเล็กคนหนึ่งที่วิ่งเล่นอยู่กับเพื่อน หญิงสาวแอบควักเงินจากกระเป๋ากระโปรงส่งต่อให้เด็กคนที่ว่าเป็นค่าขนมไม่ต่างจากทุกที คนมองพลันผุดยิ้มกว้างกับภาพที่ได้เห็น ปัจจุบันไม่มีใครในสวนตาหมานไม่รู้จักเมียของปราณ และไม่ใช่แค่ที่สวน หากแต่ในตลาดต่างก็รู้กันถ้วนหน้าว่านรีเป็นใคร ด้วยความช่วยเหลือในการกระจายข่าวของมดและกระถินที่ประกาศบอกชาวบ้านให้รู้ทั่วกันว่าสองหนุ่มสาวเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายตั้งแต่เมื่อปีกลาย และได้ร่วมงานมงคลสมรสหลังจากนรีคลอดลูกได้ไม่นานเพื่อยืนยันว่าข่าวดังกล่าวเป็นความจริง ร่างสูงเดินเข้าหาคนเป็นเมี

ตอนพิเศษ 2ราหูอมจันทร์ 2 ยี่สิบนาทีต่อมา นรีหลับ หลับไปทั้งยังอยู่ในการประคองกอดของคนตัวโตปราณพยายามปลุกเรียกเท่าไรก็ไร้การตอบสนอง มีเพียงการส่งเสียง ‘อืม’ ในลำคอเท่านั้น และเพราะตอนนี้เขาเหนื่อย ร่างกายต้องการนอนพักเต็มที ประกอบกับดูเวลาแล้วจึงจำใจต้องพานรีกลับที่พักไปด้วยเตียงของโรงแรมตั้งกว้าง นอนสองคนไม่น่ามีปัญหา…อย่างไรก็คงไม่มีใครคิดอยากจะขึ้นคร่อมเหนือร่างของใคร… แต่เพียงแค่ประตูห้องปิดลง คนในอ้อมแขนกลับเปิดเปลือกตาขึ้นมอง แพขนตาเรียงตัวสวยกะพริบเพียงสองสามที กายอ่อนระทวยบนสองแขนของชายหนุ่มก็แข็งเกร็งขึ้นทั้งอย่างนั้น ตาคมหลุบมองดวงหน้าผุดผาดเรื่อแดงของคนที่สติเริ่มกลับมา พร้อมทั้งจำต้องรีบปล่อยอีกฝ่ายลงยืนบนพื้นทันที ก่อนใครจะเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นคนประเภทชอบลักหลับ “เธอหลับ ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น” ปราณขยายความการกระทำด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้อารมณ์“อือ” คู่สนทนาผงกหัวรับ สีหน้ายังคงมึนงงกับอาการของตนเองราวกับไม่คิดติดใจอะไร ทว่าเพียงต้องยืนบนรองเท้าส้นสูง ปลีน่องเรียวเล็กก็เซวูบแทบล้มลงกองในวินาทีนี้นรีทำได้เพียงสะบัดศีรษะไล่คว