All Chapters of Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน: Chapter 151 - Chapter 160

"อย่านะคะ..ขอร้อง ให้กราบก็ยอม! พวกนั้นมันจะฆ่ากวาง ฮือๆกวางยังไม่อยากตาย กวางยังมีลูก.."ฉันหันขวับไปจ้องกวางทันที จนคนถูกจ้องเม้มปากสนิทเงียบกริบ ผู้หญิงหน้าไม่อาย..พอใกล้ตายพึ่งคิดได้ว่ามีลูก"ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าในหัวสมองเธอมีอะไรบ้าง ลูกเธอเธอทิ้งเขาเอง เธอมันแม่ใจร้าย เพิ่งมานึกถึงเขาตอนใกล้ตาย ตอนมีโอกาสทำไมไม่ดูแล!! น่าจะปล่อยให้ผู้หญิงพวกนั้นตบให้ตาย ไม่สิฉันเนี่ย..จะตบเธอ!!""ว้าย!!! ฉันเจ็บนะ โอ้ย" ฉันเอื้อมมือไปกระชากหัวกวางดึงมาช่องว่างระหว่างเบาะ ก่อนที่จะใช้มืออีกข้างทั้งตบและทุบหัวเธอรัวๆไม่ยั้ง จนรถสั่นตามจังหวะฝ่ามือที่ฟาดลงครั้งแล้วครั้งเล่า"เจแปนพอ พอ~ พอๆใจเย็นๆ" กัปตันพยายามแกะมือฉันแล้วดันหัวกวางออกไป แต่มือฉันไวรีบเอื้อมไปกระชากผมกวางมาอีก จนเธอเจ็บคูณสอง.."อ๊ายยยยยย!!! อย่าา ข้อร้อง! เจแปนอย่าทำฉัน!!!""ในหัวมีอะไรบ้าง! นอกจากเรื่องคาวๆและเรื่องต่ำตม ห๊ะ!!" ฉันพูดจบก็จับหัวกวางดันไปข้างหลังสุดแรง!...จนหลังเธอกกระแทกเบาะดังฟรึบ! เสียงกรีดร้องเมื่อครู่เงียบลง กลายเป็นเสียงหายใจหอบของเราสองคน..และฉันก็เอี้ยวไปมองกวางทั้งมองทั้งจิกตาจ้องเธอก่อนจะค่อยๆชี้หน้าขาวๆ

"กินข้าวหน่อยนะ..จะได้กินยา-_-" ไคล์มองหน้าฉันแล้วเบือนหน้าหนี ตอนนี้เหมือนมีลูกจริงๆข้าวก็กินยาก ยาก็กินยาก ฉันเหนื่อยเหลือเกินที่ต้องนั่งประเคนทุกอย่างให้เขา ซึ่งเขาก็ไม่มีทีท่าจะแตะมัน..ตอนก้านแก้วเข้ามาเยี่ยมไคล์เขาก็คุยกับมันปกตินะ แต่กับฉันตึงใส่มากๆ ไม่รู้เป็นบ้าอะไร"ทำไมไม่กลับไปนอนคอนโด เฝ้าผมทำไม""ก็ห่วงไง..กินข้าวบ้างสิ จะได้กินยา""ป้าไปนั่งเถอะ เดี๋ยวผมกินเอง" ฉันกลอกตาให้กับคนเอาใจยากแล้ววางช้อนลง ก่อนจะเดินไปนั่งกอดอกเอาขาไขว้ห้างมองเขา"เป็นอะไรไคล์..โกรธอะไร?""ถามคนโกรธ ด้วยน้ำเสียงแบบนี้เหรอ?" ไคล์ถามกลับแต่ตามองถ้วยข้าวต้มตรงหน้าไม่มองฉัน ให้ตายง้องแง้ง ทำตัวเป็นเด็กอมมือไปได้"โกรธเรื่องงานแต่งเจ๊ปลายฟ้าใช่ไหม..?-_-""อืม.." ฉันถอนหายใจทันที เออ..ก็ผิดเองที่เล่นแรงไป แต่ก็ไม่ได้มีผู้ชายคนไหนเล่นด้วยสักหน่อย ถ้าอยากรักษาผัวไว้..คือกูต้องขอโทษใช่ไหม?"ไคล์..ขอโทษ รักไคล์นะ..ป่วยอยู่ไม่งอนกันดิ อยากดูแลอ่ะ-///-"ไคล์เหลือบมองฉันแล้วค่อยๆเผยยิ้มออกมา สีหน้ามู่ทู่ก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มหวานๆ...จนฉันดึงสติและอารมณ์กลับมาไม่ทัน"น่ารักจัง หายป่วยเมื่อไหร่ผมจะฟัดจะหอมให้แก

