All Chapters of เมียแต่งที่(ไม่)รัก: Chapter 51 - Chapter 60

51.สับสน" พามาที่นี่ทำไม ฉันจะกลับบ้าน "" จะกลับยังไง เรายังไม่ได้คุยกันเลย "" มีอะไรต้องคุย ฉันกลับบ้านไปทุกอย่างก็จบแล้ว "" ยังไม่ให้กลับอย่าดื้อ พักก่อนพรุ่งนี้จะไปส่ง "พูดจบนาวินก็เข้าไปจูงมือของเดซี่ให้เดินตามเขาเข้าไปในห้องพัก ถึงแม้หญิงสาวจะพยายามออกแรงขัดขืนแต่มีหรือที่แรงอันน้อยนิดของเธอจะสู้เขาได้ สุดท้ายก็ต้องยอมจำนนเพราะเธอเหนื่อยแล้วไม่ว่าจะใช้วิธีไหนก็ไปไหนไม่ได้อยู่ดี งั้นก็พักผ่อนก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยกลับแล้วกันเขาบอกพรุ่งนี้จะไปส่งเธอเอง ก็คงต้องปล่อยตามใจเขาเดซี่นอนเล่นอยู่ที่ปลายเตียงเพราะความเมื่อยและล้าจากการนั่งรถนานหลายชั่วโมง เธอจึงนอนเอกขเนกอยู่แบบนั้นไม่อยากขยับไปไหนอยู่ๆ สายตาของเธอก็มองออกไปนอกห้อง เธอเพิ่งได้สังเกตว่าห้องแห่งนี้วิวสวยมาก"คอนโดริมแม่น้ำเหรอ"หญิงสาวพึมพำคนเดียว แล้วค่อยๆ ลุกเดินไปยังระเบียงที่มีกระจกใสกั้นอยู่ เบื้องหน้ามีแสงไฟต่างสีแข่งกันส่องแสงระยิบระยับแสงไฟกระทบพื้นน้ำที่เบื้องล่างกลายเป็นสิ่งสวยงามในยามค่ำคืนได้หัวใจดวงน้อยของเธอเริ่มพองโต รู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้เห็นไปอยู่บ้านป่ามานานนับเดือนพอเห็นแสงสีก็ยิ้มไม่หุบ

53.หวงของนาวินปลีกตัวออกจากณดามาได้ เขาจึงรีบเดินมาทางห้องน้ำทันที เพื่อตามหาเดซี่ ไม่รู้เธอจะงอนเขามากแค่ไหนแล้ว หาอยู่นานก็หาไม่เจอเขาจึงเดินลงมาชั้นล่าง แค่นั้นแหละสิ่งที่เขาเจอคือ หญิงสาวตัวเล็กอกโตๆ กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายแต่นั่นไม่สำคัญเท่าไอ้หนุ่มหน้าตี๋คนนั้นที่เธอกำลังเกาะบ่าเต้นยั่วอยู่ได้เห็นแบบนี้อารมณ์หึงหวงก็เข้าตา เขารีบเดินเข้าไปหาเธอทันทีอย่างรีบร้อน แต่ก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด ตรงนี้ชั้นล่างคนเยอะแทบไม่มีทางเดินแต่เขาก็หาทางเข้าไปถึงเธอจนได้ พอได้เข้าใกล้ตัวเดซี่ เขาก็กระชากตัวเธอเข้าหาอกแกร่งของตัวเองเต็มแรงตุบ!!โอ๊ยย!!แรงกระชากทำเดซี่ถลาเข้าหาเขาทันที แรงปะทะแรงๆ ทำหญิงสาวที่ไม่ได้ตั้งตัวเจ็บปวด เธอร้องเสียงหลง" ทำไมทำตัวแบบนี้ "นาวินตะคอกใส่หญิงสาวตรงหน้าด้วยความโมโห หน้าหล่อแดงเถือกเพราะเลือดกำลังขึ้นหน้า ท่าทางเกรี้ยวกราดพร้อมปะทะของเขาแต่ไม่ได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกกลัวเลยสักนิดยิ่งเธอเห็นว่าเป็นเขา ยิ่งทำเธอเองนึกโมโห จึงผลักเขาเต็มแรง จนเขาเซไปชนเข้ากับกลุ่มคนที่กำลังเต้นอย่างสนุกสนานอยู่ด้านหลังถึงแม้ว่าเขาจะเซจนเกือบล้ม แต่ก็ต้องรีบ

55.ขอโอกาส"ยิ้มอะไรคะพี่วิน "แพรวาถามนาวินขึ้นเมื่อเธอเห็นรอยยิ้มของพี่ชายสุดที่รักแต่ไม่มีเสียงตอบกลับจากพี่ชาย เธอจึงเดินเข้าไปดู จึงได้รู้ว่าคนพี่ชายเธอมองแล้วยิ้มอยู่นั้นเป็นใคร" ชอบน้องเดย์เหรอคะ "คำถามของแพรวาทำนาวินสะดุ้ง เขามัวแต่มองหญิงสาวข้างนอก เลยไม่ทันได้สังเกตว่าแพรวาเข้ามาในห้อง" ไม่ได้ชอบ "" ไม่ได้ชอบทำไมยิ้มมีความสุขขนาดนั้น "" ไม่ได้ชอบแต่รัก "นาวินตอบเสียงอ่อย ก้มหน้าหล่อลงมองขนมบนจาน แล้วตักใส่ปาก" คนนี้แหละที่พี่ให้พ่อไปขอให้ "" เหรอคะ""แต่เธอปฏิเสธ "นาวินระบายความในใจเสียงเศร้า" วาไม่โกรธพี่ใช่ไหม ที่พี่รักคนที่เคยทำร้ายวา "" พีวินคะน้องเดย์เขามาขอโทษวาแล้วค่ะ เราปรับความเข้าใจกันแล้ว และอีกอย่างพี่ชายวารักใครวาก็รักด้วยค่ะ "" แต่เดย์ไม่ได้รักพี่ เธอกำลังจะแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น "นาวินชี้ไปที่ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเดซี่ และพวกเขาทั้งสองกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน" แล้วพี่กับเดย์ไปเจอกันที่ไหนทำไมวาไม่เคยรู้เลย "แพรวาอดไม่ได้ที่จะสงสัย" และอีกอย่างน้องณดาละคะ ""พี่บอกพ่อไปแล้ว บอกน้องณชดาแล้วว่าใจพี่มีคนอื่น ""แล้วพ่อไม่ว่าเหรอคะ นั่นลูกสาว

