All Chapters of วันสิ้นโลกของผม: Chapter 571 - Chapter 580

“เหมือนท่านมีเรื่องอยากจะพูดนะครับ” คนถูกปิดปากส่งเสียงอื้ออึงในลำคอ ดวงตาจดจ้องนักวิทยาศาสตร์ที่เคยมีสีหน้าอึกอักทุกครั้งเมื่อต้องประชุมกับเหล่าผู้นำ ไม่คิดเลยว่าสิ่งที่อีกฝ่ายให้พวกเขาเห็นมาตลอดหลายปีจะเป็นเพียงหน้ากากที่เจ้าตัวสวมใส่ชายวัยกลางคนที่เคยมีผู้คนนับหน้าถือตา เพราะเป็นถึงผู้นำประเทศมหาอำนาจ มาวันนี้ต้องถูกมัดติดเก้าอี้ไม่สามารถกระดุกกระดิกตัวได้แม้แต่นิ้ว เหลือบมองไปทางไหนก็เจอแต่พรรคพวกที่หมดสติคอพับคออ่อน ไม่มีใครเลยสักคนที่ตนจะร้องขอความช่วยเหลือได้“อื้อ ๆ ๆ” อดีตผู้นำผงกศีรษะขึ้นลงรัวเร็ว หากนัยน์ตาส่งเสียงได้คงร้องขอให้คนตรงหน้าไว้ชีวิตตน จะให้ทำอะไรก็ยอมทั้งนั้น“แต่เสียใจด้วย ผมฟังคุณพูดมาหลายปีแล้ว” ตั้งแต่ก่อนเขาจะริเริ่มทำองค์กรนี้ขึ้นมาด้วยซ้ำอ่า… น่าจะตั้งแต่สมัยที่เขายังเป็นเพียงนักวิทยาศาสตร์ตัวเล็ก ๆ ที่ตระเวนยื่นผลการวิจัยขอร้องให้พวกประเทศมหาอำนาจหยุดใช้ทรัพยากรธรรมชาติเกินจำเป็น เขาฟังคำพูดปฏิเสธที่กล่าวหาว่างานวิจัยฉบับนี้เป็นเพียงเรื่องเพ้อฝันมานานจนแทบท้อแท้… เขาฟังมาพอแล้วจริง ๆ“หลับสักหน่อยนะครับ ตื่นมาอีกครั้งคุณก็ไม่ใช่คุณคนเดิมอีกต่อไปแล้ว เ

เธอจำได้ว่าตนเองพาลูกชายกลับมานอนก่อนงานเลี้ยงจบ เพราะเธอก็ดื่มไปพอสมควร จึงขอกลับมาที่บ้านพักก่อนนอนกับลูกชายไปไม่นานก็ต้องตื่นขึ้นมาเพราะมีเสียงโครมครามที่ประตูหน้าบ้าน พอชะโงกหน้าออกไปดูก็เจอโจเซฟที่ค่อนข้างเมามาย ด้วยพลังพิเศษสายพลังกาย เธอจึงอุ้มชายหนุ่มขึ้นมาจากพื้นอย่างง่ายดาย“อึก คุณดา” คนเมาปรือตาขึ้นมามอง พอเห็นว่าเป็นใครก็ร้องเรียก“ทำไมดื่มจนเมาขนาดนี้คะเนี่ย” ไหนใครบอกว่าจะขวดเดียวทั้งคืนให้เธอวางใจหายห่วง“คุณดาค้าบ~” ชายหนุ่มเรียกคนรักเสียงหวาน ทำเอาคนอยากโกรธใจอ่อนยวบ ยอมออกไปหยิบกะละมังมาเช็ดตัวให้จะได้นอนสบายเช็ดตัวเกือบเสร็จ คนเมาก็คล้ายจะสร่างขึ้นมาบ้าง“ขอบคุณนะครับ” โจเซฟที่ค่อนข้างมีสติกว่าเมื่อครู่เอ่ยขอบคุณคนรัก“ไม่เป็นไรค่ะ คราวหน้าคราวหลังอย่าเมาจนไม่มีสติแบบนี้อีกนะคะ” ดาริณีไม่ได้อยากตำหนิ แต่พวกเขายังอยู่ในอันตราย ควรระมัดระวังตัวไว้ตลอดเวลา“ครับ ผมเชื่อคุณ”“...” หญิงสาวเม้มปากขัดเขิน แค่ได้ยินคำว่า ‘ผมเชื่อคุณ’ ทำไมใจมันเหลวเป็นน้ำขนาดนี้นะ!ชายหนุ่มจับมือที่กำลังเช็ดตัวมาไว้แนบอก คุณแม่ลูกหนึ่งชะงักเงยหน้าสบตา“ขอบคุณนะครับที่เลือกผม” โจเซฟในยามปก