ทุกคนอยู่แสดงความยินดีและประชุมเรื่องงานแต่ง ระหว่างนั้นฉันก็เหล่มองคานะไปด้วย...เธอทำตัวทองไม่รู้ร้อนยืนยิ้มทำหน้าเฉยๆเนียนๆ ทั้งที่ตัวเองมีความผิดปกปิดพ่อแม่ไว้ พอเห็นฉันมองคาดโทษ...ยัยน้องผัวก็ไม่ได้พูดอะไร แถมยังหัวเราะคิกคักใส่ จนสุดท้าย..รีบหุบยิ้มลงก้อก ก้อก ก้อก~"ขออนุญาตนะคะญาติคนไข้ คุณหมอเข้าตรวจค่า^^" พยาบาลสาวเดินถือแฟ้มประวัติเปิดไฟทุกดวงในห้อง.. ก่อนจะรูดม่านฝั่งนึงออกไป ให้หมอฮาวายเข้ามา...มาถึงเขาก็ก้มหัวยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทุกคน ไหว้จนป้าสวยกับลุงเคน..มองหน้ากันลูกเขยไงไม่ต้องงง...มาแรงแซงทางโค้งจนมีทะเบียนสมรสแล้ว คันปากยุบยิบเลยว่ะ..อยากป่าวประกาศแทน-_-"สวัสดีครับ ตอนนี้ดีขึ้นรึยัง? เมื่อยตัวอยู่ไหมครับ^^?" ทันทีที่หมอฮาวายถาม..ไคล์ก็เหลือบมองฉันแวบนึงจนฉันต้องยิ้มตอบเขา เออ..จะหึงหรือจะป่วยตายก็เลือกเอา ดีแค่ไหนที่ได้หมอฮาวาย..ถ้าได้หมอก้านแก้วโดนหลอกจับไข่นะกูบอกเลย"เมื่อยตัวนิดหน่อย ปวดหัวนิดหน่อย และยังไอ.." ตอบเรียบๆไม่มีหางเสียง -_-"ไอแห้งๆใช่ไหมครับ?^^""อืม" ไคล์อืมเบาๆ..ก่อนจะเอนพิงหมอนมองตรงไปที่คานะ..ที่ตอนนี้กำลังเดินเขยิบๆเอามือไขว้หลัง ไปด้อมๆมองๆก

