All Chapters of พรของเซียวเย่วเย่ว: Chapter 21 - Chapter 30

พอมาถึงบ้านขนของที่ไม่มากเท่าเมื่อวานนี้ลงเกวียนก่อนจะนำวัวไปใส่คอก เย่วเย่วเอาน้ำกับหญ้าให้เจ้าวัวที่คอก วันนี้ท่านพ่อกับพี่ใหญ่จะมุงหลังคาให้เสี่ยวเฮ่ยกับเสี่ยวไป๋ให้มั่งคงแข็งแรงพอกลับมาที่บ้านก็นับตำลึงกับท่านแม่ที่ห้องโถงของบ้านบิดากับพี่ใหญ่บอกจะมุงหลังคาก่อนวันนี้ไม่ได้เหนื่อยอะไร มื้อเที่ยงค่อยมากินข้าวพร้อมกันสองแม่ลูกจึงนับตำลึงสองคน นางจึงเล่าเรื่องตำลึงที่ไปซื้อวัวเอาจากที่ขายผักเมื่อวานไปซื้อท่านแม่ให้นางเก็บเอาไว้ในมิติเพราะกลัวหาย พอนับตำลึงเสร็จท่านแม่ถึงกับอ้าปากค้างเพราะมันเยอะจากเมื่อวานมากนักเมื่อวานได้มาสิบห้าตำลึงทอง "วันนี้คนจองแตงโมเพิ่มอีกหลายคนเจ้าค่ะทั้งผักที่เพิ่มขึ้นทุกวันต่อไปนี้ครอบครัวของเราไม่ขัดสนสักอย่างแล้วท่านแม่เจ้าคะ" เย่วเย่วบอกมารดาด้วยรอยยิ้ม "ท่านแม่เจ้าขาแตงโมนี้จะทำลึงให้บ้านของเรามากมายเอาไว้พอหยุดขายของข้าจะให้ท่านพ่อไปซื้อที่ดินรอบบ้านของพวกเราให้หมดเลยเจ้าค่ะ วันนี้เราขายผักและคนที่สั่งกันล่วงหน้าแล้วจ่ายตำลึงมาล่วงหน้าได้มาถึงสามตำลึงทองเลยนะเจ้าะ พรุ่งนี้พวกเขาน่าจะสั่งใหม่ทำผักดองเพิ่มอีกนี้ดีนะเจ้าคะที่ในมิติของลูกมีไหเราจึง

ยามเหมาสองพี่น้องออกมาจากในมิติแล้วเดินมาดูสถานที่จะเอากระท่อมไม้ไผ่ออกมาไว้ นางเคยสร้างเอาไว้นอนเล่นหน้าร้อนสองสามหลังที่ด้านหลังติดลำธารท้ายไร่เวลาว่างจะพากันมานอนค้างกับเพื่อนสนิทสองสามคนที่เป็นหมอทหารด้วยกัน ยามพักร้อนจึงให้ช่างทำให้คนละหลังซึ่งบรรยากาศท้ายไร่ของนางสวยมากเพราะติดตีนเขามีลำธารไหลผ่านเหมือนกันต้องขอบคุณบิดามารดาที่ซื้อที่เพิ่มเอาไว้จากที่ดินใกล้เคียงที่ขายให้เพิ่มขึ้นจากที่ของตายายที่มีหลังจากที่ได้ที่เหมาะห่างจากตัวบ้านของนางไปไม่มากพอเดินไปหากันได้ พอวางกระท่อมพอดีกับที่ดินของนางจึงเดินกลับไปเอาสองคนบาดเจ็บเข้ามิติแล้วนำกลับไปนอนในกระท่อมไม้ไผ่ที่เตรียมเอาไว้ นางนำที่นอนใส่แคร่ไม้ไผ่ที่ทำเตียงนอนให้นอนคนละเตียงไปเลยเพราะห้องของนางถืองว่ากว้างมาก ถึงจะทำเพียงห้องเดียวแต้เน้นกว้างขวางสะดวกสะบายนางเอามือวัดไข้สองหนุ่มดูนางจึงเอาน้ำอุ่นให้พี่ชายเช็ดตัวคนเจ็บ ส่วนนางทำแผลที่เย็บให้และพันผ้าเอาไว้ให้ใหม่ชุดก็ใส่ของพี่ใหญ่เปลี่ยน ไปเอาน้ำพุให้คนเจ็บดื่มให้ตื่นแล้วค่อยกินโจ๊กอ่อนๆก็ได้พอทำทุกอย่างเสร็จสองพี่น้องจึงพากันกลับมากินมื้อเช้ากับมารดาที่ทำมื้อเช้าคอยที่บ้านแล้ว

