All Chapters of วันสิ้นโลกของผม: Chapter 691 - Chapter 700

…กินอาหารเสร็จก็ถึงคราวขนเสบียงกลับ เนื่องจากปลาตีนมีขนาดใหญ่ เฉินเฟิงไม่อยากเสียเวลากับตรงนี้มากนักจึงขอให้ทหารทั้งสองผู้ไม่เคยจับมีดทำครัวมาช่วยกันแล่ปลาโดยพยายามไม่หันไปมองว่าแต่ละคนลงมีดกันอย่างไร ไม่อย่างนั้นวิญญาณความเป็นพ่อครัวของเขาต้องร้องไห้เป็นสายเลือดแน่“กลับกันเถอะ ดูเหมือนทางฝั่งหัวหน้าโจจะจัดการเรียบร้อยแล้ว” แต่ในขณะที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานกันอย่างเขม้นขะมัก นิโคลัสก็วางมีดแล้วล้างมือในอ่างน้ำ“สำเร็จสินะครับ” เฉินเฟิงยิ้มแก้มปริ“เอ๊ะ มีอะไรเกิดขึ้นเหรอครับ?” เอหันกลับไปมองคู่รักหมีกระต่าย ในมือของนิโคลัสมีเครื่องมือสื่อสารชนิดไร้สาย“แผนการหลักสำเร็จไปได้ด้วยดีน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก”“ครับ? งั้นที่เราออกมาสำรวจปลาตีนเขี้ยวนี่เป็นแผนลวงสินะ” ลูกชายท่านนายพลเข้าใจในทันที“ก็ไม่เชิง ข้อมูลปลาตีนเองก็จำเป็นเหมือนกัน” อย่างน้อยวันนี้ก็ได้รู้เพิ่มด้วยว่าพวกมันยังติดนิสัยล่าเหยื่อเพียงลำพัง โจมตีระยะไกลได้ และอยู่บนบกได้ไม่นานเหมือนปลาบิน“แต่พวกคุณก็มีแผนซ้อนอยู่อีกชั้น” มนุษย์หมาป่ามีสีหน้าเหลือเชื่อ คนกลุ่มนี้มีเรื่องให้ประหลาดใจเสมอ“มันจะเป็นผลดีกับเราหากทั้งสองฝ่ายเ

“พยายามเข้านะครับ” เฉินเฟิงที่เดินรั้งท้ายชูกำปั้นให้ความหมายสู้ๆ กับทหารที่ตนเดินผ่าน ในมือมีกระถางต้นกระดังงาออกดอกสีส้มสดใสอยู่หนึ่งดอก แต่เมื่อกระต่ายหนุ่มเดินออกไป ภายในห้องกลับอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมหวานของดอกไม้ชนิดนั้น ร่างกายที่เคยเครียดเกร็งจากการเห็นทัพของศัตรูก็คลายตัวลงอย่างน่าอัศจรรย์“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” แน่นอนว่าทหารที่เคยผ่านสนามรบมาบ้างย่อมรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นไม่ปกติ“เป็นพลังพิเศษธาตุพฤกษาหรือเปล่า” ชายคนหนึ่งมีพลังพิเศษธาตุน้ำเริ่มคาดเดา“สุดยอดไปเลย ไม่เคยเห็นมีใครทำแบบนี้ได้มาก่อน” ส่วนมากคนที่มีพลังธาตุนี้จะเลือกทำงานในโรงเพาะเลี้ยงพืช มีส่วนน้อยที่ออกไปใช้พลังนี้ในการต่อสู้นอกกำแพง“เอ้าๆ อย่ามัวแต่คุยกัน ผ่อนคลายแล้วก็เตรียมประจำที่ สงครามจะเริ่มแล้ว” หัวหน้าหน่วยรีบตะโกนเรียกสติลูกน้องในสังกัดให้กลับมามีสมาธิอีกครั้ง ก่อนที่ในเวลาต่อมาป้อมปราการแห่งนี้จะเต็มไปด้วยกลิ่นดินปืนคละคลุ้งผสมไปกับกลิ่นหอมหวานของดอกกระดังงาไปอีกหลายชั่วโมง[ ฮัลโหล เทสต์ๆ หนึ่ง สอง สาม สี่ ]ลำโพงกระจายเสียงถูกเรียกใช้อีกครั้งหลังจากถูกใช้เปิดสัญญาณเตือนภัยเพียงอย่างเดียว น้อยครั้งมา

นัยน์ตาสีแดงกวาดมองกองทัพสัตว์กลายพันธุ์ที่นอนหลับไม่ได้สติไปประมาณ 2 ใน 3 จำนวนเท่านี้ก็ถือว่ามากพอแล้ว ทำให้เป็นการคัดกรองไปในตัว ยิ่งสัตว์ตัวไหนที่มีปฏิกิริยาเร็วกับกลิ่นที่เขาปล่อยออกไป นั่นหมายความว่าพวกมันมีความแข็งแกร่งและสติปัญญามาก ทีมต่อๆ ไปที่เข้ามารับช่วงต่อต้องพึงระวังไว้ห้ามประมาทเด็ดขาด“เรียบร้อยหรือยังครับพี่นิค” เฉินเฟิงกรอกเสียงลงไปในเครื่องมือสื่อสาร สายตาก็เหลือบไปมองผู้มีพลังพิเศษธาตุลมอีกคนที่เหลืออยู่ หากชายคนนี้ถอยร่นกลับไปอีกคน ทีมที่สองก็ต้องเตรียมเข้ามารับช่วงต่อ[ ใกล้แล้ว ]“เตือนเจ้าพวกตัวแสบด้วยนะครับว่าอย่าประมาท” คิ้วขาวขมวดกันเป็นปม คราแรกที่ได้รู้แผนการนี้ก็ไม่ค่อยเห็นด้วยสักเท่าไร[ อืม พี่ไม่ปล่อยให้คลาดสายตาหรอก ] คุณหมอหมีเหลือบสายตาไปมองทีมสองของตนในครั้งนี้ แล้วก็รู้สึกเหมือนตนเองเป็นครูประจำชั้นที่พาเด็กในชั้นเรียนออกมาทัศนศึกษาคุยกันอีกสองสามประโยค เจ้ากระต่ายก็วางสายแล้วหันมาจดจ่อกับการใช้พลังเช่นเดิม และอีกครึ่งชั่วโมงถัดมาผู้ช่วยคนสุดท้ายก็ใช้พลังหมดถัง“ถอยกลับไปพักเลยครับ” เฉินเฟิงสั่งพลางเร่งฝีเท้าลงไปยังด้านล่างของคอนโด เตรียมไปสมทบก

