วันสิ้นโลกของผม의 모든 챕터: 챕터 351 - 챕터 360

ปกติแล้วโจเซฟจะไม่หิ้วใครกลับมาง่าย ๆ ต่อให้จะเป็นชาวบ้านที่ใกล้ตายก็แค่หาที่ปลอดภัยให้พักพิง จากนั้นก็แบ่งน้ำแบ่งอาหารให้เท่าที่จำเป็น…แล้วก็ตัวใครตัวมันไม่มีการพากลับมาเลี้ยงดูปูเสื่อเพราะสงสารเด็ดขาด การที่ชายหนุ่มพาคนแปลกหน้ามาให้นิโคลัสรักษาจึงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเป็นไปได้ยากแถมยังมีทีโอที่ผลุนผลันเข้ามายืนยิ้มเหมือนคนโง่อยู่ในห้อง… ยิ่งทำให้ตัวตนของผู้ที่ถูกพามารักษาดูน่าสงสัยมากขึ้นไปอีกตาวาว ๆ นั่นใช่น้ำตาหรือเปล่าพ่อหนุ่ม“เอ่อ... ทีโอ...?” เฉินเฟิงลองส่งเสียงเรียกอีกครั้ง แต่เหมือนอีกฝ่ายยังไม่หลุดจากภวังค์ ยังคงยืนยิ้มกว้างดวงตาเอ่อคลอไปด้วยน้ำ เอ๋! เดี๋ยวนะ!เฮ้ย! ทีโอเนี่ยนะร้องไห้ OMG!…หรือว่าคนที่หัวหน้าพามาจะเป็นคนรู้จักของทีโอ?ไม่รอให้คู่รักหมีกระต่ายสงสัยนาน หงส์ที่เดินตามเข้ามาก็สงสัยปฏิกิริยาของทีโอเหมือนกัน“สรุปว่าเป็นคนรู้จักจริงดิ?” ตอนอยู่หน้าบ้านเธอแค่ทักเล่น ๆ เองนะ ไม่คิดว่าจะกลายเป็นจริง“...” ทีโอกลั้นน้ำตาพยักหน้า ริมฝีปากเม้มแน่น น้องเล็กของกลุ่มพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ มองคนบนเตียงอยู่เนิ่นนานกว่าสมองจะมั่นใจแล้วว่าคนที่นอนนิ่งอยู่ตรงหน้า

ถ้าทำให้ใบบัวบกที่ขึ้นอยู่หลังบ้านมีความเข้มข้นของยามากกว่าเดิมเป็นเท่าตัวล่ะ จะสามารถใช้ทดแทนยารักษาโรคที่ขาดแคลนอยู่ในปัจจุบันนี้ได้หรือเปล่า?หรือจะสามารถช่วยบำรุงร่างกายที่เปลี่ยนแปลงไปของมนุษย์ในยุคนี้ได้มากน้อยแค่ไหน วันนี้เจ้ากระต่ายจะมาลองพิสูจน์ด้วยขนมพุดดิ้งใบบัวบก!เฉินเฟิงต้องทดสอบใส่พลังลงไปในต้นใบบัวบกอยู่นานกว่าจะได้ใบสีเขียวสวย ก่อนหน้านี้ลองใส่พลังไปแบบไม่ได้คิดอะไรกลับได้ใบบัวบกสีเขียวเข้มค่อนไปทางคล้ำ พอเอาไปวางให้หนอนแถวนั้นกินมันก็ตัวแข็งแล้วตายทันที เจ้ากระต่ายจึงต้องยิ่งพิถีพิถันการใช้พลังให้มากขึ้น เพราะสรรพคุณทางยาที่มากเกินไปบางครั้งก็ไม่ต่างจากยาพิษดี ๆ นี่เองหากเป็นก่อนหน้านี้เฉินเฟิงคงใช้ใบบัวบกสักกำมือหนึ่งในการทำขนมชนิดนี้ขึ้นมา แต่พอถูกปรับแต่งสรรพคุณเขาก็ไม่กล้าใช้เยอะนัก เลือกหยิบมาเพียง 10 ใบ นำไปล้างน้ำให้สะอาดแล้วคั้นจนได้น้ำสีเขียวออกมา นำนมสดที่ผ่านการพาสเจอร์ไรส์แล้วมาตั้งไฟอีกรอบ ตามด้วยเทน้ำใบบัวบกคั้นลงไปจะได้เป็นสีเขียวมินต์อ่อน ๆ คนให้เข้ากันสักพักก็นำออกมาพักไว้เฉินเฟิงแอบตักชิม รสชาติคล้ายชาเขียวนมแต่จะมีกลิ่นเหม็นเขียวเล็กน้อย จึงต้องค