อีกอาทิตย์กว่าๆก็งานแต่งงานฉันแล้ว แต่ฉันยังไม่ได้นัดให้คุณกัปตัน..เขาไปเจอและทำความรู้จักแม่ฮายเลย ไทเปรายนั้นก็ด้วย..ไม่รู้ตอนนี้เป็นยังไงบ้างเฮ้อ..เริ่มยังไงดีเนี่ย เริ่มจากใครก่อนดีฉันนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงสักพักใหญ่..เรื่องกัปตันต้นไม้ฉันไม่ห่วงหรอก ห่วงแต่เรื่องอาการไทเปนี่แหละ ถ้าฉันพาน้องไปด้วย ตอนนี้น้องจะโอเคไหม?..เพราะฉันยุ่งมากไม่ได้คุยกับน้องเลย"เป็นอะไร วันนี้จะไปไหนรึป่าว?" อยู่ๆกัปตันก็หันมาถาม เขาคงตื่นเพราะเสียงถอนหายใจฉัน"มีเรื่องคิดนิดหน่อยค่ะ คือ..กัปตันคะ ก่อนแต่ง..เจแปนอยากแนะนำกัปตันให้แม่ฮายรู้จักก่อน และอยากพาไทเปไปพบท่านด้วย" กัปตันขยับเข้ามากอดฉันทันที ก่อนที่จะเอาคางเกยไหล่..และเอามือวางบนท้อง"อืม..ไปสิ เธอจะคิดมากทำไม?""กลัวไทเปยังไม่พร้อมค่ะ" ฉันพูดเบาๆแล้วลูบแขนที่กอดไปด้วย ส่วนตาก็มองเหม่อไปที่เพดาน..พยายามคิดเป็นฉากๆ ว่าถ้าไทเปไปเจอแม่ฮาย น้องจะเป็นยังไง ฉันจะรับมือไหวไหม.."น้องเธอก็ปกติดีแล้วนี่ ไอ้เชนมันส่งข้อความมา..มันบอกว่าน้องเธอไปยื่นใบสมัครงานแล้ว เหลือบำบัดไม่กี่ครั้งเอง"ฉันหันหน้าไปหากัปตันทันที จนจมูกชนกับจมูกเขา..ที่ยื่นมาใกล้ๆ"

"เอ่อ..เมื่อไหร่จะหยุดทะเลาะกันคะ ไทเปอยากคุยด้วยน่ะค่ะ^^" นางฟ้ามาโปรด! แค่ไทเปพูดขึ้นประโยคเดียว ก็ทำบรรยากาศอึมครึมบนโต๊ะอาหารหายวับไปกับ ตาส่วนพี่ฮาวายก็ไม่เคยรู้สึกรู้สา ใครจะทะเลาะจะอะไรกัน..พี่ชายฉันก็ยังนั่งยิ้มมีความสุข"ฮ่าๆ ไม่มีใครทะเลาะกันไทเป พี่คานะกับแม่ฮาย คุยกันแบบนี้เป็นเรื่องปกติ^^" ห้ะ..เรื่องปกติ? ไทเปหันมองคานะสลับกับแม่ฮายแล้วยิ้มจนตาหยี ก่อนจะชี้ๆที่กับข้าวบนโต๊ะแทน"งั้นกินข้าวกันต่อเถอะค่ะ นี่ๆกับข้าวอร่อยทั้งนั้น ^^" และแล้วสงครามแม่ผัวลูกสะใภ้ก็จบลง ซึ่งฉันไม่รู้ว่าคานะน้องสาวกัปตันไคล์ เข้ามาเป็นพี่สะใภ้ฉ้นได้ยังไง มันแปลกมาก ครอบครัวกัปตันไคล์รู้เรื่องไหม?หลังกินข้าวเสร็จคนเครียดสุดคือกัปตันต้นไม้ เขาเอาแต่บ่นกับฉัน..ว่าคานะก็เหมือนน้องสาว เขาห่วงและถ้ากัปตันไคล์รู้คานะเละเเน่ๆ แถมเขายังบอกว่าสมัยมัธยม เขากับกัปตันไคล์นี่เด็กหลังห้องนักเลงหัวไม้ ใครจีบคานะกัปตันไคล์เก็บเรียบ เอ๊ะแล้วพี่ใบไม้ล่ะ?... กัปตันต้นไม้ไม่หวงบ้างเหรอ? สวยขนาดนั้น.."ถามจริงๆไปชกผู้ชายคนอื่นที่จีบคานะ แล้วกัปตันเคยหวงพี่ใบไม้ไหมคะ ^^?" ฉันถามเขาเบาๆขณะที่เดินออกมาจากห้องอาหารใหญ