All Chapters of จอมมารอ้างสิทธิรัก: Chapter 11 - Chapter 20

บทที่13.รู้ข่าวใจแทบสลายกว่าจะเคลียร์งานเคลียร์ตัวเองเรียบร้อย เวลาก็ผ่านไปหลายสัปดาห์ ช่วงนี้โดมินิคไม่ได้เปิดดู E-Mail ของนักสืบที่จ้างไว้ติดตามวราพิชชาเลย เขามัวแต่ยุ่งกับการแก้ปัญหาเรื่องของอิสเบลกว่าจะแก้ไขได้ เวลาก็ผ่านไปหลายอาทิตย์ เรื่องนี้จบลงเพราะคนของเขาสืบจนเจอว่าใครเป็นพ่อเด็ก จึงลากตัวมาจัดการเคลียร์กับอิสเบลทันที          “ว่าไงเธอจะยอมรับออกมาดีๆ หรือว่าต้องให้ใช้หลักฐานที่ผมมีเอาออกมายืนยัน” น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมออกมาจากปากของโดมินิค          อิสเบลตกใจมาก เมื่อโดมินิคนัดมาเจรจา แต่กลับได้เจอกับคนที่คาดไม่ถึง แต่ก็ยังปากแข็งไม่ยอมรับความจริง จนโดมินิคต้องขู่ว่าถ้าตรวจDNA แล้วเขาไม่ใช่พ่อเด็ก ชีวิตการเป็นดารานางแบบของเธอคงต้องจบลง โดมินิคจะทำทุกวิธีทางที่จะทำให้อิสเบล ไม่มีที่ยืนอยู่ในสังคมอีก          “ผมสัญญาว่าจะทำทุกทางเพื่อจะทำให้คุณไม่มีหน้าอยู่ในสังคมนี้ได้อีก ถ้าคุณยังจะยืนยัน

บทที่16.เจอกันจนได้(ยุทธการง้อเมียจ้า) โดมินิคเริ่มต้นวันใหม่อย่างมีความหวัง ในวันนี้ วันที่นักสืบที่ให้ติดตามความเคลื่อนไหวของทุกคนที่เกี่ยวข้องกับวราพิชชา โทรเข้ามาแจ้งว่า ทั้ง ผ.อ.ชลธิชาและ นิสาที่เป็นเพื่อนสนิทของวราพิชชามีทีท่าผิดปกติ ดูเหมือนจะมีข่าวแจ้งมาจากที่ไหนสักที่ ทำให้ทุกๆ คนมีความวิตกแสดงออกมาทางใบหน้าอย่างเห็นได้ชัfโดยเฉพาะนิสาถึงกับยกโทรศัพท์ขึ้นเช็กเกือบทุกชั่วโมง โดมินิคพยายามขอร้องและข่มขู่ทุกคนแล้ว แต่ก็ไม่ได้ข้อมูลอะไร แต่เขาก็ไม่ละความหวังที่จะได้พบหน้าลูกและเมีย มันต้องมีช่องโหว่สักที่ละ คนที่ติดตามรายงานมาให้เขารับรู้ทุกๆ ชั่วโมง โดมินิคสงสัยว่าวันนี้น่าจะเป็นวันครบกำหนดคลอดของวราพิชชา เขาจึงให้นักสืบเพิ่มคนติดตามตัวบุคคลที่เกี่ยวข้องเป็นสองเท่า โดมินิคอยากจะรู้ที่อยู่ของวราพิชชาก่อนที่เธอจะคลอด เขาอยากจะได้มีโอกาสเห็นตอนลูกถือกำเนิดออกมาดูโลกใบนี้อย่างใกล้ชิด แต่ความหวังที่จะได้เห็นตอนลูกเกิดดูริบหรี่เหลือเกิน ทุกคนพยายามปกปิดไม่มีใครหลุดแสดงพิรุธออกมาเลยสักคน แต่โดมินิคก็ไม่ละความพยายาม สักวันคงจะมีใครเผลอเรอหลุดพิรุธออกมาจ

บทที่20.เผชิญหน้า(เอาใจช่วยจ้ะ)วราพิชชาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตามเวลาปกติ ทุกทีต้องลุกออกไปเตรียมอาหารเพื่อจะใส่บาตรตอนเช้าแต่นี่โดมินิคบังคับพาตัวมาตั้งแต่เมื่อคืน เอาเธอมาทิ้งใว้ที่บ้านหลังเดิม ให้นอนกับลูกน้อยสองคนแล้วก็ไม่ได้เข้ามายุ่งวุ่นวายอะไรอีกเลย วราพิชชาลุกขึ้นมาจัดการธุระส่วนตัวจนเรียบร้อย กำลังจะออกไปจากห้องเพื่อสำรวจบ้านๆ หลังนี้ มันดูคุ้นตาเหมือนกับว่ามันเป็นบ้านหลังเดิมที่เคยอยู่ แต่บ้านหลังนั้นหลังจากที่จากมาไม่มีอุปกรณ์เลี้ยงเด็กแต่ในห้องนี้มีทั้งแปลเด็ก ที่นอนเด็ก รวมทั้งของเล่นเด็กอีกมากมายที่กองสุมกันอยู่ริมผนังห้อง ทุกชิ้นล้วนเป็นของใหม่ รวมทั้งผนังห้องที่มีลวดลายสวยงาม เหมาะสำหรับเป็นห้องนอนเด็ก เสียงเคาะประตูดังขึ้น ในขณะที่วราพิชชากำลังสำรวจดูรอบๆ ห้องที่ใช้นอนมาทั้งคืน          “คุณวราครับ มีอะไรต้องการอะไรเพิ่มไหมครับ เช้านี้คุณวราจะรับอาหารเช้าแบบไหนดีครับ” เสียงแซมถามหลังจากสิ้นเสียงเคาะประตู วราพิชชาเปิดประตูก้าวออกมานอกห้อง        

