All Chapters of จริตหมอนวดทำรัก: Chapter 11 - Chapter 20

ณ ออฟฟิศอันหรูหราย่านใจกลางเมือง เหล่าพนักงานเดินผ่านไปผ่านมาอย่างฝักใฝ่เพื่อเตรียมเดินออกไปหาอะไรกินในระหว่างพักกลางวัน ผิดกับเหล่าผู้บริหารที่ตั้งหน้าตั้งตาประชุมกันอย่างจริงจังต่อเนื่องอย่างไม่มีใครยอมใคร“ฉันไม่รู้ละ ถ้าซื้อวัคซีนตัวนั้นมาใช้ ฉันบอกเลยว่าฉันไม่รับผิดชอบหากเกิดผลข้างเคียงที่ผิดพลาด”หญิงสาวร่างสูง ขาเรียวยาว ตาคมสวย ผมเป็นลอน ปากสีแดงสด ทรงผู้ดีที่ดำรงตำแหน่งผู้ก่อตั้งบริษัทเกี่ยวกับการนำเข้าทางการแพทย์กำลังทำหน้าตาไม่พึงพอใจในการตัดสินใจของสามีที่เข้ามาบริหารบริษัทร่วมผ่านการอุดหนุนผลิตภัณฑ์ของพรรคพวกของตนเพื่อผลประโยชน์ทางด้านการเงินของตนเองที่หากดีลได้จะได้เงินเข้ากระเป๋าแบบเต็ม ๆ“เอาน่าคุณ แค่วัคซีนเอง โรคโควิดมันก็ยังไม่ร้ายแรง ถ้าเรานำเข้ามาเราจะเป็นเจ้าแรกที่ประชาชนจะเข้ามาใช้เลยนะ”เสียงหนุ่มผู้เป็นสามี ร่างล่ำ ผิวแทน หน้าตาสะอาดสะอ้าน สายตาไม่น่าไว้วางใจ พูดปลอบประโลมภรรยาสุดที่รักของตนด้วยน้ำเสียงออดอ้อนตามนิสัยใจคอของตนอย่างไม่สนใจในผลใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นกับผู้คน“ดิฉันก็เห็นด้วยนะคะ ถ้าเรานำเข้าได้เราจะเป็นเจ้าแรกที่ได้จัดจำหน่ายให้โรงพยาบาล อีกอย่างวัค

เสียงดนตรีบรรเลงผ่อนคลายสายน้ำจากเครื่องฟอกอากาศไหลวนไปมาจนเกิดเสียงไพเราะจับใจ พร้อมส่งกลิ่นอโรม่าหอมฟุ้งตลบอบอวลไปทั่วห้อง วันนี้เป็นวันที่รามจะต้องสอบนวดกับตุลย์หมอนวดเจ้าเสน่ห์ ในเวลาสามโมงเย็นที่กำลังจะมาถึง แต่ขณะนี้ตุลย์กำลังติดลูกค้าคนสำคัญลูกค้าคนนี้มักนัดคิวของตุลย์ไว้กับเจ๊เฟียสเมื่อยามที่ตนต้องการนวดผ่อนคลายอย่างสบายกายสบายใจ ในขณะที่รามกำลังนั่งรอลูกค้าเข้ามาในร้านซึ่งหากไม่มีเขาก็ต้องนั่งรออยู่ดีเพราะในอีกสามสิบนาทีเขาจะต้องมีสอบกับตุลย์ จนกระทั่งเสียงสอบถามจากเจ๊เฟียสดังขึ้นมาว่า“เป็นไงบ้างล่ะนวดมาได้สิบวันแล้ว รู้สึกชินมือหรือยัง”เจ๊เฟียสกล่าวถามราม พร้อมใช้นิ้วมือกวักเรียกตามเสียงพูด ตามจริตคนเป็นเจ๊ประจำร้าน“ก็ชอบครับเจ๊ ผมรู้สึกว่าเวลาได้นวดลูกค้าแล้วมันเพลินดีครับถึงแม้จะมีปวดนิ้วบ้างแอบเกร็งบ้างนิ้วแอบล็อกบ้างในช่วงแรก แต่พอนวดนาน ๆ ไปใช้เทคนิคของพี่ตุลย์ไป วันที่สามที่สี่ก็เริ่มดีขึ้นครับ หลังจากนั้นก็จะเป็นเรื่องของการเรียนรู้การพูดคุยกับลูกค้า การเอาใจลูกค้าที่ผมคิดว่าวัน ๆ นึงเราจะเจอลูกค้าแบบไหนบ้าง ลูกค้าจะมองเรายังไงบ้าง หรือความต้องการเขาเป็นยังไงบ้าง ผ

