Semua Bab พรของเซียวเย่วเย่ว: Bab 11 - Bab 20

หลังบ้านครอบครัวรองเซียวนั้นมีแต่เสียงหัวเราะด้วยความสุขของชาวบ้านที่ได้รับส่วนแบ่งของเนื้อหมูป่าเท่าๆกัน รวมถึงบ้านของเย่วเย่วด้วยนางใจดีบอกวิธีผัดกระเพราะหมูป่าให้ชาวบ้านผัดเผ็ดหมูป่าที่นางเก็บสมุนไพรลงมาจนครบห่อใหญ่ แบ่งให้คนที่สนใจจะทำบอกวิธีการปรุงไปอีก เมียของหัวหน้าผู้ใหญ่บ้านรับฟังทั้งยังจดจำเอาไว้จะไปทำที่บ้านให้ลูกๆของนางได้กินในวันนี้อีกด้วย หน่อไม้สดที่นางกับพี่ชายตัดลงมาแจกจ่ายให้คนที่จะไปต้มจืดกระดูกหมูมื้อค่ำนี้ด้วย ผักในตระกร้าแจกจ่ายให้กับทุกคนบรรดาป้าๆทั้งหลายยิ้มกันแก้มปริกับของป่าที่ได้รับคนละเล็กละน้อยแต่ได้กันทุกคน"นังหนูเย่วเย่วเอ้ยวันพรุ่งนี้เอ็งต้องตุ๋นเครื่องในหมู่ให้พวกข้าได้กินกันทุกคนนะ เพราะพวกข้าจะมาช่วยงานบ้านของเองเพาะปลูกเมล็ดผักทุกอย่างจนเสร็จโน้นแหละนะทั้งยังจะเอาแป้งมาให้เอ็งสอนทำใส้ซาลาเปาให้อีกด้วยพวกข้าจะได้ทำให้ลูกหลานได้กินกันมันอิ่มท้องและอร่อยมากๆด้วยละ" หญิงวัยกลางคนพูดขึ้นมาทุกคนต่างก็พยักหน้ารับไปด้วยกันอย่างพร้อมเพียง เย่วเย่วจึงยิ้มจนตาหยี่ให้กับบรรดาป้าๆทั้งหลายที่นั่งรอเนื้อหมู่ป่ากลับบ้านไปทำมื้อค่ำกินกันในแต่ละครอบครัวบ้านใหญ่เซี

"นั้นสิพวกเจ้าครอบครัวนี้ช่างหน้าหนายิ่งนักเกิดมาพึ่งจะเคยเห็น ข้าละสงสารตาเฒ่าเซียวอี้หวายเสียจริงนี้ละหนาเขาถึงว่าได้เมียผิดคิดจนตัวตาย ดูความลำเอียงของนางสิขับไล่บุตรชายที่ขาหักกับหลานสาวที่ตกน้ำปางตายเพราะโดนคนใจร้ายมันผลักตกน้ำตกท่า ทั้งยังมีนังย่าจิตใจโหดเหี้ยมรักลูกไม่เท่ากันไล่ออกมาจากบ้านอีก ตำลึงสักอีแปะก็ไม่ให้สี่คนพ่อแม่ลูกกับได้ธัญพืชหยาบๆมาแทน คนที่ทำงานเหมือนวัวในบ้านกับเป็นคนที่โดนรังแกทั้งครอบครัวคงจะได้ยินข่าวว่าชาวบ้านมาช่วยบ้านรองแล้วได้เนื้อหมูป่าแลกเปลี่ยนละสิช่างหน้าไม่อายมันคงจะมีส่วนแบ่งให้คนหน้าด้านอย่างพวกเจ้าละมัง"ชาวบ้านหลายสิบคนต่างไม่เกรงกลัวครอบครัวของนางเซียวอี้จูที่ยืนขวางทางเพื่อจะชิงเนื้อหมูป่าในส่วนของพวกนางอีก จึงพากันด่าแล้วเดินชนครอบครัวของนางเซียววอี้จูไปได้ยินแต่เสียงร้องด่าตามหลังตามมาทุกคนจึงหยุด และจะตบให้หายปากดีเสียหน่อยแต่นางเซียวอี้จู้รีบวิ่งไปทางบ้านรองเซียวเสียก่อน"เหอะนึกว่าจะแน่" ชาวบ้านตะโกนตามหลังครอบครัวใหญ่ไปแล้ว "มันจะไม่ไปรังแกบ้านรองเซียวหรือวะพวกเขายิ่งมีแต่คนซื่อๆอยู่ด้วยจะตามนังแก่นังยานเซียวอี้จูทันหรือเปล่าวะ หรื