“คือว่าที่กูพูดไปเมื่อกี้…” เลวี่ก้มหน้าข่มความเขินอาย ตัดสินใจที่จะไม่รอให้ทีโอสารภาพรักหรือขอเป็นแฟนก่อน จะใครพูดก่อนก็ให้ผลลัพธ์ที่เหมือนกันอยู่ดี“คือว่า…” คำพูดว่าชอบติดอยู่ที่ปลายลิ้น แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเจอกับทีโอที่กำลังยืนนิ่งน้ำตาไหลเป็นสาย“เฮ้ย! มึงร้องไห้ทำไมเนี่ย”เลวี่กระวีกระวาดหยิบผ้าเช็ดหน้ามาช่วยซับน้ำตา แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ได้รู้ตัวเลยว่าใบหน้ากำลังเปียกปอน“ฮึก กู… กูร้องไห้เหรอ” ทีโอได้สติ แต่ก็ยังมีอาการเศร้าซึม จึงไม่ได้ปฏิเสธการเช็ดหน้าของเพื่อนสนิทฮือ ๆ ๆ ตอนนี้เป็นได้แค่เพื่อนสนิทแล้ว แม่งเอ๊ย!!“อืม น้ำตานองหน้าเลย” เข้าใจผิดไปถึงขั้นไหนกันนะตาบ้านี่“กู คือ กูอาจจะแค่ดีใจที่มึงมีคนที่ชอบแล้วล่ะมั้ง ฟืด!” ทีโอสูดน้ำมูกกลบเกลื่อนความเศร้า ตอนที่อดีตรูมเมตบอกว่ามีคนที่ชอบ โลกภายในจิตใจเขาราวกับพังครืนลงมา ความรักหวานชื่นที่เคยจินตนาการหายวับไปกับตาใครกันนะที่หมอนี่ชอบ หรือจะเป็นรุ่นพี่สมัยเรียนป.โท ไม่สิ อาจจะเป็นคนในหมู่บ้านสักคนไม่ว่าจะเป็นใคร… เขาก็ยังไม่ใช่คนที่เลวี่เลือกอยู่ดี โฮ ๆ“...” ทำไมสีหน้าหดหู่หนักกว่าเดิมอีกล่ะ“แล้วมึงไม่อยากรู้เหรอว่ากูช

