Semua Bab Ninong Senator's Contract Marriage : Bab 101 - Bab 110

Ang mga nangungusap nitong mga mata. Ang mga iyon ang naging dahilan kung bakit hanggang ngayon hirap siyang aminin sa sarili kung gaano ito kahalaga sa kaniya. Kung gaanong lihim niyang minamahal ang senador sa kabila ng lahat ngunit natatakot siya. “I'm sorry, Francesca hindi kita nasagip sa pagkakalunod mo. Si Lewis lang ang nagawa kong isalba. Hindi na agad kita nakita matapos lumubog ng barko.” Napayuko ito. Napatingin siya sa alon na humahampas sa buhangin.“Sabihin mo sa ‘kin, paano mo nalaman na sakay kami ng barkong iyon?” tanong niya nang sumulyap rito.‘Siguro kung wala si Javier.. hindi ko na alam kung ano ang mangyayari sa amin ng anak ko..’ pigil ang luha na bulong niya sa sarili. Tumitig ito sa kaniyang mga mata. “There's a lot of ways, Francesca. And that's the simplest way. Nang malaman ko na umalis ka at isinama mo si Lewis. Hindi na ako napalagay. Bawat segundo ay mahalaga. Bawat oras ay ginto. Lahat ginawa ko, malaman ko lang ang kinaroroonan ninyo. Mahanap ko

Nasa balkonahe si Francesca at nagpapahangin. Tinatanaw at pinakikiramdaman ang maaliwalas na panahon at kapaligiran. Muli siyang nagbalik sa mansion na dapat ay limot na niya ngayon. Humugot siya nang malalim na hininga. Talagang hindi niya matakas-takasan ang kapalaran. Maya-maya'y tanaw na ni Francesca mula sa balkonahe ang sasakyan ni Danica na patungong garahe. Muli ay nanumbalik sa kaniyang alaala ang masasayang araw nila noon bago pa man magbago ang lahat sa pagitan nila. Naalala niya kung paano siya nito damayan sa mga panahong kailangang-kailangan niya ng masasandalan. Gaya noong mawala sa buhay niya ang kaniyang ina at kapatid. Maging ang panahong wala sa tabi niya si Javier. Tanging si Danica lang ang kasama niya noong iluwal niya si Lewis. She cherished all that memories na muling naibalik sa kaniya matapos nang mahigit dalawang taong pagkaka-amnesia. Sayang lang sapagkat hindi ito nabigyan ng halaga ng dati niyang kaibigan. Oo, para sa kaniya dating kaibigan na lamang

Matapos lapitan at pagmasdan ng señora ang anak na senador. Muli itong tumingin nang masama sa kaniya. Hindi niya alam kung bakit, dahil ba– siya ang sinisisi nito sa nangyari kay Javier? “Ikaw, ikaw ang dahilan kung bakit laging nasa bingit ang buhay ng anak ko,” mariin nitong wika na siyang ikinaatras niya mula sa kinatatayuan. Bumaling naman sa gawi niya si Ariella. “Umuwi ka muna, Francesca.” Naiintindihan niya ito. Nais lang ng ate ni Javier na mamagitan sa kanila ng señora. Ayaw nito na magkagulo sa pagitan nila kaya't pinauuwi siya nito dahil kilala nito ang ina lalo na kapag galit sa tao. Naglakas-loob siya habang naluluhang nagsaad, “Hindi, dito lang ako. Gusto kong makita ako ni Javier kapag nagising na siya.” Hindi umimik si Ariella. Sa halip, ang ina nito ang sumagot. “Ang kapal rin ng pagmumukha mo. Napakatigas ng ulo mo, alam mo ba ‘yon?” Napalunok siya at napayuko. ‘Matigas na ang ulo kung matigas. Makapal na ang mukha kung makapal, pero mananatili ako sa tab

Tulala si Francesca habang nakatingin sa kawalan. Malalim ang iniisip. Kung kailan may lakas loob na siyang ipaglaban ang pag-iibigan nila ni Javier. Saka lamang nangyari ang mga bagay na hindi niya inaasahan. Ipinangako pa naman nito na tutulungan siya ng senador na mahanap ang tunay niyang ama. Paano pa mangyayari iyon kung gayong ni hindi man lang ito makaalala? Kailangan niyang maghintay at lalong habaan ang kaniyang pasensya. Pumasok sa isipan niya na malapit na nga pala ang birthday ni Javier. Bukas na. Sinadya pang bumalik ng bansa nina Ariella at señora para sa celebration ng 48th birthday ng senador. Kaya lang hindi nila akalain na madidisgrasya ito bago pa man ang gaganaping party sa kaarawan ng senador. Timing pang nangyari sa araw rin ng flight ng ina nito at kapatid. 'Talagang ang buhay ng tao ay maiksi na dapat na pagkaingatan..' bulong niya. Mabigat ang kaniyang pakiramdam. Namamanhid ang buo niyang katawan at naninikip ang kaniyang dibdib. Pilit niyang iniintind

Sa mga oras na iyon, tanging alak lang ang naiisip ni Francesca na makatutulong sa kaniya na pagaanin ang kaniyang loob. Hanggang sa unti-unti na siyang nakaramdam ng pagkahilo. Muli siyang ngumiti at tumayo.“Ano ka ba, Francesca ang hina mo pala e. Alak lang talo ka na.. kaya ka nila minamaliit, e..” mahinang bulong niya sa sarili habang pagewang-gewang na ang lakad. Pakiramdam niya ay lumulutang na siya. “Marami pang drinks sa baba, kulang na kulang pa iyan.. ipakita mo na kaya mo, matapang ka hindi ba?” Pagkawika’y unti-unti nang tumulo ang kaniyang mga luha. Sa wakas ay nakita niya ang pababang hagdanan na tila lumulutang rin sa kaniyang paningin na parang nagiging dalawa pa. Bitbit niya ang walang laman na bote ng alak. Napahawak siya sa lalaking humawak sa kaniya nang mahigpit.“Lasing ka na, ihahatid na kita sa kwarto mo,” ang baritonong boses nito ay tila isang musika na nakahahalina.“No, pupunta pa ‘ko sa bar.. I need more drinks. Tumabi ka.”“Tss.. Lasing ka na nga, i