บทที่22.งอนดีไหมเนี้ย (เสียงถอนหายใจของโดมินิค)วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก นับตั้งแต่โดมินิคออกตามหาวราพิชชาจนพบแล้วพากลับมาอยู่ด้วยกัน แด๊ดและแม่ต่างก็หลงรักน้องบาสอย่างโงหัวไม่ขึ้น ในตอนแรกแด๊ดวางท่าทีเฉยเมยทำเหมือนไม่สนใจ เพียงเวลาผ่านไปไม่นาน ด้วยความที่แม่หลงน้องบาสไม่ยอมห่างไปไหนวนเวียนช่วยวราพิชชาเลี้ยงลูกอย่างเต็มที่ จนแด๊ดเก็บอาการไม่อยู่หลุดอาการเผยออกมาให้เห็นว่าตัวเองก็อยากอุ้มหลานเหมือนกัน นับจากนั้นสองปู่กับย่าต่างก็แย่งกันเลี้ยงดูจนทำให้วราพิชชามีเวลาว่าง แต่ก็ยังทำโน้นนี่ไม่มีหยุด ไม่มีเวลามาใส่ใจโดมินิคจนโดมินิคเกิดอาการน้อยใจ แต่สาวเจ้าก็ยังไม่รู้ตัวจนโดมินิคจะงอนแล้วก็ยังไม่ยอมรู้ตัวอีก เป็นโดมินิคเสียอีกที่งอนจนเก้อโดยที่สาวน้อยไม่รู้ว่าโกรธเคืองด้วยสาเหตุใด จนสุดที่จะทนไหว ต้องหาแนวร่วมซึ่งก็ไม่พ้นแพรไหมอีกนั้นแหละ ในตอนบ่ายวันหนึ่งโดมินิคกลับมาจากที่ทำงานก่อนเวลา (สถานที่ทำงานเปลี่ยนจากทั่วโลกมาประจำอยู่เมืองไทยชั่วคราว) หลังจากเปลี่ยนเครื่องแต่งกายเป็นชุดอยู่บ้านเรียบร้อยแล้ว ก็ไปวนเวียนอยู่ใกล้ๆ แพรไหมจนเธอผิดสังเกตจน

บทที่24.สัญญาต้องทำ(เต็มใจ)หลังจากจบงานทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้าน วราพิชชาจึงได้รู้ว่าตัวเองไม่ได้กลับไปด้วย โดมินิคพาวราพิชชาแยกตัวออกมา หลังจาก่ำลาเพื่อนๆ และผู้ใหญ่ที่เคารพ เขาพาเธอเดินทางไปยังรีสอร์ทชายทะเลแห่งหนึ่งเพื่อพักผ่อน โดมินิคบอกว่าเป็นของขวัญที่แม่มอบให้ขัดไม่ได้ แต่ตอนที่บอกดวงตาดูระยิบระยับแปลกๆ เสื้อผ้าถูกจัดเตรียมใว้พร้อมสัพ เดินทางไม่ไกลเท่าไร คงประมาณระยองหรือไม่ก็ชลบุรี เพียงแต่ว่าต้องนั่งเรือไปอีกเพราะเป็น รีสอร์ทส่วนตัว ตอนมาถึงก็เกือบเช้าแล้ว หลังจากหลับตื่นๆ มาในรถยนต์ พอถึงที่พักหัวถึงหมอนก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลียโดมินิคเดินตามขึ้นมาหลังจากเก็บสัมภาระเข้าที่เข้าทาง เขาจะลาพักมาหนึ่งอาทิตย์ จึงต้องเตรียมของสดมาเยอะหน่อย กะอยู่กันสองคนไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร ทำอาหารกินกันสองคนในบรรยากาศอบอุ่น          โดมินิคส่ายหน้าน้อยๆ วราพิชชานอนหลับไปทันทีที่หัวถึงหมอน หน่ำซ้ำยังไม่ได้เปลี่ยนชุดแต่งงานออก เธอยังคงงดงามแม้ในตอนที่หลับสนิท ผมยาวสยายแผ่เต็มหมอนดูงดงามจนกายเขาปวดร้าว ได้แต่เตือนตั