All Chapters of Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน: Chapter 171 - Chapter 180

ไม่ฉันก็เจ๊ปลายฟ้าใครสักคนต้องไปก่อน ส่วนอาบีมอ่ะคลอดแล้ว ตอนนี้ฉันมีลูกพี่ลูกน้องเป็นเด็กน้อยอายุสองเดือน คุณพระ...เด็กเต็มบ้านเลยและวันนี้ฉันก็มาเยี่ยมหลาน กับเจแปนฉันไม่ค่อยได้คุยมากเพราะดูสภาพแล้วเธอคงเหนื่อย ได้แต่คุยกับอิไม้ที่อุ้มลูกเดินไปมารอบห้องนั่นแหละ มันเห่อมากจริงๆ เห่อจนไม่วางลูกเข้าเต้าเมีย"หน้าเหมือนมึงไอ้ไม้^^" อิไม้ยิ้มภูมิใจก่อนจะส่งโซลให้ไคล์อุ้ม"โอ๋ๆ..แม่โบอิ้ง อยากได้ลูกชายด้วยอ่ะ ^^" นั่นไง! ว่าแล้วเชียว ตัวแสบในท้องเลี้ยงให้ไหวเถอะ โลภมาก"ค่อยว่ากัน ว่าแต่อิกล้าบินมาถูกวันนะแก มาถึงหลานก็คลอดพอดี-_-""เทพไง ฮ่าๆผมย้ายมาอยู่ไทยแล้วนะ เรียนจบแล้ว..ไว้ช่วงเจ๊คลอดผมทำงานแทน^^" ฉันพยักหน้าเบาๆแล้วก้มลงหอมแก้มหลาน โซลนี่เหมือนอิไม้มากขาวมาก แต่ฉันขอเถอะ..ช่วยเอานิสัยเจแปนมานะกลับจากโรงพยาบาลฉันก็กลับบ้านสามี เพราะหลังจากแต่งงานฉันก็ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ แต่ไม่ได้อยู่ถาวรหรอกนะ ไคล์เขามีแผนสร้างบ้านของเขา แค่เรายังไม่ลงตัวเรื่องที่ดินและสถานที่ สร้างทั้งทีก็ต้องดีๆหน่อย เราไม่อยากให้ลูกอยู่ในสภาพแวดล้อมไก่กา ยิ่งมีลูกสาวด้วย อีกอย่างตอนนี้คานะก็แต่งงานกับหมอฮาวาย

"โบอิ้งทำอะไรอยู่อะเจ๊" อีกแล้วอิกล้า"ดูดนม แกจะดูดด้วยไหม-_-" เงียบกริบทั้งอิกล้าทั้งอิไม้ จนโบอิ้งดูดนมหลับไปไคล์ถึงอุ้มเธอออกจากเต้า..ไปวางบนเตียงเข็น จากนั้นเขาก็เปิดม่านออกกว้างแล้วสั่งอิไม้กับอิกล้าเงียบๆ ปู่ย่าตายายไม่ต้องบอกแก่แล้วรู้ตัว เอาแต่ถ่ายรูปหลานอัพสเตตัสรัวๆ จนไลน์ครอบครัวเด้งขึ้นเป็นแถบส่วนเจ๊ปลายฟ้าไปไหนมาไหนลำบาก ท้องเจ๊แกใหญ่มาก ฉันจึงบอกค่อยมาวันหลังมาพร้อมย่าก็ได้ เพราะฉันต้องอยู่โรงพยาบาลอีกสองสามวัน ซึ่งสองสามวันนี้คนมาเยี่ยมเยอะมาก ทั้งเพื่อนไคล์ญาติไคล์ เพื่อนฉันญาติฉัน! กระเช้าของเด็กลูกโป่งเต็มห้องไปหมดพอออกจากโรงพยาบาลกลับบ้านไคล์ อิกล้าก็ยังมาทุกวัน มันอุ้มลูกฉันหอมถ่ายเซลฟี่จนรูปเต็มโทรศัพท์...ซึ่งโบอิ้งก็ติดมันมาก อิกล้าอุ้มแปปเดียวก็หลับแล้ว ตื่นมายังแอบยิ้มน้อยๆให้น้าด้วยนะ"คานะมา" ฉันกับอิกล้าหันไปมองที่ประตูทันที เมื่อคานะเดินถือกระเช้านมหมีเข้ามา แต่ครั้งนี้คานะมากับเพื่อนสนิทชื่อกาแฟ เป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่หมอนาวานั่นแหละ และพีคสุด!! เป็นน้องสาวฝาแฝดหมอน้ำแข็งแฟนคุณเต้ด้วยเอ้อ!!..โลกกลม"สวัสดีค่ะพี่ไคล์ พี่ใบไม้^^" กาแฟยกมือไหว้แล้วค่อยๆนั