“มามา มาขึ้นเตียงได้แล้ว”ตุลย์ออกคำสั่งใส่รามอย่างเร่งรัดรามที่ดูยืนงงที่เขาเห็นตุลย์ออกคำสั่งแบบนั้นเขาจึงเกิดความฉงนใจแล้วถามกลับไปในทันที“พี่ตุลย์ครับ สรุปแล้วผมนวดพี่หรือพี่นวดผมครับ”ตุลย์ที่ได้ยินคำถามแบบนั้นก็ทำตัวไม่ถูกเพราะว่าเขาลืมไปว่าในครั้งนี้เขาเป็นคนสอบนวดรามเพราะฉะนั้นตนต้องเป็นคนโดนนวดก่อนถึงจะถูก“เออวะพี่ขอโทษ โทษทีพี่ลืม งั้นเดี๋ยวเราไปเตรียมอะไรมาให้พร้อมแล้วเดี๋ยวพี่นอนรอบนเตียงแล้วกันนะ”“ครับ” รามตอบกลับในทันทีที่ตุลย์กล่าวรับ ใช่ตอนแรกเขาดูไม่เข้าใจกับสิ่งที่ตุลย์กำลังทำ เพราะวันนี้ตามจริงคือตนจะต้องเป็นคนโดนสอบนวด แต่ตั้งแต่เมื่อกี้เริ่มที่ตอนล้างเท้าตุลย์ก็เป็นคนทำเองทั้งหมดและแถมยังบอกให้ตนจำทักษะนี้ไว้ทำตอนที่ตนเองได้รับลูกค้าในห้องนี้ และไหนจะมาในครั้งนี้ที่พี่ตุลย์แลดูจะลืมสิ่งที่จะต้องทำในวันนี้อีก หรือว่าบางทีจิตใจของเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัวกันแน่วะ ความคิดในหัวเกิดขึ้นกับรามซึ่งความคิดพวกนี้มันทำให้เขารู้สึกสงสัยในระหว่างที่เดินไปเตรียมอุปกรณ์ หลังเขาจัดเตรียมเสร็จแล้วรามจึงเดินกลับมาเตียงที่ตุลย์กำลังนั่งอยู่ ก่อนเขาจะสั่งให้ตุลย์ถอดเสื้อผ้าทั้งหมด

กลับมาเหตุการณ์ปัจจุบันท่ามกลางบรรยากาศที่วุ่นวายใจกลางเมืองกลุ่มนักธุรกิจกำลังว้าวุ่นกับข่าวเกี่ยวกับโรคระบาดที่กำลังรั่วไหลเข้ามาในประเทศซึ่งมันทำให้เศรษฐกิจเริ่มที่จะถดถอยระยะแรก ซึ่งโรคนั้นก็คือโรค โควิด-19“คุณคะฉันกังวลจังเลย โรคระบาดที่ตอนแรกเราคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยมันกำลังจะกลายเป็นเรื่องใหญ่แล้วนะคะ ฉันเป็นห่วงผู้คนจัง”พี่สาวของวิสุทธิ์กล่าวถามผู้เป็นสามีของตนด้วยใบหน้าที่มีความกังวลเป็นอย่างมาก“เอาน่าคุณมันก็แค่โรคระบาดเอง เรากันมันได้อยู่แล้วเดี๋ยวรัฐบาลเขาก็สั่งปิดการเข้าออกของคนต่างประเทศเองแหละ แค่นี้ผมคิดว่าก็น่าจะไม่มีอะไรต้องห่วงละมั้ง ส่วนวัคซีนของพวกเราน่ะที่เราสั่งซื้อไว้อาทิตย์หน้าของจะมาส่งแล้วนะคุณ คุณมาดีใจกับผมดีกว่าที่มีคนสั่งจองวัคซีนเราล่วงหน้าต้อง ห้าสิบเจ้าแล้วนะคุณ”“ค่ะ คุณเก่งมากเลยค่ะที่รัก ฉันฝากคุณจัดการด้วยนะคะ”“ครับที่รัก เดี๋ยวผมจะดูแลทุกอย่างให้คุณเอง”แดนพูดด้วยถ้อยคำที่แลดูจริงใจแต่แฝงไปด้วยสายตาที่ไม่น่าไว้วางใจ พร้อมทั้งเดินเข้าไปกอดภรรยาสุดที่รักของตนและหอมไปที่กระหม่อมด้านบนของกานต์อย่างมีเลศนัยณ ห้องเช่าที่สะอาดเรียบร้อยเป็น

กลับมาเหตุการณ์ปัจจุบันท่ามกลางบรรยากาศที่วุ่นวายใจกลางเมืองกลุ่มนักธุรกิจกำลังว้าวุ่นกับข่าวเกี่ยวกับโรคระบาดที่กำลังรั่วไหลเข้ามาในประเทศซึ่งมันทำให้เศรษฐกิจเริ่มที่จะถดถอยระยะแรก ซึ่งโรคนั้นก็คือโรค โควิด-19“คุณคะฉันกังวลจังเลย โรคระบาดที่ตอนแรกเราคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยมันกำลังจะกลายเป็นเรื่องใหญ่แล้วนะคะ ฉันเป็นห่วงผู้คนจัง”พี่สาวของวิสุทธิ์กล่าวถามผู้เป็นสามีของตนด้วยใบหน้าที่มีความกังวลเป็นอย่างมาก“เอาน่าคุณมันก็แค่โรคระบาดเอง เรากันมันได้อยู่แล้วเดี๋ยวรัฐบาลเขาก็สั่งปิดการเข้าออกของคนต่างประเทศเองแหละ แค่นี้ผมคิดว่าก็น่าจะไม่มีอะไรต้องห่วงละมั้ง ส่วนวัคซีนของพวกเราน่ะที่เราสั่งซื้อไว้อาทิตย์หน้าของจะมาส่งแล้วนะคุณ คุณมาดีใจกับผมดีกว่าที่มีคนสั่งจองวัคซีนเราล่วงหน้าต้อง ห้าสิบเจ้าแล้วนะคุณ”“ค่ะ คุณเก่งมากเลยค่ะที่รัก ฉันฝากคุณจัดการด้วยนะคะ”“ครับที่รัก เดี๋ยวผมจะดูแลทุกอย่างให้คุณเอง”แดนพูดด้วยถ้อยคำที่แลดูจริงใจแต่แฝงไปด้วยสายตาที่ไม่น่าไว้วางใจ พร้อมทั้งเดินเข้าไปกอดภรรยาสุดที่รักของตนและหอมไปที่กระหม่อมด้านบนของกานต์อย่างมีเลศนัยณ ห้องเช่าที่สะอาดเรียบร้อยเป็น