Lahat ng Kabanata ng Finding Love พบรัก: Kabanata 61 - Kabanata 70

ทิศทางที่หมูป่าวิ่งหนีไปนั้นคือเหว เจษฎาพรเห็นท่าไม่ดีจึงตั้งใจจะรีบวิ่งไปดักหน้ามันไว้ โดยมีอชิตามมาสมทบ แต่ทั้งสองคนกลับวิ่งเร็วจนแซงเพลงขวัญและกระแตไปเสียแล้วแม้จะงงว่าอชิกับเจษฎาพรมาอยู่กันที่นี่ได้ยังไง แต่ก็ไม่มีเวลาให้ได้ซักถาม เจษฎาพรกระโดดข้ามกิ่งไม้ ต้นไม้อย่างไม่กลัวเจ็บ ส่วนคนไม่ชินทางอย่างอชิและสองสาวก็หาจุดอื่นข้ามแทน และคนที่ถึงตัวหมูป่าได้ก่อนก็ไม่ใช่ใครอื่น ทันทีที่จับตัวหมูป่าได้ เจษฎาพรก็ล็อกตัวมันไว้แล้วใช้มีดที่พกมาปักลงไปบนคอของมันเพื่อให้สิ้นใจตายในทันที แม้จะโหดร้ายแต่หมูป่าก็ไม่ต้องทรมานอีกต่อไป “จับหมูป่าได้มั้ยพี่ชัย” กระแตที่ตามมาสมทบรีบถาม เจษฎาพรที่เวลานี้นั่งหันหลังให้อยู่จึงค่อยๆ ลุกขึ้นพร้อมกับหลีกทางให้ทั้งสามเห็นว่าตรงหน้าเขามีอะไร“กรี๊ดดด เราจับหมู่ป่าได้จริงๆ ด้วยพี่ไหม” เอ่ยจบกระแตก็กระโดดโลดเต้นไปมา ส่วนเพลงขวัญนั้นดีใจจนเธอยืนค้างเพราะทำอะไรไม่ถูกแล้วนั่นเอง จากที่เหนื่อยๆ เพราะวิ่งไล่หมูป่ามาจู่ๆ ความเหนื่อยนั้นก็หายไปเสียดื้อๆ“ตัวนั้นคือตัวที่ถูกฉันยิงเหรอพี่ชัย” เพล

“กะ...ก็ไม่รู้สึกอะไร นอกจากหนักๆ หัว”“นั่นเพราะผมไม่ได้ทำอะไรคุณ”“ละ...แล้วเสื้อผ้าพวกนี้ใครเป็นคนเปลี่ยนให้ฉัน”“ผม”“คุณเหรอ!” คนฟังอุทานออกมาหน้าตาตื่น “ครับ...ก็คุณอ้วกจนเลอะเทอะไปหมด ผมเลยหาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนให้”“งั้นแสดงว่าคุณก็เห็น...เห็น...”“เห็นหมดแล้วครับ อย่าห่วงไปเลย เพราะทรวดทรงองค์เอวคุณเหมือนเด็กยังไม่โตจะตายไป ยั่วอะไรผมไม่ได้หรอก” อชิไหวไหล่ทำเรื่องนี้ให้กลายเป็นเรื่องเล็กเข้าไว้ “แล้วคุณขึ้นมานอนบนเตียงฉันได้ยังไง” น้ำเสียงตึงๆ ห้วนๆ ของเพลงขวัญเอ่ยถาม นั่นเพราะชักจะไม่พอใจประโยคที่ได้ยินจากอชิเมื่อครู่เข้าเสียแล้ว เขาว่ารูปร่างเธอมันเหมือนเด็กยังไม่โตอย่างนั้นเหรอ...หน็อยยยยยย “ก็เพราะคุณนั่นแหละที่คว้าตัวผมให้ลงไปนอนด้วย”“ฉันเหรอ” เพลงขวัญชี้นิ้วมาที่ตัวเอง เ

เพลงขวัญและอชิที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืนพลอยถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกตามไปด้วย แม้จะเริ่มหิวแต่ดูเหมือนความง่วงจะชนะ“ง่วงเสียแล้วสิ ถ่างตาไม่ไหวแล้ว” พอรู้ว่าเจษฎาพรปลอดภัยแล้วแบบนี้ เพลงขวัญที่นั่งสวดมนต์มาทั้งคืนก็เริ่มออกอาการว่าไม่ไหว ง่วงจนตานั้นสู้แสงไม่ได้เสียแล้วสิ “ผมก็ง่วง” อชิเองก็ง่วงเช่นกัน นั่นทำให้ทั้งคู่กลับมาที่บ้านเพื่อจะงีบเอาแรงกันเสียหน่อย ตั้งใจจะนอนที่ใครที่มัน แต่ไปๆ มาๆ ทั้งคู่กลับทิ้งตัวหลับบนเตียงของเพลงขวัญ พวกเขานอนกอดกันโดยไม่มีใครผลักไสใครให้ออกห่าง ทั้งคู่สัมผัสลมหายใจของกันและกันได้อย่างสนิทใจ ไม่ได้รังเกียจเหมือนเมื่อก่อน นั่นเพราะทั้งสองต่างมีใจให้กันและกันแล้วนั่นเอง บางครั้งผลลัพธ์ของการรอคอยมันก็คุ้มค่า แม้เวลาของการรอแต่ละคนจะไม่เท่ากัน บางคนเร็วบ้างช้าบ้าง แต่สุดท้ายแล้วความสุขมักจะรอพวกเขาอยู่เสมอ อชินอนกอดเพลงขวัญด้วยรอยยิ้ม เช่นเดียวกับคนในอ้อมกอดหลับพริ้มด้วยใบหน้ามีความสุข กระแตเองแม้จะเหนื่อยแต่เธอกลับมีความสุขที่ได้เห็นว่าเจษฎาพรยังมีชี

