All Chapters of Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน: Chapter 141 - Chapter 150

"ผมว่าแผนคุณเวิร์ค...แต่ที่พักงานเนี่ยคุณโอเคจริงๆใช่ไหม?"ฉันยิ้มให้คุณเต้ เมื่อเห็นจุดจบของกวางใกล้มาถึง"โอเคค่ะ เพราะเจแปนจะมาพักงานพอดี...มีเจ้าตัวเล็กในท้องสองเดือนแล้วค่ะ^^" คุณเต้ที่พิงเก้าอี้อยู่ถึงกับยืดตัวตรง เขาเพ่งมองท้องฉัน..ก่อนจะเผยยิ้มน้อยๆออกมา"^^ ดีใจด้วย...ได้ฟังข่าวดีจากคุณผมรู้สึกดีขึ้นเลย เพราะภรรยาผมก็ท้องเหมือนกัน งั้นผมจะสั่งHR พักงานคุณนะ จะได้เนียนๆ ส่วนคุณก็...เดินเศร้าๆออกไปหน่อยล่ะกัน"ฉันแอบหัวเราะคุณเต้เบาๆ สงสัยเขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ เพราะท่าทางและคำพูด..ยังดูเก้ๆกังๆอยู่เลยตกลงกับคุณเต้เสร็จ..ฉันก็ทำเป็นเดินเช็ดน้ำตาออกมา ก่อนจะผ่านแต่ละแผนกแล้วรีบก้มหน้า..ยกมือปาดน้ำตาซ้ายขวาสูดน้ำมูกเนียนๆ แต่ขณะที่ฉันเดินผ่านเก้าอี้สีเหลืองที่มีคนนั่งอยู่ ก็มีเท้าขาวๆใส่รองเท้าส้นสูงยื่นพรึบ!..ออกมาขวางทางฉันยื่นมาเร็วๆแบบนี้ แน่นอน..ไม่ได้ประสงค์ดี คงอยากแกล้งให้ฉันล้ม ฉันจึงหยุดเดินยืนนิ่งๆ...ยืนกอดอกมองเจ้าของเท้านั้นด้วยหางตา"ทำไมเดินออกมาเศร้าๆแบบนั้นล่ะเจแปน ตกงานเหรอจ๊ะ" กวางถามทั้งที่ยังยกเท้าขวางทางฉัน ซึ่งมันเป็นอะไรที่ไร้มารยาทมาก จนฉันก้มมองเท้าเธอแ

"ตลกมาก-_-" ฉันกอดอกเบือนหน้าหนี จนอิมือปลาหมึกข้างๆเริ่มมาคลอเคลียตามนมฉัน"ไม่ตลกก็ไม่ตลก แต่หิวนมแล้วอ่ะ^^" ได้ยินเสียงอ้อน ริมฝีปากบางก็กระตุกยิ้มที่มุมปากเบาๆ ฉันรู้สึกชอบนะ..ที่เขาเล่นนมไปขับรถไปแบบนี้ แต่ก็ต้องดึงมือเขาออกนั่นแหละ..เพราะมันอันตรายและแล้วเราก็ถึงคอนโด..มาถึงก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงตั้งแต่เปิดประตูห้อง..ยันถอดเสื้อผ้าอาบน้ำ ฉันกับไคล์เรานั่งแช่อ่างด้วยกัน ทำนู่นทำนี่ด้วยกัน..มันเป็นโมเม้นแห่งความสุขเล็กๆที่พ่อเขาอาบน้ำไป..และคุยกับลูกไป"โบอิ้ง..รู้รึป่าว?ทำไมพ่อถึงตั้งชื่อนี้ให้" ฉันหันไปมองตามเสียงกระซิบข้างหลัง แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ คนเวอร์วัง..ลูกเพิ่งเดือนกว่าๆก็คุยซะแล้ว"......""ทำไมไม่ตอบ""ฉันต้องตอบเหรอ?" เมื่อฉันถามกลับ..ไคล์ก็ตั้งคางตรงไหล่มนแล้วพยักหน้าเบาๆ จนสุดท้ายฉันต้องเล่นกับเขา"ตอบก็ตอบ เพราะมันเป็นยี่ห้อเครื่องบิน-_-?""ใช่ แต่เป็นยี่ห้อเครื่องบินที่พ่อชอบ มันขับง่าย""ไม่รู้เรื่องด้วยหรอก แล้วถ้าแบบนี้..มีลูกคนที่สองจะตั้งชื่อว่าอะไร?-_-" สงสัยคำถามถูกใจ ไคล์กระชับกอดฉันแน่น! จนหลังฉัน..มันชนเข้ากับแผงอกเขาจังๆเอ่อ..ไม่ใช่แค่หลัง! ชนอิหนอนชาเขียว