เย่วเย่วที่นำตระกร้าของตัวเองวางลงมีตระกร้าลูกพลับของพี่ใหญ่วางเต็มไว้บนแคร่หลังบ้านมารดาเดินมากับบิดาสาวน้อยยิ้มจนตาหยี"ท่านพ่อวันนี้ข้ากับพี่ใหญ่ได้หมูป่าตัวใหญ่มากๆลงมาให้ชาวบ้านได้มีเนื้อหมูได้กินใส่หน้าหนาวเจ้าค่ะ แต่ข้ากับพี่ใหญ่ให้ลุงผู้ใหญ่บ้านจัดการไปได้เลยใครจะแลกอะไรให้เอาไว้ที่บ้านของท่านลุงผู้ใหญ่เลยเจ้าค่ะ แล้วจะให้ท่านพ่อกับพี่ใหญ่ขี่เกวียนไปขนกลับบ้านเองเจ้าค่ะ ข้าไม่อยากให้ใครเข้ามาในบ้านตอนนี้เพราะมีคนเจ็บอยู่ข้าขี่เกียจตอบคำถามชาวบ้านเลยตัดปัญหายกให้พวกเขาจัดการกันเองเลย และวันนี้ข้าไปเจอดงมันเทศหวานมาเจ้าค่ะ ข้าขุดกับพี่ใหญ่ขุดจนถึงมื้อเที่ยงเลยเจ้าค่ะมันเต็มไปหมดข้าใส่ถุงผ้ามาให้พวกท่านได้ลองกินยี่สิบหัวที่เหลือลูกกวาดเรียบแล้วเจ้าค่ะ"นางยกมือทำท่าOkให้มารดากับบิดาดูเป็นอันเข้าใจกันกับคนในครอบครัว เพราะตอนนี้มีคนแปลกหน้าที่นางช่วยเอาไว้และนำลงมารักษาที่บ้านสองคนทุกอย่างจึงต้องระวังทั้งคำพูดกับการกระทำ บิดามารดาพยักหน้ารับแล้วยิ้มที่บุตรสาวบอกเล่าเรื่องราวต่างๅให้ฟังด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า"ท่านแม่ลูกพลับหวานมากเจ้าค่ะนี้ข้าปลอกเปลือกให้พวกท่านคนละห้าลูกเลยจะได้กิน