มาตินมักจะทำให้เลือดในตัวเธอสูบฉีดอย่างร้อนแรงเสมอๆ ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน เธอลืมเลือนสามารถเสียสนิท ในขณะที่ผู้เป็นแม่หลงระเริงในกามา ลูกสาวและลูกชายก็กำลังหมกมุ่นอยู่ในบ่อน จากที่เคยได้เงินเป็นกอบเป็นกำกลับมาเป็นหนี้หลายล้าน เพราะอยากเอาคืนสองพี่น้องจึงยิ่งถลำลึก มูลค่าหนี้พอกพูนจนเกินจะคาดคิด และทางเดียวที่เจ้าหนี้ผู้ซึ่งวางแผนเรื่องนี้ไว้ตั้งแต่ต้นต้องการ นั่นคือการไถ่หนี้วิธีพิเศษ ที่จะทำให้หนี้นั้นลดเร็วลดไว“พี่เทพ ช่วยป่านด้วย พี่เทพ” สายป่านไขว่คว้าหาพี่ชาย ตอนนี้เธอถูกชายร่างยักษ์สองคนล็อกตัวไว้ และได้ยินทุกอย่างเต็มสองหู นั่นทำให้เธอกลัวจนตัวสั่น“กูไม่ขายน้องสาวเพื่อใช้หนี้มึงเป็นอันขาด” ทัตเทพตะโกนลั่นห้อง นั่นเพราะต่อให้ต้องตาย เขาก็ไม่มีวันขายน้องสาวกิน แม้เขาจะไม่เคยแสดงออกว่ารักน้อง แต่การที่จะโยนทุกอย่างให้สายป่านรับไว้คนเดียวแบบนั้น เขาก็คงตกนรกทั้งเป็น “ถ้ามึงไม่ขายน้องสาว มึงก็ต้องหาเงินสดห้าล้านมาคืนกู” อัศวินยิ้มกริ่มที่สามารถหลอกล่อให้ทัตเทพตกหลุมท

“แผนอะไรครับกำนัน”“แผนที่จะทำให้ไอ้ท่านรองเด้งออกไปจากที่นี่ยังไงล่ะ...หึหึ” กำนันสิงหายิ้มเย้ย ในเมื่อพันตำรวจเอกศกลต้องการยาเสพติด เขาก็จะจัดให้ รับรองว่าถ้าเรื่องนี้ถึงหูผู้หลักผู้ใหญ่ มีหวังได้โดนคำสั่งย้ายภายในยี่สิบสี่ชั่วโมงแน่นอน“มึงส่งข่าวให้โตมันรู้แล้วใช่มั้ย ว่าให้ลงมาส่งของเมื่อไหร่”“ส่งไปบอกแล้วครับ ว่าอีกสองวันเจอกันที่จุดนัดพบเดิม”“เตรียมรถ เตรียมอาวุธให้พร้อม วันนี้กูจะเข้าป่าไปล่าสัตว์แก้เบื่อ แต่ก็อาจจะเลยขึ้นไปตรวจงานที่ไอ้โตมันเสียหน่อย อาวุธก็จัดไปเยอะๆ กูอยากลองตัวใหม่ที่เพิ่งได้มาด้วย”“ครับกำนัน” บรรดาลูกน้องต่างเอ่ยรับอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะแยกย้ายกันไปจัดเตรียมข้าวของตามคำสั่ง โดยเฉพาะอาวุธสงครามที่แทบจะขนไปเป็นคันรถ แต่ข้างๆ กำนันก็ยังคงมีลูกน้องยืนอยู่อีกสองเพื่อรอคำสั่ง “ก่อนถึงทางเข้าหมู่บ้าน มึงก็ให้คนไปแจ้งทางไอ้โตให้รู้เสียหน่อย มันจะได้ให้คนออกมารับ ขืนสุ่มสี่สุ่มห้าเดินเข้าไปมั่วซั่ว เดี๋ยวก็ได้ตายห่ากันพอดี” กำนันสิงหารู้กิต