All Chapters of ทวงรักนายหัว LoveSick (NC25+): Chapter 61 - Chapter 70

บทที่ 10.1 ลูกสะใภ้ไม่อยากเชื่อว่าทั้งหมดนี้จะเป็นเรื่องจริง!หญิงสาวมองแผ่นกระดาษธรรมดา ๆ ในมือด้วยสายตาเหลือเชื่อ มันอาจดูเป็นแค่กระดาษ ทว่าความจริงมันคือทะเบียนสมรส!หลังพาเธอซื้อเสื้อผ้าเสร็จ เขาก็พาหล่อนไปยังร้านขายเครื่องประดับพร้อมซื้อแหวนเพชร แหวนคู่ให้ใส่ที่นิ้วนางข้างซ้าย แน่นอนว่าตัวพ่อเลี้ยงเองก็ใส่ด้วย ก่อนจะพาเธอมาอำเภอเพื่อเซ็นชื่อลงในใบทะเบียนตอนนี้เธอกับเขากลายเป็นสามีภรรยาอย่างแท้จริง!‘หลังครบหนึ่งปี ฉันจะทำเรื่องหย่าให้ เธอจะได้เงินเพิ่มมากพอที่จะเอาไปสร้างตัวได้โดยไม่ต้องลำบากอีก ถือเสียว่าเป็นคำขอบคุณจากฉันที่เธอยอมจดทะเบียนด้วย’นั่นคือสิ่งที่ฐากูรบอกเอาไว้ มธุราไม่คิดว่าชาตินี้ตนเองจะได้มีคนรักหรือแต่งงานอยู่แล้ว จึงไม่ได้ซีเรียสเรื่องการจดทะเบียนหรือการมีประวัติหย่าร้างมากนัก ด้วยยุคสมัยเองก็เปลี่ยนไปด้วย ตัวเลขที่อีกฝ่ายเสนอให้หากแผนการสิ้นสุดลงก็น่าสนใจเกินกว่าจะปฏิเสธเพียงแต่หล่อนมีเรื่องกังวลอยู่อย่างเดียวเท่านั้น..นั่นก็คือระหว่างทางจะทำอย่างไรไม่ให้เผลอใจไปคิดอะไรเกินเลยกับพ่อเลี้ยงเข้าจริง ๆ แค่ไม่กี่วันที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน หล่อนก็รู้สึกเหมือนก

บทที่ 11.1 เป็นของพี่ กุกกักๆมธุราออกมาค้นหาอะไรกินในตู้เย็นยามดึก ด้วยหิวจนทนไม่ไหว เพราะมื้อเย็นที่นัดกับมารดาของฐากูรไม่มีใครแตะอะไรกินแม้แต่คำเดียวเธอเลยพลอยไม่ได้กินอะไรไปด้วย พอกลับมาถึงบ้าน พ่อเลี้ยงก็รีบขึ้นห้องอาบน้ำ นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียง ส่วนหญิงสาวทนความหิวไม่ไหว เลยตัดสินใจลงมาที่ห้องครัวเมื่อเปิดตู้เย็นออกก็ค้นพบกับสวรรค์ มีของกินมากมายอยู่ในนั้น แต่ที่เด่นสะดุดตาที่สุดเห็นทีจะเป็นเค้ก มธุราตักแบ่งใส่จานมานั่งกินพร้อมเอาเหยือกน้ำผลไม้สีชมพูสวยมาดื่มคู่ด้วย อันที่จริงหญิงสาวเป็นคนชอบกินของหวานมาก ทุก ๆ เดือนจะเจียดเงินจากการทำงานอย่างหนักซื้อกินเดือนละครั้งพอให้หายอยาก ทว่าตั้งแต่มาอยู่ที่นี่......คนตัวเล็กก็ได้กินขนมทุกวันไม่เคยขาด!“อร่อยจัง”กินไปก็มีความสุขไป เทน้ำผลไม้ลงแก้วแล้วยกดื่มทีเดียวจนหมด รสชาติความหวานแอบติดขมปลายลิ้นสร้างความประหลาดใจให้ไม่น้อยจนต้องหยิบเหยือกขึ้นมาเพ่งดูน้ำอะไรกันนะ...มธุราลงมือกินต่อจนหมดแล้วจัดการเอาจานกับเหยือกเปล่าไปล้าง น้ำผลไม้อร่อยเสียจนเธอกินไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว หญิงสาวตรงกลับมาที่ห้อง ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า หล่อนรู้

บทที่ 12.1 พี่กลับมาแล้ว NC“อ๊ะ”หญิงสาวร้องเสียงหลงด้วยความตกใจเมื่อถูกดึงรั้งตัวให้เข้าหา ก่อนจะถูกจัดท่าจัดทางให้อยู่ในสภาพกำลังนั่งคร่อมอยู่บนใบหน้าของเขา! กางเกงชั้นในตัวจิ๋วถูกถอดออกไปตอนไหนก็ไม่รู้ หล่อนรับรู้เพียงลิ้นสากที่เริ่มชอนไชเข้ามายังส่วนลึกที่สุดของร่างกาย“พะ...พี่ทิมคะ อ๊ะ...อ๊า...”ความกระสันแล่นขึ้นใหม่อีกระลอก ลิ้นยาวเลียขึ้นลงช้า ๆ กวาดชิมน้ำหวานทุกหยาดหยดอย่างไม่นึกรังเกียจ มือสากด้านล่างเริ่มชักรูดแท่งเอ็นใหญ่โตของตัวเองช้า ๆ ตามจังหวะความเสียว นิ้วโป้งบดคลึงที่ส่วนหัวย้ำ ๆ พร้อมปลายลิ้นที่เลียวนรอบเกสรสีสวยมธุราเสียวจนกลั้นเสียงเอาไว้ไม่อยู่ เธอครางกระเส่าออกมาอย่างไม่ขาดสาย ใบหน้าสวยแอ่นเชิดไปทางด้านหลัง สองเท้าจิกเกร็งแน่น เอวเล็กส่ายร่อนบดเบียด ร่างกายของหล่อนรู้สึกดีเกินไปแล้ว เป็นครั้งแรกที่รู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยอยู่บนฟ้าขนาดนี้“อ๊า…พี่ทิม ดี...ดีมากเลยค่ะ อ๊า...”เมื่อได้ยินอย่างนั้น ชายหนุ่มก็ยกยิ้มมุมปาก ก่อนสอดลิ้นเข้าไปยังร่องสวาทที่ปิดสนิทในตอนแรก“อ๊า!”ช่องทางตอดรัดสิ่งแปลกปลอมทันทีที่เข้ามา ขนาดลิ้นยังแน่นขนาดนี้ แล้วถ้าเป็นเจ้าโลกของเขา มั