"มันชุดเกาะอกรึป่าวไคล์ ตราบใดที่ยังไม่เห็นจุกนมก็ไม่โป๊ป่ะ ใครๆก็ใส่..เจแปนก็ใส่""ไปเปลี่ยน" จากชักสีหน้าตอนนี้ฉันเริ่มขมวดคิ้วใส่ นี่ไคล์คิดอะไรอยู่วะ!? คนใส่ทั้งบ้านทั้งเมือง!..อีกอย่างมันเห็นร่องแค่นิดเดียว งานแต่งจะเริ่มแล้วด้วย"ไม่ อีกไม่กี่นาทีเจ๊ปลายฟ้าก็ลงมา อย่าทำตัวมีปัญหาได้ป่ะ-_-" ฉันกอดอกเดินตึงตังไปนั่งเก้าอี้ จนไคล์เขารีบเดินตาม..แล้วยืนล้วงกระเป๋าจ้องฉัน เขามองสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า..มองเรื่อยๆจนสุดท้าย หยุดจ้องนม"ให้ตายสิ มันโป๊..มองยังไงก็โป๊-_-""ก็ไม่ต้องมอง-_-""ไม่มองได้ไงมันชัดเจนขนาดนั้น นมเมียผม..ผมหวงนะ ต้องให้ผมเห็นคนเดียวดิ? ป้าไปเปลี่ยนเถอะ-__-" จากประโยคคำสั่งเปลี่ยนเป็นประโยคขอร้อง แต่มันใช่เวลาไหม!?ที่ฉันต้องออกจากงานแต่งไปหาชุดใหม่ตอนนี้?!ฉันจึงไม่สนใจเอาหูทวนลมนั่งเงียบ...ก่อนจะได้ยินแว่วๆว่าพี่หมอนาวาเขาขึ้นไปรับเจ๊ปลายฟ้าบนโรงแรมแล้วใช่ไงงานกำลังจะเริ่ม! แต่ไคล์ยังไม่หยุดจ้องกู.."เมื่อวานผมบอกป้าแล้วนะเรื่องชุด...ไม่ใช่ไม่บอก-_-" ไคล์พูดเสียงต่ำแบบนี้..งอนฉันแน่ๆ และเมื่อฉันไม่ตอบเขาเอาแต่นั่งนิ่ง..ไคล์ก็ถอนหายใจใส่ฉันเซ็งๆ ก่อนจะเดินไปนั่งข้

