All Chapters of พรของเซียวเย่วเย่ว: Chapter 11 - Chapter 20

“จริงหรือที่พวกเจ้าเล่ามา” เซียวจิ้นหูถามย้ำเพื่อความมั่นใจเพราะเขาจะนำไปเล่าให้ท่านย่าของตัวเองฟัง“จริงสิพวกข้าไม่ได้โกหกเจ้าอย่างแน่นอนวันที่ยังจะมีการแจกจ่ายเนื้อหมูให้สำหรับคนที่ไปขุดบ่อน้ำอีกนะข้าได้ยินชาวบ้านที่เดินไปทำงานเมื่อเช้าคุยกันไปตามทางและที่เอ็งไม่เห็นคนในหมู่บ้านก็เพราะไปทำงานบ้านของท่านอารองของเอ็งยังไงละ” เพื่อนของเขาย้ำอีกครั้งเพื่อยืนยันเพื่อนทุกคนพยักเป็นไก่จิกเพื่อยืนยันคำพูดของพวกตนเซียวจิ้นหูจึงขอตัวกลับบ้านไปเล่าเรื่องที่ได้รับฟังข่าวจากเพื่อนของเขาหลังจากที่เล่นคุยกันได้สามเค่อพอมาถึงบ้านเขาก็ตะโกนลั่นบ้านหาย่าของตัวเองเสียงดังนางเซียวอี้จูที่นั่งอยู่โถงบ้านเพื่อจะรอกินมื้อค่ำกับบุตรชายคนโตรวมถึงสามีของนางด้วยพอได้ยินเสียงหลานรักเรียกหานางเซียวอี้จูก็รีบตอบรับทันที“มีอะไรหรือเปล่าหูเอ๋อร์ถึงได้เรียกย่าเสียงดังขนาดนี้มีใครกลั่นแกล้งหลานของย่าหรือตาใหญ่รีบถามหลานของข้าดูซิ” นางเซียวอี้จูรีบให้ลูกชายคนโตของนางรีบไปถามหลานรักทันทีด้วยความร้อนใจ“ท่านย่าข้าไปเล่นที่ในหมู่บ้านกับเพื่อนของข้ามาชาวบ้านในหมู่บ้านทุกทีข้าไปนั่งเล่นกันเต็นใต้ต้นไม้แต่วันนี้ไม่มีชาว

"นังเด็กอกตัญญูไม่มีคนสั่งสอนแกหรือถึงมายืนเถียงย่าปาวๆอย่างนี้" นางฉินซูอิ๋นตวาดเย่วเย่วเสียงดังแทนแม่สามีเพื่อเอาหน้า "นั้นนะสิเจ้าคะท่านแม่มันคงลืมไม้เรียวของท่านย่าแล้วสินะเย่วเย่วเซียว " อี้หลิงช่วยมารดาด่าเย่วเย่วอีกคน"ข้าพึ่งจะรู้ว่าคนที่สามารถผลักข้าจนตกน้ำปางตายแต่ยังกล้ามาด่าว่าข้าอีก ท่านลุงผู้ใหญ่เจ้าคะข้าขอแจ้งจับเซียวอี้หลิงที่เป็นคนผลักข้าตกน้ำข้อหาพยายามฆ่าได้ไหมเจ้าคะ และเรียกเสียหายกับข้าชดเฉยให้ข้าด้วยเอากี่ตำลึงดีเจ้าคะท่านแม่ถึงจะสาสมกับความใจดำอำมหิตของคนบ้านใหญ่ดี ทั้งที่มีใบตัดขาดเขียนเอาไว้ชัดเจนไม่แหกตาดูถึงตายก็ไม่เผาผีทั้งยังห้ามไม่ให้ไปเหยียบที่บ้านใหญ่อีก พวกข้ายังไม่ได้เดินย่างกรายไปขอร้องให้พวกท่านมาช่วยเหลือเลยแล้วพวกท่านไม่ละอายใจกันบ้างหรือในเมื่อพวกท่านอยากมีเรื่องข้าจะขอแจ้งความจับเซียวอี้หลิงข้อหาพยายามฆ่าข้าลุงผู้ใหญ่ข้าขอแจ้งความเจ้าค่ะ""ได้สิข้ารับแจ้งความจะไปในอำเภอให้ลูกน้องท่านนายอำเภอออกมาจับตัวไปเลยพวกข้าจะไปเป็นพยานให้กับเจ้าเอง" ป้าโจวพูดขึ้นสนับสนุนอีกแรงหลังจากที่ลุงผู้ใหญ่บ้านรับแจ้งเรื่องของเย่วเย่วที่โดนลูกสาวของลุงใหญ่ผลักต

