All Chapters of ข้าคือสตรีในกรงขังของทรราชไร้ใจ: Chapter 51 - Chapter 60

“ไป่อิง... ไม่ต้องกลัวนะ ข้าจะปกป้องเจ้าเอง”กระแสเสียงอันอบอุ่นนั้น ทำให้สตรีที่กำลังสะอื้นไห้ค่อย ๆ ได้สติขึ้นมา เมื่อรู้ตัวว่ากำลังอยู่ในอ้อมกอดของบุรุษ ไป่อิงจึงรีบผละออกจากอกเขา“ขะ... ข้าไม่เป็นไรแล้ว ขอบใจท่านมากที่ช่วยข้าไว้อีกครั้ง”“ข้าบอกเจ้าแล้วไม่ใช่รึว่า ให้อยู่ในกระโจมของข้าจะปลอดภัยที่สุด เจ้าหนีออกมาทำไม”เขาถามขณะที่ใช้ปลายนิ้วเรียวกรีดน้ำตาออกจากแก้มนางสัมผัสอันแสนอ่อนโยนนั้นทำให้หัวใจของนางเต้นรัวราวกับกองตี เมื่อบังเอิญสบตาคู่นั้นของเขา นางก็พลันรู้สึกถึงร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างกะทันหัน จึงรีบหลุบตาลงต่ำ แล้วตอบว่า“ข้าอยากลับวังของข้า กลับไปในที่ที่ข้าเคยอาศัย กลับไปหาเสด็จพ่อเสด็จแม่”เอ่ยได้เพียงเท่านี้ น้ำตาของนางก็เริ่มไหลรินออกมาอีกครั้งซีเฉินขมวดคิ้วอย่างปวดใจไปกับนาง นางคงยังไม่เข้าใจว่า สงครามครั้งนี้ได้พรากทุกสิ่งอย่างไปจากนางหมดแล้ว“เจ้ากลับไปไม่ได้แล้ว ที่นั่น.... ไม่เหลืออะไรให้เจ้ากลับไปอยู่ได้แล้ว”“ไม่จริง ข้าไม่เชื่อ”ไป่อิงส่ายหน้าทั้งน้ำตาอย่างยากที่ยอมรับในสิ่งที่ยิน“หากเจ้าไม่เชื่อ ข้าก็จะพาเจ้าไปดูให้เห็นกับตา”สิ้นคำ เขาก็ถอดเสื้อตัวนอกของตนอ

“ไม่... ข้าไม่มัดท่าน ข้าไม่ต้องการเห็นท่านทรมาน”ไป่อิงผลักมือเขาออกไป แล้วก้มลงแก้มัดที่ข้อเท้าของเขา“เจ้าทำบ้าอะไร !”ซีเฉินผลักนางออกไปไกลตัว จากนั้นก็ต้องรีบกอดตนเองเอาไว้แน่น ทิ้งตัวลงนอนจับสั่นด้วยความทรมาน“ข้าจะช่วยท่าน”ไป่อิงบอกอย่างแน่วแน่“เจ้ารู้ตัวหรือไม่ว่าพูดอะไรออกมา เจ้ารู้หรือว่าวิธีการช่วยข้าสลายพิษยาปลุกกำหนัดต้องทำอย่างไร”ซีเฉินตะโกนออกมาอย่างเดือดดาล นางไม่รู้หรือแกล้งโง่กันแน่ หากขืนปล่อยเขาเอาไว้เช่นนี้ อีกไม่นานเขาต้องทำร้ายนางแน่“ข้าไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ข้าเพียงแค่รู้ว่า ตัวข้าช่วยท่านได้”สิ้นคำ นางก็เปลื้องอาภรณ์ออกทั้งตัวต่อหน้าเขาซีเฉินมองนางอย่างตกตะลึง เรือนร่างขาวผ่องงดงามทั้งร่างปรากฏกายต่อหน้าเขาเพียงแค่เอื้อมมือ สิ่งนั้นคล้ายกับเชื้อไฟที่กระตุ้นฤทธิ์ของยาปลุกให้ลุกโชนขึ้นจนยากจะควบคุมแล้วมือแกร่งกระชากร่างนางลงกับเตียง เรือนร่างของเขาบดเบียดทาบลงมาจนนางรู้สึกได้ถึงความผ่าวร้อนที่แผ่ซ่านออกมาสู่กายนาง“เจ้าจะไม่เสียใจใช่หรือไม่”เขาถามเสียงพร่า“ไม่เสียใจ”นางตอบเขาด้วยความมั่นใจ ทันทีที่มองสบดวงตาคมเข้มของเขา กระแสวาบหวามสายหนึ่งก็แผ่ซ่านขึ