พอโดนพ่อเฒ่าเซียวตวาดนางลี่อี้จูถึงกับหน้าดำหน้าแดงเพราะว่ากลัวคำขู่ของสามีว่าจะให้ใบหย่าตอนที่นางพาลูกชายสะใภ้ใหญ่รวมถึงหลานสุดที่รักทั้งสองคนมาที่บ้านรองเซียว ได้แต่ยืนกัดฟันข่มความโกรธที่มีพอโดนสามีเอาจริงนางก็กลัวเพราะว่าสามียอมนางตั้งแต่ที่รับเอาบุตรชายของน้องสาวมาเลี้ยง เขาก็ไม่ยุ่งเรื่องที่นางเลี้ยงเซียวอี้ถังมาตามที่สัญญาเอาไว้จนถึงวันนี้ที่สามีถึงกับออกปากบอกจะหย่าให้นางถ้ายังไม่เลิกราจากบ้านรองอีกพอหัวหน้าหมู่บ้านลงที่หนังสือตัดขาดเพิ่มเสร็จจึงยื่นให้พ่อเฒ่าเซียวเก็บไว้เป็นหลักฐานกับบ้านรองเซียวคนละใบ "เดี๋ยวข้าจะกลับไปที่บ้านแล้วเขียนลงเพิ่มให้แล้วจะเอามาให้ลงชื่อในวันพรุ่งนี้ด้วยเลยเอาละทุกคนนี้ก็มืดค่ำแล้วกลับบ้านไปพักผ่อนกันได้แล้วพรุ่งนี้ต้องมาช่วยนังหนูเย่วเย่วเพาะปลูกเมล็ดผักอีก" พอหัวหน้าหมู่บ้านพูดจบชาวบ้านต่างก็แยกย้ายกันเดินทางกลับบ้านใครบ้านมัน"ข้ากลับบ้านก่อนละนังหนูเย่วเย่วพรุ่งนี้ข้าจะพาคนมาช่วยปลูกผักช่วยอีก" ก่อนที่จะหันไปหาตาเฒ่าเซียวที่ยืนดูลูกชายคนรองที่ตอนนี้ลูกกับภรรยากำลังพาเข้าบ้าน"เจ้ารองพ่อขอโทษนะลูกที่ไม่ได้ช่วยอะไรลูกได้เลยตลอดเวลาหลายส

ยามเฉินสี่คนพ่อแม่ลูกหลังจากที่กินมื้อเช้ากันเรียบร้อยจึงพากันเดินออกหลังบ้าน เย่วเย่วเอาแม่กุญแจออกมาคล้องและล๊อคเอาไว้ ทุกคนจึงพากันเดินขึ้นเขาไปด้วยกัน ทุกคนต่างก็มีตระกร้าสะพายหลังกันท่านพ่อก็ได้ธนูใหม่คนละอันกับพี่ชาย มารดานั้นไม่ชอบยิงอะไรนางเลือกหยิบเอามีดตระขอที่พอเหมาะมือใส่ตระกร้าและเสียมมาถือเป็นอาวุธเดินตามหลังสามี พี่ใหญ่เดินรั้งท้ายท่านพ่อเดินนำหน้าขึ้นเขาไป พอเดินมาถึงตรงทางแยกที่สองพี่สองพากันไปล่าหมู่ป่าเซียวอี้เหอจึงเดินนำหน้าบิดาแทนเปลี่ยนท่านพ่อมาอยู่ด้านหลังแทน สองพี่น้องนำบิดามารดาเดินขึ้นไปประมาณครึ่งชั่วยาม ก็เดินวางกับดักกระต่ายป่าไก่ป่ามากันเรื่อยๆและเก็บผักป่าเห็ดป่ากันได้คนละตระกร้าก็เอาเข้ามิติของเย่วเย่วทุกคนจะกินมื้อเที่ยงกันที่ริมลำธารจะกินกุ้งย่างปลาย่างกันถือว่ามาปิกนิคเปลี่ยนสถานที่กินข้าวกัน เจอกระเทียมป่า หอมป่า สองแม่ลูกก็เก็บกันเอาให้ได้เยอะที่สุดพี่ชายกับบิดาก็ช่วยเก็บทุกครั้งที่เจอ ก่อนจะถึงมื้อเที่ยงท่านพ่อกับพี่ชายไปลงจับกุ้งมาย่างรอแม่ลูกทั้งยังยิงไก่ป่ามาย่างให้ภรรยากับลูกสาวอีกต่างหากเซียวอี้ถังเหมือนตายแล้วเกิดใหม่เขาเกือบจะไม่ได้กลับไป

ยามเหมาหลังจากทำธุระกันเสร็จเรียบร้อยเกวียนที่ขนผักจนเต็มก็เคลื่อนออกจากบ้านตีนเขา นางใช้กระบอกไฟส่องให้บิดา พี่ชายเป็นคนถือคบเพลิงไฟพอออกจากหมู่บ้านนางก็ใช้ไฟฉายจับสัตว์ที่รัดติดหัวส่องต่อให้บิดาส่องทางสว่างมากๆ เป็นที่ถูกใจสองพ่อลูกด้านในนางก็มีไฟฉายเปิดอีกอันเย่วเย่วเอาขนมจีบซาลาเปากาแฟออกมาให้ทุกคนกินระหว่างทางจะได้ไม่หิว ทั้งยังสดชื่นอีกต่างหากใช้เวลาเดินทางเกือบครึ่งชั่วยามจึงไปถึงในเมืองจึงหันมาใช้คบเพลิงไฟเหมือนเดิม บิดาที่เคยเข้ามาขายสัตว์ป่าเพราะรู้ทางจึงมุ่งหน้าไปทางตลาดของเมืองนี้ แต่ตอนนี้ก็จะเกือบเช้าแล้วจึงไม่ต้องส่องไฟแล้วท่านพ่อหยุดเกวียนก่อนจะให้บุตรชายเฝ้าเอาไว้เขาจะไปหาที่ลงของขายกับบุตรสาวสองคนสองพ่อลูกเดินเข้าไปตรงที่มีพ่อค้าแม่ค้าพาเตรียมที่ขายของที่ขายประจำ ท่านพ่อจึงไปถามคนที่ขายหมูที่เขียงเพราะเคยรู้จักกันว่าจะขายของจะติดต่อใครได้พ่อค้าหมูบอกให้ไปที่ข้างๆตลาดมีคนนั่งรับเรื่องของทางการอยู่ สองพ่อลูกจึงไปลงชื่อขายผักค่าเช่าวันละยี่สิบอีแปะ ท่านพ่อจ่ายค่าที่แล้วจึงกลับไปหาสองแม่ลูกที่นั่งรออยู่เกวียน ทั้งสี่คนช่วยกันนำแพไม้ไผ่ที่ท่านพ่อทำเอาไว้สำหรับขายของออกม