57.แลกด้วยชีวิตกินข้าวต้มเสร็จนาวินรีบจัดแจงล้างจานคว่ำจานเองเรียบร้อยรีบแล้วเดินไปหาเดซี่นั่งอยู่ตรงโซฟารับแขก เขาเดินไปนั่งลงตรงหน้าของเธอเดซี่ละสายตาจากจอโทรศัพท์ตรงหน้าแล้วหันมาหาเขาเช่นกัน" เดย์ "นาวินเรียกเธอแผ่วเบา สายตายังมองที่หน้าหวานอย่างหวั่นๆ" คุณเลิกให้ใครโทรบอกฉันว่าคุณรักฉันได้แล้ว "เดซี่เป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน เธออยากให้เขาเลิกป่าวประกาศบอกใครๆ ว่ารักเธอทั้งที่จริงแล้วเขาไม่ได้อะไรกับเธอเลย" ใครโทรหาเดย์ "" พี่วากับพี่หนึ่งค่ะ อีกอย่างคุณก็มีคนที่พิเศษอยู่แล้ว อย่าดึงฉันเข้าไปเกี่ยว "พอได้ยินที่เธอบอกเขาก็นึกขอบคุณน้องทั้งสองคน ที่ช่วยเจรจากับเดซี่แทนเขา จนเธอยอมมาอยู่ตรงหน้าเขาในวันนี้เขายังไม่ได้บอกเธอเรื่องของณดา มิน่าล่ะเธอถึงได้จากเขาไปโดยไม่เหลือเยื่อใย แต่เดี๋ยวค่อยอธิบายขอเรื่องนี้ก่อนแล้วกัน" แล้วถ้าเฮียบอกเองได้ไหม "นาวินถามพร้อมกับคิดบางอย่างเขาเม้มปากแน่น เพราะความเป็นคนปากแข็งใช่ไหมถึงได้โดนเธอทิ้ง" บอกอะไร "เดซี่ถามกลับทันควัน ถ้าเขาพูดเองจากปากจริงๆ เธอจะเชื่อเขาได้หรือเปล่า ใจดวงน้อยของเธอเริ่มเต้นรัว" เฮียรักเดย์นะ "" ฮึ ๆ "เมื่อได้ยินค

59.ข้าวใหม่ปลามันตุบๆมือบางๆ ของเดซี่กำแน่น ทุบไปที่หลังของนาวินไม่แรงนัก แต่ก็พอให้คนที่ถูกกระทำรู้สึกเจ็บได้"เป็นอะไร แปลกๆ "อยู่ๆ เขาก็จูบเธอกอดเธอ แล้วก็ยิ้มอย่างกับคนบ้า"ขอบคุณนะเดย์ "" ขอบคุณอะไรคะ "ยิ่งทำเดซี่งงมากกว่าเดิม เธอทำหน้านิ่วคิ้วขมวดมองนาวินอย่างเอาเรื่องเขาเป็นอะไร เธอยิ่งไม่เข้าใจ ถามอะไรก็เอาแต่ยิ้มนาวินพาเดซี่มาที่คลินิกที่ใกล้ที่สุด แค่คิดว่ากำลังจะมีลูกก็รู้สึกดีใจมากแล้วแต่ถ้าจะให้แน่ ให้ชัวร์ก็ต้องพาเธอมาตรวจดีที่สุด" ใครบอกเฮียว่าเดย์ท้อง""พนักงานแคชเชียร์ร้านเพชร บอกมา "นาวินตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำ แววตาเป็นประกาย เห็นแล้วอดยิ้มตามไม่ได้แต่ก็อยากจะลองถามเขาดูว่าเชื่อแคชเชียร์คนนั้นเหรอ"แล้วเฮียเชื่อเขาเหรอคะ "" ไม่เลยครับ เฮียไม่เชื่อเลยสักนิด "ตอบกลับเดซี่ทันทีเมื่อจบคำถาม" ไม่เชื่อแล้วพามาตรวจทำไมคะ กลับเลยดีกว่า "เดซี่รู้สึกน้อยใจนาวินขึ้นมาดื้อ ๆ งอแงร้องกลับบ้าน อย่างกับเด็กสามขวบ" ไม่เชื่อก็เลยต้องพาเดย์มาตรวจไง "พูดจบนาวินก็ยิ้มแฉ่งตอบเดซี่อย่างภูมิใจ ด้วยหัวใจพองโตทำไมเขาจะไม่เชื่อ เขาทำอะไรไว้บ้างเขารู้ดีแก่ใจรอผลตรวจไม่นานก็รู้