สายตาที่ผ้ามัวเริ่มลืมตาขึ้นอย่างเลือนรางร่างแทนมัดกล้ามสีสวยตื่นขึ้นมาในห้องของโรงพยาบาลเอกชนสุดหรูหรา รามกวาดสายตาไปทั่วห้องจากขวาไปซ้ายก่อนจะหันไปเห็นวิสุทธิ์นอนหลับตรงโซฟาด้วยความเหนื่อยล้าในท่านั่งหลับอย่างมีมาดผู้ดีในช่วงเวลาหนึ่งทุ่มของวัน ก่อนรามจะหันมองหลังมือที่ระโยงระยางไปด้วยเข็มน้ำเกลือที่แทงเข้าไปในหลังมือสีแทน ก่อนเขาจะทำหน้าตกใจไปสักพักและขยับตัวจนเสียงเตียงดังเอี๊ยดแอ๊ด จนนั่นทำให้วิสุทธิ์สัมผัสได้ถึงเสียงดังที่มันได้ปลุกให้เขาค่อย ๆ พงกตัวขึ้นมองอย่างสะลึมสะลือ ก่อนจะมองมาที่รามด้วยสีหน้าที่ดูเหนื่อยช้ำแต่ยังหล่ออยู่ ก่อนเขาจะพูดขึ้นมาและลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมเดินเข้ามาหารามด้วยท่าทีที่เป็นห่วงเป็นใยว่า“ตื่นแล้วหรอครับคุณรามเป็นยังไงบ้างครับ ปวดหัวมั้ย”วิสุทธิ์พูดด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง พร้อมเดินเข้ามาจับที่แขนของราม“เกิดอะไรขึ้นครับ ทำไมผมมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้หละ”รามลุกขึ้นด้วยการพยุงจากวิสุทธิ์ โดยที่ไม่ได้ตอบคำถามของวิสุทธิ์แม้แต่น้อย เขาแลดูมึนงงอาจเพราะการฉีดวัคซีนและยาที่หมอได้ฉีดให้เพื่อระงับอาการตัวร้อนของเขาให้เบาลง“คุณหมดสติไปนะครับหลังจากที่เราทะเลาะกัน ร่
Terakhir Diperbarui : 2025-05-12 Baca selengkapnya