All Chapters of วันสิ้นโลกของผม: Chapter 701 - Chapter 710

หรือไม่ก็อาจได้เลื่อนตำแหน่ง ได้รับหมายเลขนัมเบอร์เหมือน W03 จากนั้นก็จะได้ติดตามนายท่านไปทุกหนทุกแห่ง…บึ้ม!!“เกิดอะไรขึ้น!” เสียงระเบิดดังกึกก้อง ปลุกหัวหน้าเทวทูตที่กำลังเพ้อฝันถึงความเจริญก้าวหน้าในการงานให้หลุดจากภวังค์“พะ พวกมันทำลายโดรนเลเซอร์ครับ” ลูกน้องเร่งรายงาน แม้จะถูกทำลายไปเพียงตัวเดียว แต่แค่นั้นก็นับเป็นความเสียหายที่ประเมินค่าไม่ได้แล้ว“ได้ยังไง! นายท่านทุ่มเทกับอาวุธชิ้นนี้มาก มันจะไปพังได้ยังไง!”“อยู่ๆ มันก็ขยับเข้าไปในทิศทางของเลเซอร์จากโดรนเครื่องอื่นครับ แล้วก็…” ตูม! ระเบิดเป็นจุณ...“อะไรกัน มีของเล่นน่าสนุกอยู่ด้วยนี่นา” ในขณะที่ทุกคนกำลังงงงวยกับอาวุธของศัตรูที่ถูกทำลาย กลับมีชายคนหนึ่งสวมหมวกกันน็อกปิดบังใบหน้าเดินเข้ามาในวงต่อสู้โดยไม่ได้รับผลกระทบจากการโจมตีเลยแม้แต่น้อย“หัวหน้า” แต่สมาชิกกองกำลังย่อมจดจำครูฝึกของตนเองได้ขึ้นใจ เพราะการฝึกฝนอันหนักหน่วงของหัวหน้า ต่อให้ไม่อยากจำแค่ไหนก็ยังสลักลึกในสมองอยู่ดี“สถานการณ์ไม่สู้ดีเลยนะ” ชายหนุ่มเอ่ยเย้าเหล่าลูกเจี๊ยบในสังกัด“ครับ โดรนนั่นค่อนข้างเร็ว พลังพิเศษที่พวกเรามีไล่ตามไม่ทันเลย” ส่วนมากในกองกำลั

“อาจจะเร็วขึ้นกว่าเดิม ก็ต้องดูว่าประเทศพันธมิตรจะถ่วงเวลาให้หรือเร่งกำจัดพวกมันเหมือนที่เราทำ” โจเซฟได้รับข่าวจากท่านนายพลอธิว่าการต่อสู้ที่ค่ายยังไม่จบดีและบาเรียของครูเมตตาก็ใกล้จะถึงขีดจำกัดแล้ว“แบ่งคนสัก 10 คนส่งกลับไปที่ค่าย” เขาจึงอยากให้กองกำลังพิเศษเร่งทำภารกิจนี้ให้สำเร็จก่อนฟ้ามืดแล้วค่อยแบ่งกำลังพลส่วนหนึ่งไปยังค่ายพันธมิตร“พวกเราไปเองครับ/ค่ะ” สมาชิกในกองกำลังที่รู้ตัวดีกว่าสูญเสียพลังไปค่อนข้างมากยกมืออาสาไปอย่างไม่มีเกี่ยงงอน ด้วยรู้ตัวเองดีว่าหากดึงดันทำภารกิจต่ออาจกลายเป็นตัวถ่วงของทีมใจจริงอยากจะเห็นจุดจบของเหตุการณ์บ้าบอที่เกิดขึ้นทุกวันนี้ด้วยตาของตนเอง แต่ก็ต้องตัดใจและนึกถึงประสิทธิภาพของทีมก่อนเป็นลำดับแรกเมื่อตกลงกันได้ กลุ่มที่ต้องถอนตัวกลับเมืองก็ไม่รีรอ หารถยนต์สภาพดีแถวนั้นแล้วขับกลับค่ายพันธมิตรทันที ส่วนกลุ่มที่ยังต้องทำภารกิจต่อก็ติดตามตุ่นและหงส์กลับไปยังที่ซ่อนตัว“พักผ่อนซะ ต่อจากนี้จะเป็นการต่อสู้ของจริงแล้ว” โจเซฟถอดหมวกพร้อมกับเอ่ยบอกกองกำลังพิเศษที่เหลืออยู่เพียง 7 คน แต่ก็เป็นจำนวนที่เน้นคุณภาพทั้งสิ้นเฉินเฟิงนำอาหารและเครื่องดื่มบำรุงร่างกา

