บททั้งหมดของ Too Wrong to Love: บทที่ 31 - บทที่ 40

“P-Pero… ngayon ko lang yata nalaman na takot ka pala sa linta,” nauutal na sabi ni Rowena kay Andrei habang si Aviannah ay nananatiling napako ang tingin sa lalaki.“Marami ka pa namang hindi alam sa akin,” pagkuwan ay sagot ni Andrei kay Rowena saka ito nagpatuloy sa ginagawang pagsasabon ng mga damit.“Ouch huh,” komento ni Rowena sa sinabi ni Andrei rito. “Pero totoo naman talaga. Marami pa akong hindi alam sa iyo. Pero hindi pa naman huli ang lahat at pwede pa kitang mas kilalanin, hindi ba?” Lumapit si Rowena kay Andrei at naupo rin ito sa tabi ng lalaki saka mabilis na yumakap sa braso nito. “Ikaw naman kasi eh, kailan ba kasi magiging tayo?” dagdag pa nito habang marahang hinimas ang braso ng lalaki na yakap nito. “Oo mo na lang naman ang hinihintay ko—ay!”Natigilan sa pagsasalita si Rowena at sa halip ay napatayo at napasigaw sa gulat, nang biglang tumayo at maghagis ng maliit na bato si Aviannah sa tubig.“Ay sorry, may nakita kasi akong linta banda roon,” wika ni Aviannah

Mabigat ang pakiramdam ni Aviannah nang magmulat siya ng kanyang mga mata. Kahit na tirik na tirik na ang araw na natatanaw niya mula sa bintana, ay hindi niya maunawaan kung bakit lamig na lamig siya. Bukod doon ay masakit din ang ulo niya at para bang wala siyang ganang kumilos o gumawa ng kahit na anong bagay sa oras na iyon.Marahan niyang tiningnan ang orasan na nakasabit sa dingding ng kwarto. Alas nuwebe na pala ng umaga. Nilingon niya ang tabi niya at wala na roon si Tonya. Paniguradong nakaalis na ito at nakapasok sa eskwela dahil maaga ang oras ng pasok nito maging si Jake.Pero kahit na nanghihina siya ay pilit niya pa ring ginalaw ang katawan at ikinilos ito upang makabangon. Tanghali na at nakakahiya naman kay Mang Gener kung gigising na lamang siya para mananghalian na wala man lang nagagawa o naitutulong sa bahay. Kung sa kanilang tahanan ay pwede iyon dahil marami siyang katulong na nag-aasikaso sa kanya at sa bahay nila, syempre, dito ay hindi na pupwede ang ganoong a

“Hindi ka naman sa akin pero… hindi ko alam kung bakit gusto kitang ipagdamot.”Hindi malaman ni Aviannah ang gagawin dahil tila paulit-ulit niya lamang na naririnig ang seryosong tinig ni Andrei nang sabihin sa kanya nito ang mga salitang iyon. Halos hindi siya nakatulog ng maayos kagabi sa kakaisip doon. Na maging sa panaginip ay dinalaw pa rin siya nito.Bukod doon ay hindi rin siya tinatantanan ng puso niyang labis na nagwawala sa kanyang loob. Na para bang nanalo ito sa lotto sa grabeng pagwawala nito sa tuwing paulit-ulit na naglalaro sa isipan niya ang mga salitang iyon na binitiwan sa kanya ng lalaki.“Ito na ba talaga ito? Mukhang… in love na yata talaga ako. Mukhang seryoso na talaga ‘tong nararamdaman ko!” pagkausap niya pa sa kanyang sarili, na tila ineeksamina ng mabuti ang kanyang nararamdaman habang nananatili siyang nagkukulong sa silid na kanyang tinutulugan.Kahit na maaga siyang nagising kanina dahil halos wala rin naman siyang naging tulog kagabi, ay hindi pa rin s

Nakita ni Aviannah ang pagsulyap ni Andrei sa relong nakasuot sa palapulsuhan nito habang kapwa silang naglalakad. Katatapos lamang nilang kumain at talaga namang nabusog silang pareho sa masarap na kinain nila. Tama nga ang lalaki at masarap nga ang mga lutong pagkain sa simpleng kainan na pinanggalingan nila.“Nabusog ka ba? Nasiyahan ka ba sa mga kinain natin?” maya-maya pa ay biglang balin at tanong ni Andrei sa kanya.“Huh? Uhm… o-oo. Nabusog ako at nasiyahan ako sa mga kinain natin. Masarap silang lahat,” tugon niya saka siya maliit na ngumiti rito.“Mabuti naman kung ganoon,” usal naman ng lalaki kasunod ng pagsilay ng maliit na ngiti sa mga labi nito, na para bang proud na proud ito dahil nagustuhan niya ang kinainan nila.Maya-maya pa nang bigla naman silang may madaanan na nagtitinda ng dirty ice cream. Tulad ng dati ay natigilan siya sa paglalakad at tila parang kuminang ang kanyang mga mata nang makita ang dirty ice cream na paborito na paborito niya.“Bili tayo! Tamang-ta

Hindi malaman ni Aviannah ang kanyang gagawin dahil sa paulit-ulit na pangongonsensya ng kanyang sarili sa kanya. Hindi niya maatim na lokohin ang lahat ng taong nag-aalaga at nagbibigay ng halaga sa kanya. Lalo pa nang isipin ng mga ito na kasalanan nila ang nangyari sa kanya, gayong una pa lang naman ay alam na alam na niya ang pwedeng mangyari sa kanya kapag kumain siya ng pusit. Pero dahil sa katigasan ng ulo niya ay ginawa niya pa rin, at nang mapahamak siya ay ibang tao pa ang nagkaroon ng pananagutan sa kanya sa halip na ang sarili niya ang dapat na mismong managot.Gustong-gusto na niyang sabihin kay Andrei ang lahat ng katotohanan tungkol sa tunay niyang pagkatao. Gusto na niyang aminin ang lahat-lahat dito, kaya lang ay pinanghihinaan pa siya ng loob dahil natatakot siyang baka magalit ito ng husto sa kanya. Bagay na baka hindi niya kayanin kung sakali man na mangyari.“Mukhang malalim ‘yang iniisip mo ah.” Nagitla siya nang biglang dumating si Andrei. Kasulukuyan kasi siyan