“พวกมันเป็นยังไงบ้าง” เกรย์สันยกแก้วบรรจุไวน์องุ่นขาวเลิศรสขึ้น มือหนาแกว่งแก้วเบาๆ ก่อนจะจิบไปเพียงเล็กน้อย พอให้รสหวานหอมอบอวลอยู่ภายในโพรงปาก“มีประเทศ M, P, H, E และประเทศ Q ที่ต้านทานไม่ไหวครับ พวกที่เหลือรอดอยู่ก็หนีกระจัดกระจายไปซ่อนตัวตามเมืองร้างหรือหนีเข้าป่าแล้วครับ ส่วน 5 ประเทศพันธมิตรแถบภูมิภาคเอเชียยังคงต้านทานไว้ได้” มนุษย์นกอินทรีที่หายจากอาการบาดเจ็บแล้วกล่าวรายงาน“หึ เหนียวจริงนะ” เจอไปขนาดนั้นแล้วยังมีชีวิตรอดอยู่ได้อีก “แล้วพวกคนที่แข็งแกร่งของแต่ละประเทศล่ะ ตอนนี้อยู่ที่ไหน”“ส่วนมากจะถูกเรียกตัวกลับไปประจำที่ค่ายหลักครับ ทางหน่วยสังเกตการณ์ยืนยันว่าเป็นตัวจริง” อย่างประเทศ T ก็มีหน่วยสอดแนมเห็นว่ากลุ่มของโจเซฟกำลังต่อสู้กับสัตว์กลายพันธุ์ในวันแรก ก่อนจะกลับเข้าไปพักในกำแพงแล้วให้ทีมอื่่นมารับหน้าที่ต่อ“ดี ในเมื่อไปรวมกันอยู่ในเมืองก็เข้าทางแผนของเรา” นักวิทยาศาสตร์หนุ่มกระดกไวน์ครั้งเดียวหมดแก้ว “ปล่อยทัพเสริมลงไป” พร้อมกับสั่งการด้วยนัยน์ตาเปล่งประกาย ราวกับได้เห็นพวกมดปลวกหมดอาลัยตายอยากจากการโจมตีในครั้งนี้“ให้ปล่อยที่ไหนบ้างครับ” จริงอยู่ว่ากองกำลังที่สร้

…“เอ่อ พวกเขาเป็นใครกันเหรอครับ” ลูกน้องของเอเห็นว่าความสนใจของเทวทูตถูกหันเหไปยังกลุ่มคนปริศนาจนหมด พวกตนจึงหาที่ซ่อนตัวพร้อมกับชมการต่อสู้นี้ชนิดติดขอบเวที“นอกจากทหารทั่วไปกับทหารรับจ้างแล้ว ค่ายเรายังมีกองกำลังอีกหนึ่งกลุ่มที่ไม่ขึ้นตรงกับใครและได้รับการฝึกฝนจากคุณโจเซฟเป็นพิเศษ” เป็นแบบนี้ให้ปิดเป็นความลับต่อไปก็คงไม่ได้แล้ว“คนพวกนั้นจะถูกเรียกว่า ‘กองกำลังพิเศษ’ ถูกเตรียมการไว้เพื่อต่อกรกับองค์กร SW โดยเฉพาะ” เออธิบายสั้นๆ ใจความกระชับ พาให้สายตาลูกน้องในทีมหันไปมองยังกลุ่มคนที่มีไม่ถึงยี่สิบ แต่สามารถต่อกรกับเทวทูตและอาวุธทำลายล้างได้โดยที่ไม่มีใครบาดเจ็บสาหัสเลยอย่างมากก็มีแค่แผลถลอกพอเรียกให้เลือดซึมออกมาเล็กน้อย สำหรับทหารที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างหนัก ไม่นับว่าเป็นแผลได้ด้วยซ้ำ“โคตรเท่!” ทั้งวาดลวดลายอยู่บนอากาศหรือต่อสู้อยู่บนหลังคาสูง ไม่ว่าจะเป็นใครก็ไม่มีอาการเหนื่อยหอบให้เห็นเลยสักนิดเดียว คนพวกนี้ทำได้ยังไงกันแถมยังกำจัดเทวทูตปลอมๆ พวกนั้นไปได้เกือบครึ่งแล้วด้วย!…“ชิ ฉันจะเปลี่ยนอาวุธ พวกแกมาจัดการหมอนี่ที” หัวหน้าเทวทูตที่สู้ติดพันอยู่กับคิวกระพือปีกบินขึ้นสูงพลาง