All Chapters of Ang Lihim Na Dalaga ng Amo: Chapter 141 - Chapter 150

Hinawakan ni Bellerien ang kamay ni Damien, tinitigan ito nang mariin at may pagmamahal dahil alam niyang galit na galit ang kanyang asawa sa desisyong ginawa niya. Sa totoo lang, hindi ginawa ni Bellerien ang desisyon dahil sa sobrang bait niya at mapagpasensya kaya tinatanggap na lang niya ang hindi magandang pagtrato at hindi makatarungang pagtrato na natatanggap niya mula kay Wendy. Ngunit, maniwala kayo na kapag nakapagdesisyon na si Bellerien, pinag-isipan na niya ang lahat nang mabuti.Binawi ni Damien ang kanyang kamay, talagang galit na galit siya at hindi niya kayang magpanggap na walang nararamdaman. Oo, alam niyang maaaring madismaya ang kanyang asawa sa ginawa niya, ngunit mahalaga rin na malaman ng kanyang asawa na hindi sapat ang pagiging mabait para mabuhay sa mundong ito. Ang mundo ay gumagana nang napakasama, walang sinuman ang ituturing nang mabuti kung tratuhin din natin ang mga tao nang mabuti. Ang nangyayari, kung palagi tayong mabait sa iba, gagamitin lang tayo,

Natahimik si Ana matapos basahin ang mensaheng ipinadala ni Jordan sa kanya. Isang buong buwan na hindi nakita ni Jordan si Nathan dahil sa loob ng isang buong buwan na iyon ay abala talaga si Jordan sa kanyang trabaho. Oo, sinusubukan ng lalaki na bumangon mula sa pagbagsak sa ekonomiya na dulot ng galit ni Damien. Bagama't totoo na hindi sila maaaring magkita nang personal, sa katunayan ay nagtatanong pa rin si Jordan sa pamamagitan ng telepono tungkol sa kalagayan ni Nathan. Lumingon si Ana, tumingin kay Edwin na mahimbing nang natutulog. Tipid na ngumiti si Ana, kinuha ang kumot upang takpan ang dibdib ni Edwin na nakalantad dahil sa ugali ni Damien na palaging inaalis ang kumot na nakadikit sa kanyang dibdib. Bumuntong-hininga si Ana, dahil bukas ay humiling si Jordan na makita si Nathan, kaya't kailangan ni Ana na pagtagpuin ang anak at ama. Kumuha si Ana ng posisyon para ipagpatuloy ang pagtulog matapos mapagtanto na, wala siyang dapat isipin. Kinabukasan ng umaga. "Ngayon

"Madam, sa totoo lang, bago pa kayo ikasal ng iyong asawa, kami ay magkasintahan na. Ngunit, dahil hindi maaaring tanggihan ng aking asawa ang kanyang arranged marriage sa iyo, napilitan siyang pakasalan ka." Sabi ng asawa ni Mr. William nang tuluy-tuloy, kahit na paalis na sana ang ina ni Damien, "Ang aming pagmamahal ay napakalaki kaya hindi namin kayang pigilan ang aming mga sarili at sa huli ay hindi namin matanggihan ang aming mga damdamin na magkasama muli."Ngumiti ang ina ni Damien na may inis sa kanyang mga mata. Sa totoo lang, wala na siyang interes na malaman ang tungkol sa kanilang relasyon, ngunit tila sinasadya ng asawa ni Mr. William na ungkatin ang nakaraan ng ina ni Damien dahil naiinis siya sa sinabi ng ina ni Damien, at sa katotohanan na inagaw ng ina ni Damien ang kanyang asawa noon."Talaga?" Tanong ng ina ni Damien habang nagpapalipat-lipat ang tingin kay Mr. William at sa kanyang asawa, at muling nagsalita, "Kung gayon, bakit nakikita ko lamang ang napakalungkot

"Saan ba talaga tayo pupunta?" Tanong ni Bellerien na hindi na talaga mapigilan ang kanyang pagtataka. Kanina, sinabi ni Damien na gusto niyang isama si Bellerien para makipagkita sa kanyang kaibigan, pero hindi man lang sinabi ni Damien kung saan ang bahay ng kaibigan niya.Ngumiti si Damien, saka hinaplos ang ulo ni Bellerien at nag-focus ulit sa pagmamaneho.Napabuntong-hininga si Bellerien, mukhang kailangan na lang talaga niyang manahimik dahil kahit anong itanong niya, ngingiti lang si Damien at hahaplusin ang ulo niya. Ah, ewan! Kung saan man ang pupuntahan, ayaw na ni Bellerien magtanong.Ilang sandali pa."Baba na tayo, mahal." Sabi ni Damien pagkatapos niyang ihinto ang kotse at iparada sa harap ng isang marangyang bahay.Si Bellerien na natigilan sandali ay pinagmasdan ang malaki at marangyang bahay na iyon at sa huli ay nagpasya na ring bumaba ng kotse dahil siyempre hindi naman siya mananatili sa loob ng kotse, samantalang ang kanyang asawa ay pinagbuksan pa siya ng pinto

Pinahid ni Rea ang kanyang mga luha pagkalabas niya sa bakod ng bahay ni Edwin. Sa totoo lang, ang paraan ng paninitig sa kanya ng ina ni Edwin at ang hindi magandang tono ng pananalita nito nang tanungin siya tungkol kay Lorita ay talagang sumakit sa kanyang puso at nagdulot ng kalungkutan. Lalo na, nang maalala niyang malinaw ang mga sinabi ng ina ni Edwin at paulit-ulit itong naglalaro sa kanyang isipan, hindi niya alam kung makakalimutan pa niya iyon."Pagkatapos mong umalis at hindi nagparamdam sa loob ng maraming taon, paano ka nakabalik nang walang kahihiyan? Huwag mong gamitin si Lorita bilang dahilan para patuloy kang pumunta sa bahay na ito, alam mo na ang pagdating mo ay tiyak na magdudulot ng hindi magandang pakiramdam sa aking anak at manugang, hindi ba?" Tanong ng ina ni Edwin habang nakatitig kay Rea nang may malamig at nagbabantang tingin, at muling nagsalita, "Huwag ka nang pumunta rito, alam kong pinagsisisihan mo ang nangyari at pinagsisisihan mo ang iyong desisyon