ณ แคว้นโจวกองทัพของแคว้นโจวเดินทางมาถึงเมืองหลวง ก็ใช้เวลานานถึงสามวันเต็ม แม่ทัพห่าวเฉินเข้าถวายรายงานการรบแด่องค์ฮ่องเต้ทันที แต่ซีเฉินกลับมุ่งหน้าไปที่ตำหนักตงกง ซึ่งเป็นตำหนักขององค์รัชทายาท เขาพาตัวไป่อิงไปไว้ที่นั่นก่อน เพื่อความปลอดภัยของนางห่าวเฉินจึงอาศัยช่วงเวลานี้ฉวยโอกาสถวายฎีกาต่อองค์ฮ่องเต้“ทูลฝ่าบาท ชัยชนะครั้งนี้ทหารของแคว้นโจวบาดเจ็บล้มตายเพียงหนึ่งส่วนเท่านั้น แต่กลับขนทรัพย์เงินทองของแคว้นซีทูมาได้ถึงสิบเกวียน”“ดีมาก เจ้าไม่เคยทำให้พ่อผิดหวังเลยจริง ๆ”ฮ่องเต้สรวลออกมาอย่างพอพระทัย สายตาก็กวาดมองหาองค์ชายรัชทายาท แต่กลับไม่พบตัว จึงตรัสถามขึ้นว่า“เหตุใดองค์ชายรัชทายาท ไม่เข้ามารายงานการศึก”“เรื่องนี้.....”แม่ทัพห่าวเฉินปั้นสีหน้าลำบากใจที่จะเอ่ยวาจาออกมา“กระหม่อมขอบังอาจทูลฝ่าบาทเรื่องที่องค์ชายรัชทายาททำผิดกฎกองทัพ”รองแม่ทัพจิ้งฉาง ก้าวออกมาจากแถว พลางมองสบตาแม่ทัพห่าวเฉิน พวกเขาจะร่วมมือกันให้ร้ายองค์รัชทายาทต่อหน้าเหล่าขุนนางทั้งหลาย !สีพระพักตร์ฮ่องเต้เคร่งเครียดขึ้นมาทันใด แต่ก็ต้องตรัสอนุญาต“เจ้าว่ามาเถอะ”“องค์ชายรัชทายาท ลุ่มหลงองค์หญิงไป่อิง เชล

ณ ตำหนักตงกงท่านหญิงจิ้งหว่านก้าวลงจากเกี้ยว โดยมีปิงปิงนางกำนัลคนสนิทประคองเดินอยู่ไม่ห่าง นางกวาดสายตาทั่วทั้งตำหนักอันโอ่อ่ายิ่งกว่าตำหนักใด ๆบ่าวไพร่ที่ตำหนักล้วนยอบกายต้อนรับด้วยความนอบน้อม เพราะต่างก็ทราบกันดีว่านาง คือ ว่าที่พระชายาขององค์ชายรัชทายาทจิ้งหว่าน เดิมทีเป็นเพียงลูกสาวของแม่ทัพใหญ่ แต่เมื่อแม่ทัพตายในสงคราม เพื่อเป็นการตอบแทนแม่ทัพใหญ่ที่ปกป้องรักษาแคว้นมานาน ฮ่องเต้จึงทรงมีพระบรมราชโองการแต่งตั้งให้ “จิ้งฉาง” ผู้พี่เป็นรองแม่ทัพ และให้ “จิ้งหว่าน” เป็นท่านหญิง แล้วรับนางให้มาอยู่ในวังหลวง ภายใต้การดูแลของฮองเฮาฐานกำลังทหารทั้งหมดอยู่ในกำมือของตระกูลจิ้ง ดังนั้น เพื่อเสริมฐานกำลังอำนาจการก้าวสู่บัลลังก์มังกรให้มั่นคง ฮองเฮาจึงคิดจะจับคู่นางให้กับองค์ชายรัชทายาท และท่านหญิงจิ้งหว่านเองก็มีใจให้กับซีเฉินเช่นกันจิ้งหว่าน เชิดใบหน้าพริ้มเพราเข้าไปในตำหนักด้วยฐานะท่านหญิงอย่างเย่อหยิ่ง แต่เมื่อนางก้าวล่วงเข้ามาภายในเรือนหลัก กลับพบว่าความมั่นใจที่นางมีอยู่ถูกทำลายลงไม่เหลือชิ้นดีด้วยสตรีที่อยู่เบื้องหน้านาง งดงามยิ่ง มิใช่งามเฉกเช่นบุพชาติทั่วไป แต่งดงามดั่งสตรีที่

เมื่อนางเดินเข้าไปใกล้ในระยะเอื้อมถึงศีรษะของเขาแล้ว ก็หยิบขันตักน้ำสะอาดจากอีกถัง มือหนึ่งช้อนประคองเข้าใต้ศีรษะ อีกมือกำลังจะเทน้ำ แต่กลับถูกฝ่ามือแกร่งจับไว้หมับ !ซีเฉินรู้สึกถึงมือเรียวนุ่มของสตรีสอดเข้ามาที่ท้ายทอย ก็รู้สึกตกใจ เพราะห้องบรรทมของเขาไม่เคยอนุญาตให้สตรีอย่างกรายเข้ามา จึงรีบลืมตาขึ้น จับมือข้างนั้นเอาไว้ แล้วพลิกหันหลังกลับไปอย่างว่องไว“โอ๊ย ! เจ็บเพคะ”ไป่อิงอุทานออกมา ทั้งตกใจ ทั้งเจ็บที่ถูกบิดข้อมือเมื่อเห็นว่าเป็นสตรีที่เขารัก เขาจึงรีบคลายมือออก“ข้าขอโทษ ข้าไม่คิดว่าเป็นเจ้า เจ้าเข้ามาได้อย่างไร”“คือ... หม่อมฉันนำน้ำแกงกระดูกแพะมาถวายเพคะ” นางพยายามใช้คำราชาศัพท์กับเขา ตามที่หัวหน้านางกำนัลบอก “แต่ได้ยินพระองค์รับสั่งให้มาสระพระเกศาให้ก็เลย...”“ไป่อิง... หากอยู่ด้วยกันเพียงลำพัง เจ้าไม่ต้องใช้คำประดิดประดอยเหล่านั้นกับข้าหรอก พูดเหมือนอย่างที่เจ้าเคยพูดเถิด”ซีเฉินยิ้มให้นางอย่างเอ็นดู เขาได้สั่งให้หลิวเซียงคอยสอนกฎระเบียบของวังหลวงแคว้นโจวให้นาง รวมถึงกิริยามารยาทต่าง ๆ เพื่อเตรียมตัวเป็นพระชายาของเขาในอนาคตข้างหน้า“เพคะ...”ไป่อิงตอบรับเสียงเบา ที่แคว