All Chapters of ข้าน่ะหรือแย่งบุรุษของนางเอก: Chapter 61 - Chapter 70

              “แต่บุรุษที่จะแต่งกับสตรีตระกูลจางมิอาจรับสตรีเข้าเรือนหลังเพิ่มได้”            “เรื่องนั้นข้ายินดีขอรับ”            “อันฉี เราเป็นเชื้อพระวงศ์ มิอาจแต่งสตรีได้เพียงคนเดียว”            “ข้าทำได้ขอรับ ข้าสาบานกับท่านแม่ไว้แล้ว ว่าจะแต่งกับสตรีที่ตนพึงใจเพียงคนเดียว” โจวอันฉีตอบผู้เป็นอาจารย์โดยไม่คิดจะสนใจบิดา            เรื่องที่บิดาทำไม่ได้ ใช่ว่าเขาจะทำไม่ได้เช่นเดียวกัน ดูอย่างองค์รัชทายาทยังต่อรองกับฮ่องเต้ได้            “เป็นเช่นนั้นหรือ” ชินอ๋องนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย ดูแล้วนางคงผูกใจเจ็บเรื่องนี้ไม่น้อยมิเช่นนั้นคงไม่ให้บุตรชายสาบานเช่นนั้น    &nb

                                                                                      16                                                                     เบื้องหลังของขนมกุ้ยฮวา             ด้านคุณหนูจางที่เดินออกมาจากร้านขายภาพวาดก็พบเข้ากับชินอ๋องซื่อจื่อ ในคราแรกนางคิดจะเดินเลี่ยงไปแสร้งทำไม่เห็น แต่เขาดันหันมาเห็นจึงต้องทักทายไปตามมารยาท            “คารวะชินอ๋องซื่อจื่อเจ้าค่ะ”  &n

         “มีข่าวลือถึงเรื่องนี้เช่นกันขอรับ จะว่าไปหลานชายเจ้าของร้านที่เดินเข้าออกร้านซือซือผู้นั้น มีรูปลักษณ์คล้ายคลึงกับองค์รัชทายาทแคว้นสือเจ้านะขอรับ”            “ตอนที่ชิงหนี่ว์เข้าไปในร้านขายภาพซือซือ หลานชายเถ้าแก่เนี้ยผู้นั้นอยู่หรือไม่”            “คนของเรากล่าวว่าไม่มีใครออกไปไหนนอกจากเถ้าแก่เนี้ยหยุนซือ” สิ้นเสียงขององครักษ์คนสนิท ชินอ๋องซื่อจื่อที่ยืนอยู่เมื่อครู่เดินออกจากครัวไปแล้ว            ‘ท่านอ๋องน้อยอาภรณ์ท่านเปื้อนผงแป้งอยู่นะขอรับ’ ซานเทียนคิดก่อนจะรีบติดตามผู้เป็นนายไป                       นัยน์ตาดำที่จับจ้องสตรีตรงหน้าฉายแววอ่อนโยน มือใหญ่คีบอาหารที่สั่งให้พ่อครัวของตำหนักตระเตรียมอย่างกะทันหัน

17 เมามายสุราหรือกลิ่นน้ำส้ม ในที่สุดงานประชันบุรุษก็ถูกจัดขึ้น มีบุรุษรูปงามที่นางไม่ทราบว่ามาจากที่ใดเข้าร่วมประชันมากถึงสิบคน การขายเทียบเพื่อเข้าชมก็หมดเกลี้ยงตามที่คาดการณ์ ส่วนนางก็สามารถหลบมุมวาดภาพบุรุษได้นับสิบภาพเลยทีเดียว งานในครั้งนี้จึงเรียกได้ว่าคุ้มค่ายิ่งนัก “งานทั้งหมดสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีต้องขอบคุณชิงหนี่ว์ และเสี่ยวเฉียง” “ข้าก็ต้องขอบคุณพี่สาวหยุนซือเช่นกันเจ้าค่ะ ที่จัดงานนี้ขึ้นมา” นางกล่าวก่อนจะยกสุราขึ้นจิบ “นั่นมันสุรานะชิงหนี่ว์” หลานชายของเถ้าแก่เนี้ยจะห้ามแต่ไม่ทันเสียแล้ว คุณหนูจางยกสุราเทใส่ปากทีเดียวหมดจอก “มีเรื่องน่ายินดีก็ต้องฉลองด้วยสุราสิเจ้าคะ” นางกล่าวพลางหยิบกาสุรามาเทใส่จอกตนเองเพิ่ม “เช่นนั้นก็อย่ากินให้มาก ประเดี๋ยวจะเมามาย” “ได้เจ้าค่ะ” นางรับคำก่อนจะคีบอาหารรสเผ็ดร้อนเข้าปากอย่างอารมณ์ดี ภาพวาดที่วาดได้วันนี้

            “เจ้าคิดว่าชิงหนี่ว์จะถูกหลี่เฉียงล่อลวงหรือไม่”            “...”            “เจ้าหลี่เฉียงนั่นพึงใจนาง”            “หากมีใจให้นางมากถึงเพียงนี้ ข้าว่าเจ้าควรแสดงออกให้มากหน่อย หากมัวแต่นิ่งเฉย นางคงหลงใหลไปกับบุรุษอื่นเข้าสักวัน”            “ชินอ๋องซื่อจื่อ องครักษ์ของท่านฝากคำกล่าวมาขอรับ” องครักษ์คนสนิทขององค์รัชทายาทเดินเข้ามาทูลรายงาน            “รีบกล่าวมา”            “คุณหนูจางเมามาย หลานชายเถ้าแก่เนี้ยจึงต้องประคองขึ้นรถม้าพาไปส่งถึงจวน”            “ว่าอย่างไรนะ”   &nbs