"ไม่เอา..มันบ่อยไป! ปล่อยเจแปนนะคะ" ฉันหยัดตัวขึ้นจะหันไปผลักเขา แต่มือที่กำลังจับบั้นท้ายก็รีบกดหลังฉันลงอีก"นิ่งๆ..จะได้ไม่พลาดแทงลึก""กัปตัน...""ชู่ว..เดี๋ยวลูกตื่น" ฉันหลับตาลง..อยากจะร้องไห้ฮือๆให้เขาตกใจก็บีบน้ำตาไม่ทัน เพราะคนข้างหลัง..เริ่มถูแก่นกายตามแยกสวาทช้าๆ ขึ้นลง..ขึ้นลง และดันฟรึบเข้ามา"อ๊ะ..." ฉันรีบใช้มือค้ำขอบโต๊ะ เงยหน้ามองตัวเองผ่านกระจกที่สะท้อนไปถึงข้างหลัง ก่อนจะเห็นคุณกัปตัน..เขาก้มมองแก่นกายที่สอดใส่ฉัน และค่อยๆร่อนเอวหนาเว้นระยะห่าง...เขาร่อนช้าๆช้าๆเข้ากลางกลีบกุหลาบที่โอบรัด มือสองข้างก็รั้งสะโพกฉันไปด้วย"อ่าส์...""อย่าทำแรงนะคะ..อื้อ กะ กัปตัน..อย่าแรงนะคะ" เขาพยักหน้าเบาๆตอบ จะกี่ครั้งที่เอวหนาร่อนใส่..เสียงครางทุ้มก็ดังสลับขึ้นมา พอๆกับฉันที่ทั้งกัดปากกัดฟันก้มหน้า..มือที่ค้ำก็ปัดป่ายเอื้อมไปจับมือเขาทุกครั้งเมื่อฉันตัวสั่นเพราะเอวหนา จนตอนนี้แก่นกายที่ฝังในโพรงสาวทำฉันบีบรัด..และเกร็ง ราวกับตัวเองจะเสร็จเร็วๆนี้"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะๆ อ๊า...กัปตันขา" ฉันผงกหัวขึ้นลง..เพราะทั้งเสียวทั้งสั่น ถึงจะถูกเร่งจังหวะเร็วขึ้น..เร็วขึ้นก็ตามแต่ระยะห่างเนินชายก็ยังถ

"กัปตันคะ! ตื่นเถอะค่ะกัปตันไคล์เข้าโรงพยาบาล!" ร่างใหญ่พลิกไปพลิกมาบนเตียง ก่อนสักพักจะบิดขี้เกียจแล้วเงยหน้าขึ้นมองฉัน"ใครตายๆนะ-_-?""กัปตันไคล์ค่ะ เข้าโรงพยาบาล!!>[]เหรอ?...มันเป็นไร-_-" เขาถามแล้วลุกขึ้นอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะค่อยๆก้าวลงจากเตียงแล้วทุบๆหลังและบั้นท้าย"กัปตันไคล์ไม่สบาย แต่กัปตันเป็นอะไรคะ..ทุบหลังทำไม?" ฉันถามพลางชะเง้อมองเขา"ปวดเอวว่ะ...ฉันเอาเธอหนักไปเมื่อคืน" บ้าจริง! คำว่าเอาๆนี่พูดตรงไม่อ้อมเลยนะ คนพูดไม่อายแต่คนฟังอายชะมัด-//-"ปะ..ไปอาบน้ำเลยค่ะ ไปเยี่ยมกัปตันไคล์กัน" เขาพยักหน้าเบาๆแล้วเดินไปเอามือทุบหลังไป ฉันจึงหันไปเตรียมสมุดฝากครรภ์สีชมพูใส่กระเป๋าไว้ และนั่งรอเขาเมื่อออกจากคอนโดกินข้าวกินปลาเสร็จ ฉันก็แวะซื้อกระเช้านมตราหมีไปเยี่ยมกัปตันไคล์ ที่เลือกนมนี้เพราะพี่ใบไม้จะได้กินด้วย และพอมาถึงโรงพยาบาล..ก็เห็นกัปตันไคล์เขานอนหลับอยู่บนเตียง ส่วนพี่ใบไม้ก็ใส่แมทปิดปากนั่งนิ่งๆ..กอดอกมองแฟนตัวเอง"ไอ้ไคล์นี่มันเด็กประถมจริงๆ-_-" กัปตันต้นไม้พูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าซีดๆของเพื่อนสนิทตัวเอง จนพี่ใบไม้กลอกตามองบน..แล้วหยัดตัวลุกขึ้นไปเปิดม่านอีกฝั่ง ให้แสงสว