All Chapters of Hearts Under Contract: Chapter 11 - Chapter 20

Darius' POV"YOU sure about this girl?" Tanong ni Kael, ang matalik kong kaibigan. Alam niya na nagpakasal ako kay Phoebe Concepcion. "No! Isang taon lang naman.""Be careful! You might get hooked at the end." Natatawa na asar pa nito. Matalik na tingin lamang ang aking ibinigay sa kanya. Umiling ako. Imposible yun! Hinding-hindi ako magkakagusto sa babaeng hindi ko naman labis na kilala. Kung tutuusin, wala siya sa kalingkingan ng mga tipo kong babae.“Nai-handa mo na ba ang mga dokumentong kakailanganin ng bagong eskwelahan niya?” Walang gana kong tanong. Kahit papaano, gusto kong may ipagmalaki siya. Ewan ko ba, nangako naman ako sa sarili ko na hinding-hindi siya makatikim ng pera kahit barya mula sa akin, pero ngayon, papaaralin ko pa siya sa private school. Parang may nagsabi sa akin na kailangan niyang lumipat doon, hindi ko alam kung bakit.“Yup! Nagawan ko na ng paraan ang tungkol diyan. Nalaman ko rin pala na galing siya sa unibersidad na yun dati. Ano’ng nangyari at nag-a

HINILA niya ako palapit sa kanya at ang mga titig niya sa akin ay matindi. Nanlaki ang mga mata ko, nahihirapan tuloy akong huminga.Nagkakatitigan kaming dalawa…ang mga mata niya, nakikita ko ang matinding pagnanasa.Nanginginig ang mga tuhod ko nang bigla niyang hinawakan ang aking pisngi at hinaplos ng kanyang hinlalaki ang mga labi ko. Nararamdaman ko na unti-unti akong natutunaw sa mga haplos niya. Hindi ko alam kung bakit ganito ang epekto niya sa akin at sa aking katawan. Dahil ba… siya ang unang lalaki na nakahawak at humalik sa akin?Hindi ako sigurado.“D—Darius,” bulong ko sa kanya sa nanginginig na boses. “A–Ano’ng ginagawa mo?”Sa kaloob-looban ko ay pipi akong nagdasal na sana ay umalis na siya para hindi kami dalhin sa kung saan nitong ginawa niyang paghalik sa akin.Ngunit, wala man lang akong natanggap na sagot mula sa kanya. Mas hinila niya pa ako palapit sa kanya, at nararamdaman ko na lang ang labi nito sa labi ko. Hinalikan niya ako sa pangalawang pagkakataon!Nan

GABI na nang nakapag-desisyon siyang umuwi. Tahimik na rin ang buong building. Ayaw niya talagang malaman ng mga empleyado niya ang tungkol sa pagsasama namin. Sino ba naman ako.Tahimik ang sasakyan habang binabaybay namin ang madilim na kalsada. Ang mga ilaw naman sa may gilid ng kalye ay mabilis na dumaan sa mga bintana. Kasama ko ngayon sa loob ng sasakyan ang pinaka-dominanteng lalaki sa balat ng lupa.Nag-aalala ako sa quiz ko dahil maaaring magkaroon ako ng mababang grado sa quarter na ito at natatakot ako. Gusto ko pa na mapabilang sa Dean’s Lister pero paano ko pa magagawa ‘yun? May isang quiz na akong hindi ko man lang napuntahan… kahit attendance ko na lang, wala. Tinignan ko si Darius na tahimik lang habang nagmamaneho nitong sasakyan, nakatuon ang mga mata niya sa kalsada, at walang bakas ng pag-aalala o pagkabahala sa kanyang mukha. Hindi ko kayang basahin ang iniisip niya. Napaisip tuloy ako kung bakit kailangan niyang tratuhin ako ng ganito? Hindi naman ako masamang t

KANINA pa kami tahimik dito sa loob ng sasakyan. Tahimik lang siya... parang may malalim na iniisip. Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya sa mga oras na ito. Dapat ba akong humingi ng tawad? Bakit naman ako hihingi ng tawad?Wala naman akong ginawang masama, ah?Maya-maya lang ay pinaandar na niya ang sasakyan. Napansin ko rin ang mahigpit na hawak niya sa manibela. Gusto ko siyang kausapin pero natatakot ako. Ramdam na ramdam ko ang malamig na aircon ng sasakyan ngunit mas ramdam ko pa rin ang malamig niyang aura. Nang makarating kami sa bahay ay agad siyang dumiretso sa loob. Sumunod naman ako at nagpunta sa kwarto. Naabutan ko siyang nakabihis na, kaya nagbihis na rin ako. Nang lumabas ako mula sa bathroom ay nakikita ko siyang nakasandal sa may pader malapit sa pinto nitong bathroom. Naka-crossed arms lang siya… mukhang may malalim siyang iniisip. Hindi ko alam kung galit ba siya sa akin o hindi. Bakit naman siya magagalit sa akin? “Darius,” tawag ko sa pangalan niya. Hind

NASA harapan ako ng gate ng dati kong unibersidad. Oo, ngayon ang unang araw ko sa unibersidad na ito. Kasama ko ang isang staff ng eskwelahan. Kinakabahan ako at baka magtagpo ang landas namin nina Glyzza at Glydel.Pero wala na akong magagawa pa, dahil narito na ako. Baka magiging magkaklase pa nga kaming tatlo. Kung mangyayari iyon, wala akong ibang pagpipilian. Kailangan kong ipagtanggol ang sarili ko… dahil wala na akong ate, na siyang magtatanggol sa akin.“Malapit na tayo,” nakangiting saad ng professor kaya nginitian ko na lang din siya.Nang makarating kami sa magiging classroom ko, huminto kami saglit sa may pintuan. Hinihintay na matapos ang pagsasalita ng pamilyar na professor sa harapan ng klase. I despised this school so much, after everything that happened to us. Pero heto ako, pinapabalik ng asawa ko rito.Kung tutuusin, hindi na niya ako kailangan pa na pag-aralin sa paaralang ito. Kontento na ako sa pampublikong eskwelahan lang. Mas mabuti roon, mayroon akong mga tot