"ไม่เอาโซล อย่าทำนิสัยเหมือนพ่อ" ฉันรวบมือเล็กเตือน จนลูกชายตัวแสบยิ้มให้..แล้วเอนพิงพ่อนั่งบนตักสบายๆต่อไป จนถึงเวลาเครื่องขึ้น..อยู่ๆกัปตันไคล์ก็เปิดประตูออกมากัปตันไคล์นั่งยองๆหอมโบอิ้ง หอมพี่ใบไม้ ส่วนโบอิ้งถูกหอมหน่อยก็หัวเราะคิกคัก ชูแขนอยากให้พ่ออุ้ม"อุ้มไม่ได้ลูก โบอิ้งขึ้นเครื่องบินครั้งแรก ก็นั่งโบอิ้ง787 ดรีมไลน์เนอร์เลยนะ ดูแลแม่ด้วยนะเรา แม่กลัวเครื่องบิน^^" ได้ยินคำพูดกัปตันไคล์แล้ว..ฉันแอบอมยิ้มตาม ผู้ชายอะไรอบอุ่นมากๆ พี่ใบไม้ก็น่ารัก..ก่อนสามีจะเข้าไปก็ดึงเขามาหอมให้กำลังใจอีกเมื่อกัปตันไคล์หันหลังกลับเข้าห้อง แอร์ก็ปิดประตูเครื่องทันที ก่อนที่สักพักเครื่องจะพุชแบค และแอร์เริ่มการสาธิตการใช้เสื้อชูชีพ จนตอนนี้เครื่องขับเคลื่อนเข้าเท็กซี่เวย์ไปช้าๆ..และหยุดนิ่งหน้ารันเวย์รอเทคออฟจังหวะนั้น..กัปตันต้นไม้เขาหันไปมองพี่สาวแล้วหัวเราะออกมา ก็เพราะพี่ใบไม้พนมมือขึ้นไหว้น่ะสิ ฉันไม่คิดเลยว่าพี่ใบไม้จะกลัวเครื่องบินขนาดนี้ และเมื่อเสียงเร่งดังขึ้นๆพี่ใบไม้ก็รีบกอดลูกแน่นโบอิ้งนั่งนิ่งหันมองซ้ายขวา ส่วนโซลหันมองฉันและเงยหน้าขึ้นมองกัปตัน เขาคงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมเสีย

"พอใจรึยังแม่สาวชาววัง-_-" กระแหนะกระแหนหลานอีก โบอิ้งยังพูดไม่ได้ ได้แต่มองหน้าอิไม้ตาปริบๆ"โบอิ้งคงพอใจแล้ว เหลือแต่ลูกชายกัปตันนี้แหละค่ะ งอนตุ๊บป่อง" เจแปนชี้โซลที่หลับคาอกเธอ หลานหลับทั้งน้ำหูน้ำตาน่าสงสารชะมัด อิไม้นะอิไม้..มันเลี้ยงลูกห่ามเหมือนนิสัยมันเลย"ไว้ตื่นค่อยง้อ เอาแอร์สักคนไหมลูกเผื่ออะไรจะดีขึ้น?""พอเลยค่ะ ชอบสอนให้ลูกนิสัยไม่ดีเหมือนตัวเอง""ฉันนิสัยไม่ดี แต่ได้เมียดีนะเว้ย" อิไม้เถียงเมียปุบปับจนไคล์ที่นั่งข้างๆฉันหัวเราะขึ้นมา คือฉันก็อยากจะหัวเราะนะ..แต่เห็นหน้าเจแปนแล้วหัวเราะไม่ออกว่ะดูหน้าบึ้งๆเธอดิ..ถ้าอิไม้กวนตีนอีกนิดมันโดนช้อนตีหัวแน่"หึ๋ย..ถ้าเจแปนไม่พลาด กัปตันคงได้กวางเป็นเมียแล้วค่ะ ศีลเสมอกัน"กวาง?..เออว่ะฉันไม่ได้ข่าวยัยนั่นนานแล้ว รษาก็หายเงียบ แอบอยากรู้นะว่าสองคนนั้นเป็นยังไง กวางมันเปลี่ยนตัวเองรึยัง? หวังว่ายัยนั่นจะกลับไปเป็นแม่ที่ดีของติงติงนะ ฉันสงสารเด็ก"ไม่ใช่ฉันหรอก อาจจะเป็นไอ้ไคล์ " นั่นไง!..มันโยนมาให้ผัวฉันเร็วกว่าแสง จนไคล์รีบวางช้อนราเมง..หันขวับไปมองหน้าอิไม้"โบอิ้ง น้าโบอิ้งหาเรื่องพ่อ" ฟ้องปุ๊บ ลูกสาวบนตักก็ชี้หน้าน้าทันที

กว่าโบอิ้งจะยอมญาติดีกับฉันได้ก็นานโข ออเซาะอ้อนพ่อจนช่วงนี้ไคล์ต้องแลกไฟลท์อยู่กับลูกซึ่งมันดีมากที่ฉันจะสลัดลุคแม่ลูกอ่อน เดินเฉิดฉายเข้าบริษัทอีกครั้ง ตำแหน่งงานฉันยังตำแหน่งเดิม..ถึงจะไม่ค่อยทำเงินเดือนก็ไม่มีลด แค่มีอิกล้าเข้ามาช่วยแบ่งเบาภาระดำรงตำแหน่ง DMD รองกรรมการผู้จัดการ ตำแหน่งมันอาจจะรองๆแต่เงินเดือนมันพอๆกับฉัน เพราะคุณบอสเสด็จพ่อที่เป็นประธานกรรมการบริษัท ท่านกลัวลูกทะเลาะกัน-_-ก้อก ก้อก ก้อก ..."คุณใบไม้คะ..คุณต้นกล้ามีแขกค่ะ^^" เลขากุลีกุจอลุกขึ้นบอกฉัน เมื่อฉันเดินไปถึงแล้วเคาะประตูห้องทำงานอิกล้ารัวๆ"แขกอะไร? สำคัญไหมคะ-_-?" ฉันชักมือกลับ แล้วกอดอกถามเลขาน้องชาย จนเธออ้ำอึ้ง..เอานิ้วเขี่ยกันไปมา"เอ่อคือ..คือไม่แน่ใจค่ะ คงจะเป็นแฟน..""แฟน?-_-""เดี๋ยวค่ะ!" ฉันไม่ฟังรีบผลักประตูเข้าไปทันที ฉันอยากเห็นแฟนอิกล้าจริงๆว่าทำไมหล่อนหลงผะ...ผิด"ธะ..เธอO_o""เข้ามาโคตรไม่มีมารยาท^^" อิกล้าบ่นยิ้มๆ ในขณะ ที่ฉันชี้ผู้หญิงที่นั่งตักกอดคอมันตกใจ จนผู้หญิงคนนั้นเธอค่อยๆลุกขึ้น..ปัดประโปรงดึงเสื้อ ยกมือไหว้ฉัน"สวัสดีค่ะพี่ใบไม้^^"เธอ...กับอิกล้ายังไง?" ฉันคิดไม่ถึง ไม่นึก