Tous les chapitres de : Chapitre 41 - Chapitre 50

NANG imulat ko ang aking mga mata. Nararamdaman ko ang sakit sa aking buong katawan. Nakikita ko si Myla na natutulog, ginagawa niyang unan ang kanyang dalawang braso. At may lalaki naman na nakapikit ang mga mata, naka-cross arms habang nakaupo sa upuan malapit sa may pinto. Sino ‘yan? Boyfriend niya?Teka, nasaan ako?Nilibot ko ang aking mga mata sa paligid ng kwarto. May nakakabit sa akin na mga aparato. Kung hindi ako nagkakamali ay narito ako sa hospital. Hindi ko maalala kung ano ang nangyari sa akin, basta ay ang huli kong nakita ay ang mga pulis na pumasok sa basement. Sila ba ang nagligtas sa akin? Muling naglakbay ang mga tingin ko sa tulog na tulog na si Myla. Hindi ko maiwasan ang mapangiti dahil narito siya. Siguro siya rin ang humingi ng tulong sa mga pulis. Ang swerte ko talaga sa kaibigan ko. Ang akala ko ay hindi na ako makakalabas mula sa bahay na ‘yun, pero hindi pala. Ang himala na hindi ko inaasahan ay kusang dumating. Unti-unting minulat ni Myla ang kanyang

Papunta ako sa eskwelahan ko ngayon. Si Darius mismo ang naghatid sa akin. “Don’t forget your promise,” sabi nito. Tumango lang ako. Ngayong nalaman kong kakampi ko na rin ang asawa ko, pakiramdam ko ay nabunutan ng tinik ang puso ko. Inilapit ko ang mukha ko sa kanya at binigyan siya ng isang halik sa kanyang pisngi. “Salamat sa paghatid. Una na ako, at ingat ka sa pag-drive!” Pagpapaalam ko ngunit bago pa ako makalabas ng sasakyan ay agad niyang nahawakan ang aking braso at hinila ako papunta sa kanya. Namalayan ko na lang ay sinakop ng labi niya ang mga labi ko, dahilan para magulat ako.Nararamdaman kong mas lumalim pa ang mga halik niya ngunit naalala kong may klase pa ako. “D–Darius, may klase pa ako.” Hinihingal kong sabi.“Fuck! I almost forgot it. Well, it’s your fault. Why’d you give me a kiss?”Sa totoo lang, hindi ko rin alam. “Pagpapasalamat ko sa’yo at sa kabutihan mo.” Sabi ko na lang.“I’m not mabuti.”Lihim akong napangiti. Indenial!Alam kong hindi naman niya

Ako ang nag-boluntaryong maghugas ng pinagkainan namin pagkatapos naming kumain ng hapunan. Nang tapos na ako maghugas ay naabutan ko siyang nanonood ng TV sa living room.“Are you done?” tanong nito. Tumango lang ako bilang sagot.“Mauna na ako, kailangan ko pang ayusin ang kwarto ko.” Sabi ko sa kanya habang humihikab. Ang dami kong ginawa ngayong araw na ito kaya maaga akong nakakaramdam ng antok.“Okay,” naririnig kong sagot niya.Nagsimula na ako maglakad patungo sa hagdanan at aakyat na sana ngunit biglang tumunog ang doorbell. Nagkatinginan muna kaming dalawa ni Darius bago ako nagsimulang maglakad papunta sa pinto para silipin kung sino ito. Isang babae ang naroon. Sino naman ito?Hindi ko maiwasan ang mapa-kunot-noo.Dali-dali kong binuksan ang pinto.“Is Darius there?” tanong nito.“Sino po sila?” tanong ko. Bago pa ito makasagot ay ang boses ni Darius ang narinig kong nagsasalita sa likuran ko.“Who’s that?” tanong pa nito. “Tinanong ko pa kung sin—” Hindi na ako nat

“I SAID, what are you doing here?!” tanong ulit ni Darius. Bigla akong kinikilabutan sa klase ng pagbanggit niya sa mga katagang ‘yun. Bigla siyang naging tunog demonyo. “Leave,” dagdag pang sabi niya sa babae. Gusto kong magsalita pero walang lumabas na salita mula sa aking bibig. “D–Darius, I need to talk to you.” Sabi ng babae. Nang tingnan ko si Darius, kitang-kitang ko kung paano gumalaw ang kanyang panga. Parang ako ang kinakabahan sa klase ng mga titig niya. Parang anumang oras ay kakain siya ng tao.Ngayon ko lang siya nakitang ganito kung magalit. Oo iba siya kung magalit dahil nagmumukha siyang isang tigre. Pero ngayon, nagmumukha siyang halimaw. “Go to our room, Phoebe!” Striktong saad nito. “Pero—”“I said, go to our room!” Singhal niya. “Darius, wait! I wanna talk—” Hindi agad siya natapos sa pagsasalita dahil agad na nagsalita si Darius. Sino ba itong babaeng ‘to?“Don't ever come back here, Janine! I don't want to see you again!” Sabi nito.Janine?Sino si Janine?

“D–DARIUS!” tawag ko nang naramdaman ko ang mga paghalik niya sa aking leeg. Maya-maya lang ay bigla na lang niyang tinanggal ang suot ko.Nagkatitigan kaming dalawa at hindi nakatakas sa akin ang galit sa kanyang mga mata.“It’s very clear that you avoided me! At malalaman ko na lang na sa iba ka na pala sumasakay?!”“Ano’ng—”“Don't you deny it! Because I saw it with my two eyes!” Sabi niya. “I was there waiting for you, only to find you riding in someone else's car. Sa kaibigan ko pa talaga, Phoebe? Tell me, do you like him?!” mariin niyang tanong. Kung ganun… maaga rin siyang naroon para sunduin ako? Hindi ako makapaniwala.“H—Hindi!” Mabilis kong sabi. Naaalala ko ang sinabi ni manang sa akin tungkol kay Janine. Mas pinili nga pala nito ang kaibigan ni Darius kaysa kay Darius mismo. Bigla tuloy akong nagsisisi sa ginawa kong pag-iwas. “Then, why? Why'd you choose to be with him?”“Kasi… kasi…” gusto kitang layuan. Dahil alam kong balewala na ako sa’yo gayong bumabalik na ang