All Chapters of Ninong Senator's Contract Marriage : Chapter 91 - Chapter 100

Kinabukasan ay sinamahan siya ni Sen. Javier sa ospital. Humarap sila sa kakilala nitong doctor. Sinabi at ikinuwento nito sa manggagamot ang kaniyang kalagayan. Tiningnan naman siya ng kilalang neurologist kung ano na ang kaniyang health status sa ngayon. Nakita ng doctor kung gaanong napinsala ang kanyang utak sa aksidenteng natamo dalawang taon na ang nakararaan. Matapos ang ilang consultations at ilang procedures. Sinabi ng doctor sa kaniya na may tsansa pang bumalik ang memorya niya ngunit tatagal pa iyon nang mga buwan o ‘di kaya ay taon sapagkat hindi siya agad natingnan noon nang makita siya matapos mangyari ang aksidente. “Mahalaga na natingnan ka sana kaagad noon ng neurologist mo, hija. Napabilis sana ang iyong paggaling. But, don't worry. Even it takes time to heal, fortunately, malaki ang chance na bumalik ang iyong alaala.” Nakahinga siya nang maluwag sa balitang iyon. “Marami pong salamat, doc,” magalang niyang wika. Matapos siya nitong kausapin ay lumabas na s

Isang oras nang nakamulat ang mga mata ni Francesca. Hindi siya mapalagay. Kung anu-anong pumapasok sa utak niya. Kanina niya pang pilit na ipinipikit ang mata upang makatulog na pero hindi siya dinadalaw ng antok. Narinig na lamang niyang bumukas ang pinto. Maaring si Javier na iyon kaya't kaagad niyang ipinikit muli ang kaniyang mga mata. Narinig niya ang paglapag ng kung anong bagay sa side table. Maya-maya ay narinig niyang muling nagsara ang pintuan. Lumabas yatang muli si Javier. Iyon ang pakiwari niya. ‘Marami siyang itinago sa akin, na ayaw niyang malaman ko..’ Kaagad siyang bumalikwas ng bangon. Itinuko niya sa mga tuhod ang kaniyang magkabilang siko at napasabunot na lamang sa kaniyang buhok. Nakayuko siya habang laman ng isipan ang mga pangyayari kanina. Gulung-gulo pa rin ang kaniyang isipan. Andaming nangyari sa araw na iyon. Maraming bagay ang hindi niya maintindihan na patuloy niyang ikinalilito. Sumasakit lalo ang kaniyang ulo sa tuwing iniisip ang mga bagay na

“Mommy, bakit hindi natin kasama si dad? Are we gonna leave him?” tanong nito habang hawak-hawak ang paborito nitong teddy bear. Huminto siya sa pagsisilid ng gamit sa maleta.“Busy si daddy anak. Pero, susunod rin iyon kaagad. Mauuna lang tayo. Hindi ka ba excited na makita ang mga favorite cartoon characters mo sa movie?”“Of course, I am. But–” Naluluha siyang hinalikan ito sa ulo. Ayaw man niyang gawin pero kinakailangan. Hindi sila pwedeng magsama ni Javier. Kahit pa napatunayan niyang wala itong kasalanan sa pagkamatay ng kaniyang kapatid at ina sa aksidente. Mas pipiliin niya pa ring lumayo na lamang rito. Hindi dahil sa bagay na iyon kundi dahil ninong niya ito. Mahirap ipaliwanag pero hindi lang naman para sa kaniya ang kaniyang gagawin kundi para sa kanilang dalawa. Para sa kaligtasan nilang dalawa ng kaniyang anak. Lalo na ngayon na nalaman niyang hindi niya tunay na ama ang malupit na si Dionisio. Ang mga pangyayari noong isang araw, napakahirap tanggapin. Ayaw niyang m

Hindi na mapalagay si Francesca. Sabik na siyang makasakay ng barko at makaalis. Inihatid sila ng binabae niyang tiyuhin sa port. Sa wakas ay matutuloy na ang pagnanais niyang makaalis ng bansa. ‘I’m sorry, anak. This is for our own good,’ bulong niya sa isipan nang titigan at halikan sa pisngi ang natutulog niyang anak. “Mag-iingat ka, Francesca..” sambit nito nang hawakan siya sa braso at haplusin ang buhok ng kaniyang anak. “Maraming salamat ulit, tita..” Tumango ito. “Mami-miss uli kita, pamangkin ko.. lalo na ang iyong bibong anak na si Lewis..” Napangiti siya. “Ano ba ‘yan, naluluha tuloy ako. Sige na, mag-iingat kayo ha. Tawagan mo ako kapag nakarating na kayo sa destinasyon n'yo,” wika nito. “Opo,” tugon niya nang tatalikuran na niya ito para sumakay. Karga-karga niya ang natutulog niyang anak. Sumunod sa kaniya ang kapitan ng barko matapos makipag-usap sa kaniyang tiyuhin. Ito ang nagdala ng kaniyang maleta. Inihatid sila nito sa isang pribado, malinis, maayos

Nataranta na ang lahat, ang iba ay tumalon na sa tubig. Ang iba naman ay humingi ng saklolo. Nakabibingi ang pinaghalong ingay ng mga tao at tunog ng barko sa paligid. Natulala siya. Hindi mawari ni Francesca kung ano ang dapat niyang gawin. Tanging yakap-yakap pa rin ang anak na umiiyak na dahil sa takot. Hindi na niya makita si Javier mula nang lumabas ito ng silid. Ramdam niya ang kabang hindi niya maipaliwanag. Nangingilid ang kaniyang luha nang tingnan ang kaniyang anak. Hinawakan niya ito sa magkabilang pisngi. “Anak, Lewis, huwag kang matakot. Mommy's here. Hindi papayag si mommy na masaktan ka.” Hinalikan niya ito sa pisngi. Kailangang mailigtas ang kaniyang anak. Luminga-linga siya sa paligid. Nararamdaman na ni Francesca na unti-unti nang tumataob ang barko. “Javier!” sigaw niya sa pangalan ng senador habang mahigpit na yakap si Lewis. Hanggang sa tuluyan nang tumiwarik ang barko. Bigat na pagbagsak sa tubig ang tanging huling naramdaman ni Francesca bago siya tuluya