All Chapters of วันสิ้นโลกของผม: Chapter 681 - Chapter 690

“ทำไมถึงเป็นคุณโจเซฟได้ล่ะ” คนในห้องพึมพำเสียงเบา ถึงฝูงปลาบินนอกชายฝั่งจะน่ากลัว แต่ถึงกับส่งทีมมหาเทพมาก็ออกจะเกินไปหน่อยหรือเปล่าในขณะที่ทหารหลายนายต่างงุนงง มีเพียงเอที่เบิกตากว้างเพราะทราบดีว่าเมื่อใดโจเซฟและทีมมาเยือน นั่นหมายความว่าถึงเวลาโต้กลับแล้ว“รีบไปเปิดประตูเร็ว” มนุษย์หมาป่ากลายพันธุ์หันไปสั่งการลูกน้อง นัยน์ตาสีเทาไหวระริกในที่สุดวันนี้ก็มาถึง!“ผมจะไปเปิดประตูต้อนรับเดี๋ยวนี้ครับ” นายทหารชั้นผู้น้อยเอ่ยขออนุญาตคนเป็นหัวหน้า พอได้รับการพยักหน้าตอบกลับมาก็วิ่งผลุนผลันออกจากห้องไป“พวกเราเองก็ออกไปรอต้อนรับกันเถอะ” เอหันไปพูดกับลูกน้องมือซ้ายและขวา ส่วนทหารในห้องคนอื่นยังมีภาระหน้าที่ของตนเองอยู่ ต่อให้อยากออกไปพบท่านเทพมากแค่ไหนก็ได้แต่อดทนอดกลั้นจนกว่าเวรยามของตนเองจะหมดลงแต่เมื่อเอลงมาถึง กลับไม่ได้เห็นรถบรรทุกทางทหารของค่ายเพียงคันเดียว ยังพบรถดัดแปลงของกลุ่มโจรที่เป็นปัญหาอยู่ในขณะนี้ด้วย พาให้ทหารหลายนายที่อยู่รอบๆ กระชับอาวุธในมือของตนเองแน่น“คุณโจเซฟ… นี่มันอะไรกันครับ” หมาป่าหนุ่มขมวดคิ้ว คนที่ลงมาจากรถบรรทุกนั้นเป็นโจเซฟไม่ผิดแน่ ดังนั้นจะเป็นไปได้อย่างไรท

มือหนึ่งก็จับอาวุธไว้แน่น ส่วนอีกมือก็หาที่ยึดจับไว้อย่างสุดชีวิต ไม่อย่างนั้นรู้ตัวอีกทีอาจถูกสะบัดตกจากหลังรถไปนอนนับดาวอยู่บนถนนก็เป็นได้คึ่กๆๆตุ่นหมุนพวงมาลัยกลับมาที่เดิม แต่ด้วยถนนหนทางขรุขระไร้การบูรณะมาเป็นเวลานาน ทำให้ทั้งคนทั้งรถสะเทือนกระเด้งกระดอนนั่งไม่ติดเบาะสักคน“ที่รัก ถ้ามีลูกกันนี่ลูกหลุดไปแล้วนะ” หงส์ว่าติดตลก หลุมบ่อระดับนี้ยิ่งกว่าดวงจันทร์ด้านมืดเสียอีก“ผมว่าลูกพี่น่าจะเกาะมดลูกไม่ปล่อยเพราะไม่อยากออกมาเจอโลกแบบนี้มากกว่า” ทีโอปรายสายตามองบ้านเรือนร้างผู้คน เป็นเขาก็ไม่อยากออกมา อยู่ในท้องต่อไปน่าจะสบายกว่า“ฮ่าๆ ก็จริง” หญิงสาวหนึ่งเดียวพยักหน้าเห็นด้วยตูม!!ปลาบินอีกตัวร่อนลงด้านข้างหมายจะกระแทกรถให้เสียหลักลงข้างทาง ทว่าตุ่นก็ดึงเบรกมือแล้วปล่อยในเสี้ยววินาทีพร้อมกับหมุนดริฟต์หลบไปได้อย่างสวยงาม“มากันไม่พักเลยน้าาา~” ทีโอทอดถอนใจ เป็นทีมเก็บข้อมูลนี่มันเหนื่อยจริงๆ“พวกมันตามมาหมดทุกตัวเลย แสดงว่าหลุมหลบภัยที่เหลืออาจมีกลุ่มใหม่ไปเสริม” นึกว่าจะแบ่งกำลังกันตามมาแค่บางส่วนแล้วให้ส่วนที่เหลือตามล่ามนุษย์ในหลุมหลบภัยต่อไปเสียอีกสมาชิกทีมทหารรับจ้างวิเคราะห

