All Chapters of Too Wrong to Love: Chapter 51 - Chapter 60

“Here’s a phone for you, Avie,” nakangiting sabi ni Sandra kay Aviannah habang iniaabot nito ang isang paper bag. Agad naman iyong masayang tinanggap ni Aviannah.“Thank you so much, Sandra!” tugon niya rito saka niya mabilis na binuksan ang paper bag at kinuha mula roon ang isang brand new phone.Mula nang makabalik kasi siya sa kanila ay mahigpit pa rin siyang pinagbabawalan ng kanyang ama sa pagkakaroon ng bagong cellphone at paggamit nito. Bukod doon ay wala rin siyang laya na makagala o makaalis pagkatapos ng mga klase niya dahil hatid at sundo siya ng driver nila kaya naman wala na siyang ibang napupuntahan kung ‘di bahay at school lamang. Kaya naman heto at nakiusap siya sa kaibigan niyang si Sandra na ibili siya ng bagong cellphone para may magamit siya, hindi para sa kung ano-anong bagay kung ‘di para mahanap at ma-contact si Andrei.Dahil sa paghihigpit ng kanyang ama sa kanya ay hindi niya magawang makabalik ng palawan para mabisita roon ang mga taong kumupkop at tumulong s

Kumusta, Avie? Wala pa rin ba siyang tawag o kahit na anong mensahe sa iyo?” bungad na tanong ni Sandra kay Aviannah pagkadating nito sa isang coffee shop na pinagkitaan nila.Malungkot at matamlay naman na umiling si Aviannah sa mga kaibigan niya. “Wala pa rin,” tugon niya.“Paano na iyan? Bukas na ang kasal ng daddy mo pero wala pa rin siya. Hindi mo pa rin siya naipapakilala sa daddy mo,” alalang sabi naman ni Jamie sa kanya.Tatlong araw na ang nakakalipas mula nang bumalik ang dalawa niyang kaibigan dito sa Manila mula sa Palawan. Ngunit walang nadalang mabuting balita ang dalawa niyang kaibigan sapagkat hindi natagpuan ng mga ito si Andrei sa pinagtatrabahuhan nitong hotel. At ayon pa sa naturang hotel ay nag-resign na raw sa trabaho roon ang lalaki. Pero nakausap naman ng dalawa niyang kaibigan ang kaibigan ni Andrei sa hotel na pinagtrabahuhan nito, at nagpakilala ang lalaking iyon bilang si Rome.Ayon pa kina Sandra at Jamie ay ibinigay nila ang cellphone number niya sa lalak

Agad na tumayo si Aviannah mula sa kanyang kinauupuan nang makita niya ang pagdating ng taong kanina niya pang hinihintay. Malakas ang pagkabog ng dibdib niya dahil sa kaba na baka pati ang matanda ay galit sa kanya dahil sa ginawa niyang pagsisinungaling at panloloko rito. Lalo pa at alam na nito ngayon ang lahat ng katotohanan.“Kanina ka pa ba rito, hija? Pasensya ka na at na-traffic kasi ako eh,” bungad na sabi sa kanya ni Mang Gener. Ang matandang minsang nagligtas sa buhay niya na siyang kahit na kailan ay hinding-hindi niya malilimutan.“Hindi po, lolo. Okay lang po. Halos kadarating ko lang din naman po rito,” magalang na tugon naman niya rito.“Oh, siya sige at maupo na tayo,” marahang sabi ng matanda sa kanya na kaagad naman niyang sinunod.“Uhm, order na po muna tayo ng makakain, lolo?” pagkuwan ay mabilis na tanong niya pa sa matanda pagkaupo niya saka siya mabilis na nagtaas ng kamay upang tumawag ng waiter sana, pero kaagad naman siyang inawat ng matanda.“Okay lang, hij

“Avie!” Walang buhay na napaangat ng tingin si Aviannah mula sa kung sino mang tumawag sa kanya. At sa gitna ng napakaraming tao ay agad niyang natanaw ang kanyang dalawang matalik na kaibigan na sina Jamie at Sandra.“Girls,” malungkot na usal niya sa mga ito pagkalapit ng mga ito sa kanya.“Are you okay?” alalang tanong naman ni Sandra sa kanya.Suminghap siya kasabay ng pagkibit ng kanyang balikat. “Of course not. I’m not okay,” tugon niya rito.“Alam naming napakahirap ng sitwasyon mo ngayon, Avie. And it’s okay to feel that you’re not okay. After all, magiging okay rin ang lahat,” saad naman ni Jamie sa kanya.Hindi naman niya maiwasang hindi mapait na mapatawa sa sinabi nito sa kanya. “Paano naman magiging okay ang lahat sa sitwasyon namin? Andrei and I… we can’t be together anymore,” mapait na sabi niya.Humigit ng malalim na paghinga ang kanyang mga kaibigan saka um-order ng inumin si Sandra para sa kanila.Kanina pa siya narito sa naturang bar at mag-isang umiinom. Ngunit hin

Humigit ng malalim na paghinga si Aviannah saka siya dumeretsyo ng lakad palampas kay Andrei at kay Mang Lito. Agad naman siyang sinundan at pinigilan ni Andrei.“Sandali, saan ka pupunta?” tanong nito sa kanya sabay harang sa daraanan niya. Napahinto tuloy siya sa paglalakad.“Saan pa eh ‘di uuwi,” sagot niya rito.“Eh bakit dere-deretsyo ka? Ayun ‘yong sasakyan oh.”“Kaya kong umuwi mag-isa. Gusto kong umuwi mag-isa.” Pagkasabi niya no’n ay magpapatuloy ulit sana siya sa paglalakad. Pero muli siyang inawat ni Andrei.“Huwag na ngang matigas ang ulo mo. Sumakay ka na,” sabi nito sa kanya.“Wow. Sino ka ba para utusan ako?”“Kuya mo ako—”“Pwede ba?” inis na putol niya sa lalaki. “Sobrang saya mo talaga na magkapatid na tayo ngayon?"“Oo naman. Bakit ikaw? Hindi ka ba masaya magkaroon ng ganito kagwapong kapatid?”Napasinghap siya. Hindi siya makapaniwala na nagagawa pa talagang makapagbiro nito ngayon sa harapan niya.Hindi siya nagsalita o umimik at sa halip ay tumingin lamang siya n