All Chapters of ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+): Chapter 41 - Chapter 50

บทที่ 1.1 แม่เลี้ยงใจร้าย"โธ่เว้ย เสียอีกแล้ว ทำไมมันถึงมีแต่เสียกับเสียแบบนี้ น่าหงุดหงิดชะมัด จะไปหาเงินทำทุนมาจากที่ไหนดีล่ะ!"อรอนงค์เดินออกมาจากบ่อนด้วยความหงุดหงิด เมื่ออุตส่าห์เอาเงินค่าน้ำค่าไฟทั้งหมดของมธุรามาเล่นไพ่ ตั้งใจว่าจะเอามาทำทุนต่อยอดแต่สุดท้ายกลับเสียจนหมดอรอนงค์ติดการพนันอย่างหนัก ตั้งแต่สามีเสียไปก็เริ่มเล่นเยอะขึ้นทำเอาต้องขายสมบัติบางส่วนที่มีในบ้านเพื่อหาเงินมาเข้าบ่อน ทว่าเมื่อไม่มีของอะไรให้ขายแล้ว หล่อนก็เริ่มหันไปหากู้นอกระบบมาแทนตึก...ตึก...ตึกชายชุดดำหน้าตาน่ากลัวปรากฏขึ้นขวางหน้าทางเดินของอรอนงค์เอาไว้ คนถูกดักรอชะงัก เงยหน้ามองคนตัวโตกว่าด้วยความสงสัย"มาขวางทางฉันทำไม ถอยไปสิ""ผมคงจะถอยให้ไม่ได้ พ่อเลี้ยงสั่งให้ผมมาเชิญตัวคุณไปพบ คุณลูกหนี้เบอร์หนึ่ง"ปณิธาน คนสนิทและมือขวาที่พ่อเลี้ยงไว้ใจมากกว่าใครเอ่ยขึ้น น้ำเสียงเย็นเยียบของเขาทำเอาอรอนงค์ขนลุกซู่"พะ...พ่อเลี้ยงอย่างนั้นหรือ ช่วยบอกพ่อเลี้ยงได้มั้ยคะ ว่าฉันจะหามาคืนให้อย่างแน่นอน สิ้นเดือน! สิ้นเดือนนี้ฉันจะคืนเงินให้ ได้โปรดเถอะนะคะ"เธอพนมมือไหว้อ้อนวอนขอร้องให้พวกมันปล่อยเธอไป ด้วยเคยได้ย

บทที่ 2.1 ดูตัววันต่อมาอรอนงค์ก็ยังคงนอนซมลุกไม่ไหวอยู่บนเตียง เดือดร้อนหญิงสาวต้องตามไปดูแลด้วยอรอุมายังไม่กลับบ้านตั้งแต่เมื่อคืน ร้อยวันพันปีไม่เคยจะเห็นแม่เลี้ยงไม่สบายมาก่อน มธุราโทรลางานกับทางหัวหน้าเพื่ออยู่ดูแล้วอีกฝ่ายคนตัวเล็กต้มข้าวต้มมาเสิร์ฟถึงห้อง“แม่ลุกขึ้นกินข้าวต้มก่อนนะคะ จะได้กินยา”“แค่กๆ”แม่เลี้ยงใจร้ายแสร้งทำเป็นไอเหมือนคนกำลังจะขาดใจตาย ริมฝีปากที่โบกลิปสติกสีนู้ด ไหนจะใบหน้าที่แต่งแต้มเต็มที่กะให้ขาวซีดยิ่งกว่าไข่ต้ม มธุราประคองเธอขึ้นมานั่ง“แม่หน้าซีดมากเลยนะคะ ไปโรงพยาบาลดีมั้ย”“ไม่เป็นไร นอนพักเฉย ๆ สักวันเดี๋ยวก็ดีขึ้น แต่ว่า...”อรอนงค์ทำหน้าเครียด คิ้วขมวดเข้าหากันยุ่งจนหญิงสาวต้องออกปากถาม“แต่ว่าอะไรคะ”“จริง ๆ วันนี้ฉันมีนัดสำคัญกับผู้ใหญ่คนหนึ่งเอาไว้ เป็นนัดที่ต้องไปพบให้ได้ด้วย แต่ดูสภาพฉันสิ ฉันจะไปไหวได้อย่างไรกัน จะให้ผิดนัดก็ไม่ได้ด้วย”หล่อนตอบเสียงแหบเสียงแห้งเหมือนคนขาดน้ำมาหลายวัน ซ้ำยังทำท่าจะลุกไปให้ได้เพื่อแสดงให้หญิงสาวเห็นว่านัดนี้สำคัญมากขนาดไหน“แม่อย่าลุกสิคะ เดี๋ยวก็เป็นลมไปอีกหรอก”“แต่ฉันต้องไปตามนัด ไม่ไปไม่ได้”อรอนงค์ยังค

