Semua Bab พรของเซียวเย่วเย่ว: Bab 41 - Bab 50

พอท่านพ่อกลับมาที่บ้านหลังจากที่ทั้งสี่คนขึ้นเขาไปฝึกจนกลับลงมากินมื้อค่ำกันอิ่มหน่ำสำราญกันแล้ว ท่านพ่อจึงเล่าเรื่องที่ลุงผู้ใหญ่บ้านบอกมาตอนที่เข้าไปในอำเภอ อีกหนึ่งอาทิตย์ให้นำรายชื่อของลูกบ้านที่มีบุตรชายให้เข้าร่วมกองทัพที่กำลังเคลื่อนมาจะถึงอำเภอของพวกเราแล้ว แต่จะส่งทหารที่จะมาฝึกซ้อมทหารใหม่ล่วงหน้ามาพอมาถึงจะลงมือฝึกซ้อมเลย พอทัพของท่านอ๋องซงตงหลางมาถึงคือเข้าร่วมกองทัพเป็นแนวหลังหาเสบียงเพิ่มทำอาหารช่วยพ่อครัวทหารให้เหล่าทหารกล้าทุกคนในกองทัพ ท่านพ่อบอกกับทุกคนที่รอฟังข่าวในบ้านหลังจากจบมื้อค่ำ"เป็นไปตามที่ท่านอ๋องให้เตรียมการทุกอย่างพะย่ะค่ะ" เฉิงมู่ฉินหันมาคุยกับนายของตัวเอง"ดีแล้วนับว่าพวกเรานำหน้าพวกแควันฉีเป่ยหนึ่งก้าวมันคงคิดว่าคนที่พวกมันสั่งให้ตามล่าตัวนั้นตายแล้วจึงรอจะยกทัพมาหลังจากจบหน้าหนาวในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าถือว่าพวกเราได้ฝึกทหารใหม่ไปด้วย ทุกคนที่เข้าร่วมรบจะต้องมีความรู้เอาไว้ช่วยเหลือและป้องกันตัวเองไปด้วยคนของเราคงจะกระจายไปทุกอำเภอแล้ว ส่วนพวกเราก็รอที่นี้เพื่อจะมุ่งหน้าไปประชันหน้กับมันเช่นเดียวกัน" ท่านอ๋องบอกคนสนิทจากนั้นก็คุยเรื่องการฝึกซ้อมฝีมือ

หลังจากวันที่มากินมื้อค่ำกับครอบครัวที่บ้านตีนเขา พี่ชายของเซียวเย่วเย่วก็มาทุกวันในยามชวี่ตลอดเวลาสองอาทิตย์ จนในที่สุดกองทัพของท่านอ๋องก็เดินทางมาถึงอำเภอที่นางอาศัยอยู่และได้เคลื่อนทัพไปที่ชายแดนแคว้นฉีเป่ยได้หนึ่งเดือนแล้ว ในวันที่กองทัพเคลื่อนผ่านอำเภอนางกับท่านพ่อท่านแม่ก็มาส่งพี่ใหญ่รวมถึงท่านอ๋องที่ประกาศก้องต่อทหารใหม่ทุกนายเพื่อไปทำการศึก ทหารใหม่ถึงกับตกใจว่าคนที่ใส่หน้ากากเข้าร่วมฝึกซ้อมทุกวันคือท่านอ๋องซงตงหยางที่มาที่อำเภอนี้โดยที่ไม่มีใครรู้แม้แต่คัดเลือกองค์รักษ์ข้างกายก็ทรงมาเลือกเองทุกคนเข้าใจว่าคือคนสนิทของท่านอ๋องมาจากกองทัพใหญ่ มีเพียงครอบครัวเซียวบ้านรองเท่านั้นที่รู้ นางเตรียมเสบียงให้พี่ใหญ่กับท่านอ๋องเป็นสิบคันรถม้าขนมาให้ถึงค่าย แล้วมีรถม้าของทหารของท่านอ๋องรับต่อไปอีกที พี่ชายเฉิงมู่ฉินเป็นคนสั่งให้นำรถม้ามารับเสบียงเพิ่มอีกสิบคันรถม้าของฝากจากบ้านรองเซียวที่ทยอยขนเข้ามาส่งในค่ายทุกวันจนครบสิบเที่ยวกัน ทุกคนจะสงสัยถ้านางจะนำออกมาจากในมิติรอบเดียวยังได้เลย เย่วเย่วนำห่อปืนอย่างดีให้สามหนุ่มไปคนละสิบกระบอกท่านอ๋องจะมีรถม้าส่วนตัวที่เก็บอาวุธของพระองค์เองระเบิ