สิงหายอมรับว่าตนเองค่อนข้างขาดวินัยในการใช้ชีวิต แต่งานของเขาเร่งรีบเกินกว่าจะสนใจเรื่องที่ไม่จำเป็น ทว่าพอมีคนมาย้ำครั้งแล้วครั้งเล่า เด็กหนุ่มจึงยืนส่องกระจกมองความเปลี่ยนแปลงของตนเองที่เกือบทำให้จำไม่ได้อยู่เป็นชั่วโมงใต้ตาดำคล้ำเป็นหมีแพนด้า ร่างกายผ่ายผอม เส้นผมที่ยาวประบ่าตั้งแต่เมื่อไหร่ก็จำไม่ได้อ่า… สภาพอนาถพอ ๆ กับซอมบี้นอกค่ายเลย“ผิวแห้งขนาดนี้เลยเหรอ” สิงหายกมือลูบหน้าตนเอง อาจจะเพราะเขาขลุกตัวอยู่กับห้องทดลองจนไม่ได้เผชิญแสงแดด ผิวหน้าจึงทั้งขาวซีดและแห้งกร้านพอยกแขนขึ้นสำรวจตัวเองก็เผลอสะท้อนใจว่านี่แขนหรือกิ่งไม้ ถ้าเขายังไม่กินอาหารให้ครบหมู่ นอกจากผิวหน้าจะไม่ได้รับการบำรุงแล้ว เขาต้องเตรียมตัวเข้ารับการรักษาในเวลาต่อมาเพราะขาดสารอาหารแน่“ครีมทาผิวในตลาดใกล้จะหมดอายุหรือยังนะ” เขาจะหามาทาสักขวดสองขวด ปล่อยไว้แบบนี้สักวันหน้าเขาคงแก่เกินวัยไปมาก ส่วนเรื่องสารอาหารที่ขาดหายไปขอแค่ไม่ลืมอย่างที่ผ่านมา ร่างกายก็จะฟื้นฟูให้กลับมามีเนื้อมีหนังอีกครั้งในเวลาไม่นาน“พรุ่งนี้ไปเดินเที่ยวตลาดกันนะชาล็อต” เด็กหนุ่มหันไปชวนเจ้ากระต่ายที่กำลังล้างหน้าแต่งตัวอยู่กระต่ายขาวพยั

“แล้วเรื่องวัคซีนกระตุ้นพลังของกองกำลังล่ะ” ท่านนายพลมุ่งหวังให้ทุกคนในกองกำลังมีพลังพิเศษ จะได้ไม่ต้องพึ่งพาแต่อาวุธปืนหรือใช้ตัวเองเข้าปะทะซึ่ง ๆ หน้าจนก่อให้เกิดความสูญเสีย“ตอนนี้อยู่ในมิติของคุณไอซ์แล้วครับ เมื่อไหร่ที่กองกำลังพิเศษฝึกพื้นฐานจนพร้อมแล้ว ก็สามารถปลุกพลังได้ทุกเมื่อ”“ดี ๆ แล้วกลุ่มสำรวจที่ออกไปด้านนอกเป็นยังบ้าง มีข่าวอะไรกลับมาหรือเปล่า” ตั้งแต่ที่ได้ข้อมูลจากมนุษย์ค้างคาว ท่านนายพลก็แอบมอบภารกิจลับให้ออกไปสำรวจตามแนวชายฝั่ง ว่ามีพื้นที่ไหนน่าสงสัยนอกจากฐานปฏิบัติการทางทะเลอีกบ้าง“ยังไม่มีใครกลับมาเลยครับ อาจเพราะยังกระชั้นชิดเกินไป” พวกเขาเพิ่งจะไปได้แค่สัปดาห์เดียวเอง“เลขาฯ ผมน่าจะใกล้กลับมาแล้ว รีบออกไปก่อนเถอะ”“ได้ครับท่าน” ชายหนุ่มรีบออกไปทางประตูหลังก่อนที่เลขาฯ คนสนิทของท่านนายพลจะนำรายงานการซ่อมแซมอาวุธมาถึงเพียงไม่กี่นาที เล่นเอาหัวหน้าหน่วยทหารถึงกับปาดเหงื่อ‘ทันพอดี’“ท่านครับ มีรายงานพบฝูงซอมบี้นอกเมืองฝูงใหญ่เลยครับ” เลขาฯ คนสนิทรายงานหลังส่งมอบเอกสารการซ่อมแซมอาวุธให้ แม้จะแฝงตัวเป็นหนอนบ่อนไส้ แต่ก็ยังคงทำงานอื่นอย่างไม่มีที่ติ ถ้าไม่รู้มาก่อนว