All Chapters of ข้าคือสตรีในกรงขังของทรราชไร้ใจ: Chapter 91 - Chapter 100

ในขณะที่ทุกคนกำลังชื่นชมยินดีกับราชบุตรเขยจากแคว้นฉู่ องค์หญิงกู่เยี่ยที่เสด็จกลับมาจากแคว้นฮั่นกลับกำมือแน่น เล็บมือจิกลงไปในเนื้อจนเจ็บ นางมองทั้งคู่ด้วยสายตาเจ็บแค้นไม่คิดเลยว่าแผนการที่นางหลอกล่อให้น้องสาวไปตายในแคว้นฉู่กลับกลายเป็นว่าส่งเสริมให้นางได้ดีจนได้แต่งงานกับองค์ชายรัชทายาท !องค์ชายแห่งแคว้นฉู่ถึงกับยอมลำบากกายเดินทางร้อนแรมมาไกลเพื่อพาองค์หญิงกู่ชิงมาเยี่ยมบิดามารดา อีกทั้งยังมีเครื่องบรรณาการมากมาย แต่นางกลับต้องเดินทางมาจากแคว้นฮั่นมาเพียงลำพัง ไร้เงาของสามีติดตามยิ่งนางเห็นองค์ชายเซวียนอี้รักน้องสาวต่างมารดามากเท่าไหร่ ใจนางก็ยิ่งเจ็บแค้นมากเท่านั้น จึงเอ่ยขึ้นว่า"น้องหญิงพี่ดีใจเหลือเกินที่เจ้ากลับมาอย่างปลอดภัย ข้าทั้งเสียใจ และตกใจที่เจ้าถูกองค์ชายเซวียนอี้ลักพาตัวไปที่แคว้นฉู่"คำพูดขององค์หญิงกู่เยี่ยทำให้ทุกคนต่างชะงักนิ่ง มองหน้ากันเลิ่กลั่กทำลายบรรยากาศชื่นมื่นเมื่อสักครู่จนสิ้นองค์ชายรัชทายาทรู้สึกเหมือนถูกตอกย้ำความผิดจึงมีสีหน้าสลดลงฮองเฮาจึงรีบกระซิบเตือนธิดาองค์โตว่า"เยี่ยเอ๋อร์ อย่าได้เอ่ยถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้วเลย"องค์หญิงกู่เยี่ยแสร้งทำเป็นไม่เ

องค์ชายเซวียนอี้รุกเร้านางด้วยแรงปรารถนาที่กำลังลุกโชนขึ้นจนเดือดพล่านสตรีใต้ร่างอ่อนระทวยลง เขาจึงลดความรุนแรงของจูบลง แล้วเปลี่ยนมาเป็นเคล้าคลึงดูดดื่มมากขึ้น พร้อมกับลูบไล้ฝ่ามือไปตามเรือนร่างของภรรยาอย่างโหยหา“อื้อ...อ่า...”องค์หญิงกู่ชิงครางผะแผ่ว การเล้าโลมของสามีทำให้สติเลื่อนลอย ร่างกายสั่นสะท้านวาบหวาม ตอบสนองสัมผัสจากเขาไปทุกท่วงท่าองค์ชายเซวียนอี้สัมผัสได้ว่านางมิได้ขัดขืนแล้ว จึงปล่อยมือจากข้อมือนางแล้วกระตุกสายรัดเอวนางออก พร้อมกับสอดมือชำแรกเข้าหว่างขาของนางเข้าไปลูบสัมผัสเนินเนื้ออุ่นร้อนที่กำลังฉ่ำแฉะ“มะ... ไม่... งื้อออ อ่า”นางส่งเสียงร้องห้ามเบาหวิว เมื่อเขาละจูบออกแล้วจูบพรมไปตามพวงแก้มเนียนนุ่ม จากนั้น ก็ใช้ปากร้อนผ่าวขบเม้มติ่งหูของนางอย่างหยอกเย้า ทำเอานางขนลุกเกรียวขึ้นทั่วทั้งตัว“หืม”องค์ชายเซวียนอี้ครางหือในลำคออย่างซ่านใจ เมื่อเขาได้กลิ่นกายหอมกรุ่นเฉพาะตัวของนางเขาใช้ปลายจมูกซุกไซ้ลําคอขาวผ่อง สูดดมมันด้วยความหลงใหล แล้วใช้ริมฝีปากขบเน้นสร้างรอยรักสีเข้มฝากไว้ในผิวขาวผ่องราวหิมะของพระชายา ค่อย ๆ แทะเล็มกลืนกินความนุ่มละมุนเย้ายวนใจเขาลากปากต่ำลงมาเ