นี้ก็หนาวเข้าเดือนที่สามแล้วข่าวคราวจากชายแดนหายเงียบไปเลยทำให้นางเป็นห่วงพี่ใหญ่กับท่านอ๋องมากเหมือนกัน"ท่านพ่อท่านแม่นี้ถ้าหมดหน้าหนาวลูกจะเดินทางไปที่ชายแดนแคว้นฉีเป่ยเพื่อจะช่วยพี่ชายกับท่านอ๋องได้หรือไม่เจ้าคะ" ไม่รู้ว่าติดปัญหาอันไดอยู่จึงจัดการแม่ทัพฝั่งตรงข้ามไม่ได้สักที"เย่วเอ๋อร์ลูกพูดอะไรเช่นนั้นจะทำให้แม่ใจสลายหรือข่าวจากพี่ชายของเจ้ายังไม่มาถึงเราหลายเดือนแล้ว ยิ่งลูกเป็นผู้หญิงจะเดินทางไปชายแดนได้อย่างไร" มารดาหันมาถามบุตรสาวด้วยความตกใจ"ท่านแม่ข้าก็อยากไปดูที่ชายแดนเหมือนกันว่าตอนนี้พวกเขามีอาหารการกินเพียงพอหรือไม่ ข้าจะนำไปเติมให้ท่านอ๋องกับพี่ใหญ่รวมถึงทหารทุกคนด้วยเจ้าค่ะท่านแม่" นางบอกเหตุผลให้มารดาฟังเผื่อท่านแม่จะใจอ่อนให้นางเย่วเย่วคิดในใจ"ไม่ได้ยังไงแม่ก็ไม่ให้ลูกไปรอไปอีกสักเดือนเถอะนะเย่วเอ๋อร์ไม่ใช่ว่าแม่ไม่เป็นห่วงพี่ใหญ่ของลูก แต่เจ้าเป็นหญิงสาวจะเดินทางไปในที่อันตรายแบบนั้นแม่ย่อมไม่ยินยอม" มารดาตอบเสียงแข็งและหันไปหาสามีให้ช่วยพูดกับบุตรสาวอีกทาง"เย่วเอ๋อร์พ่อว่ารออีกสักเดือนก่อนเถอนะลูกรักทางนั้นคงจะลำบากเหมือนกันกับหน้าหนาว หิมะยังมาตกหนักอีกดีนะท

สามพ่อแม่ลูกนั่งคุยกันได้สักพักเสียงร้องของเหยี่ยวที่ท่านอ๋องคอยส่งข่าวก็ร้องขึ้นบริเวณท้องฟ้าเหนือบ้านของนางเสียงดังก่อนที่เจ้าตัวจะบินร่อนลงมาที่หน้าระเบียงบ้านเย่วเย่วร้องตะโกนเสียงดังตั้งแต่ที่ได้ยินเสียงมันร้องตอนยังไม่เห็นตัวลงมาหน้าบ้านด้วยความดีใจ"โอ๊ะเจ้าเหยี่ยวมาแล้วเจ้าค่ะท่านพ่อท่านแม่" ทุกคนยิ้มด้วยความดีใจกับเสียงนกยักษ์ของท่านอ๋องที่มาส่งข่าวหลังจากหายไปนานมันลงมาถึงก็ยกขาให้เย่วเย่วดึงเอาจดหมายที่ผูกมาด้วยเป็นอย่างดีแล้วรับอาหารของตนกินเงียบๆที่ที่ประจำเย่วเย่วเอาจดหมายพี่ชายให้บิดามารดาของนางต่างหากท่านพ่อรีบรับไปอ่านให้ท่านแม่ฟังทันที่'ถึงท่านพ่อท่านแม่น้องเล็กขอโทษที่หายไปนานคงจะทำให้พวกท่านเป็นห่วงตอนนั้นกำลังสู้รบไม่ค่อยมีเวลาตอนนี้ชนะข้าศึกแล้วอีกไม่นานจะได้เดินทางกลับมาบ้านรักและถึงทุกคนขอรับ เซียวอี้เหอ'ท่านแม่ยิ้มแก้มปริพอได้ยินว่าลูกชายกำลังจะกลับมาในอีกไม่ช้า"ท่านพี่ข้าจะไปหาของกินอร่อยๆเอาไว้รอลูกของเราเจ้าค่ะพาข้าไปในห้องเสบียงหน่อยนะเจ้าคะ" นางรีบหันไปหาสามีเพื่อทำอาหารรอบุตรชายที่จากไปนับปี"น้องหญิงอาหารของเร

ตลอดเวลาหนึ่งอาทิตย์มีรถม้ามารับเซียวเย่วเย่วทุกวันในตอนเช้าเพื่อฝึกสาวน้อยที่จะแต่งเข้าตำหนักของท่านอ๋องซงตงหยางในอีกไม่นาน รอเพียงท่านอ๋องเดินทางกลับมาถึงที่อำเภอแห่งนี้ ท่านอ๋องปกครองครอบคลุมไปถึงชายแดนฉีเป่ยที่พึ่งรบจบศึกในตอนนี้นั้นเอง ตลอดเวลาเย่วเย่วก็ตั้งใจเรียนการเดินการนั่งการกินการพูดคุยพิธีการต่างๆที่ชนชั้นสูงต้องมีจนครบสิบวัน นางแทบจะรากเลือดกับสิ่งที่ฝืนกับสิ่งที่ตนเองไม่ถนัดแต่ก็ทำเพื่อหน้าตาของสามีในภายภาคหน้าจะได้ไม่อายใครว่าแต่งชายาบ้านนอกเข้ามาและไม่รู้เรื่องอะไรเลยในตอนค่ำของอีกวันหลังจากที่สามพ่อแม่ลูกกินมื้อค่ำอิ่มแล้วก็เตรียมตัวจะเข้านอนหลังจากที่นั่งย่อยอาหารที่หน้าบ้านเหมือนเช่นทุกวัน จนจะได้เวลาเข้านอนก็ได้ยินเสียงม้าวิ่งมาที่หน้าบ้านพร้อมกับเสียงเคาะประตูหน้าบ้านเสียงดัง"ท่านพ่อท่านแม่ข้ากลับมาแล้วขอรับ" เสียงเรียกที่หน้าบ้านมันเสียงของพี่ชายของนางชัดๆเลย"ท่านพ่อเสียงพี่ใหญ่เจ้าค่ะ" พูดจบนางก็วิ่งลงบ้านไปที่ประตูใหญ่เลยทันที บิดาวิ่งตามลูกสาวไปติดๆหลังจากที่บอกให้ภรรยานั่งรอที่นี้ห้ามวิ่งตามมาสั่งแล้วเขาก็วิ่งตามลูกสาวสาวไปที่หน้าบ้านเหมือนกันเซียวเย่วเย