ยามเหมาสองพี่น้องตื่นเอาหม้อหมูตุ๋นออกมานอกมิติไปตุ๋นต่อที่ห้องครัวในบ้านของท่านตา ตอนเช้านางทำซาลาเปาไส้ผัก ไส้หน่อไม้ และเอาผือกมาทำเป็นไส้หวานเพิ่มอีกไส้ให้ชาวบ้านที่มาเพาะปลูกได้กินมื้อเป็นเช้า นางตั้งใส่เข่งไว้หลังบ้านใส่เข่งไม้ไผ่อันใหญ่ให้ร้อนตลอดเวลาให้ชาวบ้านทุกคนที่มาทำงานบ้านของนางได้กินร้อนๆหลังจากทำที่นอกบ้านเรียบร้อยแล้วนางจึงเข้าไปรับบิดามารดาออกมาข้างนอกแต่กินมื้อเช้ากันเรียบร้อยแล้วค่อยออกมา ท่านพ่อชอบกาแฟที่นางชงให้มากกินแล้วสดชื่นแม้แต่ท่านแม่ก็กินเช่นกัน พอทุกคนออกมาไม่นานเสียงชาวบ้านก็เดินตามหลังพี่ใหญ่ของเย่วเย่วเข้ามาในบ้าน นางบอกว่าทำซาลาเปาเอาไว้ให้สำหรับทุกคนหยิบไปกินให้อิ่มแล้วค่อยลงมือทำงาน พร้อมน้ำชาดอกไม้ป่าที่นางเก็บมาชงส่งกลิ่นหอมกรุ่นช่างเข้ากันกับซาลาเปายิ่งนัก"นังหนูเย่วเย่วเอ็งนี้ทำอะไรมันก็อร่อยไปหมดนี้ถ้าไปขายในเมืองคงจะขายดีมากๆเลย คนในเมืองมีตำลึงซื้อของกินข้าเคยไปตลาดและซื้อซาลาเปามากินแต่มันไม่อร่อยเหมือนที่นังหนูเย่วเย่วทำเลย ไม่เชื่อก็ถามลุงหัวหน้าหมู่บ้านดูสิเพราะท่านต้องเข้าไปในเมืองเป็นประจำอยู่แล้วเพราะต้องติดต่องานราชการ" ชาวบ้านคุยกั