องค์ชายเซวียนอี้ตวาดใส่แม่ทัพอย่างเดือดดาลพอกัน“ข้าไม่ได้ลอบเข้าไป แต่ข้าถูกคนชั่ววางแผนล่อให้ไปติดกับจนทำให้นางต้องพลอยมีมลทินไปด้วย”แม่ทัพฉงหรงเอ่ยขึ้นอย่างเหลืออด เดิมทีเขาตั้งใจจะอธิบายเรื่องนี้ให้กระจ่างชัดตั้งแต่วันนั้น แต่องค์ชายต่างแคว้นผู้นี้กับโมโหไม่ฟังอะไรเลย“เจ้าหมายความว่ายังไง”องค์ชายเซวียนอี้น้ำเสียงอ่อนลง ด้วยความงงงวย“เมื่อวานข้าได้รับหมายเชิญให้มาพบองค์หญิงกู่ชิง แต่เมื่อมาถึงที่ตำหนักข้ากลับพบเพียงองค์หญิงกู่เยี่ย นางบอกกับข้าว่าน้องสาวของนางต้องการคุยกับข้าเพียงลำพังแล้วพาข้าไปรอในห้องบรรทมขององค์หญิงกู่ชิง จนกระทั่งได้พบองค์หญิงกู่ชิงจริง ๆ แล้ว ข้าจึงรู้ว่านางไม่ได้เป็นคนส่งหมายเชิญข้ามาพบ”“เจ้าจะบอกว่า เจ้าถูกองค์หญิงกู่เยี่ยล่อลวงให้เข้าไปในห้องบรรทมของพระชายาอย่างงั้นรึ”องค์ชายเซวียนอี้หรี่ตาถามอย่าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง“ข้าเองก็ไม่แน่ใจว่า คนที่ส่งหมายเชิญปลอมนั้นเป็นนางหรือไม่ แต่ข้าขอยืนยันว่าสิ่งที่ข้าพูดเป็นความจริงทั้งหมด หากวิเคราะห์จากเหตุการณ์แล้ว เหมือนคนร้ายจงใจให้ข้ากับเจ้าทะเลาะกันแย่งองค์หญิงกู่ชิง”“เพื่ออะไร...”องค์ชายเซวียนอี้พึมพำ

"องค์ชายเพคะ พระชายาเห็นว่าพระองค์บาดเจ็บ ทานอาหารหนักไม่ได้ ด้วยความเป็นห่วงจึงสั่งให้ห้องเครื่องต้มข้าวต้มให้องค์ชายโดยเฉพาะ"องค์ชายเซวียนอี้ได้ยินเช่นนั้นก็ชำเลืองมองถ้วยข้าวต้ม แม้ท้องจะร้องแต่เขาก็เชิดหน้าขึ้นคล้ายกับไม่สนใจองค์หญิงกู่ชิงเห็นท่าทีของพระสวามีเช่นนั้นก็รู้สึกหมั่นไส้ในความหยิ่งทะนงไม่เข้าเรื่องจึงเอ่ยขึ้นว่า"ดูแล้ว... องค์ชายคงจะไม่หิว เสี่ยวไป๋เอาข้าวต้มออกไปเถอะ"เสี่ยวไป๋ได้ยินพระชายาสั่งดังนั้นก็จำใจเอื้อมมือไปหมายจะยกข้าวต้มไปเก็บ แต่ถูกองค์ชายตะโกนด้วยเสียงอันดังเพื่อห้ามนางไว้ก่อนว่า"ยกมาแล้ว ห้ามเอากลับไปคืน ! แค่ข้าวต้มถ้วยเดียว เจ้าก็จะใจร้ายไม่ให้ข้ากินเชียวหรือ""จะกินก็รีบกิน เดี๋ยวหม่อมฉันจะไปหายามาทาแผลให้"องค์หญิงกู่ชิงสะบัดเสียงอย่างแง่งอน นางกำลังจะลุกขึ้นเดินออกไปแต่ลู่เฉารีบเสนอขึ้นว่า"พระชายาประทับอยู่เป็นเพื่อนองค์ชายเถอะพ่ะย่ะค่ะ เดี๋ยวกระหม่อมกับเสี่ยวไป๋จักไปนำกล่องยามาให้"เมื่อกล่าวจบ ลู่เฉาก็รีบดึงมือเสี่ยวไป๋ให้ออกมาจากเรือนรับลม เพื่อเปิดโอกาสให้เจ้านายทั้งสองได้ปรับความเข้าใจกันองค์หญิงกู่ชิงมองสามีตักข้าวต้มกินอย่างเอร็ดอร่อย

"มีทั้งพยาน และหลักฐานเช่นนี้แล้วเจ้ายังไม่ยอมรับอีกเหรอ ได้ในเมื่อเจ้าไม่สารภาพออกมา ข้าก็จะเป็นคนเปิดเผยแผนการชั่วของเจ้าทั้งหมดเอง "จากนั้นเขาก็หันไปทูลฮองเต้ว่า"ทูลฝ่าบาท เมื่อตอนเช้าของวันนี้กระหม่อมได้รับสารลับจากแคว้นฉู่ส่งข่าวมาว่า เซวียนซ่ง พระปิตุลาเป็นไส้ศึกร่วมมือกับแคว้นฮั่น และองค์หญิงกู่เยี่ยทำการปลอมแปลงสารตอบรับการอภิเษกสัมพันธไมตรีส่งมาที่แคว้นฉู่ จนทำให้เกิดเข้าใจผิดคิดว่าแคว้นฉีหักหลังโดยการยกธิดาให้กับแคว้นฮั่น แล้วกระหม่อมก็ถูกความโง่เขลาของตนครอบงำ ตกเป็นเครื่องมือในแผนร้ายครั้งนี้”องค์ชายเซวียนอี้สูดลมหายใจเข้าลึก เมื่อต้องเอ่ยถึงเรื่องผิดพลาดที่ตนได้กระทำต่อองค์หญิงกู่ชิงอย่างไม่น่าให้อภัย“เพราะความโกรธเพียงชั่ววูบ กระหม่อมถึงกับลงมือชิงตัวเจ้าสาว โดยที่ไม่รู้ว่าองค์หญิงกู่เยี่ยได้วางแผนหลอกล่อให้น้องสาวของตนเองถูกจับไปแทน แล้วองค์หญิงกู่ชิงก็กลายเป็นหมากในกระดานนี้เช่นกัน”เมื่อองค์ชายเซวียนอี้กล่าวถึงตรงนี้ ฮองเฮา และองค์หญิงกู่ชิงต่างก็มองไปที่องค์หญิงกู่เยี่ยด้วยสายตาตื่นตะลึง เกิดเสียงอุทานขึ้นรอบด้าน"จากนั้น พวกเขาก็วางแผนสังหารองค์หญิงกู่ชิงในแคว้น