บทที่ 3.1 เดตแรก“ใช่ค่ะ ฉันเป็นลูกสาวของคุณอรอนงค์ แล้วคุณคือ...?”“ฐากูร สั่งอะไรกินหรือยัง”เขาเลื่อนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามหล่อนแล้วนั่งลงโดยไม่ได้มีคำทักทายอย่างอื่น ทำไมแขกของแม่เลี้ยงถึงดูน่ากลัวแบบนี้นะ เอาแค่สายตาดุดันนั่นก็เหมือนจะมองคนออกได้อย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว“ยังค่ะ ฉันคิดว่าควรรอให้คุณมาแล้วค่อยสั่ง...”“ขอเมนูด้วย”เขาไม่รอให้มธุราพูดจบด้วยซ้ำ อีกฝ่ายก็พูดแทรกขึ้นพร้อมยกมือเรียกพนักงานให้มารับออเดอร์ รู้สึกได้เลยว่าบรรยากาศรอบตัวผู้ชายคนนี้มันอึมครึมชอบกล แม้แต่แขกในร้านก่อนหน้านี้ยังทยอยกันออกไปเลย ทั้งที่ก่อนหน้าชายหนุ่มจะมา ทุกคนก็ดูแฮปปี้ดีแท้ ๆ“ระ...รับอะไรดีคะ”“สเต๊กแกะหนึ่ง เธอล่ะ ?”ฐากูรตอบโดยไม่มองเมนูที่พนักงานส่งให้ด้วยซ้ำ แล้วแบบนี้จะขอมาเพื่ออะไรกันนะ หญิงสาวได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจแล้วเปิดเมนูออกดูรายการอาหาร“เอ่อ...ฉันขอเป็น...”คนตัวเล็กลังเล ดูจากค่าอาหารแล้วทำเอาอยากจะสั่งแค่ข้าวไข่เจียวเลย“สักครู่นะคะ”เธอหันไปมองพนักงานแล้วหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาเปิดออกดู ในหัวคำนวณอย่างรวดเร็วว่าจะสามารถสั่งอะไรจากร้านนี้ทานได้บ้าง การกระทำของหล่อนทำเอาคนตัวสูงขมว

บทที่ 4.1 ถูกจับคู่พอกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้าน แม้ว่าฐากูรจะอาสาไปส่งแต่หล่อนก็ปฏิเสธแล้วนั่งรถสองแถวกลับมาเอง แค่ให้เขาเลี้ยงข้าวก็เกรงใจจะแย่ อย่าให้ถึงขั้นต้องมาส่งกันถึงที่เลย เมื่อกลับมาถึงก็เดินเข้าข้างในตามปกติ เจอแม่เลี้ยงและอรอุมากำลังนั่งดูโทรทัศน์กันอย่างสนุกสนาน“แม่หายไข้แล้วเหรอคะ”เธอถามอย่างแปลกใจ เพิ่งจะบ่ายกว่า ๆ เท่านั้นเอง นึกว่ากลับมาถึงจะต้องทำข้าวต้มให้กินและป้อนยาต่อเสียอีก“ดีขึ้นแล้วน่ะ ว่าแต่ทางแกล่ะเป็นไง พ่อเลี้ยงเขาดูสนใจแกมั้ย”“พ่อเลี้ยง?”หญิงสาวทวนคำ ท่าทีของอรอนงค์ที่มีต่อเธอดูเปลี่ยนไปจากเมื่อเช้าราวกับคนละคน“แม่หมายถึงคุณฐากูรเหรอคะ”“ใช่ ๆ เขาเป็นไงบ้าง ดูดีเลยใช่มั้ยล่ะ”“ก็ดูดีค่ะ ดูเด็กกว่าที่คิดด้วย ไหนแม่บอกว่าเป็นผู้ใหญ่ที่แม่เคารพ แต่เขาดูเด็กกว่าแม่มากเลยนะคะ”เธออดถามเรื่องนี้ไม่ได้ด้วยยังคาใจ“ก็เขามีฐานะร่ำรวย อิทธิพลของเขากว้างใหญ่ไปทั้งจังหวัดเชียวนะ กิจการในครอบครองมีจนเอานิ้วเราสามคนมานับก็ยังไม่หมด ใครได้แต่งงานด้วยคงสบายไปทั้งชาติ”“แล้วไงคะ แม่มีนัดกับเขาไม่ใช่เหรอ หรือแม่จะแต่งงานใหม่?”ความคิดของเธอเรียกฝ่ามือจากอรอนงค

บทที่ 5.1 ไม่มีทางเลือกกว่าอาหารมื้อที่แสนอึดอัดนี้จะจบลง ฐากูรต้องพยายามข่มอารมณ์ตนเองเป็นอย่างมากเมื่อวิเวียนเอาแต่ออดอ้อนมารดาของเขา การกระทำของเธอจะทำให้ผู้เป็นแม่อยากจับคู่ให้ชายหนุ่มและหล่อนอีกครั้ง"ทิมไปส่งน้องหน่อยสิลูก มืดค่ำขนาดนี้แล้วจะให้กลับบ้านคนเดียวก็อันตรายนะ"ฐิติมาเปิดประเด็นเมื่อเดินมาส่งลูกชายขึ้นรถที่หน้าบ้าน"ตอนมาเธอก็มาเองได้ ตอนกลับก็ควรจะกลับเองได้สิครับ ผมมีธุระต้องรีบไปต่อ ขอตัวแล้วกัน สวัสดีครับคุณแม่"พ่อเลี้ยงตัดบท ไม่แยแสหรือสนใจอะไรในตัววิเวียนทั้งสิ้น ปณิธานรีบตรงเข้ามาเปิดประตูรถให้กับเจ้านาย"เดี๋ยวสิตาทิม แล้วน้องล่ะ ตาทิม!""ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแม่ หนูกลับเองได้ค่ะ พี่ทิมคงยังโกรธหนูอยู่ ไว้หนูจะหาทางปรับความเข้าใจกับเขาเองนะคะ"วิเวียนห้ามมารดาไว้ เธอไม่คิดว่าการใช้วิธีให้อีกฝ่ายถูกบังคับจากผู้เป็นแม่จะได้ผลพ่อเลี้ยงไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้น ออกคำสั่งให้ปณิธานขับรถไปทันที จนเมื่อออกจากตัวบ้านมาได้เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาอรอนงค์ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าตอนนี้มารดากำลังคิดอะไรอยู่ และแน่นอนว่าชายหนุ่มต้องการตัดไฟตั้งแต่ต้นลม ฐากูรไม่ต้องการจะมีความ