ซึ่งวิธีการนี้นอกจากจะไม่ทำให้เกิดเสียงน้ำกระทบกับเรือแล้ว ยังทำให้สัตว์ทะเลกลายพันธุ์บางชนิดไม่รับรู้ถึงการมีอยู่ของเรือรบลำนี้อีกด้วยในตอนที่ได้รู้ข่าวว่าเครื่องบินได้รับความเสียหายหนัก อีกทั้งผู้ที่มีความรู้ในด้านนี้ก็ล้วนกลายเป็นซอมบี้ไปจนหมด โจเซฟจึงค่อนข้างเครียดเรื่องการบุกไปเยือนถิ่นของเกรย์สันโดยใช้เรือมาก เพราะในปัจจุบันทะเลคือพื้นที่ที่น่ากลัวที่สุดแต่จอมพลเรือใหญ่กับหัวหน้าค่ายประเทศ L กลับรับปากกว่าจะจัดการปัญหานี้กันเอง ให้โจเซฟและพรรคพวกเตรียมแผนการรบได้เลย ทุกคนจะได้เดินทางไปถึงจุดหมายโดยสวัสดิภาพแน่นอนเขาจึงไม่ทันคิดว่าผลลัพธ์ของทั้งคู่จะออกมาในรูปแบบนี้ตอนแรกโจเซฟค่อนข้างผิดหวังที่เครื่องบินรบทุกประเทศถูกทำลายไม่เหลือซาก ไม่อย่างนั้นสงครามในครั้งนี้อาจปิดฉากไปตั้งแต่เดือนแรกๆ แล้วหรือไม่ก็เป็นเพราะอีกฝ่ายไม่อยากให้ใครไปถึงฐานประจำการของตนเองถึงได้ผลิตสัตว์กลายพันธุ์ทางทะเลหลากหลายป้องกันการเดินทางมาด้วยเรือและตัดขาดการสัญจรทางอากาศด้วยการทำลายเครื่องบิน แต่คงนึกไม่ถึงว่าจะมีหินอุกกาบาตชนิดลอยได้มาเป็นทางเลือกใหม่แทนว่าแต่… ไม่ได้แล่นบนผิวน้ำแบบนี้ จะยังเรียกว่า

นิโคลัสจับจูงเจ้ากระต่ายมาบริเวณท้ายเรือ แม้วิวระเบียงห้องควบคุมของกัปตันเรือรบจะดี แต่ก็มีเจ้าหน้าที่ทำงานอยู่เยอะ ขืนไปที่นั่นมีหวังคนรักของเขาได้อายม้วนจนปฏิเสธคำขอแต่งงานแทนแน่นอกจากนี้ยังเป็นเวลาเกือบจะตีห้าแล้ว บริเวณนี้สามารถมองเห็นเส้นขอบฟ้าที่กำลังเริ่มมีแสงสว่างรำไรให้เห็นเป็นริ้วจางๆ ไม่มีบรรยากาศไหนจะโรแมนติกได้เท่านี้อีกแล้วเฉินเฟิงก้มมองมือของตนเองในมือคนรัก ระหว่างทางจากห้องอาหารมาถึงที่นี่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำ แต่ภายในใจกลับเต้นโครมครามไม่หยุด ต่อให้สูดอากาศเข้าปอดอีกกี่ครั้งก็ไม่สามารถสงบจิตสงบใจได้เลยตกลงคบหากันได้ปีกว่า อดีตผู้ช่วยเชฟไม่เคยมีความคิดเรื่องการแต่งงานอยู่ในหัวเลยแม้แต่เสี้ยวเดียว ไม่ใช่ไม่อยากเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับคนรัก แต่เขาแค่คิดว่าขอให้เรามีกันและกันไปจนถึงวันต่อไปได้ก็พอแล้ว และคิดมาเสมอว่าคุณหมอหมีก็คิดเหมือนกันมาวันนี้ดูเหมือนว่าเขาจะคิดผิดถนัดทั้งคู่มาถึงท้ายเรือตรงบริเวณที่ปลอดผู้คน เสียงลมหวีดหวิวในยามเช้าไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มทั้งสองหนาวสั่นเลย กลับกันมันช่วยคลายความร้อนและประหม่าของคนทั้งคู่ให้ปลิวไปกับสายลมนิโคลัสสูดลมหายใจเข้าป

“ยินดีด้วยนะครับหัวหน้า” ตุ่นผงกศีรษะให้ เอื้อมไปจับมือคนรักมากุมไว้ บรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความรักทำให้ชายหนุ่มนึกถึงงานแต่งงานของตนและภรรยาเมื่อห้าปีก่อน“นี่คุณแต่งงานแล้วเหรอคุณโจ ผมขอแสดงความยินดีด้วยนะ” จอมพลเรือโคลตันที่ฟังบทสนทนาอยู่นานพูดขึ้น“ขอบคุณครับคุณโคลตัน” โจเซฟผงกศีรษะขอบคุณพร้อมกับแนะนำดาริณีให้อีกฝ่ายได้รู้จักคุยกันอีกเล็กน้อยผู้เป็นเจ้าของเรือรบก็หันสายตาไปมองลูกชายและลูกสะใภ้ที่ยังคงกอดกันอยู่ท้ายเรือ ทำให้จอมพลเรือผู้เป็นที่น่าเคารพนับถือของประชาชนประเทศ A ถึงกับหลั่งเหงื่อเย็นเมื่อนึกได้ว่าตนลืมนำแหวนประจำตระกูลที่ภรรยาไหว้วานมาให้ลูกชายไปเสียสนิท‘แล้วเจ้าลูกหมีของเขาใช้แหวนอะไรขอแฟนแต่งงานเนี่ย ถ้าเอเลนรู้เข้า เขาต้องโดนบิดหูแน่!’คนกลัวเมียดุรอจังหวะให้ลูกชายซึมซับช่วงเวลาแห่งความรักเสร็จ ตนจะได้รีบเข้าไปสารภาพบาป หากได้ลูกชายช่วยพูดสักหน่อย ภรรยาคู่ชีวิตคงพอลดโทษให้บ้างหรือไม่บางทีถ้าพาสะใภ้กลับไปด้วย ภรรยาอาจจะลืมโกรธเขาไปเลยก็ได้!“เอ่อ ขอประทานอภัยด้วยครับท่านจอมพล พวกเราเจอสัตว์กลายพันธุ์ที่ห้องเก็บเสบียง แล้วก็เป็นสัตว์กลายพันธุ์ที่มีสติปัญหาระดับสูงด