Todos os capítulos de Ninong Senator's Contract Marriage : Capítulo 111 - Capítulo 120

Bumungad sa kaniya ang nakangiting mukha ni Danica. Nakaupo ito sa dining katabi ni Ariella. She smirked. Wala siyang pakialam kung ano ang ipagmalaki nito sa harap niya. “Good morning, hijo mukhang napasarap ang paglabas mo kasama ng mga kaibigan mo, a.” Lumingon siya kay Javier. Nagkatinginan silang dalawa bago ito muling tumingin sa ina. “Yeah, and I really had a great time..” Napalunok siya nang muling sumulyap sa kaniya si Javier. Itinuon na lamang niya ang kaniyang paningin sa pagkain sa mesa. Tinapunan niya ng tingin si Danica na tila ba nababasa ang gestures nila ng senador. Nakita niya kung paanong naningkit ang mga mata nito. Lihim siyang napangiti. ‘Magtiis ka, ginusto mo ‘yan, e..’ saad niya kay Danica sa isipan. “Ah, tita, I mean, mama.. sure na po ba na sa susunod na buwan na ang kasal naming dalawa ni Javier? Can we do it next week? Excited na kasi akong maikasal sa anak ninyo..” Lahat ay napatingin kay Danica. Maging siya ay hindi makapaniwala sa pagigin

Nakaramdam siya ng kaunting kahihiyan sa mga taong nakatingin sa kanila ngayon nang lingunin niya ang mga ito. Nang muli siyang tumingin kay Javier upang magsalita ay nanlaki na lamang ang kaniyang mga mata. Nang biglaang lumapat na sa kaniyang mga labi ang malambot at mainit-init rin nitong mga labi na tila kumuryente sa buo niyang pagkatao. Matapos niyon ay mapanlarong ngumisi lamang ang senador. Hindi siya nakaimik. Ramdam pa rin ang lambot ng mga labi nito. Hindi siya nakapaghanda sa bagay na iyon. Ni hindi niya inaasahan na totohanin nga ng senador ang sinabi nito kanina na akala niya'y isa lamang biro. Hindi siya halos makapaniwala na gagawin nito iyon sa harap pa talaga ng mga tao. Although mga designer at wedding planner lang iyon, kaya lang ibang tao pa rin. Hindi na siya nakapalag pa sa ginawa ng senador. Napakalaking pagkakamali iyon na alam niyang pag-iinitan siyang lalo ng dalawa. Napakagat na lamang siya sa labi sa ikinilos nito. Habang si Javier naman ay tila proud pa

“Sige na, tama na. Alam ko na ngayon kung sino talaga ang may kasalanan. Nakita ko rin sa CCTV footage. I'm sorry that I judge you, promise hindi na mauulit.” Ang pagsiil muli nito ng halik sa kaniya ang nagpagaan ng kaniyang kalooban. “Basta ba’t mag-promise ka sa ‘kin na anumang mangyari hindi ka na magbabalak muli na lumayas pa..” “Kailangan ko pa bang mag-promise, paano kung–” Muli siya nitong hinalikan. “Sige magsalita ka pa, anong gusto mo, isang round ulit?” Napalunok na lamang siya at nanahimik habang nakahalukipkip sa tabi ng senador. "Nagpaluto ako kay Manang, sabi ko ihatid niya rito kapag tumawag na ‘ko. Magbihis ka na at nang makakain na." Kinilig siya ng kaunti sa sinseridad at pagiging maalaga nito. Nagtungo naman siya kaagad sa banyo. Paglabas niya ay nakabihis na si Javier at nakahanda na rin ang pagkain sa tray. Nakangiti siyang lumapit rito. Napatakbo siya ulit sa may lababo sa banyo nang maamoy niya ang hindi kanais-nais na amoy na nagpabaligtad ng ka

Hindi siya nakaimik. Tanging si Javier lang ang naglakas-loob na kunut-noong kumausap rito, “Ano pa’ng ginagawa mo rito sa mansion, Danica? Kinausap ko na ang mga magulang mo kahapon, a.” Pasimple itong lumapit sa kanila. “Oopps.. baka nakakalimutan n'yo na ninang ako ni Lewis. I have the right na bisitahin at kamustahin ang inaanak ko. Just like what you're doing with Francesca, my dear Javier..” mapanuksong saad nito nang lumapit pang lalo kay Javier at i-stroke nito ng daliri ang dibdib ng senador, dahilan para bahagya itong maitulak ng lalaki. Hindi ito natinag, sa halip mas naglakas loob pang yakapin ang ninong niya. Nagulat na lamang si Francesca sa ginawa ng dati niyang kaibigang si Danica. Hindi siya nakakibo. Kahit anong tulak ni Javier ay mas humigpit lamang lalo ang pagkakayakap nito sa senador. “Javier, please.. iparamdam mo rin sa ‘kin ang pagmamahal na gaya ng binibigay mo kay Francesca. Itigil mo na ang kabaliwan mo sa inaanak mo. Alam naman natin pareho na baw

Pinasadahan niya ito ng tingin. Nag-iba ang aura ng mukha nito. Hindi na kasing taray ng tingin gaya nung una. Humugot siya nang malalim na hininga bago nilapitan ang matanda. Hindi niya ito binati at hinintay lamang na ito ang unang magsalita. Sa wari niya’y nag-aatubili pa itong magsalita pero sa huli bumuka rin naman ang bibig. Hahawakan sana siya nito sa kamay nang mabilis niya itong iiwas. Kunwari siyang napakamot ng daliri sa pisngi.“Francesca,” mababa, mahina, puno ng malasakit at pakikiusap ang boses nito, malayo sa nakasanayan niyang marinig. “Sana, mapatawad mo ‘ko. Alam mo naman kung bakit ako naging ganoon kasama sa iyo. Pero, pinagsisisihan ko na ang lahat ng maling nagawa ko sa ‘yo at sa apo ko. Hindi ko alam na buntis ka nang mga araw na iyon. Pinilit ko pa na ibang babae ang mahalin at pakasalan ng anak ko. Nang mga araw na iyon, nasasaktan ako bilang ina dahil pakiramdam ko hindi ko napalaking maayos si Javier. Dahil gumagawa siya ng mga bagay na kahit alam niyang