สี่ชั่วโมงต่อมาทีโอก็มายืนหอบอยู่หน้าบ้าน ตามตัวชายหนุ่มเปียกโชกไปด้วยเหงื่อไคล วิ่งขึ้นลงภูเขาสุดฝีเท้าเลยหรือเปล่าเนี่ย“แฮ่ก ๆ” ผู้ใช้พลังพิเศษโลหะอ้าปากพะงาบคล้ายต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่เพราะต้องกอบโกยอากาศเข้าปอดก่อนทำให้สภาพอีกฝ่ายเลยเหมือนปลาทองขาดน้ำแทน“หายใจก่อน ยังไม่ต้องพูด” คนเป็นหมอปราม“เดี๋ยวพี่เอาไปแลกถุงน้ำเกลือให้” เฉินเฟิงคว้าปลากระป๋องหนึ่งโหลจากมือของทีโอ เห็นน้องชายแทบจะงับอากาศเข้าปอดก็สงสาร ให้เดินไปอีกก็กลัวว่าจะเป็นลมล้มพับไป นิโคลัสเองก็เห็นด้วยที่จะให้เจ้ากระต่ายถืออาหารกระป๋องไปแลกถุงน้ำเกลือที่สถานีอนามัยแทนอดีตผู้ช่วยเชฟถีบจักรยานคู่ใจที่เคยเกือบหวิดล้มเพราะถูกซอมบี้ไล่ตาม แม้จะถูกโจรยึดบ้านไปในตอนนั้น แต่พวกมันก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับพาหนะสองล้อนี้เลยสักนิด จึงทำให้มันอยู่รอดปลอดภัยให้เจ้ากระต่ายได้ใช้ปั่นไปนู่นมานี่ไม่ต้องเดินให้เมื่อยตุบทีโอแข้งขาอ่อนทิ้งตัวนั่งลงตรงหน้าประตูบ้านทันที ก่อนจะเปลี่ยนท่าทางเป็นนอนแผ่กางแขนและขาเต็มที่ ไม่ต้องเข้าไปพักในบ้านแล้ว นอนมันหน้าประตูบ้านนี่แหละ!“เหนื่อยหน่อยนะ” นิโคลัสเดินเข้าไปหยิบพัดมาอันหนึ่ง ช่วยโบกเรี

“กูมีพุดดิ้งใบบัวบกที่โคตรอร่อยด้วยนะ ไม่ตื่นมากินจริง ๆ เหรอ ฝีมือเชฟภัตตาคารอาหารระดับสองดาวเลยนะเว้ย” สรรพนามที่คุ้นเคยถูกนำมาใช้กับรูมเมตควบตำแหน่งเพื่อนสนิททีโอหยิบจานขนมไปไว้เหนือจมูกเลวี่ยั่วให้คนหลับน้ำลายสอ แต่ใบหน้าขาวซีดก็ไม่ตอบสนอง สุดท้ายก็ต้องยกขนมมากินเอง รสสัมผัสเนียนนุ่มเหมือนพุดดิ้งคัสตาร์ด แต่รสชาติและกลิ่นกลับเหมือนขนมเปียกปูน ถ้ามีมะพร้าวขูดสักหน่อยก็ใช่เลย… แปลกใหม่แต่ก็อร่อย“มึงตื่นเถอะ ที่นี่ไม่มีใครทำอันตรายมึงหรอก” ทีโอกินขนมเสร็จก็หันไปพูดกับเลวี่ต่อ “นอกจากขนมแล้วพี่เฟิงยังทำอาหารอร่อยมาก ทั้งอาหารประเทศ C หรืออาหารพื้นบ้านก็ทำได้หมดเลย” ไม่รู้ว่าใช้ของกินมาล่อจะได้ผลไหม เขารู้ว่าคนที่หลับอยู่นั้นรักการกินยิ่งกว่าอะไรถ้าเป็นอาหารอร่อยก็จะดั้นด้นออกไปตามหาในโซเชียลของหมอนี่เลยมีแต่เช็กอินร้านนั้นร้านนี้เป็นประจำ เวลาใครต้องการข้อมูลร้านอาหารอร่อยก็จะอินบ็อกซ์ทักมาหาประจำ หลายครั้งที่เขาต้องสวดมนต์ในใจกดความหึงหวงไว้ให้มิดชิด ท่องไว้ว่าคนที่ทักมาเป็นเพื่อนร่วมชั้นทั้งนั้น ไม่ได้ทักมาจีบเลย ไม่ได้ทักมาจีบ! พอทนไม่ไหวก็ไประบายออกด้วยการดื่มกินกับเพื่อนสนิทกล

งุนงงไปพักใหญ่ว่าเพดานห้องนอนมันมีก้อนเมฆด้วยเหรอ? กว่าจะตั้งสติได้ก็มีคุณลุงคนหนึ่งจูงวัวออกมาเล็มหญ้าแถวนั้นแล้วก็ออกปากแซวเพื่อนร่วมวงคนอื่นที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น“ของขึ้นชื่อประจำตำบลเลยนะครับ ถือว่าได้กินของดีแล้ว” เฉินเฟิงกลั้นยิ้มให้กับสภาพของหัวหน้า“เล่นเอาเบลอไปเลย”“ไปนอนพักที่บ้านก่อนดีกว่าครับ” เจ้ากระต่ายแนะ “ผมทำข้าวเช้าเผื่อไว้ให้แล้ว”“อืม ว่าจะนอนอีกสักงีบ พอกินเสร็จก็จะขึ้นเขาแล้วล่ะ” หมู่บ้านไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว ทุกคนสามารถนำสิ่งที่เขาสอนมาใช้ปกป้องตนเองและครอบครัวได้เป็นอย่างดี แถมยังมีสีหน้าสดใสไม่อมทุกข์เหมือนวันแรก ๆ ที่เขาเข้ามาช่วยสอนวิชาการต่อสู้ถือว่าปรับตัวได้ดีทั้งทางร่างกายและจิตใจหมดห่วงแล้วล่ะหมีกระต่ายมองส่งหัวหน้าทีมสุดเท่ที่ขนาดเมายังมีสภาพดูดีเหมือนสวรรค์รัก เดินเซยังเท่ทำได้ยังไง ยกเว้นตอนอาเจียนนะ ต่อให้เป็นพระเอกระดับโลกก็หมดสภาพไม่เหลือหล่อพอไม่มีคนทักระหว่างทางสองคู่รักก็เดินทางไปถึงจุดหมาย“สวัสดีครับคุณตา” เฉินเฟิงยกมือไหว้ชายชราที่ออกมาต้อนรับ ในมือถือขันเงินใส่น้ำลอยดอกมะลิ“วันนี้ก็ยังมาเช้าเหมือนเดิม” คุณตายิ้มพลางยื่นขันเงินให้