พอกินมื้อค่ำหมดเกลี้ยงเย่วเย่วกับท่านแม่อิ่มก่อนใครเพื่อนนางเอาลูกพลับป่าหวานกรอบ ปอกเปลือกผ่าใส่จานใหญ่ให้กับหนุ่มๆที่เจริญอาหารมื้อค่ำกันเสียจริง เติมข้าวกันไปคนละสี่ถ้วย ต้มยำกุ้งหม้อใหญ่เครื่องในทอดกระเทียมพริกไทยน้ำจิ้มรสเด็ดเล่นเอาสองนายบ่าวเหงื่อไหลออกตามหน้าผาก ผัดเผ็ดหมูป่า ต้มจืดหมูเด้ง ตามด้วยผัดผักป่าจานใหญ่ไม่มีเหลือติดจานเลยสักนิดลูกพลับป่าหวานกรอบกับแตงโมหวานฉ่ำท่านอ๋องกับคนสนิทแทบจะกลืนลิ้นนี้มันอาหารของชาวบ้านป่าอย่างนั้นหรือ ไปเที่ยวทั่วทุกหัวเมืองไม่เคยมีคนทำรสแบบนี้หรือกินอาหารรสชาตินี้มาก่อนท่านอ๋องคิดและถามหัวหน้าครอบครัว"พวกท่านกินอาหารแบบนี้ทุกวันหรือช่างน่าอิจฉาเสียจริง" ท่านอ๋องถามบิดาของสาวน้อย"พึ่งจะได้กินดีอยูดีก็ตอนโดนไล่ออกจากบ้านนี้ละพ่อหนุ่ม เมื่อก่อนได้กินเพียงต้มข้าวแทบจะนับเม็ดได้เมื่อสามเดือนก่อนข้าขึ้นเขากับลูกชายลื่นตกเขาขาหักเพราะอยากจะไปหาไก่ป่ามาต้มทำน้ำแกงให้บุตรสาว ที่โดนลูกสาวของอดีตพี่ชายผลักตกน้ำ กว่าบุตรชายจะพาลงเขามาบ้านก็โดนแม่ที่ข้าคิดว่านางคือแม่ของตัวเองจริงๆขับไล่ตัดขาดออกมา ทั้งที่บุตรสาวก็นอนไม่ได้สติอยู่คิดว่าครอบครัวคงจะไม่ร

ชีวิตของสองพี่น้องบ้านรองเซียววนลูบอยู่ในบ้านกับบนเขาอยู่หนึ่งอาทิตย์เต็มแล้ว วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะไม่ขึ้นเขาอีกเพราะอากาศเย็นมากมาแล้ว ไม่เกินสองวันก็จะมีหิมะต้องตกแน่ๆนางกวาดเอาผลไม้ป่ามากมายใส่มิติเอาไว้กินไปได้หลายปีเพราะมันมีหลายอย่างมาก สมบัติบนขุนเขามันมากมายจนนางไม่อยากให้หิมะตกลงมาทับถมของป่าดีๆบนภูเขานี้เลย แต่คงได้แต่คิดเพราะธรรมชาติจัดสรรลงมาให้กับมนุษย์ทั้งหลายแล้ว นางใจดียิงหมูป่าตัวใหญ่ลงมาให้ชาวบ้านอีกหนึ่งตัวใหญ่แล้วลงให้บ้านตัวเองหนึ่งตัวให้มีหมูกินไปจนหมดหน้าหนาว ชาวบ้านแทบจะยกนางแห่รอบหมู่บ้านกับพี่ใหญ่ที่มีน้ำใจให้กับทุกคนในหมู่บ้านแม้แต่ปู่เซียวนางก็ให้เหมือนกันส่วนคนอื่นนางไม่ให้นอกจากปู่เซียวคนเดียว แล้วแต่ท่านปู่จะให้ใครนั้นนางถือว่าให้บิดาตอบแทนบุญคุณท่านปู่ที่นำท่านพ่อมาเลี้ยงดูตอนเด็ก ท่านแม่ก็รมควันหมูเอาไว้" นางใส่เกลือหมักในไหใส่เอาไว้ที่จริงไปตากแดดในมิติก็ไม่มีใครรู้นอกจากครอบครัวของนางสี่คน สองหนุ่งที่ร่างกายแข็งแรงแล้วต่างก็ช่วยงานท่านพ่อไม่น้อยทั้งสองคนชอบเรียนรู้ในสิ่งที่บิดาทำและช่วยไปด้วยทุกอย่างจึงทำให้รู้ว่าครอบครัวนี้ไม่ธรรมดาพืชผักที่ปลู