สองพ่อลูกทำคอกไก่ป่ากระป่าให้กับลูกสาวใช้เวลาอยู่สองวัน มีลูกสาวคอยวิ่งส่งสิ่งของให้เวลาที่สองพ่อลูกอยู่บนหลังคาส่วนมารดานั้นดองผักสองวันเสร็จแล้วเหมือนกัน เพราะลูกสาวคนเล็กช่วยในตอนกลางคืนอีกแรงผักที่หาลงมาจึงทำการดองเสร็จสิ้นจำพวกเห็ดป่าก็ล้างตากแดดเอาไว้กินส่วนหนึ่งกินสดส่วนนึ่ง ใส่ช่องฟิตตู้เย็นจนเต็มสารพัดเห็ดป่ามากมาย หนึ่งหน่อไม้เย่วเย่วก็นึ่งใส่ถุงห้อยเอาให้มิติทั้งดองทั้งตากแห้ง ต้มสดใส่ช่องฟิต เรียกได้ว่าของกินของนางมีให้กินทุกอย่างในครอบครัวมากมายหลายอย่างนางคิดจะขึ้นเขาทุกวันเพราะตอนนี้งานในสวนผักยังไม่มีหญ้าเกิดขึ้น พ่อแม่ลูกจึงตกลงกันขึ้นเขาไปหาของมาลงมาตุนเอาไว้ขายจะดีกว่าแต่ถ้ามีหญ้าขึ้นเยอะนางจะช่วยทุกคนถอนแล้วค่อยขึ้นไปหาของป่าวันหลังแทนตอนนี้ครอบครัวเย่วเย่วขึ้นเขาทุกวันมาเป็นเดือนแล้วพืชผักที่เพาะปลูกไว้ก็ขึ้นดีมาก บางอย่างนางกับพี่ชายตัดไปแลกข้าวแลกแป้งชาวบ้านมาได้ไม่น้อย จำพวกผักบุ้งจีนคะน้า นางยังนำหน่อไม้ดองไปแลกด้วยเพราะมีป้าบางคนขอแลกเย่วเย่วก็จัดให้ไปกันทุกบ้านที่ร้องขอของป่าจากบ้านของนางวันนี้นางช่วยบิดามารดาถอนหญ้าและลงผักชุดใหม่ช่วยกันตัดไปสี่คนพ่อแม่ล

ท่านพ่อบังคับเกวียนผ่านหมู่บ้านไปที่บ้านตีนเขาของครอบครัวมีตระกร้าที่ใส่ของจนเต็มเกวียนที่เย่วเย่วนำออกมาตบตาชาวบ้าน ทุกคนมองเกวียนที่ท่านพ่อบังคับและมีบางคนที่ยังไม่รู้ว่าบิดาเดินได้แล้วมันตั้งสามเดือนแล้วนะนี้บิดาบอกว่าได้หมอดีจึงทำให้หายและเดินได้ตอนไปเช่าเกวียนที่ผู้ใหญ่บ้านเมื่อวานเพราะท่านเลือกไปตอนค่ำจึงไม่มีคนเห็นมีเพียงครอบครัวผู้ใหญ่บ้านที่เห็นท่านพ่อเดินได้ ชาวบ้านจึงสงสัยและตะโกนถามเซียวอี้ถังว่าหายจากบาดเจ็บที่ขาแล้วหรือและไปไหนกันมาทั้งครอบครัวท่านพ่อก็ตอบว่าหายและเดินได้แล้ว พาครอบครัวไปขายผักในอำเภอมาและซื้อของตุนเสบียงใส่หน้าหนาวแต่ไม่ได้จอดเกวียน ขี่ไปตอบไปทั้งอย่างนั้นเลยเย่วเย่วมีหน้าที่ส่งยิ้มไปให้บรรดาป้าๆที่เคยช่วยงานที่บ้านนี้คือกระบอกเสียงที่ดีกับครับครัวเซียวบ้านรองของนาง พอถึงบ้านก็ช่วยกันขนของเข้าบ้านพักผ่อนค่อยเริ่มงานในรอบบ่ายหลังจากนอนพักกันหายเหนื่อยแล้วทั้งสี่คนพ่อแม่ลูกก็ลุกขึ้นไปทำงานในสวนต่อ ทุกคนตัดผักช่วยกันมัดเอาไว้ให้พอดีกับที่พ่อบ้านสั่งก่อนจะตัดส่วนของลูกค้าแม่บ้านที่มาจับจ่ายซื้อกันทุกวันจนล่วงเลยถึงยามเซินจึงขนมาวางให้เย่วเย่วนำเข้ามิติเอา