บทที่ 13.1 อดเปรี้ยวไว้กินหวานวิเวียนยังไม่ยอมแพ้ ยิ่งได้มารดาของชายหนุ่มให้ท้ายคอยสนับสนุนก็ยิ่งได้ใจบุกมาหาเขาถึงคฤหาสน์แม้จะไม่ได้รับเชิญก็ตาม แต่ครั้งนี้ทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม เพราะมธุราได้รู้เรื่องทุกอย่างเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้จากปากพ่อเลี้ยงเองหมดแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องที่ถูกบอกเลิก รวมถึงเหตุผลแท้จริงของผู้หญิงคนนี้ทว่าเพื่อเห็นแก่หน้าของฐากูรและมารดาของเขา หญิงสาวจำเป็นต้องให้เกียรติและต้อนรับวิเวียน เธอยกน้ำกับขนมมาเสิร์ฟให้ที่ห้องรับแขกแล้วนั่งเป็นเพื่อน ระหว่างรอชายหนุ่มที่กำลังจะกลับจากทำงาน“ที่นี่ยังเหมือนเดิมเลยนะคะ แม้แต่โซฟาตัวนี้ที่ไปเลือกซื้อกับฉันก็ยังอยู่เหมือนเดิม”วิเวียนพูดขึ้น พยายามหยิบยกเรื่องเก่า ๆ มาพูด ด้วยหวังจะให้คนฟังเข้าใจผิดและยอมแพ้เรื่องของฐากูร“คงเพราะไม่ค่อยได้ใช้งาน ของมันยังไม่พังก็เลยไม่จำเป็นต้องซื้อใหม่ แต่อันที่จริงฉันก็เริ่มคิดว่ามันเก่าแล้วนะคะ สมควรแก่การถูกทิ้ง เอ่อ...หมายถึงเอาไปทิ้ง แล้วเปลี่ยนเป็นของใหม่เข้ามาแทนน่ะค่ะ สงสัยวันหยุดนี้คงต้องชวนพี่ทิมไปเลือกซื้อเฟอร์นิเจอร์ใหม่เข้าบ้านเสียแล้ว”วิเวียนกำมือแน่นด้วยความเคียดแค้น แค่ฟังก็

บทที่ 14.1 เมียของฉันเป็นครั้งแรกที่มธุราได้มาเยือนบริษัทของพ่อเลี้ยง นอกจากอุตสาหกรรมองุ่นแปรรูปส่งออกแล้ว ยังมีธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์รวมถึงที่ดินอื่น ๆ อีกด้วย หญิงสาวได้ยินมาว่าช่วงนี้อีกฝ่ายทำงานหนักจนแทบไม่ได้กินมื้อเที่ยงจากปากของปณิธานจึงนึกเป็นห่วง เลยลงทุนทำอาหารมาเสิร์ฟให้พ่อเลี้ยงถึงที่“ฉันมาหาพี่ทิม เอ่อ...มาหาพ่อเลี้ยงค่ะ”เธอเปลี่ยนคำเรียก พนักงานด้านนอกยิ้มหวานให้ก่อนเดินนำมธุราไปหาเขาที่ห้อง เป็นครั้งแรกที่หญิงสาวได้เห็นอีกฝ่ายในโหมดทำงาน พ่อเลี้ยงดูเคร่งขรึมกว่าปกติ“พ่อเลี้ยงคะ คุณผู้หญิงมาหาค่ะ”“ขอบใจ เธอออกไปได้”พนักงานเดินออกไปแล้ว มธุราจึงเดินเข้ามา เธอแปลกใจไม่น้อยแม้แต่คนที่บริษัทก็ยังเรียกหล่อนว่าคุณผู้หญิง เรื่องจดทะเบียนสมรสเพื่อกีดกันวิเวียนออกไปจากชีวิตเขามันไม่ได้เป็นความลับหรอกเหรอ“พี่ทิมคะ ทำไมคนที่นี่ถึงเรียกฉันว่า...”“ก็เมย์เป็นเมียพี่ เรียกแบบนั้นก็ถูกแล้ว”เขาตอบนิ่ง ๆ ดูไม่ตื่นตระหนกอะไรเลย ทั้งที่ความสัมพันธ์สามีภรรยาจะอยู่ได้แค่ปีเดียวเท่านั้น พอครบกำหนดตามสัญญาทุกอย่างก็ต้องจบลง แม้ว่าในใจของหญิงสาวตอนนี้จะเต็มไปด้วยความรู้สึกมากล้นบางอ