“พวกนายนี่นะ” เอส่ายหน้าให้กับลูกน้อง เรื่องพวกนี้เป็นพื้นฐานที่มีสอนในโรงเรียนทหารอยู่แล้ว ดีเท่าไรที่สถานการณ์กำลังตึงเครียด ไม่อย่างนั้นแล้วโจเซฟได้เปิดอบรมชุดใหญ่แน่โจเซฟในฐานะรุ่นพี่ทหารผู้ผ่านสนามรบมาอย่างโชกโชน การที่เห็นรุ่นน้องหย่อนยานกับการวิเคราะห์สถานการณ์ง่ายๆ แบบนี้มีบทลงโทษอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ด้วยเหตุฉุกเฉินในปัจจุบันทำให้ทหารหนุ่มสาวเหล่านี้รอดพ้นคอร์สพิเศษของโจเซฟไปได้หวุดหวิดโดยไม่รู้ตัว...การโจมตีระลอกที่สองยังคงเป็นปลาบินเช่นเดิม ที่เพิ่มเติมขึ้นมามีเพียงจำนวนที่มากกว่ารอบก่อนสามเท่า“หมอนั่นกลัวเราอดตายเหรอ” หงส์ส่งกล้องส่องทางไกลให้ตุ่น ปลาบินจำนวนมากน่ากลัวก็จริง ยิ่งพวกมันอัปเกรดสติปัญญามาก็ไม่ต่างจากตัวปัญหาดีๆ นี่เอง“หรือกำลังจะด่าว่าเราโง่” ปลามากขนาดนี้ กินเข้าไปไอคิวน่าจะทะลุห้าร้อย“ก็เป็นไปได้นะพี่” ทีโอพยักหน้าสนับสนุน ตั้งแต่สู้กับสัตว์กลายพันธุ์มา มีพวกปลาทะเลนี่แหละสู้ยากที่สุด หากตัดหมาป่าขั้วโลกเหนือที่ได้ฟังจากนิโคลัสออกไป สิ่งที่เจอตามชายฝั่งคือมีแต่ตัวจี๊ดๆ ทั้งนั้นอ้อ หนูยักษ์ที่โรงงานอุตสาหกรรมก็เป็นหนึ่งในนั้น ดีแค่ไหนที่พวกเขาแข็งแ

ตึง!!ทุกครั้งที่ปลาตีนเขี้ยวกระโดดตะครุบเหยื่อ ความใหญ่โตของมันทำให้พื้นสะเทือนไปไกลหลายร้อยเมตร และรถของมนุษย์กลายพันธุ์ทั้งสามก็จะกระเด้งกระดอนไปพร้อมกันอีกทั้งมันยังมีความสามารถในการคาบสิ่งของเข้าไปในปากแล้วยิงออกมาราวกับกระสุนปืนใหญ่ สร้างความลำบากให้คนขับรถอย่างคุณหมอหมีไม่น้อยเอที่นั่งด้านหลังจึงต้องคอยบอกทิศทางกระสุนดิน หิน หรือแม้แต่ต้นไม้ที่อาจลอยมาโดนพวกเราเมื่อไหร่ก็ได้“มาทางซ้ายแล้วครับ หักขวาเลย!”ตูม!!ชายหนุ่มหูกระต่ายมองซากรถกระบะถูกปลาตีนเขี้ยวยิงออกมาชนเข้ากับต้นไม้ข้างทาง แรงส่งนั้นทำให้ทั้งรถและต้นไม้หักโค่นเป็นสองท่อน“มาทางซ้ายอีกแล้ว”โครม!!คราวนี้ตู้จราจรถูกหินพุ่งมาชนจนเหลือแต่ซากไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าโดนพวกเขาขึ้นมา จุดจบจะเป็นอย่างไร“เคยเห็นปลาตีนในสารคดีอมดินเลนไว้ในปากตอนทำความสะอาดบ้านของมัน แต่ไม่คิดเลยว่าจะเอามาใช้ทำแบบนี้ได้ด้วย” คุณหมอหมีรู้สึกเหนือความคาดหมายมากๆ“ถ้ารถสะเทือนมากกว่านี้ ผมอ้วกแน่” เฉินเฟิงมีสีหน้าพะอืดพะอมเต็มที ถ้าไม่ติดว่ากำลังหน้าสิ่วหน้าขวานก็อยากจะขอให้คนรักจอดรถปล่อยให้ตนเองนำอาหารเช้าออกมาจากกระเพาะสักหน่อย แต่ในเมื่อทำไ

“คุณเอลงมือก่อนได้เลยครับ” นิโคลัสหลีกทางให้ลูกชายท่านนายพลใหญ่ประจำค่าย ไม่ใช่เกรงกลัวในบารมีของคนพ่อ แต่เป็นเพราะกลัวว่าพลังของคุณหมอจะเผารากต้นไม้เจ้ากระต่ายไหม้ไปเสียก่อนดังนั้นเขาขอโจมตีเป็นคนสุดท้ายดีกว่าเปรี้ยง!เอที่สุมความแค้นมาเต็มอกก็ลงมือไม่ยั้ง สายฟ้าเส้นแล้วเส้นเล่าพุ่งใส่สัตว์กลายพันธุ์ขนาดยักษ์อย่างไม่ยั้งมือไว้ไมตรีฟากเฉินเฟิงก็ควบคุมให้รากไม้รัดปลาตีนเขี้ยวแน่นขึ้น คอยเสริมรากเส้นใหม่แทนรากที่ขาดไปอยู่ตลอด ฟังดูเป็นการต่อสู้ที่ไม่หวือหวา แต่เจ้ากระต่ายใช้สมาธิไปมากเพียงใดก็คงมีแต่ตนเองและคนรักเท่านั้นที่รู้รีบตายๆ ไปได้แล้ว จะได้เอาเนื้อไปผัดเผ็ด!เจ้ากระต่ายลอบสบถสาปแช่งอยู่ในใจ หากไม่ใช่ว่าตนคอยฝึกซ้อมใช้พลังอยู่ตลอดในตอนที่ออกไปปลูกป่าเพิ่มออกซิเจนละก็ ป่านนี้คงต้องกลืนคริสตัลเม็ดแรกไปแล้วเปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!กร๊าซซซซ!!“แฮ่กๆ” มนุษย์หมาป่าหอบเอาออกซิเจนเข้าทางปากหลังใช้พลังติดต่อกันเป็นเวลานาน ใบหน้าคมเข้มมีร่องรอยของความเหน็ดเหนื่อยอย่างเห็นได้ชัด“อากาศหายใจมีน้อยเกินไป” นิโคลัสประเมินอาการของเอคร่าวๆ จริงอยู่ว่ามนุษย์กลายพันธุ์แทบไม่ได้รับผ